Goblin Kingdom 79.4

[ชื่อ] กิกิ

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 95

[คลาส] แรร์

[ทักษะ] <<ติดตาม>> << ขว้างปา>><<ความชำนาญการใช้ขวาน D +>><<กินไม่เลือก>> <<Jeer>> <<ความรู้สึกของสัตว์อสูร>> <<ผู้ฝึกสัตว์>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี

[แอตทริบิวต์] ไม่มี

[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] ดับเบิ้ลเฮด (นกกระจอกเทศสองหัว)

◇◆◇

เขารักการเลี้ยงสัตว์

กิกิผู้ขี่สัตว์เลี้ยงเชื่อเช่นนั้นมาโดยตลอด ในความเป็นจริงเขาเชื่อเช่นนั้นตั้งแต่พวกเขายึดหมู่บ้านของกิกูว และความเชื่อเหล่านั้นทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าก็อบลินเผ่าพาราดัวอาศัยอยู่อย่างไร

ก็อบลินเผ่าพาราดัวเป็นหนึ่งเดียวกับเสือดำของพวกเขา

ก็อบลินเผ่าพาราดัวสามารถพูดว่า “อะ! ” และเสือดำจะร้องว่า “ฮืม! “

ก็อบลินเผ่าพาราดัวสอดประสานกับสัตว์อสูรของพวกเขาอย่างแท้จริง

“ดังนั้นต้องมีความกลมกลืนกับสัตว์อสูร”

กิจิเพื่อนรักของเขาพยักหน้า

กิกิจึงมองไปที่สัตว์เลี้ยงของเขา

แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถพูดคุยเป็นคำพูด แต่ความรู้สึกของพวกเขาก็ควรจะเกิดขึ้น ตราบเท่าที่พวกเขามีความรัก

กิกิพยายามคุยกับสัตว์เลี้ยงด้วยสายตา

“อะ” กิกิพยายามพูด แต่ที่สัตว์เลี้ยงของเขากลับเอียงศีรษะเท่านั้น ตาทั้งสี่ของมันมองไปที่กิกิอย่างเหม่อลอย

แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้

ความรักของเขาไม่เพียงพอ นั่นคือทั้งหมด

“อะ!” เขาพยายามตะโกนอีกครั้งและนกกระจอกเทศสองหัวก็โน้มหัวของมันให้มากขึ้น กิกิเริ่มกังวลว่าหัวทั้งคู่อาจล้มลงหากมันยังทำเช่นนั้น

เขาทำอะไรผิด? กิกิสงสัย

“อืม” กิกิพึมพำ “ข้าไม่เข้าใจว่าอะไรคือวิธีที่จะทำให้กลมกลืนกัน”

จากนั้นเขาก็ส่ายหัว อะไรคือจุดสำคัญ?

ทั้งกิกิและดับเบิ้ลเฮดเอียงหัวด้วยความสับสน จากนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ดับเบิ้ลเฮดก็ร้องอย่างมีความสุข ขณะที่มันพันหัวทั้งสองรอบคอของกิกิ

“พวกเจ้าเข้ากันได้ดีแล้ว! ” กิจิกล่าวอย่างเข้าใจผิดต่อสถานการณ์

“…อึก! ” กิกิอุทาน

“ไปออกล่ากัน!” ทันใดนั้นเสียงของกิจิก็พูดขึ้นมา ขณะที่กิกิขี่บนดับเบิ้ลเฮดซึ่งร้องอย่างมีความสุข “ไปข้างหน้า! “

และพวกเขาออกเดินทางโดยมีกิจิวิ่งเคียงข้าง

ราชาเพิ่งพิชิตป้อมปราการแห่งนรก และกำลังยุ่งอยู่กับพวกหัวหน้าเผ่า ในความเป็นจริงเขาแทบไม่เคยเจอกับความสงบสุขที่หาได้ยากเช่นนี้ …นี่เป็นโอกาสที่ดี

◇◆◆

ระบบนิเวศของป่าใกล้หมู่บ้านก็อบลินชนเผ่าแตกต่างจากหมู่บ้านทางตะวันออกอย่างสิ้นเชิง

ในพื้นที่นี้สัตว์อสูรก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน เหยื่อที่กิกิและกิจิที่จับตาดูคือหนอนสีเขียว ที่ขึ้นชื่อว่ามีผิวที่แข็งแกร่งและมีความสามารถในการคายเมือก หนอนสีเขียวที่มีขนาดใหญ่เท่าก็อบลินเมื่อมันโตเต็มที่

ดับเบิ้ลเฮดชอบกินหนอนยักษ์ตอนเด็ก มันมักจะเอาหัวมุดดินหรือมองหาบนต้นไม้เพื่อค้นหา ในฐานะตัวอ่อน ผิวของมันยังคงนุ่ม การกัดเพียงครั้งเดียวก็จะทำให้ลิ้มรสน้ำที่แสนอร่อยได้

ส่วนพวกหนอนที่โตเต็มวัย แม้แต่ก็อบลินยังกัดมันไม่เข้าด้วยซ้ำ เว้นแต่จะหั่นมันก่อน แต่มันก็ยังอร่อยเช่นกัน ในช่วงที่ราชาออกเดินทางไปยังเผ่าต่าง ๆ พวกเขาก็ออกล่ามันในระหว่างทาง

กิกิ กิจิและดับเบิ้ลเฮดใช้เวลาทั้งวันในการมองหาหนอนสีเขียวจากต้นไม้ที่ล้มลง

“เจอแล้ว!!” กิกิกล่าว

“อยู่ตรงนั้นอีกตัว!” กิจิตอบกลับ

กิกิและกิจิพูดพร้อมกัน แต่แล้วดับเบิ้ลเฮดก็วิ่งเข้าไปหากิกิแล้วกินหนอนสีเขียวจากทางที่เขาชี้

“เจ้ากำลังทำอะไร!? ” กิกิถาม

ดับเบิ้ลเฮดแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ขณะมันกินหนอนต่อหน้ากิกิ

“อึ่มมมมม…” กิกิคำรามและเลือกที่จะมองหาหนอนตัวอื่น

“ใจเย็น ๆ วันนี้เราอุตส่าห์มาออกล่ากันทั้งที!” กิจิร้องอุทานอย่างมีความสุข ขณะโยนหนอนสีเขียวที่เขาพบให้กับกิกิ

เขาพยักหน้าขอบคุณก่อนจะกินมัน

ในขณะเดียวกันดับเบิ้ลเฮดที่กินหนอนสีเขียว จู่ ๆ ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถดึงหัวออกมาจากต้นไม้ได้ มันเริ่มกระพือปีกอย่างสิ้นหวัง

“…เจ้าจะไม่ช่วยเขาเหรอ” กิจิถาม

“เขาทำตัวเอง” กิกิตอบห้วน ๆ

“กี๋!? กี๋!?” ดับเบิ้ลเฮดร้อง

ก็อบลินสองตัวที่กำลังกินหนอนสีเขียวอย่างมีความสุข …ในขณะนั้นพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามา

“กิ๊ววววววว!” มีเสียงร้องจากข้างหลัง

เมื่อหันกลับไป สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหนอนขนาดยักษ์ 10 ตัว

ด้วยความตกใจ กิกิสูญเสียการจับหนอนตัวเล็กที่อยู่ในมือ จากนั้นเขาก็มองไปที่กิจิ ทั้งคู่ยืนแข็งทื่อ

ในขณะนั้นดับเบิ้ลเฮดยังคงกระพือปีกอยู่

ก็อบลินทั้งสองเข้าใจกันโดยปริยาย

พวกเขาค่อย ๆ ถอยห่างออกไป ในขณะที่หนอนยักษ์จำนวนมากกำลังเลื้อยเข้ามา

จากนั้นในที่สุดเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ดับเบิ้ลเฮด ซึ่งหัวยังติดอยู่ในต้นไม้ พวกเขาก็หันกลับไปและวิ่งเข้าหามัน

“…สาธุ”

“ขออภัย มันเป็นกฎของป่า เจ้าเองก็รู้ว่ามันเป็นเช่นไร”

“กี๋!?”

พวกเขาวิ่งผ่านดับเบิ้ลเฮดไป ทำให้มันรู้สึกตื่นตระหนก

เขาทิ้งมันไว้ข้างหลังจริง ๆ! ด้วยความโกรธดับเบิ้ลเฮดพบว่าหัวของตัวเองหลุดออกมาได้ สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือการสลัดหนอนยักษ์ทิ้งไป แต่ถ้าทำเช่นนั้นมันคงไม่พอใจ อย่างน้อยมันก็ต้องทำให้ก็อบลินทั้งสองทุกข์ทรมานเหมือนกัน มันจึงวิ่งผ่านป่าไปโดยให้พวกหนอนวิ่งตามมา

◇◆◆

กองทัพหนอนยักษ์กำลังไล่ตามก็อบลินแรร์สองตัว และนกกระจอกเทศสองหัวที่ดุร้ายเหมือนเกมแมวกับหนู แต่พวกมันก็ไม่คิดที่จะทำลายบ้านของตัวเองเช่นกัน กองทัพหนอนเรียงเป็นแถวตรง ขณะที่ไล่ตามดับเบิ้ลเฮดผ่านป่าไปเรื่อย ๆ

หนอนยักษ์ไม่ได้เก่งกาจในการไล่ล่า แต่พวกมันเสียสติไปนานแล้วด้วยความโกรธ และดิ้นรนสุดกำลังเพื่อที่จะลงโทษผู้รุกราน

น่าเสียดายที่ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย และหนอนยักษ์ที่วิ่งไม่เก่งเริ่มพบว่าตัวเองหมดแรง

แต่แล้วดับเบิ้ลเฮดที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาก็ร้องออกมา

หนอนยักษ์และดับเบิ้ลเฮดไม่ได้ใช้ภาษาร่วมกัน แต่ก็มีบางอย่างที่สื่อถึงกันได้

– พวกมันคือก็อบลินที่น่ารำคาญ!

พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกัน ด้วยเหตุนี้ความตั้งใจของหนอนยักษ์จึงรวมเป็นหนึ่งเดียว ศัตรูอยู่ตรงหน้า!

– เราต้องตามก็อบลินให้ทัน!

แม้ว่าดับเบิ้ลเฮดจะหัวเสีย แต่ความเร็วของมันไม่ใช่สิ่งที่หนอนสามารถตามทันได้ แต่ในขณะที่พวกมันกำลังจะยอมแพ้ ดับเบิ้ลเฮดก็ร้องออกมา

‘พวกเจ้าสามารถทำได้!’ ราวกับมันกำลังพูด

หนึ่งในหัวสองทั้งสองกำลังคุยกับพวกเขาขณะที่วิ่งไป

“กี๋!” มันร้อง

‘เขาเป็นคนดีมาก’ หนอนคิด ในขณะที่ดับเบิ้ลเฮดร้องออกมาอย่างกล้าหาญ พวกเขาก็วิ่งผ่านป่าไป นี่คือภาพที่ราวกับว่ามีอัศวินกำลังกระโดดเข้าหาศัตรู

“กี๋!” พวกมันตะโกน

-ไปต่อข้างหน้า!

กองทัพหนอนดิ้นรนอย่างสุดกำลัง พวกเขาจะไปกับหัวหน้าดับเบิ้ลเฮดเพื่อจับก็อบลินที่น่ารำคาญเหล่านั้น

◇◆◆

ดับเบิ้ลเฮดได้เห็นผ่านรูบนต้นไม้ ซึ่งกิจิสามารถหยิบหนอนที่กิกิทำหล่นลงมาได้

และแน่นอนเขามีมันอยู่ในมือ จากนั้นมันก็เริ่มวิ่ง

– อยากกินจัง!

ใช่! เมื่อพวกเขาจับหนอนได้แล้ว แต่เขาจะสามารถกินหนอนชิ้นนั้นได้หรือไม่

ชิ้นเป็นของเขา!

เมื่อดับเบิ้ลเฮดหันไปหาหนอนตัวเต็มวัยก็อยู่ข้างหลัง

– กินไม่ได้ พวกมันมีเยอะเกินไป!

“กี๋!”

พวกหนอนยักษ์ไม่ได้ตระหนักถึงความขัดแย้งในจิตใจของเขา เช่นเดียวกับที่พวกมันวิ่งผ่านและหยุดพักในป่า ดับเบิ้ลเฮดจึงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

-ถึงพวกเขาแล้ว!

“กี๋!”

แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าหนอนตัวเล็กยังอยู่ในมือของก็อบลินแรร์

“โอ้ เจ้ากลับมาแล้ว”

พวกก็อบลินลูบไล้ปีกของเขาอย่างมีความสุข แต่ดับเบิ้ลเฮดไม่สนใจและพุ่งไปหาหนอนตัวเล็กแทน

“เดี๋ยว พวกมันติดตามเขามา”

” ไปกันเถอะ”

ก็อบลินจับตัวหนอนล้วโยนมันไปในป่า

– ไม่นะ หนอนนั่น!

“กี๋!”

ดับเบิ้ลเฮดกระโดดจับหนอนกลางอากาศด้วยเทคนิคสุดงดงาม!

◇◆◇

เมื่อกองทัพหนอนออกจากป่าเข้าไปในทุ่งโล่ง สิ่งที่โจมตีพวกมันไม่ใช่ใครอื่น นอกจากดับเบิ้ลเฮดที่นำการไล่ล่าของพวกเขา

มันลงจอดด้านบน เหยียบย่ำหนอนตัวหนึ่งก่อนจะกระโดดขึ้นไป

– แต่ทำไม!?

พวกหนอนยักษ์สับสน ทำไมดับเบิ้ลเฮดถึงโจมตีพวกเขา? แต่แล้วหนึ่งในนั้นก็เห็นหนอนตัวเล็กซึ่งอยู่ในปากของมัน

– พวกเราโดนหักหลังเหรอ!?

“กิ๊วววววว”

แม้แต่เสียงครวญครางของพวกหนอนยักษ์ก็กลายเป็นบ้าคลั่ง

หนอนยักษ์ที่ถูกใช้ให้วิ่งผ่านป่า ตอนนี้พวกเขาหมดแรงและทำได้เพียงเฝ้าดูขณะที่นกบ้าที่ส่งพวกเขากระเด็นไปทางซ้ายและขวา

ในที่สุดก็อบลินสองตัวที่คาดว่าจะหนีไปก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

‘สารเลว’

‘พวกมันก็เป็นปีศาจเหมือนกันใช่ไหม’

สำหรับหนอนยักษ์ที่หมดแรง พวกมันก็อบลินทั้งสองไม่ต่างจากราชาปีศาจคู่หนึ่ง

◇◇◆

“…วันนี้มีหนอนยักษ์จำนวนมาก” ผมชี้ให้เห็น ขณะกินอาหารเย็นในป้อมปราการแห่งนรก

“พระเจ้า ลอร์ดกิกิและลอร์ดกิจิ สามารถจับกองทัพของหนอนยักษ์ได้ในวันนี้” คุซานกล่าว

ผมไม่ได้บอกพวกเขาเหรอว่าทั้งสี่เผ่าจะดูแลเรื่องอาหาร? หรือว่าพวกเขายังต้องการล่าเองอยู่? อืม…อย่างไรก็ตามความโลภนั้นไม่เลวสำหรับการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่ง

“อีกไม่นานแล้ว…”

จากข้อมูลของนัยน์ตาปีศาจของงูตาเดียว ทั้งสองคนจะเลื่อนคลาสในไม่ช้า

“อีกไม่นาน?” คุซานถาม

“ไม่มีอะไรน่ะ” ผมยิ้ม “มากินกันต่อเถอะ”

วันรุ่งขึ้นผมได้รับรายงานว่า กิกิและสัตว์เลี้ยงของเขาเลื่อนคลาสแล้ว

◆◇◇◆◆◇◇◆

[ชื่อ] กิกิ

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 1

[คลาส] ชั้นสูง

[ทักษะ] <<ติดตาม>> << ขว้างปา>> <<ความชำนาญการใช้ขวาน D+>> <<กินไม่เลือก>> <<Jeer>> <<เลี้ยงสัตว์>> <<ความเข้าใจโดยปริยาย>> <<ผู้ฝึกสัตว์อสูรโบราณ>> <<ความร่วมมือ>> <<เพื่อนของฝูงชน>> << Bug Eater>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี

[แอตทริบิวต์] ไม่มี

[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] ทริปเปิ้ลเฮด (นกกระจอกเทศสามหัว)

Favorite