96 – การเปลี่ยนร่างของแอน จอร์เจีย
ในวินาทีที่อัศวินแห่งความตายโยนโล่ทิ้งไป โรดส์ เซเร็คและซีเลียต่างเคลื่อนไหวในทันที
ทั้งสามมีประสบการณ์การต่อสู้มหาศาล พวกเขาไม่รอให้แอนพ่ายแพ้ก่อนถึงจะเริ่มโจมตี ในความเป็นจริง พวกเขาคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าเธอสามารถยื้อไว้ได้นานแค่ไหน ก่อนที่จะแพ้
พวกเขาพุ่งตัวตรงไปยังอัศวินแห่งความตายในทิศทางที่แตกต่างกัน และเล็งอาวุธของพวกเขาไปที่จุดอ่อนของมัน
เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูสามคนในเวลาเดียวกันไม่ใช่สิ่งที่จะรับมือได้ง่ายๆแม้แต่อัศวินแห่งความตายก็ตาม อย่างไรก็ตาม สำหรับอันเดด เขาได้ประโยชน์เรื่องสถานที่ ซึ่งเขาใช้ประโยชน์จากมันในทันที
มือขวาของดาเรี่ยนถือหอกไปด้านหน้าและในเวลาเดียวกัน ดาเรี่ยนหันศีรษะของเขาและสังเกตเห็นเปลวเพลิงสีเงินที่กำลังเผาผลาญแขนข้างซ้ายของเขา อย่างไรก็ตาม เขาปัดมันออกไปอย่างง่ายดายและขว้างเศษประกายไฟใส่โรดส์และเซเร็ค
ทั้งคู่ตั้งใจใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และสร้างบาดแผลให้กับอัศวินแห่งความตาย แต่พวกเขาต้องถอยอย่างอดไม่ได้ เมื่ออัศวินแห่งความตายโจมตีสวนกลับมา
นี่เป็นส่วนที่สร้างปัญหาที่สุดของอันเดดคือพวกเขาไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ถ้าดาเรี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิต แม้ว่าเขาจะยังไม่ตาย อย่างน้อยเขาก็พิการ แต่กับอัศวินแห่งความตาย การโจมตีด้วยดาบคาลิเบอร์เล่มนี้ทำได้เพียงแค่ทิ้งบาดแผลไว้บนร่างของเขาเท่านั้น
ขณะที่อัศวินแห่งความตายต้านทานการโจมตีของทั้งสาม ในเวลาเดียวกันนั้น แขนขวาของเขาที่ถือหอกอยู่พุ่งไปที่แอน ราวกับว่าเขาจะจัดการทุกอย่างไปพร้อมกัน
ปลายหอกแหลมทะลวงผ่านอากาศและตรงไปยังร่างของแอน บาเรียสีทองปรากฎขึ้นตรงหน้าเธอ แต่มันต้านได้ไม่ถึง 2 วินาที ก่อนจะแตกสลายไป
แสงสีเงินทะลวงผ่านร่างของเธอ
“แอน”
ไลซ์เกือบเป็นลม เมื่อเธอเห็นแอนถูกแทงโดยหอก แอนโค้งตัวลง ขณะที่ขาของเธอเริ่มล้มลงกับพื้นราวกับเธอไม่มีแรงจะยืนแล้ว
แต่ทว่า…..
“หืออออ….?”
อัศวินแห่งความตายหรี่ตาลงและมองไปยังนักรบโล่ที่ล้มลง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสมาธิหลุดจากการมองสิ่งมีชีวิตที่สมควรจะตายไปแล้ว
ต่อมา แสงสว่างสีขาวสว่างจ้าและยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า ทะลุผ่านชั้นก้อนเมฆมากมาย
แอนไม่ได้กำลังคุกเข่าลงบนพื้น
กลับกันมือทั้งสองข้างของเธอกำลังจับปลายหอกพร้อมทั้งเลือดที่ไหลมาที่แขนและหน้า เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆและจ้องมองไปยังอัศวินแห่งความตายด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว แม้แต่รอยยิ้มก็กลับมาปรากฎบนใบหน้าของเธออีกครั้ง
“ในที่สุดฉันก็จับมันได้”
“อะไรกัน!?”
อัศวินแห่งความตายพยายามดึงหอกกลับ แต่เขารับรู้ได้ว่ามันไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว เขาถึงกับตกตะลึง แม้เขาจะคิดมาก่อนว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ แม้ว่าจะใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาแล้ว เขาก็ไม่สามารถขยับมันได้
ในขณะนั้น โรดส์ไม่มีเวลามาชื่นชมความกล้าหาญของเธอ การลังเลอาจทำให้ความพยายามของแอนไร้ประโยชน์ เมื่ออัศวินแห่งความตายติดกับดัก เขาใช้ก้าวพริบตาและปรากฎตัวด้านข้างอันเดดทันที ดาบโลหิตในมือของเขาแหวกอากาศและฟันไปที่หน้าอกของอัศวินแห่งความตาย
อัศวินแห่งความตายสัมผัสได้ถึงอันตราย ดังนั้นมันจึงยอมทิ้งอาวุธหลักและดึงดาบออกมาจากเอวและเตรียมรับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง
เคล้ง!! ประกายไฟกระจายไปทั่ว การเผชิญหน้ากับพละกำลังมหาศาลของอัศวินแห่งความตาย โรดส์จึงกระเด็นออกไป ก่อนที่จะหยุดและกลิ้งลงไปกับพื้น อย่างไรก็ตามแม้ว่าการโจมตีครั้งนี้จะล้มเหลว แต่กลับไม่มีประกายความหวั่นใจหรือตกใจให้เห็นในดวงตาของเขาแม้แต้น้อย ในทางตรงกันข้าม เขาแสยะยิ้มออกมาเมื่อมองไปยังไหล่ซ้ายของมัน ขณะที่เขาไม่สามารถสร้างบาดแผลสาหัสให้กับอัศวินแห่งความตายได้นั้น แต่เขาทิ้งบาดแผลยาวไว้บนร่างของมัน
“บัดซบ เจ้าสิ่งมีชีวิตนี่! ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสของ….”
ก่อนหน้านี้อัศวินแห่งความตายจะพูดจบ เซเร็คได้เคลื่อนไหวต่อ!
หลังจากที่เขาสูญเสียแรงจากแขนข้างหนึ่ง อัศวินแห่งความตายไม่สามารถป้องกันการโจมตีครั้งต่อไปได้ทั้งหมด
ประกายแสงดาบตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับสายฟ้าฟาด อย่างไรก็ตาม เซเร็คไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าอัศวินแห่งความตายเสียพละกำลังไปเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ประมาท
ดังนั้นก่อนที่พายุดาบจะถึงตัวอัศวินแห่งความตาย เขารวบรวมมันเป็นสายฟ้าอันใหญ่ก่อนที่จะส่งมันออกไป
การกระทำของเซเร็ครวดเร็วมาก การกระทำเช่นนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อสิ่งมีชีวิตที่หวาดกลัวได้ง่าย เช่น มนุษย์ แต่กับอันเดดที่ไร้ซึ่งความกลัว การเคลื่อนไหวเร็วๆไม่มีความหมาย พูดง่ายๆ มันเหมือนกับเอาภาพวาดของแวนโก๊ะมาแสดงให้กับคนตาบาดดู
อัศวินแห่งความตายตอบโต้อย่างรวดเร็วโดยการยกดาบขึ้นและป้องกันสายฟ้าฟาด เขากลับรู้สึกผลกระทบจากการต้านทานการโจมตีนี้ ซึ่งหมายความว่าเขาประสบความสำเร็จในการสร้างความเสียหายโดยตรง ตราบเท่าที่เขาสามารถ….
บาดแผลน่ากลัวขนาดใหญ่ปรากฎบนหน้าแกของอัศวินแห่งความตาย
ดาเรี่ยนมองไปยังหน้าอกของตนและเห็นดาบที่ห่อหุ้มไปด้วยเพลิงศักดิ์สิทธิ์กำลังเผาผลาญร่างของเขาอยู่ จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นและมองไปยังการโจมตีของเซเร็คที่เขาป้องกันไว้ เมื่อคิดได้ก็สายเกินไป ในที่สุดเขาก็รู้แล้วเกิดอะไรขึ้น
ข้อแรก สิ่งมีชีวิตตรงหน้านี้กำลังก่อกวนเขาอยู่
ข้อสอง เขาลืมทูตสวรรค์ไป
ข้อสาม เขาถูกจัดการ…..
เปลวเพลิงสีเงินบนหน้าอกของเขาปะทุขึ้นมาราวกับภูเขาไฟ อัศวินแห่งความมืดพยายามอ้าปากเพื่อคำรามออกมา แต่เปลวเพลิงกลับกลืนกินเสียงร้องของเขาไปทั้งหมด
จากนั้นดาเรี่ยนก็พักผ่อนไปชั่วนิรันดร์
เปลวเพลิงสีเงินกระจายขึ้นไปบนท้องฟ้า แม้ว่าก้อนเมฆยังสว่างเจิดจ้าด้วยแสงของมัน
แต่ทว่าไลซ์ไม่ได้มีอารมณ์มองภาพที่สวยงามนี้ เมื่ออัศวินแห่งความตายทิ้งหอกของตน ไลซ์ไม่สนใจอันตรายและพุ่งไปด้านข้างแอน แม้ว่าเธอจะเตรียมใจมาแล้ว แต่ไลซ์ยังอดตรวจสอบลมหายใจของเธอไม่ได้
แอนล้มลงไปที่พื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากที่อัศวินแห่งความตายยอมแพ้ปล่อยอาวุธของตน เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออีก หอกหนาทิ้งบาดแผลไว้ที่หน้าท้องของเธอ เมื่อไลซ์มาถึงข้างเธอ เธอเห็นแอนกัดฟัน ขณะที่พยายามดึงหอกออกไปจากร่างของเธอ
ฉึก! หอกถูกดึงออกไป แต่สิ่งที่ตามมาคือเลือดที่ไหลทะลักท่วมบาดแผล แอนกัดริมฝีปากและเอื้อมมือที่สั่นเทาของเธอพยายามปิดบาดแผล
“แอน อย่าขยับ นอนลงเร็วๆเลยค่ะ!!”
ไลซ์กรีดร้องออกมา เมื่อเธอเห็นแอนกำลังพยายามทำบางอย่าง เธอรีบร่ายเวทย์รักษาหลายบทให้กับแอน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล มือหนึ่งปิดบาดแผลของเธอไว้ ในขณะที่อีกมือหนึ่งกำลังพยายามร่ายเวทย์ช่วยเธอ ทันใดนั้นเสียงคำรามต่ำๆดังออกมาจากปากของเธอ
จากมุมมองของไลซ์ มันเป็นปกติที่ความเจ็บปวดมากมายขนาดนี้จะทำให้ทนไม่ไหว แต่เธอยังคงเมินเฉยและร่ายเวทย์รักษาต่อไปที่แอน
อย่างไรก็ตาม ร่างของแอนเริ่มก้มตัวลงด้านข้าง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เจ็บปวดจากบาดแผลเลย กลับกัน เธอกำลังพยายามแยกตัวออกไป
“อย่า…เข้า…มา…”
แอนคำรามต่ำๆออกมา แต่ด้วยความเจ็บปวดไม่สามารถทำให้เธอพูดต่อได้ แม้ว่าเสียงของเธอจะผิดเพี้ยนไป
“อย่า..เข้-…..มา…พี่….สา….ว…ออ-อ….ก…ไป”
มือขวาของเธอกำเศษดินแน่น
“ไป ไปให้พ้น….เร็ว…เร็-…เร็…ว!!”
“แอน?”
ในขณะนั้นไลซ์รับรู้ได้ว่าท่าทางของแอนนั้นแปลกไป เธอเงยหน้าขึ้นมอง แต่ตอนนั้นเอง แอนใช้เรี่ยวแรงจากไหนไม่รู้ผลักเธอออกไป
“ออกไปให้พ้นจากฉัน!!”
“ว้ายย!!!”
ไลซ์ไม่สามารถต้านทานแรงผลักของแอนได้ เธอถอยไปไกลและล้มลงกับพื้น
“โอ๊ย เจ็บ….”
ไลซ์ตกอยู่ในความสับสน เธอคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ใช่กำลังช่วยแอนรักษาบาดแผลหรอ? เธอมาที่นี่ทำไม? ใช่ไหม? แอน?
ไลซ์เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ถูกผลักออกมาเธอรู้สึกเหมือนเป็นไอ้โง่คนหนึ่ง
แอนคลานอยู่บนพื้น ร่างกายของแอนสั่นทึม ไลซ์ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เธอเห็นร่างของแอนกำลังขยายใหญ่ขึ้น
มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไปเอง
ม่านตางดงามสีเขียวของเธอเปลี่ยนไป มันถูกแทนที่ด้วยแววตาสัตว์ป่าสีเขียวที่กำลังมองแสงจันทร์ด้วยความเยือกเย็น แอนมองไปที่ไลซ์ในลักษณะนั้น จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าและอ้าปากออก
“อ้าาาาาาาาาาา–!!”
ตามมาด้วยเสียงคำราม ชุดเกราะของเธอฉีกขาด ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนแปลง ชั้นขนหนานุ่มงอกขึ้นมาบนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เหลือไว้เพียงหมาป่าสีดำสูง 3 เมตร!
เมื่อมันยืนขึ้นและมองไปบนท้องฟ้า
“บวู้—–วู้!!!”
เสียงหอนนั้นดังกึ่งก้องไปทั่วทั้งหุบเขา ทำให้ทุกคนตกอยู่ในความกลัวอย่างมาก
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
