Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร 347

บทที่ 347 : หัวเราะทีหลังดังกว่า (5)

“นี่หลิงหยุนมันมีของขวัญวันเกิดจริงๆเหรอ?!”

“ดูเหมือนจะมีมากด้วย.. ถุงใหญ่ขนาดนั้นคงจะหนักน่าดู!”

“แต่ก็ไม่รู้ว่าของข้างในจะเป็นของมีค่าจริงรึเปล่าน่ะสิ?!”

“นายเห็นอะไรไม๊..? คล้ายมีแสงสว่างอยู่ในถุงพลาสติกสีดำนั่นด้วย อย่าบอกนะว่าหลิงหยุนจะทำโรแมนติคจุดพลุไฟที่นี่ ฮ่า ฮ่า!”

ทุกคนในห้องต่างก็เห็นหลิงหยุนกลับมาพร้อมกับถุงใบใหญ่ในมือ สีหน้าของเขาสงบนิ่ง และดูมั่นอกมั่นใจอย่างมาก ระหว่างเดินเข้ามาก็ร้องขอทางเสียงดัง!

“ทุกคนกรุณาหลีกทางหน่อยครับ.. เพราะถ้าใครชนแตกหรือเสียหาย คงไม่สามารถชดใช้ได้แน่! และถึงตอนนั้นถ้าหนิงน้อยโกรธ ผมคงช่วยอะไรไม่ได้!”

หลิงหยุนเดินเข้าไปในบ้าน แต่กลับไม่ตรงไปที่โต๊ะของตัวเอง เขาเดินไปยืนอยู่ตรงกลางห้องซึ่งมีโต๊ะรับประทานอาหารทั้งสี่โต๊ะล้อมรอบอยู่ เพราะเป็นบริเวณที่มีพื้นที่กว้างขวางที่สุด

หลิงหยุนย่อตัวลง และค่อยๆวางถุงพลาสติกลงบนพื้นอย่างระมัดระวัง เขาสำรวจสายตาไปรอบๆตัว ก่อนจะร้องบอกเสี่ยวเม่ยหนิงที่ยืนอยู่ข้างๆ

“หนิงน้อย.. ผมเตรียมของขวัญมาให้คุณถึงสามอย่าง อยากเห็นอะไรก่อนล่ะ?!”

แม้เสี่ยวเม่ยหนิงจะไม่รู้ว่าหลิงหยุนกำลังจะทำอะไรกันแน่? แต่เมื่อเห็นว่าเขาตั้งใจเตรียมของขวัญวันเกิดมาให้เธอจริงๆ เพียงแค่นั้นใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างมากมาย และร้องออกมาอย่างดีใจ

“พี่ให้อะไรฉันก็ชอบหมดล่ะ!”

หลิงหยุนหัวเราะเสี่ยวเม่ยหนิงที่ดูร่าเริงอย่างออกหน้าออกตา พร้อมกับหยอกเย้าว่า “ไม่โลภมากเลยนะ..”

หลงเทียนยู่ที่ทำท่าทางรังเกียจเดียดฉันท์หลิงหยุนตั้งแต่แรกนั้น เป็นคนแรกที่ไม่อาจอดรนทนได้จนต้องร้องตะโกนออกมาเสียงดัง

“หลิงหยุน.. รีบๆหน่อย! หลายคนรอนายจนไม่ได้กินอะไรแล้ว!”

หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปปิดไฟ แล้วกลับมาหยิบของในถุงพลาสติกยื่นให้กับหนิงน้อย!

“โอ้โห..!! นั่นมันไข่มุกราตรีนี่! ทำไมถึงได้เม็ดใหญ่ขนาดนั้น?!”

ทันทีที่หลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมา เขาก็ได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งร้องตะโกนเสียงดังออกมา

“ใช่แล้ว..! เป็นไข่มุกราตรีจริงๆด้วย ขนาดของมั่นเท่ากับดวงตามังกรเลย!”

“นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?!”

เสียงผู้หญิงคนอื่นๆต่างก็ร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นตกใจ ผู้หญิงทุกคนล้วนชื่นชอบเพชรพลอย จึงไม่ต้องพูดถึงไข่มุกราตรี!

ผู้คนที่อยู่ในงานเวลานี้ ล้วนเป็นผู้มีอันจะกินที่รู้จักของล้ำค่าแบบนี้ดี ไม่มีใครในห้องที่ไม่รู้ว่าไข่มุกเป็นของมีค่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งไข่มุกราตรีที่สามารถส่องสว่างได้ในตัวเองเม็ดนี้  ที่ทุกคนต่างรู้ว่ามันเป็นของล้ำค่า อีกทั้งขนาดของมันนั้นยังใหญ่โตเท่ากับดวงตามังกร!

ทันทีที่หลิงหยุนแบมือออก แสงของไข่มุกราตรีที่ส่องประกายสว่างไสวอยู่ท่ามกลางความมืด ก็ได้สร้างความตกตะลึงให้กับสายตาทุกคู่ ทุกคนในห้องต่างมีสีหน้าที่ตกใจสุดขีด และดวงตาเบิกโพลงราวกับไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น!

ณ วินาทีนั้น.. ภายในห้องที่เงียบกริบ ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงกรีดร้องของผู้หญิงทุกวัยและทุกคนที่อยู่ในนั้น ส่วนผู้ชายเพียงแค่มองดูด้วยความตื่นเต้นตกใจ!

จางเม่ยหยิวนเองก็ชื่นชอบเพชรพลอยเป็นทุนอยู่แล้ว แต่เธอก็ยืนเพียงแค่อยู่ด้านหลังห้องอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่เมื่อหลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมา เธอถึงกับวิ่งขึ้นมาด้านหน้าทันที!

เสี่ยวเม่ยหนิงมีความสุขอย่างมาก เธอวิ่งเข้ามาพร้อมกับทิ้งตัวลงไปในอ้อมแขนของหลิงหยุน ก่อนจะร้องเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

 “พี่หลิงหยุน!!”

“ผมมอบให้คุณ!”

หลิงหยุนพูดพร้อมกับยื่นไข่มุกราตรีในมือให้กับเสี่ยวเม่ยหนิง เธอรีบยื่นสองมืออกไปรับไว้อย่างระมัดระวังและทะนุถนอม สายตาของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความยอนดีและซาบซึ้งใจ!

ไข่มุกราตรีอยู่ในมือที่สวยงามของเสี่ยวเม่ยหนิง แสงสว่างนวลของมันส่องกระทบใบหน้าที่สวยงามของเธอ ทำให้เธอดูราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย!

“นี่มันไข่มุกราตรีของจริง! โอ้.. คืนนี้เป็นค่ำคืนอะไรกันแน่ ฉันถึงมีโอกาสได้เห็นไข่มุกราตรีในตำนานแบบนี้!”

ผู้หญิงในห้องต่างพากันร้องออกมาอย่างตื่นเต้น ส่วนผู้ชายนั้นต่างก็นั่งกันนิ่งเงียบไปหมด รวมทั้งฮู๋เซ่าป๋าย หลงเทียนยู่ และหลี่ยั่วหมิง แม้แต่โต๊ะของบรรดาผู้อาวุโสทั้งหลายต่างก็เงียบสนิทเช่นกัน รวมถึงท่านเสี่ยวหมอเทวดาด้วย!

นี่เป็นไข่มุกราตรีของจริง! และเป็นของขวัญวันเกิดที่ทำให้หนิงน้อยตกใจมากกว่าของขวัญชิ้นใหนๆ!

แต่เดี๋ยวก่อน.. นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น!!

หลิงหยุนล้วงเข้าไปในถุงหยิบไข่มุกราตรีออกมาอีกหนึ่งเม็ด เป็นขนาดเดียวกับเม็ดแรก และแสงของมันก็เป็นประกายนุ่มนวลอ่อนโยน!

“โอ้.. ดูสิยังมีอีกหนึ่งเม็ด?!”

“นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไม๊? ยังมีไข่มุกราตรีอีกหนึ่งเม็ด?!”

ครั้งนี้ไม่เพียงผู้หญิงเท่านั้นที่พากันกรีดร้องออกมา แม้แต่ผู้ชายต่างก็ตื่นเต้นจนถึงกับส่งเสียงฮือฮาออกมาเช่นกัน!

ตอนนี้ภายในห้องกลับยิ่งสว่างไสวมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะบริเวณที่ผู้คนพากันเข้ามาล้อมรอบ หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับยื่นไข่มุกราตรีอีกเม็ดให้กับเสี่ยวเม่ยหนิง

“ตายแล้ว.. นี่ยังไม่หมดนะ! ดูในถุงนั่นสิ ยังมีแสงสว่างไสวอยู่เลย!” เสียงผู้หญิงอีกคนร้องออกมา!

ตอนนี้รอบตัวหลิงหยุนไม่มีผู้ชายอยู่เลยแม้แต่คนเดียว มีเพียงผู้หญิงหลากวัยที่กำลังกรีดร้องเมื่อห็นหลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมาเม็ดแล้วเม็ดเล่า!

เรียกได้ว่า.. เหตุการณ์ในวันนี้คงจะทำให้ทุกคนไม่มีวันลืมเลือนได้อย่างแน่นอน!

เม็ดที่สาม.. สี่.. ห้า.. หก.. และไข่มุกราตรีทั้งหมดสิบแปดเม็ดก็อยู่ในมือของเสี่ยวเม่ยหนิง แต่เนื่องจากไข่มุกราตรีแต่ละเม็ดนั้นใหญ่มาก เธอจึงไม่สามารถถือไว้ในมือได้หมด และได้แบ่งไปไว้ในมือของนางจางเม่ยหยิวนหกเม็ด เสี่ยวเม่ยหนิงตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุด!!

อย่าว่าแต่เสี่ยวเม่ยหนิงจะตื่นเต้นเลย แม้แต่จางเม่ยหยิวนและเสี่ยวเฉิงเยี่วยเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้ลูกสาวเช่นกัน!

ไข่มุกราตรีขนาดเท่าดวงตามังกรตั้งสิบแปดเม็ด.. เพียงแค่เม็ดเดียวก็นับว่าเป็นของล้ำค่าที่หาได้ยากมากแล้ว แต่นี่กลับมีถึงสิบแปดเม็ด!

“หนิงน้อย.. วันนี้เป็นวันเกิดปีที่สิบเจ็ดของคุณ ผมจึงให้ไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ดนี้เป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้กับคุณ อีกหนึ่งเม็ดผมจะเก็บไว้ให้คุณเป็นของขวัญวันเกิดปีหน้านะ!”

แสงสว่างไสวของไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ด ส่องประกายสดใสไปทั่วทั้งห้อง ทำให้สามารถมองเห็นสีหน้าของผู้คนในห้องได้อย่างชัดเจนว่า ในเวลานี้ทุกคนล้วนมีสีหน้าตกใจสุดขีด!

ฮู๋เซ่าป๋าย หลงเทียนยู่ และหลี่ยั่วหมิง ต่างก็ไม่เคยเห็นไข่มุกราตรีมาก่อนเช่นกัน และยิ่งไม่เคยเห็นไข่มุกที่เม็ดใหญ่ขนาดนี้มาก่อน และต่อให้เคยเห็นเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ก็ไม่เคยเห็นไข่มุกขนาดใหญ่เท่าๆกันถึงสิบแปดเม็ด!!”

แทบไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะเป็นของล้ำค่ามากแค่ใหน? และเป็นของหายากที่ไม่อาจประเมินค่าได้มากเพียงใด!!

ภายในห้องมีแต่ความเงียบ และได้ยินแต่เสียงกลืนน้ำลายบ้าง เสียงดื่มน้ำบ้าง และเสียงหายใจอย่างตื่นเต้นบ้าง และพวกผู้ชายก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ

“พี่หลิงหยุน.. ฉันไม่อยากได้ไข่มุกราตรี! ฉันอยากให้พี่กอดฉันไว้..”

เสี่ยวเม่ยหนิงมีความสุขมากจนแทบยืนไม่อยู่ เธอรู้สึกราวกับว่าตนเองจะเป็นลมล้มลงไปได้ทุกขณะ เธอจึงอยากให้หลิงหยุนโอบกอดเธอไว้ เพราะต้องการล้มลงในอ้อมแขนของผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น..

“เอาล่ะ.. เปิดไฟได้แล้ว!” หลิงหยุนร้องบอก

ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดอีกแล้วว่าเขาแต่งตัวไม่เหมาะสม ไม่มีใครคิดอีกแล้วว่าเขามีดีแค่หน้าตา!

เมื่อแสงไฟสว่างขึ้น ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจมองหลิงหยุน สายตาเกือบทุกคู่เป็นประกายด้วยความชื่นชมในตัวหลิงหยุน

ตอนนี้แม้แต่สร้อยเพชรในคอเสี่ยวเม่ยหนิงที่หลงเทียนยู่เป็นผู้ให้นั้น เมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างไสวของไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ด ประกายที่เคยเจิดจ้าแวววาวของเพชรสีชมพูก็ถูกกลบด้วยรัศมีของไข่มุกจนสิ้น!

นี่ต่างหากจึงเป็นของล้ำค่าที่หายากอย่างแท้จริง และเพียงแค่เม็ดเดียวก็สามารถเอาชนะเพชรสีชมพูเม็ดนั้นได้แล้ว แต่นี่กลับมีถึงสิบแปดเม็ด!!

ฮู๋เซ่าป๋ายนั่งนิ่ง และไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว!!

ฮู๋เซ่าป๋ายได้แต่คิดในใจว่า แต่หากเป็นเรื่องของสมุนไพรแล้ว เขาไม่มีทางพ่ายแพ้ให้กับผู้ใดอย่างแน่นอนแม้แต่หลิงหยุน แต่ในใจก็ยอมรับว่าไข่มุกราตรีนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่งจริงๆ และก็ทำให้หลิงหยุนได้หน้าไปอย่างมาก

หลี่ยั่วหมิงไม่มีอะไรจะพูด ตระกูลของเขาร่ำรวย สิ่งที่มีมากคือเงิน! แต่ของล้ำค่าหายากเช่นนี้ หากตระกูลของเขาได้ครอบครองสักหนึ่งหรือสองเม็ด ก็คงไม่กล้าที่จะนำออกมาเป็นของขวัญ!

เพราะมันคือไข่มุกราตรี ไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่มีเงินก็หาซื้อได้!

แต่ต่อให้ตระกูลของเขามีปัญญาหาไข่มุกราตรีมาได้ ก็คงไม่มีปัญญาหามาได้มาถึงสิบแปดเม็ด แต่เหตุใดหลิงหยุนจึงได้มีมากมายถึงเพียงนี้?!

จางเม่ยหยิวนประคองไข่มุกราตรีทั้งหกเม็ดไว้ในมืออย่างทะนุถนอม ดูเธอจะหลงใหลมันมาก เธอมองไข่มุกราตรีในมือสลับกับใบหน้าของหลิงหยุนไปมา ในใจตื่นเต้นจนไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้!

เสี่ยวเฉิงเยี่วยจ้องมองไข่มุกราตีในมือของภรรยา นอกจากรอยยิ้มที่อัศจรรย์ใจ เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เช่นกัน หลิงหยุนทำให้เขาทึ่งอย่างที่สุด!

“เฒ่เสี่ยว.. หลานสาวของท่านช่างโชคดีอะไรเช่นนี้!”

ชายชราอารมณ์ดีถึงกับอึ้งไปครู่ใหญ่ เขาตื่นเต้นมาก และมองหน้าท่านหมอเสี่ยวด้วยความอิจฉา!

“เด็กหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง! เขาไปหามาได้ยังไงกัน? นี่ถ้าข้าแนะนำหลานสาวให้รู้จักบ้าง ข้าจะได้ไข่มุกราตรีบ้างไม๊?”

ท่านหมอเสี่ยวถึงกับกลืนน้ำลาย และหันไปทำเสียงดุใส่ว่า “ฝันไปก่อนก็แล้วกัน.. ท่านไปหาหนุ่มคนอื่นให้หลานสาวท่านก็แล้วกัน อย่ามาแย่งของหลานสาวข้า!”