BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++โคตร​เลว​ #64​ -​ ท้าทาย nc++

“อื้อ..อ๊ะ..บอกให้หยุดไง”

“เพลิงหยุด!”

“อึก..หยุดเดี๋ยวนี้”

“หยุดทำแบบนี้สักที..อึก”

“หยุด!” หมดความอดทนเนเน่ตวาดบอกเสียงดังด้วยอารมณ์โมโหสุดขีดหลังจากเขาเอาแต่ทำตามใจตัวเองไม่สนใจคำห้ามปรามของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะเดียวกันก็อาศัยจังหวะที่เขาคลายพันธนาการออกหมายจะดันเธอให้ซบลงไปกับเคาน์เตอร์ พร้อมกับมือหนามาจับเรียวขาให้ยกขึ้นรวบแรงทั้งหมดผลักเขาออกห่างจนท่อนเอ็นใหญ่หลุดออกจากร่องสวาท แล้วหมุนตัวกลับไปเหวี่ยงฝ่ามือฟาดใส่ใบหน้าคมคายเต็มแรง

เพียะ!

“เลิกทรมานฉันสักที​ ฉันไม่ใช่กระโถนรองรับอารมณ์บ้ากามของนาย”

เพลิงดันลิ้นในกระพุ้งแก้มหันสายตาดุดันกลับมาสบตากับอีกฝ่ายตรงๆ​ ระหว่างนั้นเหลือบเห็นน้ำรักของเขาในกายสาวที่ไหลย้อยลงมาเปรอะเปื้อนระหว่างขาเรียวเล็ก “ไม่ให้ทำกับเมียตัวเองจะให้ไปทำกับใคร” เสียงทุ้มเอ่ยถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ​ ตั้งแต่รู้ตัวว่ารักเขาก็ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นกระโถนเลยมันปกติไหมที่ผัวจะทำแบบนี้กับเมีย

“นั่นมันก็เรื่องของนาย” ไม่ใช่ว่าเธออยากให้เขาไปทำแบบนี้กับใครนะ​ แต่ถ้าอยากทำมันก็เป็นสิทธิ์ของเขาไม่เกี่ยวกับเธอ

​ “จะต้องให้บอกกี่ครั้งว่าฉันทำมันได้แค่กับเธอ”

“…..”

“แล้วเรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องปกติที่ผัวเมียเขาทำกัน ฉันทำเพื่อให้เราได้มีความสุขร่วมกันไม่ได้คิดจะทรมานเธอสักนิด”

“เหอะ! ทำให้ตัวเองมีความสุขคนเดียวสิไม่ว่า” เธอแค่นหัวเราะออกมาอย่างนึกขำ “สิ่งที่นายทำมันทรมานฉันไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุข​ เข้าใจใหม่ซะด้วย” พูดจบเธอก็ก้มลงหยิบชุดนอนเดรสขึ้นมาสวมใส่

“ที่เธอทรมานเพราะเธอชอบพยศไงเน่ ลองเลิกพยศดูดิแล้วเธอก็จะมีความสุขร่วมกับฉัน” มือหนาเอื้อมไปจับแขนเธอกระชากเข้าหาตัวหลังสวมชุดเสร็จพอดี ใบหน้าคมคายโน้มเข้าไปคลอเคลียพวงแก้มนวลเบาๆ

“อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะใจจืดใจดำกีดกันพ่อลูกไม่ให้เจอกันได้ลงคอไหม” พูดแค่นั้นเพลิงก็แหย่นิ้วกลางกับนิ้วนางเข้าไปในร่องสวาท​ ขยับเข้าออกช้าๆ

“อึก..หยุด!” เธอสั่นเกร็งทุบกำปั้นใส่อกแกร่งของเพลิงอย่างแรง​ แต่เขากลับแสยะยิ้มออกมาอย่างท้าทายปนยียวน​ “อ๊ะ..อยากท้าทายฉันหนัก..อึก..ก็เชิญแล้วนายอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน”

น้ำเสียงเอาจริงของเธอทำให้เจ้าของกระทำหยุดชะงักในไปทันที เพลิงขบกรามแน่นมองคนตรงหน้า ก่อนจะโดนมือเล็กมาผลักถอยห่างจนนิ้วหลุดออกจากร่องสวาท

“ฉันจะพูดอีกเป็นครั้งสุดท้าย​ ถ้านายยังไม่หยุดทรมานฉันก็เป็นนายนั่นแหละที่จะทรมานเองไปตลอดชีวิต” เนเน่แค่นเสียงเอ่ยหนักแน่น​ นี่ไม่ใช่คำขู่เล่นๆอีกต่อไปแล้วถ้าเขายังไม่เลิกยุ่งกับเธอและยังมาทรมานเธออีก​ เธอจะพาลูกบินไปอยู่ที่ญี่ปุ่นทันทีจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก​ “หน้าที่ของนายมีแค่ให้ความรักและดูแลลูกเท่านั้นจำเอาไว้”

“มึงคิดเหี้ยไรของมึงอยู่วะเน่​ กูรักมึงจะให้กูให้ความรักลูกและดูแลลูกอย่างเดียวกูทำไม่ได้”

“นายไม่ได้รักฉัน”

“รู้ได้ไงว่าไม่รัก​ สิ่งที่กูทำไปมึงไม่เคยรู้สึกบ้างเลยรึไง”

“ใช่​ ฉันไม่เคยรู้สึกเลยสักนิดเดียว นายเริ่มต้นมายังไงก็รู้ดีหนิ สิ่งที่นายทำมันไม่ได้สื่อความหมายว่ารักฉันเลยสักนิด ถ้านายรักฉันจริงนายจะไม่ทรมานฉันอยู่แบบนี้”

“…..” นั้นสินะ​ เขาเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากใช่ไหมที่อยากอยู่ใกล้เธออยากสัมผัสอยากให้เธอกลับมาให้อภัยแล้วอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก

“นายมันรักแต่ตัวเอง”

“…..” เป็นอีกครั้งที่เพลิงเงียบไปอย่างพูดอะไรไ​ม่ออก​ ดวงตาแดงก่ำเอาแต่มองเธอแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง​ ก่อนจะพูดออกมา​ “มึงให้โอกาสกูได้พิสูจน์สิว่ากูรักมึงจริงๆ​ รักมากกว่าตัวกูเอง”

“พอเถอะเพลิงเลิกพูดเรื่องนี้สักที​ มันจะไม่มีโอกาสอะไรทั้งนั้นฉันบอกนายไปหมดแล้ว​ และก็กลับไปซะตอนนี้ฉันยังไม่อยากเห็นหน้านาย​ เมื่อไหร่ที่เลิกทำตามใจตัวเองได้เห็นใจคนอื่นเป็นก็ค่อยกลับมาหาลูก” ว่าจบเท้าเล็กก้าวเดินออกไปทันที​ กลับเข้าห้องมารีบปลุกลูกอาบน้ำเตรียมจัดแจงไปทำงานเธอเสียเวลากับเขามามากแล้ว

“โถ่เว้ย” หลังมองหญิงสาวเดินออกไปจนลับตา​ เสียงโวยวายดังก็กึกก้องไปทั่วห้องครัว

ตุ้บ! ตุ้บ!

พร้อมกับกำปั้นหนาต่อยเข้าไปที่ฝาผนังอย่างแรงไม่ยั้ง​ เพื่อระบายอารมณ์โมโหตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้​ นี่เธอไม่ได้รักเขาเลยจริงๆใช่ไหมที่คิดว่าเธอก็รักเขาหลอกตัวเองมาตลอดเลยงั้นเหรอ แล้วมันจะไม่มีโอกาสที่เขาจะได้ดูแลเธออย่างคนรักเลยใช่ไหม