ข้อห้าม 17 ผมไม่ยอมรับ!

ชีวิตของหลี่มู่หยางก็เหมือนกับสีผิวของเขา มืดมนมองไม่เห็นแสงสว่างใดใด

ก็เพราะเป็นแบบนี้ ตอนที่ชุยเสี่ยวซินบอกว่าจะช่วยเขาติวหนังสือที่ร้านกาแฟ เขาถึงได้รู้สึกซาบซึ้งใจ ทำให้ตอนที่ชุยเสี่ยวซินถูกลอบฆ่าเขาถึงได้พุ่งตัวเข้าไปช้วยโดยไม่ต้องคิดอะไร และยอมที่จะเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อเธอ

และก็เพราะเป็นแบบนี้ ตอนที่คะแนนของเขามีการพัฒนาขึ้น ชีวิตของเขาก็มีแสงสว่างเล็กน้อย เขาถึงสนใจมากกว่าใครๆ และให้ความสำคัญมากกว่าใครๆ

ราวกับมีดอกไม้ที่เบ่งบานท่ามกลางทะเลทราย คุณค่อยๆดูแลมันอย่างระมัดระวัง รอให้มันได้ผลิดอกออกผลที่อุดมสมบูรณ์ สรุปว่ามีคนคนหนึ่งเดินมาและเหยียบดอกไม้ตาย มาดับแสงสว่างและความหวังของคุณ และทำให้คุณกลับไปสู่โลกที่มืดมิดอีกครั้ง

เขารู้สึกหมดหวังและรู้สึกโศกเศร้าเสียใจ

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของหลี่มู่หยาง ทุกคนก็นิ่ง

พวกเขารับรู้ได้ถึงความเสียใจและความขื่นขมของหลี่มู่หยาง พวกเขาเห็นเส้นเลือดที่คอที่ปูดนูนออกมาและมือที่กำปากกาจนแน่นได้อย่างชัดเจน

แป็ก………….

ปากกาแท่งนั้นถูกเขากำแน่นจนหัก น้ำหมึกสีดำข้างในปากกาไหลออกมาเต็มฝ่ามือ

ก็เหมือนกับที่เขาพูด ถ้าคุณสงสัยว่าเขาทุจริตการสอบ งั้นก็ควรต้องหาวิธีมาพิสูจน์ความคิดของคุณ ไม่ใช่สวมหมวกทุจริตให้นักเรียนโดยไม่รู้ตัว

การใส่ร้ายแบบนี้มันก็เหมือนเอามีดมาแกะสลักตัวหนังสือบนโต๊ะ ต่อให้ขูดโต๊ะให้เรียบเสมอกัน แต่มันก็ย่องคงทิ้งร่องรอยไว้ในใจเสมอ

เมื่อได้ยินคำถามของหลี่มู่หยางแล้ว จ้าวหมิงจูก็มีสีหน้าอึมครึม

“หี่มู่หยาง ยังต้องพิสูจน์อีกหรอ? แต่ก่อนนายได้คะแนนเท่าไหร่นายยังไม่รู้อีกหรอ? ฉันไม่รู้หรอ? เพื่อนร่วมห้องไม่รู้หรอ? ไม่ได้มาเรียนไม่กี่วันสามารถทำข้อสอบได้ขนาดนี้ นายคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะหรือไง?” คำพูดของจ้าวหมิงจูยังคงทิ่มแทง แต่น้ำเสียงในการพูดอ่อนลงเยอะมาก ” ได้ นายต้องการพิสูจน์ใช่มั้ย? ได้ ฉันจะให้นายได้พิสูจน์”

เธอกวาดสายตาไปมองนักเรียนที่อยู่รอบๆหลี่มู่หยาง เพื่อนที่นั่งติดกันกับหลี่มู่หยางมีชื่อว่าหยางจวิน เขาเป็นเพื่อนซี้กับจางเฉิน และเขาก็เป็นนักบาสเก็ตบอลของโรงเรียนเช่นเดียวกัน ผลการเรียนของเขาถืออยู่ในระดับปานกลาง เขาเองก็ไม่มีทางส่งข้สอบที่สมบูรณ์ได้

ก็เลยทำให้จ้าวหมิงจูละสายตาไปมองผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของหลี่มู่หยางและพูดว่า “เฉินหยวนหยวน เอาข้อสอบของเธอมาให้ครูดูหน่อย”

เฉินหยวนหยวนเอามือดันแว่นที่จมูกของเธอ เงยหน้ามองจ้าวหมิงจูและพูดว่า ” คุณครูจ้าวคะ หนูยังทำไม่เสร็จเลย……ยังมีอีกหนึ่งส่วยสามของข้อสอบที่หนูยังไม่ได้ทำ”

จ้าวหมิงจูขมวดคิ้ว เฉินหยวนหยวนเป็นนักเรีนรดีในสายตาของเธอ และก็เป็นนักเรียนที่นั่งใกล้หลี่มู่หยางและมีคะแนนที่ดีที่สุด ขนาดเธอยังเหลือข้อสอบอีกหนึ่งในสามที่ยังไม่ได้ทำ งั้นแสดงว่าหลี่มู่หยางก็ไม่ได้ลอกข้อสอบเธอหน่ะสิ

“เจิ้งฟาง เธอทำข้อสอบเสร็จแล้วยัง?”

“คุณครูคะ หนูยังทำไม่เสร็จเลยค่ะ” เสียงของผู้หญิงรูปร่างเล็กตอบเบาๆ เพราะกลัวว่าจ้าวหมิงจูจะว่าตัวเอง

“เฉินเหล่ย………….”

“คุณครูครับ ผมทำเสร็จแล้ว”

“เอามาให้ฉันดู”