แปะ!
เจ้าของคำพูดที่กำลังหัวเสียอยู่ชะงักไปหันไปมองคนในอ้อมแขนเมื่อจู่ๆ ก็มีฝ่ามือน้อยๆตะปบลงมาบนริมฝีปากเต็มแรงทันทีที่พูดจบประโยค แต่ก็ไม่ได้สร้างความรู้สึกเจ็บปวดให้เขาเลยสักนิดแค่ตกใจเฉยๆ
“ปูดม่ายเปราะเยยจุนแม่ม่ายซอบ (พูดไม่เพราะเลยคุณแม่ไม่ชอบ)” เพลงพิณชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ใส่คนที่ช่วยตัวเอง พร้อมกับดึงมือที่ยื่นไปตบปากเขากลับ หันมองคนเป็นแม่ที่ยืนน้ำตาไหลอยู่โดยมีพี่สาวกำลังเช็ดน้ำตาออกให้
“อึก..พะ..เพลิงนี่นายยังไม่ตาย?” ยังไม่ทันที่โจรหนุ่มจะได้ตอบโต้อะไรกลับเด็กหญิงตัวน้อยเนเน่ก็ถามแทรกขึ้นมาก่อนอย่างไม่สนใจอะไร ใช่ คนที่ช่วยลูกสาวเธอนั้นคือเพลิงพ่อของลูกทั้งสองคนที่ผู้เป็นพ่อบอกว่าได้ฆ่าตายไปแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังมีชีวิตอยู่หรือสิ่งที่ท่านบอกนั้นเป็นแค่คำโกหก แล้วจะโกหกเธอไปเพื่ออะไร
ยิ่งไม่เข้าใจใหญ่ในเมื่อรู้เรื่องทั้งหมดหมดแล้ว ยังปล่อยเขาให้รอดมาได้ สรุปทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่เธองงไปหมดแล้ว ในใจตั้งคำถามมากมายอยากจะถามออกไป
“…..” เพลิงละสายตาจากลูกสาว หันกลับมามองเธอด้วยท่าทีเริ่มใจเย็นลง ก่อนจะตอบกลับไป “อืม ฉันยังไม่ตาย” ฟังไม่ผิดหรอกเขายังไม่ตายจริงๆทั้งที่ตอนนั้นได้สิ้นลมหายใจไปแล้ว
ย้อนกลับไปตอนนั้นเมื่อเกือบสามปีก่อน ชาวบ้านสองคนซึ่งเป็นสามีภรรยากันบนเกาะแห่งหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือเขาไว้เล่าให้ฟังว่า ในรุ่งเช้าวันนั้นกำลังจะเดินไปขึ้นเรือเพื่อที่จะออกหากุ้ง หอย ปู ปลาไปขาย แต่สายตาของภรรยาได้ดันเหลือบไปเห็นร่างผู้ชายเปลือยเปล่าท่อนบนนอนคว่ำหน้าเกยตื้นอยู่ริมหาดเข้าเสียก่อน เป็นร่างไร้ซึ่งลมหายใจของเขา จึงหยุดฝีเท้าโดยที่มือเอื้อมไปจับแขนสามีให้หยุดตาม
“อะไรของแกเนี่ยยายแก่” สามีหยุดชะงักหันไปเอ่ยถามภรรยาตัวเองในทันที ขณะที่เจ้าตัวมองไปยังเบื้องหน้าซึ่งตนไม่รู้ว่ามองอะไร
“ตาเฒ่าฉันเห็นคนนอนอยู่ตรงนั้น” ไม่ว่าเปล่านิ้วชี้เรียวชี้ไปยังร่างของเขาที่นอนคว่ำหน้าอยู่ให้สามีดู สามีก็เพ่งมองตามมือของภรรยาตัวเอง ก่อนจะเห็นอย่างที่อีกคนว่า
“ก็รีบไปสิวะ” ว่าแล้วตาเฒ่าก็จูงมือภรรยาวิ่งไปดู
มือหนาพลิกร่างของเขาขึ้นมาแล้วยื่นนิ้วไปอังตรงจมูกดูว่ายังหายใจอยู่หรือเปล่า พบว่าไม่หายใจแล้วจึงหันไปบอกภรรยาให้ไปตามเด็กบนเกาะมาหามร่างของเขา
“ไอ้หนุ่มนี้มันตายแล้ว ยายแก่ไปบอกม้ามให้ขับเรือขึ้นฝั่งไปแจ้งตำรวจเร็ว”
“เออๆ” รับคำจบยายแก่ก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับไปตามเด็กให้มาช่วยตามคำสั่งของสามี
“เดี๋ยว” แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาไปกลับถูกสามีเรียกไว้ ตาเฒ่านิ่งไปด้วยความคาดไม่ถึงเมื่ออยู่ร่างของเขากลับสะดุ้งไปพร้อมกับลมหายใจกลับมาอีกครั้งอย่างน่าแปลกใจ ทำให้ตาเฒ่ารีบเปลี่ยนคำสั่งกับภรรยาทันที “ไม่ต้องบอกมันและ ไปตามมันให้บอกเพื่อนๆมาช่วยหามไอ้หนุ่มนี้กลับไปบ้าน”
“อะไรของแก่กันแน่เนี่ยตาเฒ่า” ยายแก่ถอนหายใจพรืดใหญ่ งงงุนกับสามีว่าจะเอายังไงกันแน่อยู่ๆก็มาเปลี่ยนคำซะงั้น
“เออ ทำตามที่สั่งเร็วๆ”
“เออๆ”
ไม่นานภรรยาก็กลับมาพร้อมกับเด็กสามคน ก่อนทุกคนจะช่วยหามร่างของเขากลับมาวางลงบนเตียงไม้ไผ่ในบ้านกระท่อมอีกหลังของตาเฒ่า
“ไอ้ม้ามกูวานมึงไปขับเรือขึ้นฝั่งไปตามหมอมาหน่อย” คนเป็นสามีหันไปขอความช่วยเหลือจากเด็กบนเกาะ ก่อนจะหันไปบอกภรรยาต่อ “ยายแก่กลับไปเอาซื้อผ้าข้าที่บ้านมาให้หน่อย ข้าจะเอามาเปลี่ยนให้ไอ้หนุ่มนี้”
จากนั้นทุกคนก็ไปทำตามคำว่าวานของตาเฒ่า ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงม้ามก็กลับมาพร้อมกับหมอก่อนหมอจะเข้าไปทำการรักษา อาการค่อนข้างเขานั้นสาหัสมากใช้เวลาในการผ่าเอากระสุนออกมาเกือบสามชั่วโมงแล้วมันก็ผ่านไปด้วยดีแต่ยังไม่ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ ยังคงอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิด
จนกระทั่งระยะเวลาย่างเข้าแรมปีอยู่ๆเขาก็ฝืนขึ้นมา ใช่ เขาหลับไปเกือบปีเต็มทำสองสามีภรรยาคิดว่าเขาเป็นเจ้าชายนิทราไปแล้ว หลายๆที่เกิดขึ้นกับเขาในเวลานั้นมันปาฏิหาริย์มาก ไม่คิดว่าคนที่สิ้นลมหายใจไปแล้วจะกลับมาหายใจอีกครั้งและคนที่นอนนิ่งเหมือนเจ้าชายนิทราจะได้กลับมามีชีวิตตามปกติเหมือนเดิมอย่างไม่น่าเชื่อ
หลังจากฝืนขึ้นมาเขาก็อาศัยอยู่ที่นั่นเพิ่มไปอีกปีหนึ่งช่วยสองสามีภรรยาทำงานเป็นการตอบแทน แม้จะเทียบไม่ได้กับบุญคุณครั้งนี้แต่ก็ดีกว่าการที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ก่อนจะขอลาและขอบคุณตาเฒ่าและยายแก่ที่ได้ช่วยเหลือให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง ให้ได้อยู่เจอลูกกับหญิงสาวที่เขารู้ตัวว่ารักเธอสุดหัวใจ
โจรหนุ่มกลับมาบ่อนของตัวเองทำเอาเพื่อนทุกคนดีใจและเข้ามากอดเขาร้องไห้กันใหญ่ แล้วอีกไม่กี่วันก็มารู้ว่าเธอกำลังจะรับปริญญาจากปากของแคทเพื่อนสาวของเธอขณะเดียวกันก็เป็นแฟนสาวของเพื่อนรักด้วย ด้วยความอยากเห็นหน้าเธอกับลูกพร้อมกับอยากคอยดูแลอยู่ห่างๆ ก็รู้ว่าตอนนี้ไม่มีโอกาสกลับไปทำหน้าที่นั้นได้จังๆเลยทำได้แค่นี้ ขืนไปให้เจ้านายเห็นและรู้ว่าเขายังไม่ชีวิตอยู่ครั้งนี้ได้ตายจริงๆแน่เลยขอยอมดูอยู่ห่างๆดีกว่า จึงมาเอ่ยปากขอให้แคทช่วยเอาเครื่องติดตามเครื่องเล็กๆไปแอบใส่กระเป๋าใบโปรดของหญิงสาวในคืนวันก่อนวันรับปริญญา เพราะรู้ไงว่าแคทต้องไปนอนกับเธอ ต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมพร้อมกัน ทำให้เขารู้ความเคลื่อนไหวของเธอทุกอย่าง ในวันที่เธอรับปริญญาก็เป็นเขาเองที่วานให้เด็กในนั้นเอาดอกไปให้เพื่อแสดงความยินดีกับคนที่ตัวเองรัก รวมถึงวันนี้ก็ยังคอยตามดูแลกับลูกอยู่ห่างๆอย่างเช่นทุกวันแต่ก็เกือบวิ่งเข้าไปช่วยลูกไม่ทันเหมือนกัน
“งั้นก็หนีไปซะถ้านายไม่อยากตาย” แม้จะยังไม่รู้เรื่องทั้งหมดว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่ในเมื่อเขากลับมาแล้วเธอก็กลัวผู้เป็นพ่อหรือลูกน้องจะมาเห็นเข้าจึงไล่เขาไปเพราะไม่อยากให้เขาตาย อยากให้ลูกได้มีพ่อเหมือนคนอื่นๆเขา
“เพิ่งจะเจอฉันก็ไล่แล้วเหรอ ไม่คิดถึงกันบ้างรึไง”
“บอกให้หนีไป”
“ฉันไม่หนี” เขาจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้นต่อให้ครั้งนี้เขาจะตายจริงๆก็ยอมถ้าให้ได้ดูแลเธอกับลูกจังๆ และได้อยู่กับครอบครัวของตัวเองสักครั้ง
“อยากตายนักรึไง” เมื่ออีกคนรั้นไม่ฟังในสิ่งที่เธอพูด ความกลัวทำให้เธอเผลอตะคอกออกไปเสียงดังจนเด็กน้อยทั้งสองคนสะดุ้งตกใจ
“ฉันยอมตายถ้าได้อยู่ดูแลเธอกับลูก และขอให้ฉันได้นอนกอดเธอกับลูกสักครั้งก็ตายตาหลับแล้ว”
“…..”
“ขอแค่ช่วงนี้ที่นายใหญ่ยังไม่รู้ให้ฉันได้กอบโกยความสุขจากคนที่ฉันรักสุดหัวใจหน่อยได้ไหม”
—————————————
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
