BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++โคตร​เลว​ #56​ -​ ตามติด

“…..” คิมส่ายหน้าเบาๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ​น้ำเสียงสูงประชดประชันของหลานชาย​ “ชอบไหม” เขามากลับเอ่ยถามหลานสาวต่อ​

“ชอบมากเลยค่ะ” เนเน่พยักหน้าบอก​ แล้วโผกอดผู้เป็นลุงแน่น​

หมับ!

“โอ๊ะ!” แรงกระแทกทำให้คิมไม่ทันตั้งตัวถึงกับตกใจ​ ในวินาทีต่อมาท่าทางดีใจของหลานสาวเรียกรอยยิ้มมุมปากให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย

“รักลุงคิมที่สุดเลย” เนเน่พูดเสียงอู้อี้​ออกมา ในระหว่างที่ใบหน้าสวยแนบติดกับอกแกร่ง​​ เป็นคันที่เธออยากได้อยู่พอดีตอนแรกว่าจะขอผู้เป็นพ่ออยู่ไม่คิดว่าคนเป็นลุงจะสั่งมาให้เป็นของขวัญ

“ลุงก็รักหนู”

“รักมันให้เยอะๆพล่านมันให้จนเลยลูก” เป็นโน่ว่ากระแหนะกระแหนเพื่อนรัก​ ทว่าคิมตีหน้าเมินขณะที่ลูบศีรษะทุยเบาๆ​ ต่อให้หลานพล่านมากแค่ไหนคนอย่างเขาก็ไม่มีวันจน

แล้วหญิงสาวก็คลายพันธนาการออกจากจากร่างสูงกำยำของคนเป็นลุง​ ทำให้วอมกับคลีนและซันกับวินรวมไปถึงภรรยาของทั้งสองคนต่างเดินเข้ามาแสดงความยินดีแก่หลานชายและหลานสาวกันต่อ​ พร้อมทั้งถ่ายรูปรวมกันอย่างมีความสุข​ แต่ความชุลมุนทำทุกคนรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อยเนื่องจากผู้คนเดินพลุกพล่านไปมาตลอด

หลายวันต่อมา..

“น้องเพลินน้องเพลงคะ วันนี้อยู่กับคุณยายและพี่เจนนะคะ” เสียงใสของหญิงสาวเอ่ยบอกลูกสาวทั้งสองคนขณะที่หย่อนตัวนั่งยองๆตรงหน้า​ หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จสรรพ

วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของเธอเนื่องจากพักมาหลายวันแล้ว วันนี้จึงอยากจะเข้าไปช่วยพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันบริหารแล้ว​ ได้ข่าวว่าช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะถ้าปล่อยให้บริหารอยู่คนเดียวกลัวอีกคนจะเหนื่อยเธอไม่อยากเอาเปรียบ

“จุนแม่จาปายไหนหย๋อกะ​ (คุณแม่จะไปไหนเหรอคะ)​” เป็นเพลงพิณถาม พลางทำตาปริบๆเหมือนกับไม่อยากให้ผู้เป็นแม่ห่างไปไหน​

มือเล็กเอื้อมไปเกลี่ยปอยผมด้านหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นทัดหูให้อย่างรับรู้ แล้วอธิบายออกไป “คุณแม่ไปทำงานหาเงินมาให้หนูไงคะ”

“จุนตาบอดกะว่าถ้าปวกหนูหยาดต้ายอาใยห้ายปายขอต้ายเยย จุนตายวยมาดชื้อห้ายต้ายทุดย่าน (คุณตาบอกค่ะว่าถ้าพวกหนูอยากได้อะไรให้ไปขอได้เลย คุณตารวยมากซื้อให้ได้ทุกอย่าง)​”

“เฮ้อ! ไปฟังคุณตาไม่ได้นะคะลูกคุณตาขี้โม้” ผู้เป็นพ่อเล่นเธอปวดหัวเลยทีเดียว​ ไปพูดกับเด็กแบบนี้ได้ยังไงเดี๋ยวโตขึ้นก็ไม่ยอมทำงานทำการกันพอดี

“โบ้หย๋อกะ?” เด็กน้อยคนพี่คลายอ้อมแขนออกจากลำคอระหง​ คิ้วอันน้อยนิดขมวดเข้าหากันด้วยความไม่อยากจะเชื่อ​ ในเวลาที่พวกเธออ้อนอยากได้อะไรผู้เป็นตาก็ซื้อมาให้หมดทุกอย่างจริงๆ แล้วผู้เป็นแม่มาบอกว่าโม้และเธอจะเชื่อใครล่ะทีเนี่ย “ตึ๊งจาโบ้แท่หนูก้อนม่ายหยาดห้ายปาย (ถึงจะโม้แต่หนูก็ไม่อยากให้ไป)”

“งั้นก็ไปทำงานกับคุณแม่ด้วยเลย” เนเน่เบ้ปากอยากจะร้องไห้ พลางถอนหายใจเบาๆ​ ในเมื่อลูกตามติดไม่ยอมปล่อยให้ไปทำงานเธอจึงจะพาไปด้วยเลยได้จบๆ​

“เย้ๆ” เด็กหญิงตัวน้อยร้องดีใจขึ้นพร้อมกัน​ ก่อนคนพี่จะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ​ ส่วนคนน้องรีบคลายอ้อมแขนออกจากลำคอระหงมากระโดดโลดเต้นตามกัน​ ทำเอาคนเป็นแม่ส่ายหน้าเบาๆให้กับความเจ้าเล่ห์ของลูกสาว​

“เจน” เนเน่ดีดตัวลุกขึ้นเรียกพี่เลี้ยงของลูกสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้างหลังเด็กๆ เพื่อให้เตรียมเสื้อผ้ากับของใช้ต่างๆและนมใส่ตะกร้ามาให้

“ขาคุณหนู”

“ไปเตรียมของเด็กมาใส่รถให้หน่อย”

“ได้ค่ะ” เจนรับคำแล้วรีบหมุนตัวออกไปเตรียมของตามคำสั่ง​

“หยุดดีใจกันได้แล้วลูก​ ถ้าอยากจะไปกับคุณแม่เราต้องมาตกลงกันก่อน” หลังพี่เลี้ยงของลูกเดินออกไป​ เธอก็ก้มลงบอกเด็กน้อยทั้งสองคน​ เวลาจะไปไหนกันต้องมีข้อตกลงแบบนี้เสมอไม่งั้นเด็กๆจะซนมากและไม่เชื่อฟังเธอเลย

“ว่ามาเยยกะ (ว่ามาเลยค่ะ)”

“ไปถึงหนูต้องนั่งเล่นกันเงียบๆห้ามกวนคุณแม่ห้ามซนรู้ไหมคะ​ ถ้าซนคุณแม่จะไม่พาไปอีก”

“ยับชาบกะ​ (รับทราบค่ะ)” เด็กน้อยทั้งสองยกมือน้อยๆขึ้นมาทำท่าตำรวจเป็นการรับรู้​ แต่ไม่รู้ไปถึงจะทำตามรับคำไว้ได้ไหมเพราะบางครั้งก็ลืมตัวเผลอไม่เชื่อฟัง

“โอเค​ งั้นเราไปรอพี่เจนเอาของมาให้บนรถกันเถอะ” ว่าจบมือเล็กก็เอื้อมไปจูงมือลูกสาวทั้งสองคนเดินไปยังรถยนต์คันหรู

—————————————