Reader 37: ชาญฉลาด (ตอนแรก)

คอนเทนรู้สึกถึงกับความเห็นของเคอร์ซาจริงๆ

“ขุนนางหอคอย?”

ขุนนางหอคอย เป็นผู้นําของมาแทบ และใครๆก็คิดว่าพวกเขาเป็นขุนนางแห่งหอคอยมาแทบ แต่มันเป็นเพียงฉายาที่มาแทบมีให้กับหอคอยก่อนที่จะถูกสร้างขึ้น ขุนนางหอคอยจะไม่รวมตัวกัน ยกเว้นในสถานการณ์ที่อาจเปลี่ยนแปลงอนาคตของมาแทบ เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในหอคอยของตัวเองหรือพวกเขาจะเดินทางไปที่อื่น

ในฐานะตัวแทนของมาแทบ ซึ่งได้รับการยอมรับในฐานะ เมืองแห่งนักเวทย์ ขุนนางหอคอยมักจะมีมากกว่าราชาแห่งอาณาจักรใกล้เคียง นี่เป็นเพราะพวกเขาได้รับการพิจารณาใบหน้าของนักเวทย์ และนักเวทย์ทุกคนพยายามที่จะทรงพลังเช่นเดียวกับพวกเขา ขุนนางหอคอยเหล่านั้นได้รับการยกย่องจริงๆ

“เพียงเพราะชายคนเดียวหรือ?”

มันยากพอที่จะได้เห็นหนึ่งในขุนนาง ชายที่มีศักยภาพที่ไม่สามารถวัดได้ มีพลังเช่นนั้นหรือ? คอนเทนรู้สึกสงสัยในคําพูดของเคอร์ซา แต่ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกไป

“สําหรับตอนนี้ ”

คอนเทน ถูกดึงออกมาจากความคิดของเขาด้วยคําพูดของเคอร์ซา และฟังอย่างตั้งใจ

“ พาเขามาที่นี่ เราไม่สามารถทําให้เขารอได้”

“โอเค!”

คอนเทนรีบกลับไปที่สถานีของเขาตามคําพูดของเคอร์ซา

***

“…”

ซูฮยอก คิดขณะที่จ้องมองชายข้างหน้าเขา ชื่อของเขาคือเคอร์ซา

“นี่เป็นสถานการณ์แบบไหน?”

บรรยากาศค่อนข้างอึดอัดมาก ซูฮยอกมองจากเคอร์ซา และจ้องมองภารกิจต่อหน้าเขา

[พรสวรรค์ที่ไม่สามารถวัดได้

[ความสามารถด้านเวทย์มนตร์ที่คุณมีนั้นยอดเยี่ยมมาก คุณที่มีศักยภาพไม่จํากัด! ความสามารถของคุณนั้นยอดเยี่ยมจนเคอร์ซาไม่สามารถตอบคําถามที่คุณมี
เคอร์ซา ต้องการพบคุณอีกครั้งในอีกสองสัปดาห์]

[เหลือวัน: 14 วัน]

[รางวัลภารกิจ: ???]

[ภารกิจเริ่มต้นทันที่ที่คุณยอมรับ]

[ในกรณีที่ถูกปฏิเสธ ความสัมพันธ์ของคุณกับเคอร์ซา จะลดลง]

“ พบกันใหม่ในอีกสองสัปดาห์เหรอ?”

ซูฮยอกมาที่นี่เพื่อเป็นนักเวทย์ แต่พวกเขาบอกว่าจะกลับมาอีกครั้งในภายหลัง เพราะเขามีความสามารถที่ไม่สามารถวัดได้

“ดังนั้นจึงเป็นเช่นนี้ เมื่อคุณฉลาดกว่าคนอื่น”

เหตุผลสําหรับความสามารถที่ไม่สามารถวัดได้ของเขา นั้นเป็นเพราะสติปัญญาของเขา หากเขาไม่ฉลาด เขาจะกลายเป็นนักเวทย์ได้แล้ว

“และไม่เพียงแค่รอหนึ่งหรือสองวัน

ใบหน้าของ ซูฮยอกบิดเบี้ยวเล็กน้อย ขณะที่เขาอ่านภารกิจ ท้ายที่สุด เขาต้องรอตั้ง 14 วัน เพื่อได้อ่านหนังสือในห้องสมุด!

“ไม่ นี่ไม่ถูกต้อง”

ซูฮยอก แค่อยากไปห้องสมุดโดยเร็วที่สุด!

“ฉันต้องลดเวลา”

เช่นเดียวกับที่จะพูดคุยถึงรางวัลเพิ่มเติม เนื้อหาของภารกิจอาจเปลี่ยนแปลงได้เช่นกัน ดังนั้นซูฮยอกจึงพูดกับเคอร์ซา โดยหวังว่าจะเปลี่ยนเป็นวันนัดหมาย

“นี่หมายความว่าฉันสามารถเป็นนักเวทย์ได้หลังจากผ่านไปสองสัปดาห์เท่านั้นหรือ? หรือปกติใช้เวลานานขนาดนี้?”

อ่า……

เคอร์ซาอ้าปากตอบคําถามของซูฮยอก ในขณะที่ตรวจสอบการแสดงออกของเขา

“ไม่ มันไม่เป็นเช่นนั้น”

“……?”

ซูฮยอก ทําหน้าสับสนในคําตอบของเคอร์ซา

“การลงทะเบียนสําหรับการเป็นนักเวทย์จะได้รับการจัดการโดยฉัน แต่คุณต้องกลับมาอีกครั้งหลังจากสองสัปดาห์”

ในขณะที่เคอร์ซา กําลังตอบกลับ เขาก็คิดว่า

“ฉันควรลงทะเบียนเขาไว้”

ซูฮยอกมีความสามารถที่ไร้ขีดจํากัด และเมืองแห่งนักเวทย์ไม่ได้มีแค่มาแทบแห่งเดียว มีเมืองและชาติอื่นๆของนักเวทย์เช่นกัน
มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะค้นพบเขาเช่นกัน ดังนั้นเคอร์ซา จึงต้องลงทะเบียนเขาก่อนที่คนอื่นจะจับเขา

“อะไรนะ?”

ซูฮยอก พูดกับเคอร์ซา ในขณะที่เขาตื่นตระหนกเล็กน้อย

“ฉันไม่ได้รับภารกิจการเลื่อนตําแหน่งหลังจาก 2 สัปดาห์!”

ซูฮยอก คิดว่าเขาจะได้รับภารกิจในการเลื่อนตําแหน่ง เมื่อเขาได้พบกับเคอร์ซาอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่แบบนั้น

“บางที่พวกเขาจะเลื่อนตําแหน่งฉันโดยไม่มีภารกิจ?”

หลังจากดูสิ่งต่างๆที่ชายชื่อเคอร์ซาพูด มันดูเหมือนว่าเป็นอย่างนี้

“โอ้-ตกลง”

บางที่ภารกิจนี้อาจไม่เกี่ยวข้องกับการเป็นนักเวทย์ ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นความต้องการที่จะเปลี่ยนวันอีกต่อไป ซูฮยอกจึงยอมรับภารกิจนี้
[ภารกิจ “ พรสวรรค์ที่ไม่สามารถวัดได้” ได้รับการยอมรับแล้ว]

“ฉันจะลงทะเบียนคุณทันที”

เคอร์ซาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น มีข้อความปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าซูฮยอก

โคุณได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นนักเวทย์]

[ในฐานะที่เป็นรางวัลการเลื่อนตําแหน่ง มีการเพิ่มค่าสถิติเชาว์ปัญญา 10 แต้ม]

[คุณได้รับความสามารถพิเศษสําหรับสถิติเชาว์ปัญญา]

[การต้านทานเวทย์มนตร์ของคุณจะเพิ่มขึ้นพร้อมกับเชาว์ปัญญาของคุณ]

[สร้างภารกิจสกิล ศรเวทมนตร์ ถูกสร้างแล้ว

“รับไป”

เคอร์ซายื่นมือออกไปหาซูฮยอก ในมือของเขาคือ “โทเค็นของนักเวทย์” ซึ่งพิสูจน์ว่าคุณเป็นนักเวทย์

“ขอบคุณ”

ซูฮยอกพูด ในขณะที่เขารับโทเค็น