ร่านอารมณ์ Sensitive 9 หน้าที่ของของเล่น

เขาและเธอนัดเจอกันเกือบทุกวัน จนอันแอบคิดว่าเราสองคนอาจมีความรู้สึกพิเศษต่อกันก็เป็นได้ แต่ไม่ใช่อย่างที่คิด ลูเซี่ยนไม่เคยคิดว่าอันเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากของเล่นยามว่าง เธอผิดเองที่หลงเอาความรู้สึกเข้าไปเล่นด้วย ลืมไปแล้วว่าตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเขามีแต่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด และครั้งต่อ ๆ มา เรื่อย ๆ

เรานัดพบกันแค่เฉพาะเรื่องบนเตียง ส่วนงานปาร์ตี้วันนี้ที่อยู่ ๆ เขาชวนไปร่วมงานก็แอบดีใจ คิดว่าลูเซี่ยนคงอยากให้อันไปเปิดหูเปิดตาจะได้ไม่จำเจอยู่กับที่เดิม ๆ แต่ไม่ใช่ เธอมันก็แค่ตัวแถมในงานปาร์ตี้เท่านั้น

น้ำตาอันไหลออกมาอาบแก้ม เธอค่อย ๆ ทำตามที่ลูเซี่ยนบอก ใช้มือปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงของลูเซี่ยนออกอย่างช้า ๆ จากนั้นจับของลับของลูเซี่ยนในสภาพสงบนิ่งขึ้นมา เธอมองมันก่อนจะหันไปมองหน้าลูเซี่ยนที่กำลังมองเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก อันส่ายหน้าไปมา เพื่อบอกให้รู้ว่า

“ไม่เอา” เธอพูดบอกมา

ลูเซี่ยนใช้มือจับศีรษะของอัน กดหัวเธอให้ก้มหน้าลงต่ำจนเกือบจะชนเจ้าสิ่งนั้น

“ทำซะ คิดว่าคนร่าน อ่อยผู้ชายไปทั่วอย่างเธอคงชำนาญเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว”

“พูดอะไร ฉัน…”

“ทำ! แล้วก็อย่าให้ฟันโดนมันเชียว ใช้ปากกับลิ้นให้มาก ๆ เข้า”

“ฮือ ฮือ ฮือ”

เธอร้องไห้ ก่อนใช้ปากจูบลงบนก้อนเนื้อที่ทั้งอุ่นและใหญ่ของเขาทั้งน้ำตา

‘ชำนาญอะไรกัน ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร มีแต่คุณนั่นแหละที่ทำแบบนี้กับฉัน’ อันคิด

เธอทำการเล้าโลม จูบพรมราวกับเด็กไม่รู้ประสา เหมือนที่บางครั้งลูเซี่ยนชอบจูบพรมบนร่างกายเธอ อันทำไปเรื่อย  ลูเซี่ยนคิ้วขมวด

“ลุกขึ้น แล้วขึ้นมานั่งบนนี้” ลูเซี่ยนบอก ใช้มือชี้มาที่ตักของตน

“ไม่เอานะ ฉันไม่ทำไม่เป็น” อันส่ายหน้า

“ก็หัดทำซะสิ ทีหลังจะได้ทำเป็น พอเวลาต้องไปปรนนิบัติผู้ชายคนอื่นเขาจะได้ชอบใจเธอ อย่างเช่น อีคอน เขาคงติดใจเธอแน่ ๆ ก็เธอหว่านเสน่ห์ใส่เขาซะขนาดนั้น”

“ฉันไม่ได้หว่านเสน่ห์ใคร อ๊ะ…”

เธอพูดไม่ทันจบ ลูเซี่ยนดึงเธอขึ้นมานั่งบนตัวเขา ใส่ท่อนใหญ่ ๆ กำลังได้ที่ เข้าไปในส่วนที่ชุ่มฉ่ำของอันแบบไม่ทันตั้งตัว

“เจ็บ” เธอร้องออกมา

ถึงแม้เขากับเธอจะมีอะไรกันหลายครั้งแล้ว หลังจากที่อันทำหน้าที่เป็นของเล่นยามค่ำคืนให้ลูเซี่ยน เขาไม่เคยทำรุนแรงหรือก้าวร้าวใส่เธอเวลามีอะไรกันสักครั้ง

แต่ครั้งนี้เพราะอารมณ์โมโห หงุดหงิด เขาไม่เล้าโลมเธอ ให้เธอรู้สึกร่วมไปกับเขาเลย เขาไม่สนใจเสียงร้องของอัน เขากระแทกมันเข้าไปด้านในอย่างรุนแรงและรวดเร็ว เหมือนกำลังระบายความโกรธใส่เธอ

‘อย่าบอกน่ะว่าเขาโกรธเรื่องที่เราคุยกับอีคอน อีคอนแค่มาชวนเราคุยเฉย ๆ เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น แต่เราก็ลืมไปสนิทว่าลูเซี่ยนสั่งห้ามไม่ให้คุยกับใครในงานปาร์ตี้ ทำไมถึงได้ขี้ลืมแบบนี้… แต่แค่คุยกันนิดหน่อย ทำไมลูเซี่ยนต้องโมโหขนาดนี้ล่ะ…’ อันคิด

“อ๊ะ อ๊ะ อึ๊ โอ๊ย”

อันได้แต่ร้องเสียงครางเพราะความเจ็บปวด

อันไม่เคยสักครั้งที่จะแตะต้อง สัมผัส กอดร่างกายของลูเซี่ยน เธอกลัวว่าลูเซี่ยนจะทำร้ายเธอหรือโกรธมากกว่าเดิม ถ้าอันทำอะไรเกินเลย ถึงแม้เธอจะรู้สึกดีแค่ไหน อย่างมากสุดก็แค่ใช้มือผลักเขาออกไปในเวลาที่รู้สึกว่าเขาทำมากเกินไปจนเธอไม่มีแรงเหลือแล้ว ต้องการให้เขาหยุดแค่นั่น

…เพราะการที่อันคิดว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่น การที่จะโอบกอดลูเซี่ยนเหมือนเป็นคนรัก เธอทำไม่ได้และเธอไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เพราะเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ

‘เธอไม่ใช่! คนพิเศษ อย่าหวังจะได้รับสิทธิพิเศษจากเขา แม้ใจจะคิดไปไกลแล้วก็เถอะ’ อันคิดบอกตัวเอง

สิ่งที่ทำให้ลูเซี่ยนอารมณ์ไม่ดี สาเหตุมันอาจจะมาจากงานปาร์ตี้ที่ลูเซี่ยนชวนเธอไปในคืนนี้…