สองวันแล้วที่เราออกจากลันตัตตา
เรากำลังเดินทางผ่านภูเขา
เป้าหมายของฉันคือการไปถึงเมืองถัดไปไอนาร์ค
เป็นการเดินทางที่ไม่มีเป้าหมายโดยเฉพาะ แต่ฉันมีบางสิ่งที่ฉันอยากทำ
หนึ่งในนั้นคือการไปเยี่ยมชมสถานที่ที่น่าสนใจ
ว่ากันว่ามีอารยธรรมขั้นสูงที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองในโลก
ผู้ที่สร้างอารยธรรมนี้เรียกว่า “มหาเผ่าพันธุ์”
ยังไม่ชัดเจนว่าเหตุใดอารยธรรมจึงสูญพันธุ์และสูญหายไป แต่ยังคงมีอยู่หลายแห่งในสมัยนั้น
ฉันอยากจะไปดูซากปรักหักพังโบราณของเหล่าทวยเทพนั้น
ท้ายที่สุดซากปรักหักพังก็โรแมนติกใช่ไหมล่ะ?
เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายจะต้องการเห็นสิ่งที่น่าทึ่งที่ทำโดยคนที่น่าทึ่ง
เนื่องจากเรากำลังเดินทางไกล เราจึงไม่พลาดการเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ
อีกทั้งอาหารกูร์เม่ต์ของแต่ละสถานที่
การกินอาหารท้องถิ่นเป็นส่วนที่ดีที่สุดของการเดินทาง
“คาเอเดะ ร่างกายเธอเริ่มบาดเจ็บอีกแล้วเหรอ?”
“ฉันหายดีแล้วล่ะค่ะ เมื่อวานฉันกินยาเสร็จแล้ว และต่อจากนี้ไป ฉันจะทุ่มเทแรงกายทั้งหมดที่มีเพื่อปกป้องนายท่าน”
คาเอเดะขยับหูของเธอด้วยการแสดงออกที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ
ร่างกายเธอที่ฉันเห็นครั้งแรกนั้นไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่บาดเจ็บ
แต่ตอนนี้มันตรงกันข้าม มันยิ่งใหญ่ขึ้นมากจนทำให้มองตรงๆยาก
อย่างไรก็ตาม ขณะนี้เรากำลังปลอมตัวและปิดบังสถานะและเลเวลของเราอยู่ที่ประมาณ 30 หากมีคนแอบดูเราด้วยม้วนคัมภีร์แสดงค่าสเตตัสหรือมีสกิลประเมิน เราจะดูเหมือนว่าเป็นนักผจญภัยธรรมดา
“ว่าแต่นายท่าน ปาร์ตี้ของพวกเราควรชื่ออะไรดีคะ?”
“ชื่อเหรอ อืม….”
ไม่ได้คิดเอาไว้แฮะ
มันควรจะเป็นสิ่งแรกที่ฉันนึกถึงสิ
สงสัยจังว่าควรชื่ออะไรดีนะ
“แล้ว “มันยู เรียวดัง” ล่ะ? (กองกำลังท่องเที่ยว) (漫遊旅団 ไม่รู้จะแปลว่าอะไรดี)
“มันมีแค่เธอกับฉันไม่ใช่รึไง”
“บางทีอาจมีคนเข้าร่วมกับเรามากขึ้น เช่น นายท่านกับฉัน
นั่นสินะ…
คาเอเดะดูเหมือนจะมีความสุขกับความคิดนี้
และด้วยเหตุนี้ เราจึงเป็นปาร์ตี้แรงค์ B “มันยูเรียวดัง”
จุดประสงค์ของปาร์ตี้ก็ตามชื่อของมันคือการเที่ยวเตร่
เราจะไปเดินทางรอบโลกอย่างเงียบ ๆ
และถ้าเราพบที่ที่เราชอบ เราก็อาจลงหลักปักฐานของเราที่นั่นได้
“นี่ ฉันอยากจะถามเธอนะ ว่าเธอมาเป็นทาสได้ยังไง คาเอเดะ?”
“เอ๊ะ นั่น … มันคืออะไร”
ระหว่างการสนทนา คาเอเดะชี้ไปข้างหน้า
รถม้าคันหนึ่งถูกล้อมไปด้วยโจร
“ไปช่วยกันเถอะ!”
“ค่ะ”
ฉันจัดการชายคนหนึ่งล้มลงด้วยการต่อยเข้าไปที่หัวโดยไม่ชักดาบ
คาเอเดะยังว่องไวมากและทำให้ผู้ชายคนหนึ่งหลับได้ด้วยการจัดการเพียงครั้งเดียว
“ไอ้สองคนนั้นมันเป็นใครกันวะ? จัดการพวกมันซะ!”
หัวหน้ากลุ่มโจรออกคำสั่ง จากนั้นหลายคนก็เริ่มพุ่งเข้ามาหาเรา
“ฮ่าห์!”
เมื่อฉันพ่นลมหายใจออกอย่างแรง พวกโจรทั้งหมดก็ประหลาดใจ จากนั้นทุกคนก็กระเด็นขึ้นไปในอากาศและชนเข้ากับต้นไม้อย่างแรงจนหมดสติ
คาเอเดะก็เสยปลายคางของพวกโจรด้วยการสะบัดพัดเหล็กของเธอ
พวกเขาหมดสติเพราะแรงกระแทกที่ทำให้สมองสั่นสะเทือน
เราเอาชนะคู่ต่อสู้สิบคนในเวลาไม่ถึงนาที
“พวกเขาสู้เราไม่ได้เลยนะคะ”
“เลเวลของพวกเขาอยู่ที่ประมาณ 10 มันเป็นเรื่องปกติมาก”
“ข้างในปลอดภัยกันรึเปล่า?”
ครู่ต่อมาประตูรถก็เปิดออก
“ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร แต่ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ”
ผู้หญิงในชุดสีชมพูปรากฎตัวออกมา
ผมสีทองของเธอพลิ้วไหวอย่างนุ่มนวลราวกับเส้นไหม และคิ้วที่ลาดเอียงเล็กน้อยของเธอก็ทำให้เธอดูรู้สึกนุ่มนวล
นอกจากนี้ ที่สะดุดตาฉันคือหน้าอกใหญ่ของเธอ
ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหว พวกมันจะแกว่งไปมามากจนตาของฉันจับจ้องไปที่พวกมันโดยไม่ตั้งใจ
“นายท่าน?!”
ด้วยใบหน้าเคลิบเคลิ้มของฉัน คาเอเดะรู้สึกประหลาดใจ
เอ่อ…มันไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ฉันบังเอิญมองดูพวกมันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ใครก็ตามที่ได้เห็นเธอจะต้องหลงใหลในหน้าอกขนาดเบิ้มๆของเธอด้วย
“?”
ผู้หญิงคนนั้นเอียงศีรษะราวกับว่าเธอไม่เข้าใจเราว่าเรากำลังพูดถึงอะไร
เธอดูเหมือนเป็นชนชั้นสูง และฉันโล่งใจที่ฉันไม่หยาบคายกับเธอ
ฉันคงพูดออกไปไม่ได้ว่าฉันรู้สึกแปลกๆเพราะหน้าอกใหญ่ๆของเธอ
คาเอเดะเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับเสียงครางเล็กน้อย…
“ขอโทษที่ฉันไม่ได้แนะนำตัวเองก่อนหน้านี้ ฉันชื่อ มารีแอนเน่ ลูกสาวของเคาท์โรอาน ฉันอยากจะขอบคุณที่ช่วยฉันจากพวกโจรเหล่านั้น”
“ผมโทรุ เป็นนักผจญภัย และนี่คือคาเอเดะ ทาสของผม”
“ท่านโทรุ?”
มารีแอนมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่คลุมเครือ
รู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่เธอจ้องหน้าฉันซะขนาดนั้น
ฉัน ฉันสงสัยว่าหน้าฉันมันมีอะไรผิดปกติรึเปล่า
จู่ๆเธอก็จับมือฉัน
“ทำไมคุณไม่ไปด้วยกันกับฉันที่คฤหาสน์ล่ะ? ฉันอยากจะตอบแทนคุณ! คุณทั้งคู่สามารถเดินทางไปพร้อมกันกับฉันในรถม้าได้นะคะ!”
“เอ๊ะ!”
เธอดึงมือฉันแล้วพาฉันไปที่รถม้า
คาเอเดะก็ตามมาด้วยแล้วเธอก็ปิดประตู
เคานท์โรอานเป็นผู้ปกครองแห่งเมืองต่อไปที่เรากำลังจะไป
และลูกสาวของเขาก็คงเป็นเจ้าหญิงสินะ
โอ้ ฉันรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที
ฉันไม่ค่อยสันทัดกับการเข้าหาขุนนางมาก่อน หวังว่าจะไม่ได้ทำอะไรแย่ๆลงไปนะ
“ยังไงก็ตามคุณสองคนแข็งแกร่งมาก ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ”
“เอ่อ ไม่เท่าไหร่หรอกครับ…”
“ใช่แล้วล่ะค่ะ นายท่านคือผู้ถูกเลือก”
“ผู้ถูกเลือก? ถูกเลือกอะไรหรอ?”
นี่! อย่าพูดอะไรแปลกๆแบบนั้นสิ
ทันใดนั้น มารีแอนน์แสดงความสนใจในตัวฉันอย่างประหลาด
แน่นอน ฉันคิดว่าดวงตาของเธอกำลังเป็นประกาย
“ท่านโทรุกำลังจะเดินทางไปไหนงั้นเหรอคะ?”
“ผมกำลังวางแผนที่จะไปที่เมืองไอนาร์ค”
“ถ้าเช่นนั้น ดูเหมือนสะดวกสำหรับเราทั้งคู่ที่จะเชิญพวกคุณมาที่บ้านของฉัน ถ้าคุณต้องการ คุณสามารถค้างคืนในวันนี้ได้”
“ไม่ครับ ผมขอบคุณมากสำหรับคำเชิญ แต่ผมคงไม่สามารถตอบรับคำเชิญของคุณได้”
“ได้โปรด!”
เธอมองไปยังคนข้างๆ
ผู้หญิงเงียบๆในชุดเมดเธอมีดวงตาที่เรียวยาว เธอเป็นสาวใช้ของมารีแอนน์
เธอมองดูคาเอเดะและฉันหนึ่งครั้งโดยไม่พูดอะไร
ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าเธอกำลังพยายามจะพูดว่า “ถ้านั่นเป็นความปรารถนาของคุณหนู”
ดูจากท่าทีแล้ว สามัญชนอย่างเราคงไม่มีปัญหาที่จะพักอยู่ในคฤหาสน์ของชนชั้นสูง
บอกตามตรงว่าครั้งหนึ่งในชีวิตฉันก็อยากค้างคืนในคฤหาสน์ของขุนนางสักครั้ง
“ผมคงจะไม่ว่าอะไร แล้วเธอคิดว่าไง คาเอเดะ”
“ฉันจะตามนายท่านไปทุกที่ นายท่านตัดสินใจเลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นถือว่าเป็นอันตกลงแล้วนะคะ เราจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ความบันเทิงแก่คุณในคืนนี้ ดังนั้นโปรดรอได้เลยค่ะ”
ฉันเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ฉันแน่ใจว่าจะต้องมีงานเลี้ยงอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
และที่นอนอันหรูหราที่คุณไม่สามารถหาได้จากโรงเตี๊ยม
ฉันไม่สามารถหยุดตื่นเต้นได้เลย
“ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองแล้วค่ะ”
“โอ้!”
เราสามารถเห็นเมืองที่สวยงามได้จากหน้าต่างของรถม้า
อาคารสวยงามแปลกตาเรียงรายตามถนนและดูเหมือนจะถูกพัฒนาไปมาก
ที่นี่คือ ไอนาร์ค เมืองแห่งซากปรักหักพังโบราณ
เป็นเมืองที่มีชื่อเสียงด้านการท่องเที่ยวซึ่งมีอาคารหลายหลังตั้งแต่สมัยเหล่าทวยเทพได้รับการอนุรักษ์ไว้
เราจะเพลิดเพลินไปกับมันอย่างเต็มที่ในฐานะ มันยูเรียวดัง
เมื่อเราเข้าไปในเมืองด้วยรถม้าความมืดก็เริ่มคืบคลานอยู่ใต้ดิน
พวกมันเป็นปีศาจที่มีเพียงความมุ่งร้าย
ในดวงตาของพวกมันกำลังส่องแสงแห่งความมืดและกรีดร้อง
“มนุษย์ชาว ไอนาร์ค จงหวาดกลัวราชาปีศาจเสียเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ภัยพิบัติกำลังใกล้เข้ามา