The Undetectable Strongest Job: Rule Breaker 5 : การทำเควส

บทที่ 5 : การทำเควส

ฮิคารุกำลังอ่านบอร์ดแถลงการณ์ กระดาษที่ติดไว้ต่างถูกย้อมไปด้วยเวทมนตร์ — มีเควสจำนวนมากมายถูกส่งมายังกิลด์แห่งนี้ อนึ่ง “เควส” ยังถูกเรียกว่า “รีเควส(คำขอ)” ได้ด้วย ซึ่งขึ้นอยู่กับประเภทของงานต่างๆ

ผู้ล่าพืช

รวบรวมพืชมีพิษที่ชื่อ กลิมเมอร์ริง….ผู้เริ่มต้นสามารถทำได้ เอามาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

รางวัล: รางวัลมาตรฐาน 200 กิแลน

Гอันนี้แหละ˩

เควสที่ต้องใช้การต่อสู้มันยังยากสำหรับฉันอยู่ สิ่งสำคัญลำดับแรกคือฉันต้องคุ้นชินกับโลกใบใหม่นี้ให้ได้ก่อน เควสส่งของแค่นี้ก็พอใช้จ่ายได้พอดีแหละ

ฮิคารุดึงประกาศออกมาแล้วนำการ์ดของกิลด์เข้าไปใกล้ๆกับใบประกาศหลังจากนั้นกระดาษแผ่นนั้นจึงส่องแสงอ่อนๆออกมาก่อนจางหายไปในอากาศ

Гเหลือเชื่อเลยแหะ เรื่องที่โลกนี้ไม่ได้พัฒนาเทคโนโลยีทางด้านวิทยาศาสตร์นี่ไม่ได้สำคัญเลยเพราะที่นี่มีเทคโนโลยีเวทมนตร์ขั้นสูงอยู่แล้วแถมไม่ทำร้ายโลกอีกต่างหาก˩

ฮิคารุเข้าไปในห้องอ้างอิง บนผนังในห้องเป็นตัวอย่างของสมุนไพรรักษาและสินแร่ที่ส่วนมากจะเจอในเควส นอกจากนี้ยังมีแผนที่แสดงบริเวณใกล้เคียงพร้อมทั้งมีเครื่องหมายระบุสถานที่ในการรวบรวมวัสดุและวัตถุดิบต่างๆตั้งอยู่ในใจกลางห้อง

Г…ได้กลิ่นเหมือนมีราในนี้เลย˩

ดูเหมือนว่าไม่ค่อยมีใครเข้ามาในห้องนี้เท่าไหร่แล้วคงไม่ค่อยมีนักผจญภัยที่ขยันสินะ ฮิคารุได้เรียนรู้ทุกอย่างที่เขาจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับกลิมเมอร์ริงเรียบร้อยแล้ว

เขาหยิบกระเป๋าสำหรับเควสขนส่งที่วางกองกันอยู่ตรงมุมหนึ่งของกิลด์ขึ้นมา เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว

จิลกำลังนั่งทำงานอยู่หลังเคาน์เตอร์แล้วเห็นชื่อของฮิคารุปรากฎขึ้นมาบนหน้าจอสาขา “นักรับเควส” โดยอัตโนมัติ

Гหืมม˩

เธอสำรวจทั่วกิลด์แต่ก็ไม่เห็นเขา ถ้าจะพูดให้ชัดๆก็คือ เธอไม่สามารถมองเห็นเขาได้เพราะเขากำลังใช้สกิลหลบซ่อนอยู่

Гงั้นเด็กเหลือขอนั่นก็รับงานนี้ไปสินะ…˩

จิลยิ้มแป้น ฮิคารุไม่รู้เลยว่าเควสนี้มันเกี่ยวข้องกับการไปเก็บไอเทมที่ถูกครอบครองไว้อยู่แล้ว เนื่องจากกรีนวูล์ฟ(หมาป่าสีเขียว) — มอนส์เตอร์ชั่วร้าย — อาศัยอยู่ในพื้นที่เดียวกับพืชชนิดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังอยู่กันเป็นฝูงอีกด้วยดังนั้นถึงแม้ว่าจะเป็นนักผจญภัยที่มีประสบการณ์ก็ยังยากที่จะต่อกรกับพวกมันอยู่ดีและการไปที่นั่นเพื่อรวบรวมพืชชนิดนี้จึงเป็นเรื่องที่ไม่คุ้มกับความเสี่ยงและความพยายามเลย

Гบางทีนี่อาจจะทำให้เขากลัวจนเลิกเป็นนักผจญภัยไปเลยก็ได้˩

กรีนวูล์ฟจะทำร้ายมนุษย์แต่ไม่กินเป็นอาหาร ถึงอย่างนั้นก็มีจำนวนผู้เสียชีวิตไม่มากนัก นี่ก็เป็นเหมือนกับการเข้าพิธีล้างบาปของนักผจญภัยมือใหม่นั่นแหละ

ก่อนที่ฮิคารุจะออกจากกิลด์ไปเขาก็นึกถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้

Гอา จริงสิ พวกนักผจญภัยกลุ่มนั้นอาจจะยังรอฉันอยู่˩

เขาตรวจสอบอีกทีว่าสกิลหลบซ่อนของเขายังทำงานอยู่หรือไม่ นี่เป็นโอกาสดีล่ะ มันเป็นโอกาสที่เขาจะได้พิสูจน์ประสิทธิภาพของสกิล

ฮิคารุก้าวเดินอย่างช้าๆไม่ให้มีเสียงและออกจากกิลด์ไป

Г…….˩

มีนักผจญภัยสองคนยืนอยู่บนถนนหลักทางด้านข้างประตูทางออกของกิลด์

Гเด็กนั่นไม่ออกมาซะที… ˩

Гอาจจะมีคนสั่งสอนไปแล้วมั้ง˩

Гฟังดูเป็นไปได้นะ˩

พวกเขาคำรามด้วยเสียงหัวเราะ ฮิคารุเข้าใกล้พวกเขาแล้ว — ห่างประมาณ 3 เมตร — แต่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นฮิคารุเลย

Г…ฉันได้สกิลที่น่าเหลือเชื่อมาเลยสินะเนี่ย˩

ฮิคารุเดินทอดน่องไปทางด้านหน้า พวกนั้นล้มเหลวในการรับรู้ว่าเขาอยู่ตรงนั้น

Гสกิลต้นไม้ในเกมปกติแล้วไม่ได้มีประสิทธิภาพขนาดนี้… บางทีสกิลนี้อาจจะแตกต่างละมั้ง˩

บางทีถ้าฉันอัพสกิลให้สูงที่สุด สกิลที่อยู่ด้านล่างหมวดหลบซ่อนคงมีศักยภาพที่เหลือเชื่อไปเลย ไม่สิแม้แต่สกิลที่อยู่ล่างหมวดพลังและพลังเวทมนตร์คงจะสุดยอดไปเลยเหมือนกัน

Гแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้กับระบบที่ว่าจะได้รับ 1 แต้มต่อปีล่ะนะ…. ˩

ฮิคารุมุ่งหน้าออกไปนอกเมือง เขาหิวมากแต่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเควสให้สำเร็จแล้วรับเงินไป

เมืองแห่งนี้นั้นถูกล้อมรอบไปด้วยกำแพงเพื่อป้องกันมอนส์เตอร์และเหล่าโจรไม่ให้เข้ามาในเมือง ผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านที่ด้านนอกกำแพงมักจะเสี่ยงอยู่เสมอแต่พวกเขาก็ไม่ต้องจ่ายค่าที่ดินดังนั้นเกษตรกรที่จนกรอบจึงจะอาศัยอยู่รอบนอกและทำการเกษตร การ์ดเฝ้าหน้าประตูกำลังขอดูไอดี(รหัสประจำตัว)จากทุกคนที่เข้า-ออกเมือง ฮิคารุแสดงการ์ดกิลด์ของเขาแล้วการ์ดที่เฝ้าประตูจึงพยักหน้าให้เขาผ่านออกไป

Гนักผจญภัยฝึกหัด? อย่าทำอะไรวู่วามล่ะ ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ทุกอย่างก็จะออกมาดีเอง˩

Гฉันจะระวัง˩ ฮิคารุพูดพร้อมทั้งน้อมศีรษะลง

มันเป็นครั้งแรกในโลกนี้เลยที่มีคนพูดจาดีกับเขา การ์ดคนนั้นตาโตขึ้นด้วยความตกใจเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับความจริงใจจากชายหนุ่มกลับมา

Гพยายามกลับมาก่อนพระอาทิตย์ตกล่ะ˩ การ์ดพูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน

หลังจากเดินบนถนนได้ไม่นานฮิคารุก็เดินเข้าไปในป่าทางด้านซ้าย

Гหืม… จิลบอกว่าการ์ดของกิลด์จะช่วยเสริมความสามารถได้นิ˩

ยังไงเราก็สามารถเปลี่ยนอาชีพตอนไหนก็ได้อยู่แล้ว ถ้าเสริมความสามารถในตอนที่อยู่นอกเมืองก็น่าจะดีที่สุดล่ะนะ

Гถ้าฉันได้แค่หนึ่งแต้มต่อปีฉันก็ต้องใช้อาชีพพวกนี้ให้ดีที่สุด˩

ฮิคารุมีความเชี่ยวชาญในการหลบซ่อน

►หลบซ่อนพระเจ้า: ผู้เตร็ดเตร่ในราตรี◄ เป็นอันที่เหมาะกับเขาสุดๆไปเลย

Гเอาอันนี้แล้วกัน!˩

และเมื่อเขาคลิกอาชีพของเขาก็เปลี่ยนไป

Гหืมม… ˩

เขารู้สึกเหมือนร่างกายกำลังละลายไปกับอากาศแต่เขาก็ยังมองเห็นมือและเท้าของตัวเองเป็นปกติ

ถ้ามีคนที่อยู่ใกล้ๆเห็นฮิคารุเข้า พวกเขาจะไม่เห็นฮิคารุทันทีที่เขาใช้การ์ดกิลด์ยกเว้นแต่ว่าพวกเขาจะเพ่งความสนใจจริงๆ

ฮิคารุเปิดใช้สกิลซ่อนชีวิต ซ่อนมานาและล่องหนด้วยเช่นกัน ดังนั้นสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่อยู่ในละแวกนี้จะไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้อีกต่อไป เหล่านกและแมลงที่หยุดร้องหลังจากรับรู้อยู่ถึงการมีอยู่ของมนุษย์ก็เริ่มขับร้องขึ้นอีกครั้ง

Гอัศจรรย์จริงๆ˩

ฮิคารุรู้สึกเหมือนเขาไม่มีตัวตน เขาเดินนวยนาดเข้าไปในป่า การเติบโตมาในโตเกียวทำให้เขาไม่คุ้นเคยกับป่าเท่าไหร่นัก เขาไปตั้งแคมป์ไม่ได้ดังนั้นปกติแล้วเขาจึงดูวีดีโอตั้งแคมป์กลางแจ้งบนเว็บไซต์ที่มีวีดีโอเอา

ต้นไม้และพุ่มไม้ที่สูงใหญ่ แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านใบไม้ เสียงนกร้องจิ๊บๆก้องกังวาล…

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะได้ย่างเท้าเข้ามาในป่าที่ไม่เหมือนในญี่ปุ่น ป่านี้แทบจะไม่ถูกมนุษย์แตะต้องเลย

ฮิคารุเดินนวยนาดอย่างร่าเริงไปด้านหน้าแต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นหมาป่า สีของหมาป่าคือสีเขียว นั่นต้องเป็นกรีนวูล์ฟแน่แต่มันเหมือนสีหญ้ากับมอสมากกว่า “สีเขียว” ล่ะนะ

Гตัวใหญ่มาก… แต่เหมือนว่ามันจะไม่เห็นเรานะ˩

ร่างกายของมันยาวประมาณ 3 เมตร และเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความสนใจของมอนสเตอร์ ฮิคารุจึงเดินย่องเข้าไปอย่างลับๆล่อๆ

โรแลนด์แทบไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับมอนส์เตอร์เลย ดังนั้นจึงเข้าใจได้ว่าทำไมฮิคารุถึงเข้าใจผิดว่ามันไม่เห็นเขา

กรีนวูล์ฟสามารถตรวจจับได้ในระยะรัศมี 200 เมตรและฮิคารุก็อยู่ในระยะนั้น ความจริงมันได้กลิ่นฮิคารุมาสักพักแล้วตั้งแต่ที่ฮิคารุอยู่นอกป่า นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมอนส์เตอร์ตัวนี้จึงได้เดินออกมาถึงตรงนี้แต่ในตอนนี้มันกำลังสับสนเพราะจู่ๆการมีอยู่ของฮิคารุก็ได้หายไป

Гเราควรหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับมอนส์เตอร์ด้วยเหมือนกันนะ˩

มันน่าจะมีข้อมูลเกี่ยวกับมอนส์เตอร์ดุร้ายที่อยู่ใกล้ๆเมืองนะ

Гอ้ะ พืชอยู่ตรงนั้นไง˩

ฮิคารุเดินทอดน่องอย่างสบายๆผ่านป่าไปเพื่อหาพืชพิษกลิมเมอร์ริง รูปร่างของมันเหมือนกับดอกลิลลี่ซึ่งมี 4 สี่ต่างกันออกไป การค้นหาพวกมันในตอนกลางคืนคือสิ่งที่ง่ายมากเพราะมันเรืองแสงแต่การต้องอยู่ในป่าตอนกลางคืนนี่สิเป็นเรื่องที่น่ากลัว

Гฉันต้องเอาใบอ่อนและกลีบดอก˩

เขาถอนส่วนที่เขาต้องการออกทีละอันด้วยเล็บของเขาโดยทิ้งรากไว้ ถ้าทำแบบนั้นพวกมันจะได้เติบโตขึ้นได้อีกครั้ง

Гต้องขอบคุณวีดีโอกลางแจ้งที่ทำประโยชน์ให้กับโลกอื่นล่ะนะ ˩

ตกดึก ณ กิลด์ผจญภัย

จิลกำลังนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์อย่างฉุนเฉียว เวรของเธอควรเป็นแค่ช่วงเช้าถึงเที่ยงเท่านั้นแต่เธอกลับต้องทำถึงพลบค่ำเพราะเพื่อนร่วมงานของเธอมาไม่ได้และตอนนี้เธอก็กำลังอารมณ์บูดเชียวล่ะ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดหรอกนะ

เธอหวังว่าเด็กหนุ่มที่ออกไปเมื่อตอนเช้าจะอยู่บนเปลหามเพราะโดนกัดจากกรีนวูล์ฟเรียบร้อยแล้ว แต่จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้ยินข่าวอะไรแบบนั้นเลย แผนกต้อนรับของกิลด์นักผจญภัยเป็นที่ๆข้อมูลทุกประเภทต้องผ่านเข้ามา ไม่มีทางที่ข้อมูลเกี่ยวกับเด็กนั่นจะหลุดมือเธอไปได้

บางทีเขาคงไม่ได้ไปเก็บพืชพิษนั่นล่ะมั้ง นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่ฟังดูเป็นไปได้แล้วล่ะ อย่างแรกเลย กรีนวูล์ฟไม่มีทางพลาดนักผจญภัยมือใหม่ไปได้แน่ๆ โดยเฉพาะคนที่เดินทางคนเดียวด้วยแล้วล่ะก็.. ภารกิจของเขาน่าจะล้มเหลวล่ะนะ

นักผจญภัยผู้ชายทุกคนก็เป็นอย่างนั้นแหละ

Г…….˩

ความจริงแล้วจิลมีความลับอยู่หนึ่งอย่าง หนึ่งในบรรพบุรุษที่เก่าแก่ของเธอเป็นวิญญาณจิ้งจอกในตำนาน เธอได้รับการถ่ายทอดทางสายเลือดมาเล็กน้อยและสามารถรับรู้ได้ถึงจุดประสงค์ที่ซ่อนอยู่ของคนอื่นได้ ด้วยความที่หน้าตาดี ผู้ชายหลายๆคนที่รุมตอมเธอมักมีจุดประสงค์ซ่อนอยู่

ตอนที่เธอเพิ่งจะอายุ 18 เธอก็ได้มองการณ์ไกลแล้ว เธอสรุปไปแล้วว่าผู้ชายมีอยู่เพื่อถูกใช้งานเท่านั้น ดังนั้นสิ่งเดียวที่จิลมองหาในตัวผู้ชายนั้นคือสถานะเพราะสถานะแสดงถึงความมั่งคั่ง ฐานะในสังคมและความแข็งแกร่งของเขาเพราะถ้าผู้ชายไล่ตามเธอแค่เพราะหน้าตาของเธอ เธอก็จะมองแค่ที่สถานะของพวกเขาเช่นกัน

Гเขาไม่น่าจะตายนะ ใช่ไหม˩

เธอเงยหน้าขึ้น การตายของเขาจะทำให้เธอรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก มากเกินไปและไม่ใช่แค่นั้นนะ เธอจะรู้สึกว่าเธอต้องรับผิดชอบ

พนักงานต้อนรับล้มเหลวในการให้ข้อมูลที่เพียงพอแก่นักผจญภัยเป็นเหตุให้เขาต้องตายแล้วถ้ามันเกิดขึ้นล่ะ…

Г…………˩

ความเป็นห่วงก่อตัวขึ้นในใจของจิล กรีนวูล์ฟอาจจะไม่ฆ่ามนุษย์แต่ถ้าเป็นมอนส์เตอร์ตัวอื่นล่ะ หรืออาจจะเป็นโจรก็ได้

Гไม่นะ… แล้วถ้าเขาตายล่ะ มันจะเป็นความผิดของฉันไหม เอาจริงดิ มันฟังดูแย่มากเลยนะ˩

Гขอโทษนะครับ—˩

Гฉันควรจะส่งคนไปสำรวจหน่อยไหมนะ แต่ฉันจะต้องบอกว่าอะไรล่ะ˩

Гนี่ ฟังอยู่รึป่าวน่ะ˩

คราวนี้ไม่มีกลุ่มผู้ชายล้อมรอบเธอแล้ว พวกเขารู้ดีว่าตอนนี้จิลกำลังอารมณ์ขุ่นๆอยู่แล้วเด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินตรงเข้าไปหาจิล

Гอะไร˩

เขาอยู่นี่ เด็กผู้ชายที่ออกไปในตอนเช้าอยู่ตรงหน้าฉัน

เดี๋ยวนะ เขาอยู่นี่? ความคิดจิลยุ่งเหยิง เอาล่ะ เขาปลอดภัยแล้วงั้นก็หมายความว่า…

Гฉันเดาว่านายไม่ทำเควสแล้วคงแค่เดินเตร่ไปรอบๆสินะ! กล้ามากนะที่เสนอหน้ามาที่นี่!˩

เสียงของจิลดังไปทั่วกิลด์ นักผจญภัยที่ได้ยินเข้าก็เริ่มซุบซิบกัน

Гไม่ทำเควส?˩   Гเด็กบ้านั่นใครกัน˩   Гอ๊า จิลกำลังโกรธล่ะ˩

Гเธอพูดอะไรน่ะ˩

Гการเป็นนักผจญภัยไม่ใช่การเล่นเกมนะ! คนอย่างนายน่ะทำลายชื่อเสียงของกิลด์!˩

Гฉันเข้าใจว่ามันไม่ใช่เกม เธอก็เริ่มตรวจสอบทีเถอะ˩

Гตรวจอะไร ฉันรู้ว่านายเลือกคำขอ—˩

จิลเงียบไป เขาเหลือบไปมองที่เท้าของฮิคารุโดยที่มีกริมเมอร์ริงโผล่ออกมาจากกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้น

Г……อะไรกัน˩

เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลย การรวบรวมพืชมีพิษ… คำขอที่เด็กนั่นเลือกทำ

Гนายไปเก็บมางั้นหรอ˩

Гก็ใช่น่ะสิ˩

Гแล้วกรีนวูล์ฟล่ะ˩

Гมีตัวเดียวนะ แต่จริงๆเธอควรบอกฉันเรื่องอันตรายนี่ด้วยนะ˩

Гมะ มีตัวเดียวหรอ?! นายน่าจะถูกโจมตีไปแล้ว —˩

เธอกลืนคำพูดที่เหลือลงไป การที่ไม่เตือนเขาถึงแม้ว่าจะรู้ถึงความเสี่ยงนั้นถือเป็นความผิดของกิลด์ส่วนหนึ่ง

ดังนั้นจิลจึงคิดขึ้นได้ว่า งั้นกรีนวูล์ฟก็อยู่ในระยะที่ฮิคารุมองเห็นได้แต่มันไม่ได้เข้าถึงตัวเขาสินะ มอนส์เตอร์ควรจะพุ่งเข้าหามนุษย์ก่อนที่มนุษย์จะเข้าใกล้ได้สิ หรือเขาอาจจะแค่โชคดี

Гนี่คือกลิมเมอร์ริงทั้งหมดแล้วใช่ไหม˩

ฮิคารุพยักหน้า วางกระเป๋าไว้บนเคาน์เตอร์ ตาของจิลเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง กระเป๋าใบนั้นมีพืชบรรจุอยู่จนเต็ม เธอคิดว่าเขาดึงรากพืชออกมาด้วยแต่เธอก็คิดผิด เขาแค่ดึงใบอ่อนและกลีบดอกของมันออกมา

Гนายเข้าไปลึกแค่ไหนกัน… ไม่สิ นายอยู่ในป่ามาทั้งวันเลยงั้นหรอ˩

Гช่วยตรวจเร็วๆด้วยเถอะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว˩

Гอ้ะ ขอโทษทีนะ˩

ความคิดของจิลยังคงวุ่นวายอยู่แต่เธอก็มั่นใจแล้วว่าความกลัวที่มีต่อกรีนวูล์ฟนั้นทำให้เขาหิวโหย ฮิคารุคงค้นหากลิมเมอร์ริงไปทั่วป่าสินะ เธอรู้สึกเห็นใจเขาขึ้นมา

สิ่งที่เธอคิดก็ไม่ต่างจากความจริงเท่าไหร่หรอกแต่ว่าความจริงแล้วถ้าฮิคารุไม่รวบรวมพืชในแบบที่ไม่สนใจโลกแบบนี้ เขาจะนอนพักช่วงบ่ายยังได้เลย

Гฉันจะประเมินไอเทมเดี๋ยวนี้ล่ะ˩

จิลประมวลผลด้วยความรวดเร็ว

Гกรอกข้อมูลในคอมพิวเตอร์เสร็จแล้วล่ะ ผลตอบแทนพื้นฐานของการขนส่งพืชมีพิษกลิมเมอร์ริงคือ 200 กิแลน˩

กิแลนคือเงินของอาณาจักรนี้

Гฟู่… ฉันเติมท้องให้เต็มได้อีกสักพักเลยนะ˩

เห็นฮิคารุโล่งใจจิลก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง เขาบอกว่าเขาหิวนี่นะ เขาต้องหมดตัวแน่ๆ อาหารที่ถูกที่สุดคือ 20 กิแลนขณะที่อาหารแพงๆราคา 40 กิแลน ฮิคารุสามารถกินข้าวได้อีก 10 มื้อเลยล่ะ

ในที่สุดเธอก็เริ่มมองฮาคารุเปลี่ยนไป เขาไม่ใช่แค่เด็กๆและนี่ก็ทำให้จิลร่าเริ่งขึ้น สุดท้ายมันก็เป็นแค่การเข้าใจผิดของเธอล่ะนะ

Г200 กิแลนเป็นรางวัลพื้นฐาน˩

Гฉันได้เยอะกว่านั้นหรอ˩

Гใช่แล้ว ไม่เอาน่านายหยุดทายเรื่องต่างๆถูกไปหมดได้แล้วนะ ไม่สนุกเลย˩

ฮิคารุยักไหล่

เขาเป็นเด็กทะลึ่งเหลือขอสินะ เธอคิด

Гอ่ะ นี่คือผลของการประมวล จำนวนพืชที่นายรวบรวมมาได้ทั้งหมดคือ 19 มัด ราคา 1,000 กิแลน ต่อ 1 มัด ดังนั้นทั้งหมดเป็น 19,000 กิแลนและเพราะแรงจูงใจในการรวบรวมเยอะขนาดนี้ — ก็ฉันแค่ปัดมันขึ้นล่ะนะ — นายจะได้ทั้งหมด 20,000 กิแลนรวมกับรางวัลพื้นฐาน˩

Г…ขะ เข้าใจแล้ว˩

Гทำไมนายดูลนๆล่ะ˩

Гฉันป่าวนะ˩

สุดท้ายเขาก็ตอบกลับไปแบบเดียวกับตอนที่เขาได้การ์ดกิลด์

Гเยอะขนาดนี้ฉันคิดว่าคงไม่มีคำขอของกลิมเมอร์ริงไปอีกสักพักล่ะ แต่ถ้ามีเราจะหวังพึ่งนายแน่นอน ฉันหวังว่าจะได้เห็นสิ่งดีๆนะ คุณโฮป˩

Г…เธอจะวางใจฉันเกินไปแล้ว˩

อารมณ์ฮิคารุเปลี่ยนเป็นขุ่นเคืองทันทีขณะรับเงิน

Гเอ้อจริงสิ ฉันมี 2-3 คำถามน่ะ˩

Гบ้าจริง˩

ฮิคารุถามแล้วจิลจึงตอบ

ฮิคารุถามถึงเหรียญทอง เงินและทองแดง เขาดันกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเงินรางวัลเข้าไปในเสื้อ เงินทอนสำรองวางเรียงอยู่ในกระเป๋าเงินของเขา

Г20,000 กิแลน˩

ฮี่ฮี่ฮี่… อยู่ๆเขาก็รู้สึกเมื่อยแก้มขึ้นมา ฮิคารุชอบที่จะทำงานแลกเงิน ตอนที่เขาอยู่ที่ญี่ปุ่นเขาได้สร้างบัญชีขึ้นเพื่อเข้าร่วมการซื้อขายหุ้นออนไลน์ มันรู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้อยู่ในโลกของผู้ใหญ่เลยแหละแต่พ่อแม่ของเขากลับมัวแต่กังวลเกี่ยวกับลูกชายที่ไม่มีเพื่อนและเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องตลอดเวลา

Гยังไงก็ช่างเถอะ ทำไมอยู่ๆเธอถึงดูเป็นมิตรขึ้นนะ ฉันมั่นใจว่าฉันเป็นแค่เด็กเหลือขอในสายตาเธอนะ˩

ฮิคารุไม่เข้าใจความรู้สึกของพนักงานต้อนรับเลย; ความรู้สึกผิดกัดกินหัวใจของเธอ ก็ถ้าลองคิดดูว่าเธออาจจะฆ่าเด็กหนุ่มไปในทางอ้อมล่ะก็นะ

Гคุณโฮป… ˩

พ่อแม่ของฮิคารุ “หวัง” ว่าฮิคารุจะมีอนาคตที่สดใสแต่กลับไม่เป็นอย่างนั้นเพราะชีวิตเขานั้นแสนสั้น เขาไม่ค่อยแน่ใจว่าควรแสดงท่าทางตอบกลับไปยังไงในตอนที่มีคนเรียกเขาว่า “คุณโฮป”

พระอาทิตย์จะตกแล้ว รถขายอาหารหลายร้านจะปิดหลังพระอาทิตย์ตก; จริงๆแล้วร้านส่วนใหญ่ปิดไปแล้วล่ะนะ

Гแย่จังแฮะ˩

ถ้ารถขายอาหารปิดแล้วเขาก็ต้องไปกินที่บาร์ไม่ก็ร้านอาหารแทน แต่นั่นมันคงจะแย่สำหรับเขาเพราะเขาต้องอยู่รออาหารนานขึ้นและเขาอาจจะเจอกับปัญหาได้ถ้ามีคนจำชุดที่เขาใส่ได้

Гยังเปิดอยู่ไหมครับ˩

Гหืมม เรากำลังจะปิดแล้ว˩

อีกร้านหนึ่งปิดไปแล้วตอนนี้มีแค่ร้านนี้ร้านเดียวเท่านั้นที่เปิดอยู่

Гตอนนี้ทุกร้านปิดหมดแล้ว นายน่าจะมาเร็วกว่านี้นะ˩

Гถะ… ถ้าอย่างนั้น…˩

ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ ฉันจะไปนอนหลับพร้อมอดทนกับความหิวก็แล้วกัน แม้ว่าฉันจะมีเงินก็ตาม …

เสียงท้องร้องของเขาดังขึ้น

Гอ้ะ˩

Гโอ๊ะ พุฟฮ่าๆๆๆ! ท้องคำรามเศร้าเลยนะ! เอาล่ะๆ ถ้าอยากได้นายเอานี่ไป 10 กิแลนก็ได้นะ˩

เจ้าของร้านเอายากิโซบะที่เหลือทิ้งซึ่งถูกล้อมด้วยใบไม้ใบใหญ่คล้ายๆกับต้นไผ่อยู่ให้เขา

Гผมเอามันไปได้จริงๆหรอครับ˩

Гคราวหน้าก็มาตอนพวกเราเปิดร้านแล้วกันล่ะ เข้าใจไหม˩

สมบัติ นี่มันสมบัติชั้นเลิศ! ฮิคารุทอดน่องไปทางด้านหน้า ยากิโซบะของเขายังอุ่นอยู่ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เขาเข้าไปทางด้านหลังซอยและหลังจากมองแล้วว่าไม่มีใครดูเขาอยู่เขาจึงนั่งลงหลังถังใบหนึ่งแล้วเปิดต้นไผ่ออก ท้องของเขาคำรามจากกลิ่นหอมของเครื่องเทศที่มาจากอาหาร ฮิคารุจ้วงกินอย่างไม่หยุดพัก

Г…สุดยอด˩

ความหิวเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยที่ดีที่สุด มันอร่อยมาก ลิ้นของเขาชาไปเลย น้ำและไขมันจากอาหารเต้นอย่างบ้าคลั่งอยู่ในปากของเขา

Гมันยอดเยี่ยมมากโรแลนด์… ˩ ฮิคารุบอกเจ้าของร่างกายของเขาที่ตอนนี้มีตัวตนอยู่แค่ในความทรงจำของเขาเท่านั้น