The Undetectable Strongest Job: Rule Breaker 1 : คำเชิญสู่อีกโลกหนึ่ง

บทที่ 1 : คำเชิญสู่อีกโลกหนึ่ง

คนพวกนี้ตายหมดแล้วหรอเนี่ย หึ… เหลือเชื่อเลย ฮิคารุคิดในใจ

ตึกสูงตระหง่านฟ้ารายเรียงกันอยู่ทางด้านหลังถึงแม้ว่าจะไร้การมีอยู่ของมนุษย์

พวกเขาใส่ชุดสีขาวในหน้าร้อนเหมือนกันหมดและมีเพียงความคิดเดียวที่แล่นอยู่ในหัวพวกเขา นั่นคือในทางด้านหน้านั้นพวกเขาจะต้องถูกตัดสินว่าจะได้ไปสวรรค์หรือนรก แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะอยู่ในแถวพร้อมกับความคิดที่ว่างเปล่านี้และเช่นเดียวกับฮิคารุ บางคนก็กรีดร้อง บางคนก็ทุบตีคนอื่นๆในแถว มีแม้กระทั่งคนที่เสนอแผนการเงินให้กับคนอื่นๆ แต่ฮิคารุก็ไม่เหมือนกับคนเหล่านั้น เขาเดินออกจากแถวและเดินอ้อมไปทางด้านหลังตึก

(ใครจะไปคิดล่ะว่าฉันจะตายแบบนี้)

ฮิคารุตายเมื่ออายุ 15 ปี ชื่อของเขามีความหมายว่า “เพื่อส่องแสง” เขาถูกตั้งชื่อด้วยความหวังที่ว่าเขาจะเติบโตเป็นหนุ่มที่สดใสแต่เขากลับใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเขาอยู่ในเงามืด

เขาเลือกที่จะทำอย่างนั้นเพราะมันง่ายมากกว่าที่จะต้องทำปฏิสัมพันธ์กับผู้คนและเขาก็เข้ากับหนุ่มสาวในวัยเดียวกันไม่ได้ด้วยเช่นกัน

อุบัติเหตุจากการจราจรคือสาเหตุการตายของเขา การไปร้านขายของชำในตอนกลางคืนไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่แฮะ ก็พูดได้นะว่าเป็นความผิดของเขาที่มัวแต่จมอยู่กับความคิดตัวเองแต่คนขับคนนั้นก็ผิดเหมือนกันเพราะยังไงฮิคารุก็ข้ามถนนตอนที่สัญญาณข้ามถนนมันเขียวอยู่ดี

(มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาเสียใจตอนนี้ซะหน่อย ข้อสรุปเดียวที่ฉันได้จากเรื่องนี้ก็คือมนุษย์น่ะตายง่าย.. หืม?)

ฮิคารุรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของกลุ่มคนจากทางด้านหลังตึก คนตาย

Г มาเถอะ เดิน! ˩

Г ฮ่าๆๆๆ! พวกเราตายก็เพราะแก! ฮ่าๆๆ ˩

Г ไอ้หน้าโง่! แกแค่ต้องทำใช่ไหมล่ะ  ก็นะ เราจะบูลี่แกต่อตลอดไป˩

เด็กผู้ชาย 3 คน เตะเด็กผู้ชายคนหนึ่งจนลอยไป

บูลี่

(บูลี่แม้แต่ที่นี่เนี่ยนะ หะ? เด็กพวกนี้เกินเยียวยาแล้วแหละ ไม่ชอบเลยแหะแต่ก็นั่นแหละ ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉัน)

มันจะดีที่สุดถ้าฉันไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวด้วย… ฮิคารุเริ่มถอยออกมาตอนที่เขาสบตาเข้ากับเด็กคนนั้นที่กำลังตื่นกลัว

!

เด็กชายคนนั้นมองฮิคารุและเบี่ยงสายตาไปอย่างรวดเร็ว มีบางอย่างอยู่ที่พื้นด้านหลังของกลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มนั้น กระเป๋า มีแสงจางๆออกมาจากกระเป๋า

พอมาคิดดูแล้ว ฮิคารุเห็นคนตายบางคนถือแสงแบบนี้เหมือนกัน บางคนถืออยู่ที่มือ บางคนมีอยู่ในกระเป๋า เขาเข้าใจว่านั่นมันเป็นอะไรบางอย่างที่สำคัญมาก

เอาไปสิ

ฮิคารุคิดว่าเด็กคนนั้นกำลังพูดกับเขา เอาไปซะ หรืออีกนัยนึง ขโมยมันซะ

Г… ˩

ทำเป็นไม่สนใจน่าจะง่ายกว่าแต่นิสัยที่ไม่ดีของเขาก็ชนะจนได้

นั่นคือความสอดรู้สอดเห็นนั่นเอง เขาสนใจใน “แสง” ที่เหล่าคนตายได้ไป มันจะมีกลุ่มคนที่ได้แสงนี้และกลุ่มคนที่ไม่ได้; ฮิคารุเป็นอย่างหลัง ถ้าเขาเอากระเป๋าไปมันจะเป็นยังไงกับเด็กคนนั้นนะ

(ถ้าฉันเอามันมา มันจะเป็นการแก้แค้นพวกที่รังแกนายอยู่รึป่าว อ่ะ ก็ได้ ฉันจะทำ ฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน)

ฮิคารุค่อยๆขยับเข้าไปใกล้จนเหลือห่างเพียงแค่หนึ่งนิ้ว กลุ่มเด็กผู้ชายนั้นกำลังหันหลังให้เขาอยู่พวกเขาเลยไม่เห็นว่าฮิคารุใกล้เข้ามา

ปกติแล้วฮิคารุจะหลีกเลี่ยงการทำอะไรที่อันตรายๆแบบนี้แต่ตอนนี้เขากำลังพยายามที่จะเสี่ยง เหตุผลที่เขาทำแบบนี้ก็ง่ายๆเลย มนุษย์น่ะตายง่ายแต่เขาก็ตายแล้วและในกรณีแบบนี้อย่างน้อยเขาก็น่าจะสนองความอยากรู้อยากเห็นของเขาหน่อยจริงไหมล่ะ

ฮิคารุใจเย็นลงจนน่าแปลกใจ เขาค่อยๆเข้าไปใกล้อย่างช้าๆ สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคืออย่าให้ใครสังเกตเห็นแล้วทุกอย่างก็จะไม่เป็นไร

เด็กๆอายุราววัยรุ่นต้นๆ; อายุพอๆกันกับฮิคารุไม่ก็เด็กกว่า พวกเขาเตะเด็กนั่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ฮิคารุเอื้อมมือไปที่กระเป๋า อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกแค่ 10 เซนติเมตร ได้ละ―

Гอ่า˩

หนึ่งในสามคนนั้นหันมาเจอฮิคารุ

Гแกทำบ้าอะไรน่ะ?!˩

เมื่อคว้ากระเป๋าได้ฮิคารุก็ออกวิ่งทันที

Гแก ไอ้สารเลว!˩

Гเราจะซวยกันหมดแน่ถ้าไม่มีไอ้นั่น!˩

Гหยุด!˩

พวกเขาจะซวยถ้าไม่มีมัน หมายความว่ายังไงกันแน่

Г…บ้าอะไรเนี่ย˩

มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ด้านหลังเขา ฮิคารุหันไปมองครู่นึงและเห็นว่าเด็กที่โดนแกล้งิยู่เมื่อครู่กำลังยืนขึ้นและพุ่งเข้าใส่สามคนนั้น เมื่อฮิคารุเลี้ยวที่หัวมุมตึกเขาก็ไม่เห็นใครตามมาแล้ว พวกนั้นอาจจะประหลาดใจจากการที่เด็กคนนั้นออกมาปกป้องก็ได้

ฮิคารุวิ่งและวิ่งและวิ่ง เขาพุ่งผ่านป่าจากตึกสูงไป

Гฮาา… ฮาา… ฮาาาา… ˩

ในที่สุดขาของเขาก็เริ่มไม่ไหวแล้ว มันเหนื่อยมาก ฮิคารุยืนค้ำผนังอย่างหอบๆแล้วจึงทรุดลงกับพื้น

Гคลาดกับพวกนั้นรึยังนะ˩

ไม่มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา คงปลอดภัยแล้วแหละที่เขาจะทึกทักเอาว่าคลาดกับเด็กกลุ่มนั้นแล้ว

Гหืมม… การสูบฉีดอะดรีนาลีนแบบนี้ไม่เลวเลยแหะ… แล้วสิ่งนี้มันคืออะไรกัน˩

ในมือของเขาเป็นกระเป๋าที่ทำมาจากเศษผ้าเย็บต่อกัน แสงจากในกระเป๋าส่องลอดออกมา

นี่มันเป็นของเด็กที่ถูกแกล้งหรือของสามคนนั้นกันแน่นะ พวกเขาพูดว่าจะซวยเอาถ้าไม่มีแสงนี่

Гเป็นการขโมยที่ไม่เลวเลยนะ˩

Гหะ?!˩

เสียงดังมาจากด้านหลังทำให้ฮิคารุสะดุ้ง เขาจึงหมุนตัวกลับไป

Гนายเป็นใครน่ะ˩

Гฉันมีเวลาไม่มากนัก นายต้องฟังสิ่งที่ฉันพูด เข้าใจไหม˩

คนที่พูดเป็นเด็กผู้ชายอายุราวๆกับฮิคารุแต่เขามีผมสีบลอนด์และตาสีน้ำเงิน

ชาวต่างชาติ? ฮิคารุคิดในใจ

เด็กคนนั้นสวมชุดกำมะหยี่ที่มีคอร์ซาจอยู่ตรงปกเสื้อทั้งแลดูย้อนยุคและราคาแพง เขาดูเหมือนผู้ดีเก่าในภาพวาดน้ำมันในหนังสือศิลปะเลย

เหล่าคนตายที่อยู่ในแถวมีตาและผมสีดำเช่นเดียวกันกับกลุ่มเด็กสามคนนั้นและเด็กที่ถูกแกล้ง แล้วชุดนั่นอีก เด็กคนนี้ไม่ได้สวมเสื้อสีขาวในฤดูร้อน

Гนายต้องมากับฉันในโลกของฉัน ฉันต้องการให้นายแทนที่ฉัน˩

Гฉันไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกต้องนะ˩

Гฉันจะตายเร็วๆนี้˩

เด็กคนนั้นยกเสื้อขึ้น ท้องของเขาถูกย้อมไปด้วยสีแดงเข้ม

Г…นั่นดูน่ากลัวนะ˩

Гฉันถูกลอบสังหาร ถูกแทงด้วยกริช˩

ลอบสังหาร เอาล่ะมันมีคำที่กวนใจแล้วล่ะ

Гในช่วงจังหวะที่ฉันจะตาย ฉันได้ส่งวิญญาณมาที่นี่ นายรู้ว่านายอยู่ไหนใช่ไหม˩

Гฉันคิดว่า… ที่นี่น่าจะเป็นโลกระหว่างความตายและชีวิตหลังความตายใช่ไหม˩

Гใช่แล้ว นี่เป็นทางเข้าสู่สวรรค์ที่ซึ่งวิญญาณจะได้รับการตัดสิน โลกของฉันก็มีแบบนี้เหมือนกัน ฉันน่ะสิ้นหวัง ฉันต้องการพลังที่ยิ่งใหญ่เพื่อเป้าหมายของฉันเอง ฉันเลยค้นคว้าเกี่ยวกับการข้ามโลก น่าเสียดายที่ฉันไปได้แค่สวรรค์ของโลกอื่น แต่ก่อนที่ฉันจะบรรลุเป้าหมายระยะยาวของฉันได้ ฉันก็ถูกลอบสังหารและตอนนี้ฉันกำลังจะตาย˩

Гนายเล่าเร็วไปนะเล่าให้มันตามลำดับหน่อยสิ ฉันไม่เข้าใจถึงครึ่งหนึ่งของเรื่องที่นายพูดมาเลย˩

Гฉันไม่มีเวลาเล่ารายละเอียด มาที่โลกของฉันและรับความปรารถนาเดียวของฉันไปสิแล้วนายจะถูกทำให้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหรือจะให้พูดชัดๆก็คือ จุติใหม่˩

Г————————˩

ฟื้นคืนชีพหรอ เขาพึ่งพูดถึงการฟื้นคืนชีพหรอ?

Гนายอยากจะทำอะไรก็ได้หลังนายเกิดใหม่ นายจะว่ายังไง˩

Г…ตกลง˩

ฮิคารุพยักหน้าตกลง เขาสามารถมีชีวิตใหม่อีกครั้งมันทำให้เขามีความสุขมากกว่าทุกสิ่ง เขารับไม่ได้ที่ความรู้และความคิดทุกอย่างของเขาจะถูกลบออกไปหมดหลังจากที่วิญญาณถูกตัดสิน

Гดีล่ะ เดี๋ยวฉันจะร่ายเวทย์ข้ามโลกให้ ฉันชื่อโรแลนด์ โรแลนด์ น. ซาราเซีย ฉันยกร่างกายฉันให้นาย˩

แสงสีขาวระเบิดออกนั่นทำให้การมองเห็นของเขาพร่ามัวแล้ววิญญาณของฮิคารุก็ออกจากที่นั่นไป ง่ายๆอย่างนั้นแหละ