I Found A Planet 20

EP 20

By loop

**ผู้แปล ขอเปลี่ยนแปลง ชื่อ พ่อของตัวเอกจาก เฉินแก็งเป็นเฉินกังเพื่อให้ง่ายต่อการอ่าน**

ณ หลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ถัดจากเต็นท์เก็บของทั้งหมดที่เขานำมาจากเมืองเทอรรี่ถูกร่วมเข้าด้วยกันและกลายเป็นกองภูเขารูปทรงกรวยของเครื่องประดับที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งเมตร ทั้งหมดนี้รวมถึงทองคำ, เพชร, ทองคำขาว, เหล็ก, ทับทิม, หยก, และนาฬิกา … พวกมันเป็นประกายด้วยความสว่างที่แสบตาจนเกือบทำให้ตาของเขาบอด

ถัดจากกองเครื่องประดับคือกองสิ่งของแบบทั่วไป เสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าและภาพประดิษฐ์ตัวอักษร

นอกเหนือจากรายการที่มีอยู่แล้วในแคมป์แล้ว อุปกรณ์ไฮเทคทั้งหมด เช่น เลเซอร์ ทีวี แล๊ปท็อปเครื่องฉายภาพโทรศัพท์วิดีโอเกมพจนานุกรมอิเล็กทรอนิกส์เครื่องคิดเลขระดับสุดยอด … และยานพาหนะหนักขนาดใหญ่ยังอยู่ในเมือง . เฉินจินสั่งการให้ดาหลินและหุ่นยนต์อื่น ๆ นำพวกมันกลับไปที่แคมป์ด้วยวิธีอะไรก็ได้

“รับทรบหัวหน้า.” ดาหลินคำนับและปฏิบัติภารกิจ

เฉินจินพยักหน้าแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของเขาในขณะที่เขาปีนบันไดเหล็กพร้อมกับกระเป๋าหนักที่เต็มไปด้วยสมบัติบนไหล่ของเขา

ในห้องนอนของเขามันเต็มไปด้วยกองเสื้อผ้ามหาศาล“ ตอนนี้ฉันต้องคิดกลยุทธ์ที่ฉันจะจัดการกับของพวกนั้นที่ฉันหามาได้”

…

ที่โต๊ะอาหารในเย็นวันนั้นจากการหาวอย่างต่อเนื่องและดวงตาที่ง่วงนอนอยู่บนใบหน้าของเฉินจิน เฉาหลี่รู้ว่าลูกชายของเธอเพิ่งตื่นขึ้นมา หลายครั้งที่เธอขยับริมฝีปากของเธอและเฉินจินจะรู้เลยว่าเธอกำลังจะทำอะไร “ ลูกไปอยู่ที่ไปทำ…! ”

แต่เธอก็ต่อต้านการพฤติกรรมของเธอเองเพราะลูกของเธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอพูดกับเขาเบา ๆ ว่า“ ลูก ก่อนหน้านี้ลูกไปทำอะไรมา? ลูกดูเหนื่อยมาก”

เฉินกังซึ่งเป้นพ่อของเขาส่งเสียงเหยียดหยามและพูดว่า“ เขาจะทำอะไรได้นอกจากเล่นวิดีโอเกมตลอดทั้งคืน? คุณก็น่าจะรู้จักรู้ชายของเราดี?”

เฉาหลี่หันหลังกลับและจ้องมองเขาด้วยความรำคาญ ใบหน้าเลือดเย็นและดวงตาที่ไร้ความปราณีของเธอทำให้เฉินกังถึงกับสั่นสะเทือน เขาหยุดพูดทันที

“ ผมยังไม่ได้เล่นเกมวันนี้เลย ผมยุ่งอยู่กับการหาเงิน” เฉินจินพูดพึมพำในขณะที่เขากลืนข้าวใส่ข้าว

“หาเงิน? ตอนที่ลูกนอนอยู่บนเตียงนี้นะ? ฮา.” เมื่อได้ยินคำอธิบายของลูกชายของเขาเฉินกังก็อดไม่ได้ที่จะพูดประชดประชันอีกครั้ง เขารู้จักลูกชายของตัวเองดี เขาเชื่อว่าทุกสิ่งที่ลูกชายของเขาอ้างว่าทำในห้องนอนยกเว้นการหาเงิน การยิ้มเป็นสิ่งเดียวที่เฉินจินจะให้ได้ตอนนี้

“หุบปาก!” เฉาหลี่ใช้แววตาที่โหดร้ายจ้องเขม็งอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีคำพูดออกมาจากปากของเฉินกังอีกครั้ง จากนั้นเธอหันไปหาเฉินจินและพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรักของแม่“ ลูกหาเงินด้วยวิธีไหน? ลูกไม่ได้ขายชุดโรงรถชุดอนิเมะใช่มั้ย” เธอรู้ว่าลูกของเธอทำชุดโรงรถได้ดีและพวกเขาคุ้มค่าเงินมาก

“ ไม่อย่างแน่นอน พวกนั้นมันเป็นของรักของผม””

“เอาล่ะ.”

เฉาหลี่พยักหน้า แต่แล้วก็มีบางอย่างที่เข้ามาในใจเธอ “ ลูกว่างวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ไหม? แม่จะนัดเดทให้กับลูกที่เราคุยกันอาทิตย์ที่แล้ว แต่ลูกไม่ว่างเราจึงยกเลิก คู่เดทของลูกใจดีพอที่จะจัดตารางให้ให้สุดสัปดาห์นี้…ลูกไปพบเธอเถอะ” ทันใดนั้นเฉาหลี่ขมวดคิ้วและดูท้อแท้ เธอคิดว่าลูกชายของเธอโตพอและพร้อมที่จะสร้างครอบครัว แต่ตอนนี้เขากับยังไม่แฟน และ ยังไม่ได้มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน. อีกทั้งลูกชายเขาเธอยังทำตัวเหมือนเด็ก เพราะเฉินจินนั้นชอบหมกอยู่ในห้องของเขาตลอดทั้งวันและอีกทั้งก่อนหน้านี้การนัดเดทที่เธอนัดให้กับลูกชายก็ต้องมายกเลิกเพราะลูกชายของเธออ้างว่ายุ่งกับงานมากมายในห้องของเขา ทำให้เธอต้องขอร้องคู่เดทของลูกชายให้จัดเวลาการเดทใหม่

เขาโชคดีที่เด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าใจและคิดว่าลูกชายของเขานั้นเป็นคนดีและมีขยันในการทำงาน จึงยกเลิกการนัดหมายไป มันเป็นเรื่องที่น้าอายสำหรับเฉาหลี่มากและอาจทำให้คู่เดทของลูกชายเขาไม่พอใจด้วย ดังนั้นถ้าเฉินจินกล้าที่จะทำให้เธอขายหน้าอีกครั้งเธอก็พร้อมที่จะ “ลงโทษ” เฉินจิงอย่างจริงจัง เฉาหลี่ตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำให้นัดเดทนี้เกิดขึ้น!

“ ถ้าผมทำงานเสร็จแล้ว สุดสัปดาห์นี้ผมน่าจะว่างนะครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้จากเฉินจินทำให้เฉาหลี่รู้สึกโล่งใจอย่างมาก พายุที่ก่อตัวขึ้นในความคิดของเธอทันใดนั้นมันก็สงบลงทันที “ อย่างงั้นลูกก็ลองไปเดทดูไหมล่ะ” เธอพูดอย่างอ่อนโยน

“ได้ครับ เมื่อไหร่ล่ะ?”

“ เช้าวันเสาร์ดีไหมล่ะ”

“ ไม่มีปัญหาครับ” เฉินจินตอบอย่างจำยอม

เฉาหลี่รู้สึกตื่นเต้นอย่างตื่นเต้น เธอวางอาหารไว้ในชามของลูกชายของเธอ “ นี่กินอันนี้”

…

เช้าวันเสาร์มาแล้ว เป็นครั้งแรกที่เฉินจินตื่นขึ้นมาและทานอาหารเช้าที่ชั้นบนก่อนแปดโมงเช้า

เฉาหลี่รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งกับปรากฏการณ์ ลูกชายของเขาตื่นก่อน -8 โมงเช้า” นี้ เธอจำไม่ได้ว่าเป็นเวลาที่เขาลุกขึ้นจากเตียงตอนแปดโมงในช่วงสองปีที่ผ่านมา เธอเป็นกังวลว่าเขาอาจจะมีอาการเสียดท้องได้เนื่องจากการตื่นเช้าและทานอาหารหนัก

เมื่อเห็นว่าเฉินจินเขมือบโจ๊กและเกี๊ยวของเขาทำให้เฉาหลี่หลอนอีกครั้ง บางที…ลูกชายของฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงหรือ หรือว่ามันเป็นภาพหลอน 8.00 น. มักเป็นช่วงที่เขาหลับสนิทและลึกที่สุด ทำไมเขาต้องตื่นเร็วขนาดนี้

เขาตื่นเช้าด้วยเหตุผลเดียวกับเมื่อวานนี้ – เขาพร้อมที่จะไปเมืองเซี่ยงไฮ้พร้อมกับกระเป๋าเครื่องประดับของเขา เขาตั้งใจจะหาผู้ซื้อที่ดีที่สุดเพื่อขายสมบัติให้เร็วที่สุดและไปพบกับหญิงสาวที่เขาจะต้องไปพบเขาใช้เวลาวางแผนประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะออกไป  เขาต้องไปเพราะเห็นแก่แม่ของเขา เธอเป็นหญิงสาวที่มาจากครอบครัวระดับกลางของสำนักการค้าและอุตสาหกรรม เธอและแม่ของเขาทำงานด้วยกัน และเห็นได้ชัดว่าเธอและแม่ทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี ยิ่งกว่านั้นภูมิหลังของครอบครัวของพวกเขาทั้งสองนั้นคล้ายกันมาก – ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เหมือนถูกกำหนดมากจากสวรรค์แล้ว

ดังนั้นทั้งแม่ของเฉินจิงและแม่ของเธอจึงมีความคาดหวังสูงจากเขาและเธอ จากภาพของวันนี้เฉินจินบอกได้เลยว่าเธอมีใบหน้าที่สวยมากพร้อมกับขาที่สวยงามและผมยาว – เธออายุน่าจะเกินสิบแปดแล้วแน่นอน เขาพอใจมาก ไม่มีอะไรที่เขาจะจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของเธอ อย่างไรก็ตาม…เขาเพียงแค่ไม่ได้วางแผนที่จะแต่งงานกับใครในเร็วๆนี้ อย่างน้อยเขาน่าจะแต่งงานหลัง อายุ 30 ปี

อายุเฉลี่ยของคนเซี่ยงไฮ้ที่จะแต่งงานคือ 34 ฉันจะไม่เป็นคนทำลายสถิตินี้

นอกจากนี้เขามีภรรยาในอนิเมะของเขาอยู่แล้ว เขาไม่เคยเหงาหรืออะไรทั้งสิ้น เกี่ยวกับนัดเดทนี้เขาจึงขอโทษแม่ของเขา เขาอยากจะปฏิเสธแต่มันก็ยากสำหรับวันนี้เขาต้องไปเดท จึงหยิบเสื้อผ้าจำนวนหนึ่งออกมาจากตู้เสื้อผ้าของเขาและสวมมันก่อนที่ลงไปที่ชั้นล่างหลังเเพื่อทานอาหารเช้าเขามองหาเสื้อผ้าที่ทำให้ตัวเขาดูเด่นและดูสุภาพอีกทั้งต้องเป็นเสื้อที่สร้างความมั่นใจให้กับเขา… โดยมีแม่ของเขาคอยควบคุมเขาอยู่

เขาเปลี่ยนเป็นชุดหนึ่งหลังจากนั้นก็อีกชุดหนึ่ง “ แม่เสื้อเชิ้ตลายสก็อตนี้กับกางเกงที่ดูดีสำหรับผมไหม มันดูเหมาะสมหรือเปล่า?”

“ ไม่ควรใส่เสื้อเชิ้ตลายสก็อต เสื้อตัวนี้มันดูไม่มีเสน่ห์เลย” เฉาหลี่ส่ายหัวพร้อมกับไขว้แขน

“ แล้วเสื้อยืดง่อยๆเหล่านี้ล่ะ?มันดูทำให้ลูกดูไม่เข้มแข็งเลย”

“ มันดูแต่งตัวสบายเกินไป”

“ โอเคแม่…นี่คือเสื้อผ้าตัวโปรดของผมเลยนะ ปกติผมจะไม่ใส่มัน หากแม่คิดว่ามันไม่ดี ผมก็ไม่รู้จะใส่อะไรแล้ว”

เขาสวมหมวกพร้อมเสื้อยืดที่พิมพ์คำวามเซเบอร์ไว้กลางเสื้อ และกางเกงสีดำที่มดาวกระจายสีขาวกระจายอยู่ทั่วกางเกง

เฉาหลี่ตบเฉินจินที่ศีรษะ “ มันก็ดูดีนิ แต่สำหรับเด็กนะ ลองหาตัวอื่นดู”

“ ผมไม่มีเสื้อที่ดีกว่านี้แล้ว” เฉินจินตบหัวของเขา

“ งั่นเดียวแม่จะพาลูกไปช๊อปปิ้ง!”

“ มันไม่มีเสื้อตัวไหนใส่ได้เลยหอ” เขาพูดขณะที่ส่ายหัว ทันใดนั้นมันก็กระทบเขา

“ แม่ไปรอข้างนอกนะ ผมยังเหลือเสื้อที่ผมยังไม่ได้ลอง”

เขาปิดประตูและเดินไปที่ประตูในห้องน้ำ ภายในไม่กี่วินาทีเขากลับมาพร้อมกับถุงผ้า

“ เสียงดังเอี๊ยด ~” ประตูห้องนอนเปิดออกอีกครั้งเพราะมีเสียงดังเอี๊ยด

ดวงตาของเฉาหลี่เปิดกว้างด้วยความประหลาดใจและรู้สึกประทับใจ เฉินจินที่อยู่ต่อหน้าเธอ เสื้อที่เขาใส่ดูดีสไตล์มินิมอล; มันดูเรียบร้อยและสะอาด วัสดุของเสื้อผ้าที่เขาใส่นั้นงดงาม และมันเหมาะมากตอนมันมาใส่บนตัวของเฉินจิน พวกมันไม่แต่พอดีตัวของเฉินจิน แต่มันยังดูสุภาพและดูน่าเชื่อถือ “ ลูกแม่ประทับใจมันมากเลย”

“ มันเหมาะสำหรับนัดเดทใช่มั้ย” เฉินจินหันไปรอบ ๆ

“ แน่นอน! ลูกดูมีเสน่ห์มาก ๆ ลูก!” เธอยกนิ้วให้เขา “ เราจะไปกันยัง” แม่ขึ้นไปชั้นบนเพื่อหยิบกุญแจและเฉินจินหยิบกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเครื่องประดับแล้วก็ลงบันไดเพื่อรอเธอที่ลานจอดรถ