แม่สาวเข็มเงิน 427 หยก

ตอนที่ 427 หยก

พระชายารองอิงเข้าไปจับชายเสื้อขององค์ชายหย่งชินทว่าก็เปล่าประโยชน์ องค์

ชายหย่งชินโบกมือพลันสะบัดแขนเสื้อออกมาจากในมือของพระชายารองอิง

“อิงเอ๋อร์ พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

พระชายารองอิงยังคงซื้ออย่างเอาเป็นเอาตาย “ ไม่ องค์ชาย องค์ชายต้องเชื่อข้า….

ข้าถูกใส่ร้าย! ข้า…”

การแก้ตัวของนางฟังดูหมดแรง

องค์ชายหย่งชิ้นหยุดชะงัก “ ใครก็ได้มาพาพระชายารองอิงออกไปหน่อย!”

“องค์ชาย ช้าก่อนเจ้าค่ะ” แม่นมกุ้ยที่ยืนรับใช้อยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้พูดอะไรมา ตลอดก้าวออกมา นางอยู่ในชุดเสื้อกันหนาวตัวตรงขนาดเล็กคอกลมสีน้ําเงินแดง ผมสีขาวเงินของนางถูกหวีจนเรียบแปล้แล้วรวมขดเป็นมวยปักปิ่นปักผมสีเงินทํา ให้ดูเรียบร้อยสง่างาม นางค่อย ๆ พูดขึ้นอย่างช้า ๆ “ โปรดอภัยให้ข้าน้อยที่ ขัดจังหวะ แต่ขอข้าน้อยพูดสักหน่อยนะเจ้าคะ”

แม่นมกุ้ยเป็นหญิงชราที่อยู่เคียงข้างพระนางเจียฮุยมานานหลายปี นางคอย ปรนนิบัติอยู่ข้างกายตั้งแต่พระนางเจียฮุยยังเป็นพระชายาฮุยอยู่ในวัง และถือว่า เป็นแม่นมชราที่เห็นองค์ชายหย่งชิ้นเติบโตมาโดยตลอด ต่อมาเมื่อฮ่องเต้คนก่อน สิ้นพระชนม์ พระนางเจียฮุยก็ถูกองค์ชายหย่งชินรับมาที่จวน ส่วนแม่นมกุ้ยเองก็ อายุมากแล้ว นางปรนนิบัติดูแลพระนางเจียฮุยอยู่ในวังมาโดยตลอดจึงยังไม่ได้ แต่งงานหรือมีลูก ทว่านางมีหลานชายหนึ่งคนซึ่งนางดูแลเขาอยู่ตลอดจนกระทั่ง เขามีครอบครัว ดีที่เขามีความกตัญญูต้องการพาแม่นมกุ้ยออกไปพักผ่อนใช้ชีวิต บั้นปลายอย่างสุขสบาย พระนางเจียฮุยเองก็ตัดสินใจปล่อยให้แม่นมกุ้ยออกไปใช้

ชีวิตในวัยชรากับครอบครัวของนางเช่นกัน

แต่แม่นมกุ้ยนั้นกลับทําใจไม่ได้ที่ต้องห่างพระนางเจียฮุย นางออกไปพักอยู่ด้าน นอกกับครอบครัวหลานชายได้ครึ่งปีก็เป็นฝ่ายกลับมาขออยู่ปรนนิบัติดูแลพระ นางเจียฮุยต่อ ในตอนนั้นพระนางเจียฮุยเองก็อายุมาก ในเมื่อมีแม่นมชราที่เคย คอยรับใช้มาเป็นเวลาหลายปีขอกลับมาดูแลมาอยู่เป็นเพื่อนชีวิตก็ดีเหมือนกัน

และหลังจากที่แม่นมกุ้ยกลับมา พระนางเจียฮุยเองรู้สึกสบายใจไม่น้อยเลย

องค์ชายหย่งชินเคารพแม่นมกุ้ยมาโดยตลอด เขาชะงักงันก่อนจะกล่าวขึ้น “แม่

นมกุ้ยเชิญพูดเถอะ”

อันที่จริงการเคารพของเจ้านายไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีในหลาย ๆ กรณี เพราะถึง อย่างไรแม่นมเป็นเพียงคนรับใช้ หากผู้เป็นเจ้านายเคารพสักครั้งสองครั้งยังถือว่า ให้เกียรติอยู่ แต่ถ้าหากว่าเป็นเช่นนี้ทุกวัน ในหัวใจของผู้เป็นเจ้านายก็ย่อมแปลก ไป สําหรับแม่นมคุ้ยนางปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างถ่อมตัวเสมอมา ไม่เคยอาศัยความ เป็นผู้อาวุโสเพื่อชี้แนะเกินเลยต่อหน้าองค์ชายหย่งชินสักครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่นางทําเช่นนี้ องค์ชายหย่งชินจําเป็นต้องไว้หน้านาง

แม่นมกุ้ยถอนสายบัวให้องค์ชายหย่งชินเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ก่อนจะ

พูดด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน “หมอเทวดาเจียงเป็นหมอที่ได้รับเชิญเป็นพิเศษจาก

นางรักษา

ความกตัญญูของพระชายา ข้าน้อยเองคอยดูนางอยู่ข้าง ๆ เมื่อสองสามวันนี้ แม้ หมอเทวดาเจียงจะอายุยังน้อยแต่ทักษะรักษาโรคของนางล้ําเลิศนัก พระนางเจียฮุยได้อย่างละเอียดรอบคอบยิ่งกว่าใคร และที่พระนางเจียฮุยฟื้นขึ้นมา

ได้ในวันนี้ก็เพราะความสามารถและคุณงามความดีของหมอเทวดาเจียงเจ้าค่ะ”

พูดถึงตรงนี้ แม่นมกุ้ยหยุดชะงักแล้วถอนสายบัวให้เจียงป่าวชิงอย่างตั้งใจ เจียง ป่าวชิงจึงรีบโค้งตัวคํานับการทําความเคารพของอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ “แม่นมกุ้ย

เกรงใจเกินไปแล้ว เดิมนี่ก็เป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วนะจ๊ะ”

แม่นมกุ้ยมององค์ชายหย่งชินแล้วพูดขึ้น “องค์ชายอย่าถือสาที่ข้าน้อยจี้จี้จุกจิก

เลยนะเจ้าคะ ข้าน้อยอายุมากแล้วและไม่ใช่คนประเภทยุให้รําตําให้รั่วอย่างนั้น แต่ข้าน้อยถือว่าเป็นผู้ประสบมากับตัวเองครึ่งหนึ่งสําหรับเรื่องในวันนี้ การที่ หมอเทวดาเจียงผู้มีพระคุณยิ่งใหญ่ต่อพระนางเจียฮุยต้องพบกับความไม่เป็น

ธรรมในจวนของเรา ข้าน้อยจึงต้องพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นธรรมดา

เจ้าค่ะ”

พระชายารองอิงอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่แม่นมกุ้ยไม่ปล่อยให้นางได้มีโอกาส

พูดแทรก “คือว่าช่วงบ่ายข้าน้อยกําลังปรนนิบัติอยู่ในห้องพระนางเจียฮุยก็ได้ยิน

เสียงฮือฮาพูดกันว่ามีสิ่งของล้ําค่าบางอย่างหายไปจึงรีบพาคนไปดู และเห็นว่า

พระชายารองพาหญิงชราที่ดูแข็งแรงเกินวัยและดูดุร้ายพวกนี้มาล้อมเด็กสาวบอบ

บางอย่างหมอเทวดาเจียงจนต้องหนีขึ้นไปบนพื้นที่ยกสูงตรงนั้น นางเป็นเด็กสาว

ที่มีพระคุณกับจวนองค์ชายของเราแต่กลับต้องมาถูกพวกหญิงชราหน้าตาชั่วร้าย

ล้อมไว้จนถึงกับต้องถอดปิ่นปักผมออกมาป้องกันตัว แล้วท่านดูสิเจ้าคะ บนพื้นมี

แต่ข้าวของกระจายเต็มพื้นไปหมดไม่ได้ดูเป็นเรื่องเล็ก ๆ เลย ถ้าหากว่าข้าน้อย

มาถึงที่นี่ช้าไปสักนิดก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมอเทวดาเลี้ยงบ้างเจ้าค่ะ”

ตอนที่แม่นมกุ้ยพูดถึงจุดสะเทือนใจนางก็รู้สึกฮึกเหิมเล็กน้อย “องค์ชายเจ้าคะ ในเมื่อตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่านี่เป็นเรื่องที่พระชายารองอิงสร้างขึ้นมาเอง เพื่อใส่ร้ายหมอเทวดาเจียง จงใจทําให้นางไม่ได้รับความเป็นธรรม เช่นนี้แล้ว องค์ชายจะปล่อยนางง่าย ๆ ได้ยังไง ไม่ว่าจะยังไงองค์ชายก็ควรให้คําอธิบายกับ หมอเทวดาเลี้ยงนะเจ้าคะ มิเช่นนั้นถ้าหากเรื่องนี้ถูกพูดออกไปประมาณว่าจวน

องค์ชายปฏิบัติกับผู้มีพระคุณต่อพระนางเจียฮุยอย่างไม่เหมาะสม คนที่รู้จะบอก

ว่าพระชายารองจิตใจโหดเหี้ยม แต่คนที่ไม่รู้อาจคิดว่าจวนองค์ชายของเราไม่ อยากเห็นพระนางเจียฮุยหายเป็นปกติก็เป็นได้เจ้าค่ะ”

คําพูดช่วงแรกของแม่นมกุ้ยเป็นเพียงการปูเรื่องราวเท่านั้น คําพูดสุดท้ายค่อยถือ

เป็นจุดสําคัญ

สีหน้าองค์ชายหย่งชินเปลี่ยนไปทันที การที่แม่นมคุ้ยต้องการให้เขาให้คําอธิบาย แก่หมอเทวดาเจียง จริง ๆ แล้วคือต้องการให้เขาบอกกับทุกคนว่าจะจัดการกับ พระชายารองอิงอย่างไรเสียมากกว่า

แน่นอนว่าการลงโทษในความผิดครั้งนี้ไม่สามารถลงโทษสถานเบาได้

พระชายารองอิงมององค์ชายหย่งชินด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้สีหน้าขององค์ ชายค่อย ๆ เปลี่ยนกลายเป็นดุร้าย ทว่าทันใดนั้นนางสังเกตเห็นจี้หยกที่ห้อยอยู่ ตรงเอวของเจียงป่าวชิงในขณะที่นางกําลังลุกลี้ลุกลน นั่นเป็นหยกน้ําดีมีสีสันที่ดู สวยงามแวววาวซึ่งแสดงให้เห็นว่าจี้หยกนี้ไม่ใช่สิ่งของธรรมดา นางเหมือนคนที่ จมน้ําและจับฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้รีบตัดสินใจพูดขึ้นเสียงดังว่า “องค์ชายเพคะ! เจียงป่าวชิงคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไรจริง ๆ ด้วย องค์ชายดูจี้หยกที่เอวนางสิเพคะ สามัญชนต่ําต้อยอย่างนางจะมีของดีขนาดนี้ไว้ครอบครองได้ยังไง นางต้องขโมย

มันมาอย่างแน่นอนเลย”

เนื่องจากเจียงป่าวชิงเป็นเด็กสาวอายุยังไม่มากคนหนึ่ง สําหรับอายุขององค์ชาย

หย่งชิน เมื่อวางอยู่ในหมู่ชนคนทั่วไปก็แทบจะเป็นปู่ของเจียงป่าวชิงได้อยู่แล้ว เขาจึงไม่จ้องมองเด็กสาวบ่อยนักและไม่ทันเห็นจี้หยกที่ห้อยอยู่ตรงเอวของนาง

เมื่อพระชายารองอิงพูดถึงในตอนนี้ เขาค่อยลองมองดูอย่างตั้งใจและต้องเบิกตา

กว้างทันที

เพิ่งมีความหวังปรากฏขึ้นมาในหัวใจของพระชายารองอิงแท้ๆ แต่ก็ต้องดับไป เพราะสีหน้าขององค์ชายหย่งชินเคร่งขรึมขึ้นมา เขาพลิกมือไปตบหน้าพระชายา

รองอิงในทันใด

องค์ชายหย่งชินเป็นลูกหลานของตระกูลสวรรค์ เขามั่งคั่งร่ํารวยมีเกียรติกับฟ้า

ตั้งแต่กําเนิด แต่เขาไม่ใช่คนประเภทที่เคล้าสุรานารีชอบเสพสุขในรูปแบบ เช่นนั้นทั้งวัน แต่เป็นคนชอบขี่ม้ายิงธนูจนชํานาญเป็นวิทยายุทธ์ เมื่อเหวี่ยงมือ ตบออกไป สาวงามร่างบางอย่างพระชายารองอิงหน้าหันร่างหมุนเป็นลูกข่าง สุดท้ายก็ล้มลง

นางล้มนั่งกองอยู่บนพื้น ขณะนี้ใบหน้าที่บํารุงจนเรียบเนียนอ่อนนุ่มเกิดเป็นรอย นิ้วมือสีแดงเป็นปืน ทุกคนในที่นั้นมองออกว่าครั้งนี้องค์ชายหย่งชิ้นไม่ยั้งมือ

แม้แต่น้อย

พระชายารองอิงส่งเสียงร้องสั้น ๆ ที่ยากจะเข้าใจออกมาจากในลําคอ ราวกับนาง ถูกตบจนสูญเสียจิตวิญญาณไปเกินครึ่งอย่างไรอย่างนั้น

ภายในห้องเงียบสนิท ไม่มีใครส่งเสียงใด ๆ ออกมาแม้แต่แอะเดียวๆ

กว่าพระชายารองอิงจะดึงสติกลับมาได้สักพักใหญ่ นางมององค์ชายหย่งชิน อย่าง ไม่อยากจะเชื่อและเรียกออกมาด้วยเสียงแหลมเล็ก “องค์ชาย!”

องค์ชายหย่งชินเหลือบมองพระชายารองอิงอย่างเยือกเย็น ” ข้ากําลังช่วยเจ้าอยู่ เจ้ารู้หรือเปล่าว่าจี้หยกนั้นมีที่มาที่ไปยังไง ?”

พระชายารอง งทั้งตกตะลึงและสงสัย แล้วมันมีที่มาที่ไปยังไงล่ะเพคะ ?!

องค์ชายหย่งชินสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองพระชายารอง งด้วยสายตา แปลก มาก “นั่นเป็นจี้หยกที่ฮ่องเต้คนปัจจุบันมักพกติดตัวเสมอ เจ้า เข้าใจแล้วหรือยัง

?”

พระชายารองอิงเบิกตากว้างทันที นางแข็งทื่อไปทั้งตัว ดูเหมือนว่าแม้แต่การ หายใจของนาง หยุดชะงักเช่นกัน มีเพียงอาการสั่นเทาเล็กน้อยเท่านั้นที่ทําให้ ผู้คนรู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่

ไม่คิดว่าจะเป็นจี้หยกขององคนปัจจุบัน!

แน่นอนว่าเจียงป่าวจึงไม่อาจไปที่พระราชวังแล้วขโมย หยกของฮ่องเต้มาได้ นั่น หมายความได้เพียงอย่างเดียวว่านี่เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้มอบให้แก่นาง

จี้หยกที่พกติดตัวนั่นแตกต่างจากของรางวัลอื่น ๆ จะต้องเป็นคนที่ใกล้ชิดมาก จริงๆ ฮ่องเต้ถึงมอบสิ่งนี้ให้

แล้วเจียงป่าว งานนี้ นางมีเบื้องหลังเช่นนี้อย่างนั้น ?! แล้วเจียงป่าวชิงคนนี้

พระชายารองอิงมองเงียงป่าว งแล้วก็เห็นว่าเด็กสาว หน้าตาสะสวยเหมือน ภาพวาดคนนั้นกําลังส่งยิ้มให้นางอย่างมีความหมาย เมื่อรอยยิ้ม ตกอยู่ในดวงตา

ของนาง มันไม่ต่างจากการโอ้อวดที่โหดร้ายอย่างแท้จริง

พระชายารอง งคาเหลือก กใจ นางสลบไปเสียแล้ว

 

แม่สาวเข็มเงิน

แม่สาวเข็มเงิน

Score 10
Status: Completed

–เจียงป่าวชิง– ผู้สืบทอดรุ่นที่สี่สิบห้าแห่งตระกูลเก่าแก่ที่ขึ้นชื่อเรื่องการฝังเข็ม ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

ทว่าแทนที่จะได้ไปฟังคำพิพากษาในยมโลก แต่โชคชะตากลับพัดพาให้วิญญาณของเธอไปเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวปัญญาอ่อนในชนบทแสนห่างไกล

ไกลแสนไกลเสียจนความเจริญ ความศิวิไลซ์ กระทั่งความรู้ก็ไม่สามารถเข้าถึงได้ หมู่บ้านเล็ก ๆ ในชนบท….นิสัยเลวทรามสะเทือนขวัญของผู้คน….

ญาติพี่น้องร่วมตระกูลที่เห็นแก่ตัวและหวังแต่ผลประโยชน์ เด็กสาวอ่อนแอและพี่ชายเพียงหนึ่งเดียวจะรักษาชีวิตให้รอดปลอดภัย

จากสถานการณ์ที่ไม่ต่างจากถูกรายล้อมด้วยฝูงหมาป่าแสนชั่วร้ายได้อย่างไร?หมาป่าที่จ้องมองด้วยสายตาหิวกระหาย เตรียมพร้อมฉีกทึ้งเนื้อหนัง

ขย่ำเหยื่อตัวน้อย ๆอย่างพวกนางลงท้องทุกเวลา นางจะเปลี่ยนคมมีดให้เป็นเข็ม และใช้ปลายเข็มที่มีกระหน่ำแทง

จนทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกแสนบิดเบี้ยวใบนี้กลับกลายเป็นสิ่งวิจิตรตระการตา “……แต่ว่า คุณชายที่ป่วยคนนั้นน่ะ มาทางนี้ก่อนสิเจ้าคะ

ข้าว่า…เรามาสะสางบัญชีที่ติดค้างไว้กันก่อนดีกว่า ! ……”


Options

not work with dark mode
Reset