แม่ปากร้ายยุค​ 80 1147 เนกไทเส้นหนึ่ง

ตอนที่ 1147 เนกไทเส้นหนึ่ง

……….

ตอนที่ 1147 เนกไทเส้นหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม หลังจากการโหวตสิ้นสุดลง คะแนนของกู่อีอวิ๋นก็ตามหลินม่ายอยู่ 3 ต่อ 8 คะแนน

กู่อีอวิ๋นเตรียมจิตใจไว้แล้วสำหรับการพ่ายแพ้ต่อหลินม่าย

แต่สิ่งที่หล่อนรับไม่ได้ก็คือคะแนนทั้งสองที่ห่างกันมากเหลือเกิน ทั้งที่กรรมการเอ่ยปากชมไก่ผัดพิทักษ์วังของหล่อน

หลินม่ายขอโทษกรรมการและผู้ชมหน้าสถานีโทรทัศน์

โดยบอกว่าเนื่องจากมีเวลาจำกัด จึงเคี่ยวรสชาติออกจากซี่โครงเป็ดได้ไม่เต็มที่ ไม่อย่างนั้นซุปวุ้นเส้นเส้นเลือดเป็ดที่ปรุงสุกจะอร่อยกว่านี้

กู่อีอวิ๋นโกรธมาก หากเป็นเช่นนั้น หล่อนอาจจะไม่ได้รับแม้แต่คะแนนเดียวเลยใช่ไหม?

กู่อีอวิ๋นพ่ายแพ้ในการแข่งขันนัดแรก แต่ยังคงมีนัดที่สองและนัดที่สามรออยู่

หล่อนให้กำลังใจตัวเองว่าอย่าเสียใจไป ท้ายที่สุดยังมีขั้นตอนการปิดตาเลือกกล่อง

หากหลินม่ายเลือกได้ผักกาดขาวปลี มาดูสิว่าเธอจะทำอาหารอะไรจากมันได้บ้าง

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา การแข่งขันนัดที่สองก็ถ่ายทอดสดทางทีวี

คราวนี้ขณะที่น้าถูกำลังจะช่วยหลินม่ายเลือกวัตถุดิบ กู่อีอวิ๋นก็พูดขึ้นมาว่า “ให้ฉันเลือกก่อน!”

น้าถูหันกลับไปมองหลินม่าย

หลินม่ายพยักหน้าเล็กน้อย “ปล่อยหล่อนเลือกก่อนเถอะค่ะ”

กู่อีอวิ๋นใช้เวลาเลือกอยู่หลายนาที และในที่สุดก็หยิบฝาบนจานกระเบื้องขนาดใหญ่ขึ้น เห็นว่าด้านในเป็นเนื้อวัว แป้ง รวมถึงน้ำหมักหลายสิบชิ้น

กู่อีอวิ๋นตกตะลึง หล่อนสามารถทำอะไรกับมันได้บ้าง?

เกี๊ยวเนื้อ? บะหมี่เนื้อ?

หล่อนลังเลในใจ เมื่อเห็นน้าถูช่วยหลินม่ายเปิดจานปริศนา หล่อนก็ชะเง้อไปดูว่าของที่อยู่ภายในคืออะไร

หลังจากเปิดฝาขึ้นก็เห็นผักกาดขาวปลี และ…

กระดูกหมู กระดูกไก่ หมูชิ้นเล็ก ไก่ชิ้นเล็ก ไม่มีอย่างอื่นอีกเลย

กู่อีอวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอก ส่วนผสมที่หล่อนได้รับในวันนี้ไม่ค่อยดีนักก็จริง แต่หลินม่ายกลับแย่ยิ่งกว่า เธอได้ผักกาดขาวปลีจริง ๆ!

น้าถูเห็นว่าตนเองช่างนำพาโชคร้ายและได้รับวัตถุดิบแสนธรรมดาเท่านั้น หล่อนจึงโทษตัวเองและแสดงวัตถุดิบในจานให้หลินม่ายดู

หลินม่ายขมวดคิ้วเล็กน้อย

กู่อีอวิ๋นเห็นสีหน้ากังวลของหลินม่ายพลางเย้ยหยันในใจ ยังมีหลายอย่างเลยนี่ที่คุณไม่สามารถรับมือได้

คราวนี้ทั้งคู่ใช้เวลาทำอาหารอันโอชะของตัวเองอยู่นาน

กู่อีอวิ๋นนำเกี๊ยวเนื้อมาทำเป็นเกี๊ยวทอดไส้เนื้อวัวกรอบนอกนุ่มใน ชุ่มช่ำเนื้อวัว กรรมการผู้ตัดสินทุกคนเต็มไปด้วยคำชมเชย

แม้ว่ากู่อีอวิ๋นจะมีความสุข แต่เธอยังคงกังวลว่าหลินม่ายจะพลิกสถานการณ์ได้

หล่อนมีประสบการณ์จากการแข่งครั้งก่อน และทำให้มีเงามืดในใจ

เมื่อหันไปดูอาหารอันโอชะของหลินม่าย ใบหน้าของหล่อนพลันซีดลง แม้จะเดาถูก แต่หลินม่ายก็เตรียมตอบโต้หล่อนอีกครั้ง

เมื่อทีมงานนำผักกาดขาวปลีต้มที่ดูธรรมดามาวางตรงหน้าเหล่ากรรมการ

กรรมการต่างบ่นในใจอย่างเงียบงัน แม้ว่าคุณหลินจะทำอาหารเก่ง แต่ไม่คิดเลยว่าจะทำอาหารลวก ๆ อย่างผักกาดขาวปลีต้มมาให้พวกเขา

ทว่าหลังจากได้ลิ้มลองแล้ว…

อร่อยมาก!

กรรมการทั้ง 12 คนยกถ้วยผักกาดขาวปลีต้มขึ้นดื่มจนไม่เหลือแม้แต่ซุปหยดเดียว ก่อนที่คะแนนโหวตทั้งหมดจะตกเป็นของหลินม่าย

ใบหน้ากู่อีอวิ๋นเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำด้วยความโกรธ

หลินม่ายกระตือรือร้นที่จะล้มศัตรูให้ได้ แม้จะอยากเอาชนะแค่ไหน อย่างน้อยหลินม่ายก็ควรช่วยรักษาหน้าของตนไว้บ้าง และป้องกันไม่ให้หล่อนเสียหน้าอย่างน่าอับอายขนาดนี้

พรุ่งนี้พาดหัวข่าวบันเทิงคงลงข่าวเรื่องการแข่งขันของหล่อนกับหลินม่าย โดยบอกว่าหล่อนพ่ายแพ้อย่างขาดลอย ซึ่งทำให้เธอเสียหน้ามากไม่ใช่หรือไง?

หลินม่ายไม่สนใจว่ากู่อีอวิ๋นกำลังคิดสิ่งใด ตอนนี้เทศกาลฤดูใบไม้ผลิใกล้เข้ามาแล้วและสิ่งเดียวที่เธอคิดได้ก็คือมอบของขวัญปีใหม่ให้กับครอบครัวของเธอ

ในวันปีใหม่ เธอจึงไปซื้อของขวัญให้ครอบครัว และยังซื้อของขวัญปีใหม่ให้กับทีมงานรายการดั้งเดิมของเธอแต่ละคนด้วย

แม้ว่าจะเป็นทีมรายการ แต่ก็เหมือนเป็นทีมงานของเธอเอง หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพวกเขา รายการอาหารของหลินม่ายคงไม่ประสบความสำเร็จขนาดนี้

หลังจากที่หลินม่ายซื้อของขวัญแล้ว เธอเดินทางไปที่สถานีโทรทัศน์และมอบให้กับเพื่อนร่วมงานทีละคน

ตอนที่ให้ของขวัญ อาผู่ไม่ได้อยู่ในสำนักงาน หลินม่ายจึงวางปากกาคุณภาพดีที่เธอซื้อให้เขาไว้บนโต๊ะทำงาน

เพื่อนร่วมงานหญิงต่างถือผ้าพันคอผ้าไหม

หลังจากให้ของขวัญแล้ว เธอก็กำลังจะออกไป แต่ผู้อำนวยการสถานีเห็นเธอ จึงขอให้เธอมาที่ห้องทำงานของเขา เพราะเขามีเรื่องงานต้องหารือ

แม้ว่าหลินม่ายจะทำงานที่สถานีโทรทัศน์ไม่ถึงสิบชั่วโมงต่อสัปดาห์ แต่สถานีก็ยังคงมีสำนักงานแยกต่างหากให้กับเธอ แม้จะเป็นแค่ในตำแหน่งก็ตาม

หลินม่ายเก็บกระเป๋าใบใหญ่และใบเล็กที่เธอซื้อมาวางไว้ในสำนักงาน จากนั้นจึงไปหาผู้อำนวยการสถานี

ไม่นานหลังจากที่เธอจากไป กู่อีอวิ๋นแอบเข้าไปในห้องทำงานของหลินม่าย

ปากกาที่หลินม่ายมอบให้อาผู่ถูกนำออกจากห้องทำงานของเขา และนำมาใส่ในถุงช้อปปิ้ง

หล่อนหยิบกล่องเนกไทออกมาจากถุงช้อปปิ้งของหลินม่ายและวางไว้ในห้องทำงานของอาผู่ ก่อนจะแอบหนีไป

ณ ห้องทำงานของผู้อำนวยการ

ผู้อำนวยการสถานีรินน้ำผลไม้ให้หลินม่ายและพูดอย่างแช่มช้า “คุณหลิน ผมขอโทษจริง ๆ ผมสัญญากับคุณไว้ก่อนหน้านี้ว่าใครก็ตามที่ชนะการแข่งขันจะได้เป็นพิธีกรรายการต่อ ตอนนี้การแข่งขันผ่านไปสองนัดแล้ว และคุณชนะสองนัดติดต่อกัน นั่นหมายความว่าคุณจะได้อยู่ต่อแน่นอน”

หลินม่ายยกน้ำผลไม้ขึ้นดื่ม โดยรู้ว่าสิ่งที่ผู้อำนวยการสถานีพูดต่อไปคือประเด็นสำคัญ

ผู้อำนวยการสถานีกล่าวต่อ “คุณคงเคยเห็นแล้วว่า เรตติ้งของรายการระหว่างการแข่งขันนั้นสูงมาก ความตั้งใจของผู้บริหารระดับสูงของเราคือ ให้จัดการแข่งขันต่อไปเพื่อประโยชน์ในการจัดอันดับ”

หลินม่ายหัวเราะเยาะ “หมายความว่าในตอนต่อไปของรายการจะมีเชฟสองคนมาแข่งขันกับฉันเพื่อตัดสินแพ้ชนะเหรอคะ? จากนั้นคราวหน้าเลือกเชฟอีกสองคนมาแข่งกับเชฟที่ชนะจากนัดที่แล้วใช่ไหม?”

ผู้อำนวยการสถานีพยักหน้า “นั่นคือสิ่งที่ผมหมายถึง”

หลินม่ายลุกขึ้นยืน “ถ้าคุณต้องการยุติความร่วมมือ แค่พูดให้ชัดเจน ทำไมคุณถึงพูดเรื่องไร้สาระมากมาย! ผู้ช่วยของฉันจะจัดการเรื่องนี้ในวันรุ่งขึ้น”

สิ้นเสียง เธอก็เดินจากไป

ผู้อำนวยการสถานีเริ่มกังวล “คุณหลิน เรามาคุยกันใหม่เถอะ”

หลินม่ายไม่แม้แต่จะมองย้อนกลับไป

ก่อนหน้านี้เคยสัญญาไว้ว่า หลังจากทำการแข่งขัน ผู้ชนะจะได้อยู่ต่อ

ประการแรกหลินม่ายต้องการพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตัวเอง ประการที่สองเธอคิดว่ามันยุติธรรมกับพิธีกรอีกคน จึงได้ตอบตกลง

แต่ถ้าเธอได้รับอนุญาตให้ทำการแข่งขันต่อ นั่นหมายความว่าเธอไม่ใช่พิธีกรดำเนินรายการไม่ใช่หรือไง?

เธอได้เป็นพิธีการทำรายการอาหารเพื่อเป็นประโยชน์ต่อร้านหลู่ไช่และร้านอาหารของเธอ จนสามารถส่งออกอาหารรสเลิศของจีน

ไม่ใช่ต้องมาแข่งขันทำอาหารเพื่อเพิ่มเรตติ้งให้กับสถานีโทรทัศน์

เรตติ้งสูงของสถานีโทรทัศน์ได้รับอิทธิพลมาจากรายการของเธอ ซึ่งพิสูจน์ว่าอาหารอร่อยของเธอดึงดูดผู้ชม

หลินม่ายเดินออกจากห้องทำงานผู้อำนวยการ หยิบของทั้งหมดของเธอและเดินออกไป

อาผู่กลับมาที่ออฟฟิศและเห็นของขวัญอยู่บนโต๊ะ เมื่อเปิดดูเขาเห็นว่าเป็นเนกไทอยู่ด้านใน

เขาหยิบของขวัญนั้นไปที่ออฟฟิศใหญ่และถามเพื่อนร่วมงานว่า “ใครวางของขวัญบนโต๊ะของผม?”

เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งกล่าวว่า “คุณหลินมอบให้เรา ทุกคนต่างก็ได้รับทั้งหมด โดยบอกว่าเป็นของขวัญปีใหม่”

เมื่ออาผู่ได้ยินว่าทุกคนได้รับอย่างถ้วนหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพลันเลือนหายไป

เขาคิดว่าหลินม่ายมอบของขวัญปีใหม่ให้เขาคนเดียวเท่านั้น เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขามีความพิเศษในใจของเธอ

ขณะที่อาผู่กำลังจะกลับไปที่ห้องทำงานด้วยความโกรธ เขาก็ได้ยินพื่อนร่วมงานชายคนหนึ่งพูดว่า “ทำไมคุณถึงได้รับเนกไทล่ะ? ของขวัญที่เราได้รับต่างก็เป็นแค่ปากกาเท่านั้น?”

ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ ทุกคนก็เงียบและไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ

ตราบใดที่หลินม่ายยังอยู่ สายตาของอาผู่จะจับจ้องไปที่เธอเสมอ ไม่มีใครในทีมงานไม่รู้ว่าอาผู่สนใจหลินม่าย

แต่หลินม่ายไม่เคยใส่ใจเลย และอาผู่ก็ไม่กล้าล้ำเส้น

วันนี้จู่ ๆ หลินม่ายมอบเนกไทให้กับอาผู่เป็นของขวัญวันเกิด เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะประทับใจเขาอยู่บ้าง?

อาผู่แต่งงานแล้ว และเหมยซือภรรยาของเขาทำงานในสถานีโทรทัศน์ด้วยเช่นกัน การที่ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ชู้สาวถือว่าผิดศีลธรรมไม่ใช่เหรอ?

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

งานเข้าแล้วม่ายจื่อเอ๊ย โดนกลั่นแกล้งแบบนี้ไม่ต้องทำรายการต่อก็ได้นะ รอให้เรตติ้งช่องมันร่วงแล้วเดี๋ยวคนในนั้นก็จะมาอ้อนวอนกันเองแหละ

ไหหม่า(海馬)

……….