อาคาริพูดออกมาด้วยความเขินอาย
ตอนที่พวกเรายังคบกันอยู่ ผมเคยไปที่ห้องของอาคาริครั้งนึง เธออาศัยอยู่คนเดียวตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ว่านี่ห้องของเธอยังรกเหมือนกับตอนนั้นอยู่หรือนี่
ผมไม่เคยไปบ้านของโคฮาคุ นั้นหมายความว่าห้องของผู้หญิงคนเเรกที่ผมเคยไปจึงเป็นห้องของอาคาริ มันตรงข้ามกับที่ผมจินตนาการ
ไว้แบบสุดๆ ผมเคยมโนไว้ว่าห้องของผู้หญิงมันต้องดูสะอาดสะอ้านเรียบร้อยพร้อมกับมีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยออกมา
แต่พอผมไปเจอกับความจริงเข้าผมก็แทบช๊อค
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของผม อาคาริก็หันควับไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
เพราะความทรงจำอันดำมืดนี้ อาคาริเลยไม่อยากที่จะชวนผมไปที่บ้านเธอเท่าไหร่
ผมเคยไปช่วยเธอทำความสะอาดห้องมาแล้ว แต่อาคาริกลับทำความสะอาดได้แย่มากๆเลย ถ้าผมไม่ไปคอยดูจากห้องที่เคยทำความสะอาด-
เรียบร้อน อาจะเละได้ภายในชั่วข้ามคืน
“พรุ่งนี้ให้ผมไปช่วยทำความสะอาดห้องมั้ย?”
“นายจะมาช่วยเหรอ?”
“ถ้าอาคาริโอเคล่ะก็นะ”
“ได้แน่นอน”
เมื่อพวกเรานัดวันกันเรียบร้อยแล้ว อาคาริก็ยิ้มออกมา
เย็นวันนั้นโคฮาคุมาที่บ้านของผม เนื่องจากเธอติดต่อผมมาล่วงหน้าแล้วผมจึงให้เธอเข้ามาโดยไม่ว่าอะไร
“แล้ววันนี้ชิราซาวะซังไม่มาเหรอ?”
“ใช่จ๊ะ”
“โอเค งั้นผมก็สบายใจได้แล้ว ผมตั้งตารอที่จะได้กินอาหารของโคฮาคุนะ”
“ชั้นก็ตั้งตารอที่จะทำอาหารให้โทวมะคุงกินเหมือนกันจ๊ะ แต่ว่าก่อนหน้านั้น ชั้นขอยืมใช้ห้องน้ำหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”
พอผมพยักหน้า โคฮาคุก็เดินไปที่ห้องน้ำ ผมเดินไปห้องนั่งเล่นและเปิดทีวีเพื่อดูรายการข่าว เมื่อรายการพยากรณ์อากาศเริ่มขึ้นโคฮาคุก็กลับออก
มาจากห้องน้ำพร้อมกับ…
เธอกำลังสวมผ้ากันเปื้อนเปลือยอยู่ คุณพระ
หน้าอกของเธอใหญ่มากจนด้านของทะลักออกมาจากผ้ากันเปื้อน ต้นขาของเธอรวมทั้งส่วนอื่นๆที่โผล่ออกมาให้เห็นของร่างกายเธอนั้นขาวราว
กับหิมะ
“เดี๋ยว…ใจเย็น”
โคฮาคุเดินเข้ามาหาผม หน้าอกใหญ่ๆของเธอเกว่งไกวไปมาเบาๆ ราวกับว่าพวกมันจะทะลักออกมาได้ทุกเมื่อ
ยิ่งไปกว่านั้นชายผ้ากันเปื้อนที่แกว่งไกวไปมาทำให้ผมเกือบจะเห็นจุดนั้นของโคฮาคุได้ชัดเต็มสองตาเลย
“นั่นมันอะไรกัน?”
“ก็ผ้ากันเปื้อนเปลือยยังไงล่ะจ๊ะ”
“แค่มองก็รู้แล้ว ทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนั้น!”
“มันก็ต้องแต่งมาเพื่อยั่วยวนโทวมะคุงอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ…?”
“ไม่ ไม่ ไม่ ตอนนี้มันมีเเค่เราสองคนนะมาแบบตัวแบบนี้มันได้ที่ไหน แล้วอีกอย่างถ้าเธอแต่งตัวแบบนี้…”
“เอ่อ…ผะ…ผมจะกินข้าวอย่างสงบได้ยังไง”
“ชั้นอยากให้เธอกินชั้นมากว่าน้า～ โทวมะคุง”
เธอเงยหน้าขึ้นมากระซิบกับผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูยั่วยวนสุดๆ ผมเข้าใจเลยได้คำว่ากินที่เธอสื่อออกมามันหมายความว่ายังไง
“สิ่งนั้นจะเกินขึ้นหลังจากที่เรากลับไปคบกันเท่านั้น”
เมื่อผมปฏิเสธเธอออกไปตรงๆ โคฮาคุก็ทำสีหน้าเศร้าสร้อยออกมา เมื่อเห็นสีหน้าที่เศร้าสร้อยเของเธอมันทำให้ใจผมรู้สึกเจ็บปวดมาก
สำหรับโคฮาคุที่เป็นคนที่ขี้อายมากๆเเล้ว การที่เธอสวนผ้ากันเปื้อนเปลือยแบบนี้…เธอจะต้องใช้ความกล้ามากมายขนาดไหนกันนะ
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหวให้ได้
เหมือนกับตอนอาคาริเมื่อตอนเย็นวันนี้ เพื่อที่พยายามจะยั่วยวนผม เธอถึงกับต้องทนที่จะใส่กระโปรงสั้นรัดรูปตลอดทั้งวันมันคงจะต้องรู้สึกอาย
มากเเน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ตอบสนองเธออย่างเย็นชา
ถ้าในทางกลับกัน ถ้าตัวผมเองเป็นคนที่พยายามล่อลวงพวกเธอบ้าง ถ้าผมโดนปฏิเสธแบบนี้ผมคงเสียใจมากแน่ๆเลย
ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตามทั้งคู่ต่างพยายามยั่วยวนผมอย่างเต็มที่ การที่ผมไม่ยอมตอบรับความรู้สึกของพวกเธอแม้แต่น้องมันช่างเป็นการกระทำที่โหดร้ายกับพวกเธอจริงๆ
ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังอยากทำเรื่องลามกๆกับพวกเธอทั้งสองโคตรๆเลย การถูกผู้หญิงที่ตัวเองรักมายั่วยวนขนาดนี้ใครมันจะไปทนไหวกันเล่า
ผมหมดความอดทนเเล้ว นั้นเป็นเหตุผมที่ผมจะ…
“โคฮาคุ ผมตัดสินใจได้แล้ว”
“เอ๋ไม่จริงนะ จะขอเเต่งงานงั้นเหรอ!?”
“ไม่ใช่มันต่างกันนิดหน่อย ผมตัดสินใจว่าจะปฏิบัติกับโคฮาคุและอาคาริเหมือนกับพวกเธอเป็นแฟนของผม และเเน่นอนว่าจะเป็นแบบนั้นก็ต่อเมื่อโคฮาคุ…”
…ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดแบบนี้ออกไปหรือไม่ แต่นี่เป็นความรู้สึกจริงๆของผมที่มีต่อทั้งสองคน
แม้ว่ามันจะเป็นคำพูดที่ผมพูดออกมาหลังจากที่คิดทบทวนทุกอย่างดีแล้วก็ตาม แต่ผมก็ไม่สามารถบ่นอะไรได้อีกแล้วแม้ว่าเธอจะเรียกผมว่าไอ้-สารเลวก็เถอะ อย่างไรก็ตาม
“จริงเหรอ? เธอจะถือว่าชั้นเป็นแฟนของเธอจริงๆเหรอ!?”
โคฮาคุมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ
“ผมกำลังจะทำแบบนี้กับอาคาริด้วยนะ…โคฮาคุโอเคกับมันจริงๆเหรอ?”
“ใช่จ๊ะไม่เป็นไร ถ้าชั้นจะทำตัวเป็นแฟนของเธอได้ ชั้นจะพิสูจน์ให้เธอเห็นเองว่าการที่เดทกับชั้นมีความสุขมากกว่า
แม้ว่าตอนนี้เราจะมีความสัมพันธ์แบบ 3P ก็ตาม ชั้นจะทำให้เธอหันมามองชั้นแค่คนเดียวให้ได้เลยโทวมะคุง”
เอ่อดูเหมือนความต้องการของผมจะถูกสื่อออกมาอย่างถูกต้องนะ
อย่างที่โคฮาคุบอก ว่าการเดทกับใครแล้วมีความสุขมากกว่ากันสำคัญที่สุดในการตัดสินใจว่าจะเลือกใครเป็นเป็นคนรัก
โคฮาคุและอาคาริเป็นผู้หญิงที่มีสเน่ห์ทั้งคู่
ผมมันแย่เองที่ตัดสินใจไม่ได้ แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปถึงผมจะเรียนจบไปแล้ว ก็คงยังเลือกใครไม่ได้เพราะผมรักทั้งสองคนเท่าๆกัน
นั่นหละคือเหตุผลที่ผมคิดแผนการ เดทคู่นี้ขึ้นมา
เหตุผมที่ผู้ชายและผู้หญิงออกเดทกันเพราะว่าพวกเขา ชอบ และ อยากจะสนุก ร่วมกัน
การที่ผมออกเดทกับทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน ผมจะได้ตัดสินใจได้ชัดเจนขึ้นว่าอยู่กับใครสนุกกว่ากัน
“โทวมะคุง…งั้นเธอจูบชั้นได้มั้ย”
โคฮาคุมองมาที่ผมพร้อมกับขอร้องด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หา
ถึงเธอจะไม่ได้ถามผมก็ว่าแผนจะจูบโคฮาคุอยู่แล้ว มันน่าหงุดหงิดที่ไม่สามารถจะจูบกับคนรักของตัวเองได้หลังจากที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากกันไปนาน แม้จะรู้ว่าทั้งสองยังรักกันอยู่ ผมอยากจะจูบกับเธอมาตลอด
ตั้งแต่ที่ผมตัดสินใจว่าจะปฏิบัติกับเธอเหมือนกับคนรัก ผมก็ไม่ต้องลังเลที่จะจูบเธออีกต่อไป
ผมคว้าเอวของโคอาคุแล้วดึงตัวเธอเข้ามาแล้วจูบที่ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มของเธอ ราวกับกำลังยืนยันความรักที่มีต่อเธอ ผมสอดลิ้นเข้าไปพันกับรินของเธออย่างเร่าร้อน ทุกครั้งที่เธอพยายามแยกริมฝฝีปากของเธอออกไปเพื่อที่จะหายใจ ผมก็จะรีบพุ่งเข้าไปจูบเธออีกครั้งโดยไม่ปล่อยให้เธอพัก
“เดี๋ยว…อย่าเพิ่ง…ไม่ได้นะ…ขะ…ขอ…พั…ก”
ตอนนี้หัวผมมันโล่งไปหมดจากการจูบอย่างดูดดื่มและการกดทับของเจ้าวัตถุแสนนุ่มนิ่มทั้งสอง ใจผมมันเต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมา
ผมยืนมือไปที่ก้นอวบๆของเธอ จากนั้นกับคว้าหมับเข้าให้ ผมทั้งลูบไล้แล้วก็ขยำก้นที่เนียนนุ่มของเธอในขณะที่เรากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม
เมื่อผมค่อยๆถอนริบฝีปากออกจากเธอ โคฮาคุก็ช้อนตาขึ้นมามองผมด้วยริมฝีปากที่กำลังสั่นอยู่ของเธอแล้วพูดขึ้นมาก
“ทะ…โทวมะคุงจูบเก่งขึ้นอีกแล้วนะจ๊ะ…”
“ก็นะ ถึงผมจะเลิกกับโคฮาคุไปแล้ว ก็ยังได้จูบอีกบ่อยๆอยู่…อ๊ะเอ่อไม่มีอะไรลืมๆมันไปเถอะ ไม่ใช่ใหญ่โตอะไร”
“ได้จูบอีก…”
โคฮาคุพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“เออก็อย่างที่บอกล่ะ ไม่ใช่ใหญ่โตอะไร”
“ยังได้จูบอีกงั้นเหรอ”
อึก ถึงโคฮาคุจะกำลังยิ้มอยู่ก็จริง แต่ตาไม่ยักกะยิ้มเลยอ่า
“เอ่อ…หลังจากที่ผมเลิกกับโคฮาคุแล้ว ผมก็ได้จูบกับอาคาริอยู่บ่อยๆแล้วฝีมือก็พัฒนาขึ้นด้วย”
“กี่ครั้งแล้ว?”
“เอ๊ะ?”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
