[เอเลี่ยนเกยตื้น] สเปซทรัคเกอร์ รูดี้คุง 3 เป้าหมายคือ ชีวิตลั้ลลา~*

ตอนที่3 เป้าหมายคือ ชีวิตลั้ลลา~*

2วันหลังจากฉีกวัคซีน  รูดี้ ถอดชุดบอดีสูทออกแล้วเปลี่ยนไปใส่ชุดที่ต่างไปจากเดิมในห้อของเขา ชุดใหม่ที่เขาใส่อยู่นี้มีระบบรักษาอุณหภูมิร่างกาย ทำให้ผู้สวมใส่รู้สึกสบายตัวแม้ว่าจะอยู่ในพื้นที่ทะเลทรายหรือพื้นที่หนาวเย็นก็ตาม นอกจากนั้นมันยังมีระบบต่อต้านจุลชีพอีกด้วย

หลังจากนั้นเขาก็สวมกางเกงสีดำกับเสื้อคลุมยาวทับไปอีกชั้น เสื้อคลุมตัวนี้ยาวไปถึงข้อเท้า ของเขาและยังมีฮุดที่ต่อออกมาจากหลังปกเสื้อ แม้ว่ามันจะทำมาจากเส้นใยแต่มันได้ถูกเพิ่มความแข็งแรงด้วยการเคลือบวัสดุที่ดูซับแรงกระแทก ทำให้มันสามารถต้านทานการประทะของกระสุนปืน และนอกจากนั้นมันยังมีระบบต่อต้านจุลชีพอีกด้วย

เขาปิดท้ายด้วยการสวมบูทยาว และเกราะขาที่คลุมขึ้นมาถึงเข่าของเขา เกราะขาสีดำพวกนี้เสริมความหนาให้กับบริเวณเข่า และเมื่อสวมทับกับบูทยาวทำให้มันป้องกันได้ทั้งฝุ่นทราย และน้ำ พวกมันยังถูกเคลือบด้วยวัสดุเสริมความทนทานและยังมีระบบต่อต้านจุลชีพทำให้มันสามมารถกำจัดกลิ่นได้ในตัวของมันเอง

“เสื้อผ้าพวกนี้มันดูเหมือนจะเยอะเกินจำเป็นไปหน่อยนะ แล้วชุดดำทั้งตัวแบบนี้มันเหมือนกับว่า ฉันจะไปงานศพงั้นแหละ” รูดี้ บ่นพึมพรำขณะที่จับดูชายเสื้อคลุมไปด้วย

ในตอนนั้นเองเสียงของ ฮาล ก็ดังมาจากลำโพงบนเพดาน

[ “นอก จาก เกราะ ที่ขาแล้ว เสื้อผ้าเหล่านี้ถูกทำขึ้นเพื่อให้กลมกลืนไปกับการแต่งกายของนักผจญภัยและทหารรับจ้างจากพื้นที่ที่ห่างออกไปจากที่นี่ครับ”]

“ทำไมไม่ออกแบบให้มันกลมกลืนกับพื้นที่ที่เรากำลังจะไปล่ะ?” รูดี้ ถาม

[“ถ้าเราทำให้มันเหมือนกับคนในพื้นที่ มันมีโอกาสสูงที่ตัวตนของเราจะถูกเปิดเผย ดังนั้น ผมจะเลือกการจัดฉากให้ทำเป็นเหมือนว่า มาสเตอร์ เป็นนักผจญภัยพเนจร จากต่างแดนที่โดนคลื่นซัดมาเกยตื้นที่นี่” ] ฮาล อธิบาย

“จะซับซ้อนอะไรขนาดนั้น…” รูดี้ ยักไหล่

[“นอกจากนั้น ผมได้จัดเตรียมอาวุธตามที่ มาสเตอร์ ขอไว้แล้ว” ] ฮาล กล่าวเสริม 

ในขณะเดียวกัน โดรนต่อต้านแรงโน้มถ่วงรูปร่างเหมือนลูกบอล ก็ลอยเข้ามาในห้อง มันวางดาบสั้น ธนู และลูกศร จากแท่นยึดจับลงบนโต๊ะ

“อา…พวกนี้สินะ”

รูดี้ คิดว่าการใช้อาวุธพลังงานบนดาวดวงนี้จะทำให้เขาดูเด่นเกินจำเป็นเพราะฉะนั้นเขาจึงขอให้ ฮาล สร้างอาวุธโบราณที่มันเข้ากับอารยะธรรมของดาวดวงนี้

รูดี้ ลูบด้านที่แบนของดาบ2คมด้วยนิ้วมือข้างซ้ายของเขา

มันมีใบมีดยาวประมาณ 45 ซม. และด้ามจับที่ดูคล่องตัว ที่มีขนาดเล็กกว่าใบมีดเล็กน้อย ทำให้มันดูสวยงามและใช้งานง่าย

หากดูเผินๆ มันจะดูเหมือนดาบเหล็กที่ถูกออกแบบมาอย่างประณีต แต่เนื้อในของมันจริงๆแล้วต่างออกไปโดยสิ้นเชิง มันถูกสร้างขึ้นจากเซรามิคความแข็งสูงที่มีความแข็งเทียบเท่าเพชร และใบมีดก็จะไม่บิ่นแม้ว่าจาเอาไปฟันใส่หินก็ตาม

ใบมีดของมันยังมีความสามารถที่ทำให้ทำความสะอาดได้ง่ายโดยไม่ต้องล้าง ด้ามจับก็ยังถูกสร้างด้วยวัสดุคุณภาพสูงและยังมีความสามารถในการต่อต้านจุลชีพอีกด้วย

รูดีเก็บดาบเข้าฝักแล้วติดตั้งมันไว้กับเข็มขัดของเขา แล้วหยิบธนูขึ้นมาตรวจสอบแรงดึงสายของมัน

มันดูเหมือนธนูยาวทั่วไปที่ทำจากไม้ แต่มันมีระบบคงตัวและอุปกรอื่นๆแบบย่อส่วน เพือทำให้ไม่เตะตาจนเกินไป

ทันถูกสร้างขึ้นจากเส้นใยคาร์บอนแบบพิเศษ และแข็งแกร่งกว่าธนูไม้ธรรมดาเป็นอย่างมาก สายธนุเองก็ถูกเสริมความแข็งแรงจนถึงขั้นที่ไม่สามารถตัดได้ด้วยใบมีด

[“หัวลูกศรทำจากเหล็ก แต่ผมได้ใส่ระเบิดขนาดเล็กเอาไว้ในกระเป๋า กรุณาติดตั้งมันกับหัวลูกศรเมื่อคุณต้องการใช้มัน” ]

“…..ไม้ตายสินะ”

ระหว่างที่ฟัง ฮาล รายงาน รูดี้ ก็ติดตั้ง ธนูและกระบอกลูกศรไว้ที่หลังของเขา นอกจากนั้นเขายังพกอาหารที่จำเป็น มีด ซุบก้อน เงินสำหรับใช้ในพื้นที่ ที่ฮาลเตรียมเอาไว้ให้ด้วย

“เงินพวกนี้มันจะใช้ได้ด้วยเหรอ?” รูดี้ เอียงคอถาม เนื่องจากเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน เพราะเขาเคยใช้แต่ เงินอิเลคทรอนิคส์มาตลอด

[“เนื่องจากมันเป็นระบบเงินเหรียญแบบโบราณ จึงทำให้เราสามารถปลอมแปลงตัวเงินได้ง่าย”]   ฮาล ตอบ

“แบบนี้ถ้าเอาจริงขึ้นมา นายก็สามารถทำลายเศรษฐกิจของดาวดวงนี้ได้เลยสินะ” 

[“แม้ว่าจะทำแบบนั้นได้ก็ตาม แต่ผมไม่เห็นว่ามันจำเป็นต้องทำแบบนั้น”]

ฮาล ตอบแบบทื่อๆดดยไม่ใส่ใจกับการล้อเล่นของ รูดี้

ในที่สุด รูดี้ก็เริ่มการทำงานของตาซ้ายเทียมของเขา

สมองของ รูดี้ ได้ผ่านการ ดิจิไทซ์ โดยหลอมรวมอุปกรประมวลผลและพื้นที่สำหรับบันทึกข้อมูลเชื่อมต่อเข้ากับสมองจริง

ตาซ้ายเทียมที่เชื่อมต่อเข้ากับสมองอิเล็กทรอนิคส์นั้นมีความสามารถหลากหลายอย่างที่ใช้งานได้ผ่านสื่อภายนอก

รูดี้ ฉายภาพหน้าจอที่มีเพียงเขาคนเดียวที่มองเห็นได้จากตาซ้ายเทียม ใช้จุดโฟกัสของตาเป็นตัวชี้เพื่อเปิดใช้งานโปรแกรมที่จำเป็น

เขาเริ่มติดตั้งโปรแกรมเกี่ยวกับทักษะ(*สกิล)ที่จำเป็นต้องใช้ลงใน สมองอิเล็กทรอนิคส์ของเขา

ด้วยการติดตั้งทักษะพวกนี้ รูดี้จะได้รับความสามารถในระดับมืออาชีพของทักษะเหล่านั้นโดยที่ไม่ต้องฝึกฝนจริงๆ

3ทักษะที่เขาเลือกคือ [ทักษะการต่อสู้แบบผสมผสานของ กาแลคติด เอมไพร์] [ทักษะการยิงธนู] และ [ทักษะการเอาตัวรอด]

[ทักษะการต่อสู้แบบผสมผสานของ กาแลคติด เอมไพร์] คือทักษะการต่อสู้ที่ใช้ในการรบระยะประชิดตัว แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นเพียงแค่ทักษะเล็กๆน้อยๆเพราะการรบส่วนใหญ่จะตัดสินแพ้ชนะโดยการใช้ปืน

[ทักษะการยิงธนู] คือทักษะที่ใช้ในกีฬายิงธนู ตาซ้ายของรูดี้เองก็มีความสามารถในการซูมภาพอีกด้วย แล้วเมื่อรวมกันกับทักษะนี้ ในทางทฤษฎีแล้ว เขาสามารถยิงเป้าเล็กๆที่ห่างออกไปได้ไกลถึง300เมตร

[ทักษะการเอาตัวรอด] คือทักษะหลักๆของกองทัพ ที่ทหารทุกคนจะต้องติดตั้งในระหว่างออกปฏิบัติการ แม้ว่ามันจะเป็นทักษะทางทหารแต่ก็ปล่อยให้พลเรือนใช้ได้ มันเป็นทักษะที่ให้ความรู้ที่จำเป็นในการเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆเช่นการเคลื่อนไหวกลางแจ้ง การหาอาหารและแหล่งน้ำ

นอกจาก3ทักษะข้างต้นแล้ว รูดี้ยังติดตั้ง โปรแกรมภาษาของดาวดวงนี่ที่ถูกรวบรวมมาโดยโดรนสำรวจภาคพื้นดินล่องหน

[“ภาษาที่มาสเตอร์ติดตั้งมันถูกออกแบบมาให้คุณสามารถสื่อสารกับชาวพื้นเมืองรอบๆสถานที่ลงจอดได้แค่ในระดับพื้นฐานเท่านั้น”]

“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างเบื้องหลังเหรอ?”

รูดี้ถามขณะขมวดคิ้วเพื่อยืนยันคำตอบ

[“ก็เพราะ มาสเตอร์ คือนักผจนภัยพเนจร มาจากต่างแดน ยังไงล่ะ”]

“เอาจริงนะ นายนี่ขอบทำเรื่องไม่จำเป็นซะเหลือเกิน”

[“ขอบคุณที่ชม”]

“ไม่ได้ชมเว้ย”

หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้ว รูดี้ก็มุงหน้าไปที่ยานลงจอด

เขานั่งลงบนที่นั่งนักบิน จัดการการเตรียมปล่อยยานทั้งหมด เพื่อการออกตัว ในขณะนั้นเอง ฮาล ก็พูดกับเขาผ่านลำโพงใน ค็อกพิท (*ห้องนักบิน)

[“มาสเตอร์ คุณพร้อมที่จะออกตัวหรือยัง?”]

“พร้อมละ เริ่มได้เลย”

[“จะว่าไป มาสเตอร์ ผมมีคำถามอีกอย่าง”]

“อะไรเหรอ?”

[“มาสเตอร์ ต้องการจะทำอะไรที่ดาวดวงนี้?”]

เมื่อได้ยินคำถาม มุมปากของรูดีก็เผยอขึ้นเป็นรอยยิ้ม เขายกมือขวาขึ้นมาต่อหน้ากล้อง แล้วกางนิ้วโป้งกับนิวก้อยออกจากกันแล้วบิดข้อมือไปมาเล็กน้อยเป็นสัญลักษณ์ [ชักกะ] 

* (  m/ ) 

“ฉันจะทิ้งวิถีชีวิตเก่าๆที่ผ่านมา แล้วไปใช้ชีวิตสบายๆ บ้างไงล่ะ”

ช่องปล่อยยานลงจอดเปิดออก แล้วรูดี้ก็ออกตัวไปสูอวกาศ มันเร่งความเร็วมุ่งหน้าไปสู่ดาวเคราะห์เป้าหมายแล้วเข้าสู้ชั้นบรรยากาศ มุ่งหน้าลงไปยังพื้นที่ลงจอด