[เอเลี่ยนเกยตื้น] สเปซทรัคเกอร์ รูดี้คุง 22 แผนการปรับปรุง

ตอนที่22 แผนการปรับปรุง

“รีฟอร์ม?”

รูดี้พยักหน้าอย่างหนักแน่นเมือนาโอมิถาม

“การใช้ชีวิตของคุณในตอนนี้มันราวกับว่าเป็น การใช้ชีวิตแบบตกยุค ชิโขว เป็น โฮโมเซเปี้ยน หรือไง เดส?”

“โฮโม อะไรล่ะนั่น?”

นาโอมิที่ไม่รู้เรื่องวิวัฒนาการของมนุษย์ถามกลับไป แต่รูดี้กลับไม่สนใจใจแล้วพูดต่อ

“ผมจะไม่ถึงกับขอให้ทำอะไรหรูหราเกินตัวหรอก แต่มันก็ควรจะมีข้อจำกัดในเรื่องของการใช้ชีวิตแบบยาจกนะ นี่คุณใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว เดส?”

“ก็ประมาณสามปีได้มั้ง?”

“ดีแล้วที่ยังรอดมาได้จนถึงตอนนี้ แล้วตอนหน้าหนาวนี่ทำยังไงเดส?”

“ใช้เวทย์ควบคุมอุณหภูมิตัวเอง น่ะ”

รูดี้ทึ่งกับคำตอบของนาโอมิ

“มันก็ที่ดีมีร่างกายแสนสะดวกที่ไม่ต้องพึ่งพาเครื่องปรับอากาศ แต่ไอ้การมัวแต่ทำแบบนั้นมันกลับ งี่เง่าเป็นบ้า เพราะงั้น เราจะมาสร้างบ้านใหม่กัน เดส”

“เดี๋ยวสิ ก็อย่างที่เคยบอกไปว่าฉันจะมีแขกมาเยี่ยมอยู่นะ เธอเองก็ไม่อยากที่จะเป็นจุดเด่นไม่ใช่เหรอ จะมาสร้างอะไรเตะตาแบบนั้นมันจะแย่เอานะ”

“ผม ไม่ได้งี่เง่าแบบชิโชวหรอก นะ เพื่อที่จะไม่ให้มันเตะตา ผมจะสร้างให้มันดูเข้ากับระดับอารยะธรรมของดาวดวงนี้ไงล่ะ เดส”

“แล้วทำไมถึงต้องเรียกอาจารย์ตัวเองว่างี่เง่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยล่ะ?”

“ถ้าไม่เรียกว่า งี่เง่า ก็ มาโซคิส เดส หลังจากนี้ผมจะมาอยู่ด้วยกันกับชิโชวนะ จะให้ใช้ชีวิตในสภาพยาจกแบบนั้นไม่เอาด้วยหรอกนะ เดส ”

หลังจากโดนไล่บี้ขนาดนั้นนาโอมิก็เริ่มคิดว่าสภาพความเป็นอยู่ของเธอตอนนี้คงใช้ไม่ได้จริงๆแหละ

อีกอย่างเขาก็บอกว่าจะไม่สร้างอะไรเตะตาด้วย เพราะงั้นคงไม่มีปัญหาอะไร

“ถ้าอย่างนั้น เธออยากจะสร้างบ้านแบบไหนล่ะ?”

“ถ้าเป็นกระท่อมไม้ซุงละก็ พอจะผ่านได้ไหม เดส?”

“ถ้าแบบนั้นก็พอจะดูปรกติดีแหละ แต่ถึงแม้ว่าเราจะเริ่มตัดไม้ตอนนี้ก็ตาม แต่การที่จะทำให้มันแห้ง น่ะต้องใช้เวลาเป็นปีเลยนะ”

“อืม…คุณใช้เวทมนต์ทำให้มันแห้งได้ไหม เดส?”

นาโอมิท้าวคางแล้วเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น

“ใช้เวทมนต์เพื่อทำให้ไม้แห้งเหรอ…ไม่เคยมีใครคิดที่จะใช้เวทมนต์ทำเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลยนะ  แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ซะทีเดียว มันน่าจะเกี่ยวกับการใช้เวทย์น้ำละมั้ง”

“ถ้างั้นก็มาลองดูกันเถอะ เดส”

“แต่ว่าแค่การโค่นต้นไม้มันก็เป็นงานหนักแล้วนะ”

“เดี๋ยวผมจัดการเรื่องโค่นต้นไม้เอง เดส”

“…เข้าใจละ ถ้างั้นฝากรูดี้โค่นต้นไม้ด้วยละกัน”

“ยัตต้า เดส”

และแล้ว พวกเขาก็ตั้งใจว่าจะสร้างบ้านของนาโอมิขึ้นมาใหม่

[ขณะนี้ไม่มีข้อมูลที่จำเป็นในการสร้างกระท่อมไม้ซุงในเครื่องมือของเราครับ]

หลังจากที่เขาตัดสินใจจะสร้างบ้าน รูดี้ก็ติดต่อ ฮาล แต่ทันทีที่ได้ยินคำสั่ง ฮาล กลับตอบว่าเป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถทำได้

“ก็จริงนะ พอคิดดูมันก็ไม่มีทางที่ เอไอ ควบคุมยานอวกาศจะมีข้อมูลสำหรับการสร้างกระท่อมไม้ซุงอยู่แล้วนี่นา”

[ตามนั้นเลยครับ]

ขณะนั้นเองรูดี้ก็นึกถึงเรื่องก่อนที่ยานไนกี้จะออกเดินทางขึ้นมาได้

“ตอนที่เราแวะรับสินค้าใน สหพันธ์ สการ่า ฉันจำได้ว่าเราได้รับ แคตตาล็อก สำหรับสั่งสินค้าทางไปรษณีย์มาด้วยนะ ดูเหมือนว่ามันจะเป็น แคตตาล็อก สำหรับคนรวย แต่ดันส่งผิดมาให้ฉันแทน น่ะ ดูสิว่าเรายังมีมันอยู่หรือเปล่า? ”

[ครับ มาสเตอร์ ผมยังไม่ได้ลบข้อมูลของมันไป]

“ถึงต้อนนั้นฉันจะแค่เปิดดูแบบผ่านๆก็เหอะ แต่จำได้ว่ามันมีกระท่อมไม้ซุงสุดหรูขายอยู่ด้วยนะ นายคิดว่ายังไง?”

[….มีอยู่จริงๆด้วยแหละครับ จะให้ผมส่งข้อมูลไปที่คุณเลยไหม?]

“ฝากด้วยล่ะ”

เทื่อเปิดดูข้อมูลที่ ฮาล ส่งมาให้ เขาก็เห็นบ้านไม้ซุงสองชั้นถูกวางขายด้วยราคาที่แพงหูฉีก และมันยังมีข้อมูลของทั้งภายนอกและภายในตัวบ้านรวมอยู่ด้วย

“เยี่ยมเลย เรามีข้อมูลของภายในตัวบ้านอยู่ด้วย ฮาล ใช้ข้อมูลพวกนี้มาประมาณเครื่องมือที่จำเป็นและปริมาณของท่อนซุงที่ต้องใช้ต้องใช้เลย”

[พูดเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลออกมาได้นะครับ]

“นายทำไม่ได้เหรอ?”

[….ได้อยู่ครับ]

“งั้นก็ฝากด้วย”

เพื่อตอบสนองตามคำสั่งที่ไม่สมเหตุสมผลของรูดี้ ฮาล ก็เริ่มทำการประมวลผล เพื่อประเมินถึงสิ่งที่ต้องการในการสร้างบ้านพัก และเริ่มผลิตเครื่องมือที่จำเป็นต้องใช้สำหรับการสร้างมัน ด้วยอุปกรของยาน ไนกี้

“ชิโชว เราจะเริ่มสร้างบ้านใหม่พรุ่งนี้ เพราะงั้นจนกว่ามันจะเสร็จก็เอาเป็นว่าคุณมาพักที่ฐานของผมแทนไปก่อนละกัน เดส”

หลังจากที่รูดี้จบการสนทนากับฮาล เขาก็หันไปคุยกับนาโอมีที่กำลังพักผ่อนอยู่ข้างๆกองไฟ

“…..จะดีเหรอ?”

“จะดีหรือไม่ดี วันพรุ่งนี้เราก็จะลื้อเจ้ากระต๊อบโทรมๆนั่นทิ้งอยู่แล้ว เพราะงั้นไปเก็บข้าวของที่ต้องการเดี๋ยวนี้เลย เดส”

“น่ะ! จะทุบทิ้งเลยเหรอ?”

“เราจะลื้อมันทิ้งให้หมด แล้วจะสร้างบ้านไม่ซุงและชั้นไต้ดินไว้ตรงนั้นแทน เดี๋ยวผมจะเตรียมรถขนของไว้ให้แล้วจะช่วยขนด้วย ผมควรจะเริ่มจากเก็บอะไรก่อนล่ะ?  มาเลย เร็วเข้า  เดส”

“เข้าใจแล้วน่า อย่าเร่งนักสิ”

นาโอมิเดินเข้าไปในบ้านเพราะการคะยั้นคะยอของรูดี้ หลังจากที่เธอมองไปรอบๆสักพักและเริ่มขนของออกไปข้างนอก

“รูดี้ มาช่วยฉันยกเตียงหน่อย”

“ทิ้งไอ้เตียงฟางง่อยๆนั่นไปเหอะ เดี่ยวผมจะทำอันที่ดีกว่านั้นให้ใหม่ เดส”

“ถ้างั้นก็โต๊ะตัวนี้…..”

“ไอ้นี่มันอะไรกัน พิ้นที่ใช้งานมันไม่ได้มีความสม่ำเสมอเลยสักนิด อันนี้ก้ทิ้งเหมือนกัน เดส”

“…….นั้นสิน้า….”

ดูเหมือนว่าทั้งเตียงนอนและโต๊ะจะเป็นของที่นาโอสร้างขึ้นด้วยมือของเธอเอง แม้ว่าเธอจะลังเลที่จะทิ้งมันเอาไว้ แต่เธอก็ตัดใจแล้วเริ่มเก็บข้าวของอื่นๆ

หลังจากนั้นสักพักรถขนของที่รูดี้เรียกมาก็บินมาถึง พวกเขาทั้งสองคนจึงช่วยกันขนสัมภาระของนาโอมิขึ้นไปบนรถ

“ชิโชว คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจะเอาถั่วกับใบไม้พวกนี้ไปด้วย น่ะ เดส?”

“ฉันจะเอามันไปด้วย สมุนไพรพวกนี้มันเป็นส่วนผสมของ โพชั่น น่ะ”

“โพชั่น?”

แม้รูดี้ จะรู้จัก โพชั่น จากเกมที่เขาเคยเล่นมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้เห็นมันในชีวิตจริง

“มันเป็นยารักษาแผล น่ะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยได้ผลกับแผลลึกแต่ถ้าเป็นแผลเล็กๆน้อยๆภายนอกละก็มันจะรักษาได้ค่อนข้างเร็วเลยล่ะ”

“อันนี้ก็เวทมนต์เหรอ เดส?”

“มันเป็นยาเวทมนต์น่ะ มันทำจากเมล็ดถั่วที่ทำให้มานาเป็นกลางและสมุนไพรรักษาแผล แล้วฉันก็ผสมมันเข้ากับมานาของตัวเอง ถ้ามีเวลาล่ะก็เดี๋ยวฉันจะทำให้ดู”

“น่าสนุกดีนะ เดส”

รูดี้พยักหน้ารับพลางคิดว่ายาเวทมนต์เองก็น่าสนใจดีเช่นกัน

หลังจากที่มั้งคู่ขนของขึ้นรถเสร็จพวกเขาก็กลับไปที่ฐานของรูดี้

เมื่อกลับไปถึง พวกเขาก็ส่งรถขนของที่บรรทุกสัมภาระของนาโอมิเข้าในโรงเก็บแล้วกลับไปนั่งในห้องนั่งเล่น

“แล้ว เธอได้ตัดสินใจไปหรือยังว่าจะสร้างบ้านแบบไหน?”

รูดีพยักหน้าตอบคำถามของนาโอมิ

“แน่นอน เดส”

“ในเมื่อมันจะกลายเป็นบ้านของฉันเพราะงั้นช่วยบอกหน่อยสิว่าหน้าตามันเป็นยังไง”

“ถ้ารูปร่างของมันละก็ จะออกมาเป็นแบบนี้เหละ เดส”

เขาพุดแล้วก็ชี้ไปที่จอภาพบนกำแพง

เมื่อนาโอมิหันกลับไปดูก็เห็นภาพของบ้านไม้ซุงที่อยู่ในแคตตาล็อกแสดงอยู่บนจอ

“น่ะ!?  มันจะหรูหราเกินไปแล้ว!!”

เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วตะร้องออกมา