[เอเลี่ยนเกยตื้น] สเปซทรัคเกอร์ รูดี้คุง 15 ภัยคุกคามตัวใหม่

ตอนที่ 15 ภัยคุกคามตัวใหม่

“จะว่าไป ที่จู่ๆก็หยุดไปเนี่ย มีอะไรเหรอ?”

“ค็อกพิต…นี่คือ ห้องควบคุม เดส”

รูดี้ชี้ไปที่ประตูที่อยู่ข้างๆ

“ถ้างั้นก็น่าจะรีบบอกก่อนสิยะ”

รูดี้ยักไหล่ให้กับการตบมุขของนาโอมิ

“ถ้างั้นก็  โย่ยโชะ! เดส”

เมื่อรูดี้ออกแรงเปิดประตูออกมา แสงสว่างจ้าก็ส่องเข้ามาทำให้ตาของพวกเขาพร่ามัวไปชั่วขณะ

เมื่อตาของพวกเขาเริ่มชินกับความสว่าง รูดี้ก็มองดูรอบๆค็อกพิต

มันมีขนาดพอๆกับสนามเทนนิส และมีแผงควบคุมตั้งเป็นแถว ในจุดที่ๆนั้งของลูกเรือเคยอยู่ แต่พวกมันมีร่องรอยความเสียหายไปซะทุกอัน

ดูแล้วเห็นได้ว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมาน้ำฝนและโคลนได้ไหลผ่านมาทางรูรั่ว ทำให้มันมีทุ่งดอกไม้ขนาดย่อมๆบานอยู่กลางห้อง และปล่อยกลิ่นหวานเอียนๆโชยไปในอากาศ

ซากปรักหักพังของอารยะธรรมและธรรมชาติ พื้นที่ๆทั้งสองสิ่งที่ตรงกันข้านี้ผสมผสานเข้าด้วยกัน ก่อให้เกิดภาพของโลกพิศวงที่ดึงดูดสายตาของผู้ที่พบเห็นมัน

ถ้ามันสภาพมันยำแย่ขนาดนี้การจะกู้ข้อมูลคงไม่ต้องพูดถึงแล้วละ

เมื่อเห็นสภาพของ ค็อกพิต รูดี้ก็ยอมแพ้ที่จะพยายามหาข้อมูล

นาโอมิที่กำลังเชยชม ค็อกพิตอยู่นั้น จู่ๆก็บิดจมูกของเธอเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นที่ไม่ควรจะมีอยู่ในที่แบบนี้

“รูดี้!”

“อะไรเหรอ?”

“ไม่รู้สึกว่าได้กลิ่นอะไรหน่อยเหรอ?”

รูดี้เริ่มเลียนแบบนาโอมิและบิดจมูกของเขาเพื่อดมกลิ่น แล้วพบว่าที่ปนมากับกลิ่นหวานๆของดอกไม้นั้นมันมีกลิ่นสาปของสัตว์ป่าอยู่ด้วย

“….มาดาระ?”

“จะบอกว่า มันมีตัวที่2อยู่งั้นเหรอ”

นาโอมิขมวดคิ้วและเริ่มที่จะท่องคาถาเงียบๆ

ข้างๆเธอ รูดี้สลับตาซ้ายของเขาเป็นโหมด เทอรโมกราฟ แล้วมองไปรอบๆค็อกพิต

” “……….”   “

เมื่อทั้งคู่พบว่ามันไม่มีอะไรอยู่ในห้องหลังจากใช้ความสามารถของแต่ละคนตรวจจับไปรอบๆ พวกเขาก็เริ่มที่จะลดระดับความระวังตัวลง

“ดูเหมือนว่าจะไม่มี มาดาระ อีกตัวนะ บางทีมันอาจอาศัยอยู่ในห้องนี้ เลยยังมีกลิ่นของมันหลงเหลืออยู่ก็เป็นได้”

รูดี้พยักหน้าให้นาโอมิ แล้วปล่อยมือจากด้ามดาบสั้นที่เขาพกมา

แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะรู้ว่าไม่มี มาดาระ อยู่ในห้อง แต่พวกเขาก็เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้กับกลางห้องอย่าระมัดระวัง

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นจุดที่ได้รับแสงแดดมากที่สุด ดอกไม้เหล่านั้นจึงบานอย่างเต็มที่ และที่นั่นเองก็มีรูขนาดใหญ่ที่ถูกกอหญ้าบดบังอยู่บนพื้น

“ดูเหมือนว่า มาดาระ มันจะเข้าไปในตัวยานจาดทางนี้ เดส”

“ในตอนที่ไม่มีใครเข้ามาในตัวยาน ดุท่าว่ามันจะใช้ทางนี้เพื่อออกไปหาของกินสินะ”

“ถ้าที่นี่เป็นรังของมัน ก็เป็นไปได้ว่านี่จะเป็นทางลัด นาโอมิอาศัยอยู่ใกล้ๆกับที่นี่ด้วย โชคดีมากเลยนะที่ยังปลอดภัยอยู่ เดส”

“ถึงจะบอกว่าใกล้ๆแต่เอาจริงๆแล้วมันก็ค่อนข้างไกลจากที่นี่อยู่พอสมควรเลยนะ แล้วดูเหมือนว่าจะอยู่นอกเขตการล่าของมันด้วย ว่าแต่ เราจะเอายังไงต่อล่ะ?”

นาโอมิเหลือบมองไปที่รูดี้ ส่วนเขาก็กำลังขมวดคิ้วและจ้องมองลงไปในรูบนพื้น

“ผมรู้สึกสังหรใจว่ามันมีอะไรผิดปรกติ เพราะงั้นผมจะเข้าไปดู เดส”

“ถ้างั้นก็ช่วยรอเดี๋ยวนะ”

นาโอมิหยุดรูดี้ที่กำลังจะเข้าไปในรูบนพื้น เธอหลับตาลงและเริ่มใช้งานเวทมนต์ของเธอ

“….บางที ในนั้นอาจจะมี มาดาระ อยู่อีกตัวนะ”

“มาดาระ..แน่ใจเหรอ?เดส”

“เคยเล่าให้ฟังแล้วใช่ไหมว่าเวทมนต์ใช้กับ มาดาระ ไม่ได้น่ะ เมื่อตะกี้นี้ฉันส่งเวทย์สำรวจเข้าไปในนั้นแล้วเจอว่ามันมีอยู่จุดที่ไม่สามารถยืนยันได้ว่ามีอะไรอยู่ แล้วลักษณะเฉพาะตัวแบบนี้ มันหมายความว่ามีสัตว์อสูรที่ไม่สามารถโจมตีด้วยเวทมนต์ได้อยู่ยังไงล่ะ แต่ว่านะ…..”

“แต่ อะไรเหรอ?”

“ฉันไม่รู้ว่ามันหลับอยู่หรือตายไปแล้ว เพราะมันไม่ขยับเลยสักนิด มาดาระที่ฉันรู้จักมันมีประสาทดมกลิ่นที่ไวมาก ที่แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไปในยานลำนี้แต่มันก็สามารถได้กลิ่นของเหยื่อที่เข้ามาแล้วจะเข้าจู่โจมทันที”

รูดี้พยักหน้าเมื่อเข้าใจถึงเรื่องที่นาโอมิพูดถึง

เมื่อตอนที่เขาเข้ามาในตัวยาน มาดาระก็เข้ามาหา ทั้งๆที่เพิ่งเดินไปได้แค่ครู่เดียว และเริ่มต่อสู้กัน นั่นต้องเป็นเพราะมันมีประสาทสัมผัสในการดมกลิ่นที่เฉียบคมมาก และสัมผัสได้ถึงรู้ดีทันทีที่เขาเข้ามาแน่ๆ

“เวทมนต์ใช้กับ มาดาระ ไม่ได้ นาโอมิ รออยู่ที่นี่ละกัน เดส”

“ไม่นะ ฉันจะไปด้วย มันก็จริงที่ใช้เวทมนต์กับมันตรงๆไม่ได้ แต่มันก็ยังมีบางอย่างที่ฉันทำได้อยู่”

นาโอมิส่ายหัวแล้วบอกว่าไม่ต้องห่วง

“แบบนั้นถ้าตายขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ เดส”

พอพูดจบรูดี้ก็กระโดดลงไปในรู

นาโอมิที่โดนทิ้งไว้คนเดียวก็ยักไหล่ให้กับคำพูดของรูดี้แล้วตามเขาลงไป

รูที่พวกเขาเข้ามานั้นนำไปสู่ท่อระบายอากาศที่ใหญ่พอจะให้คนผ่านไปได้ เมื่อเขาเดินไปตามท่อก็เจอเข้ากับประตูของช่องระบายอากาศที่แตกออกมาอยู่บนพื้น

ทั้งคู่หยักหน้าให้กันแล้วโดดลงไป

สถานที่ๆพวกเขาเข้าไปนั้นรูดีคิดว่ามันจะจะเป็นห้องเก็บของ มันกว้างพอๆกับสนามบาสเก็ตบอล และตรงกลางห้องก็มีรังไหมที่ปรกคลุมด้วยเส้นใยหนาๆ

“อะไรละนั่น…”

นาโอมิหรี่ตาลงและเริ่มระวังตัวเมื่อเห็นรังไหม สถานที่ๆรังไหมตั้งอยู่มันตรงกับพิกัดที่การแสดงผลของเวทมนต์หายไป

รังไหมนั้นมีขนาดประมาณ4เมตร มันมีเส้นใยเชื่อมโยงลงมาจากทั้งเพดาน พื้น และกำแพง แขวนมันไว้กลางอากาศ

และตรงจุดศูนย์กลางของรังไหมนั้น มันมีแสงสีแดงอันน่าขนลุก ที่กระพริบเป็นจังหวะราวกับหัวใจเต้น

“ระวังตัวด้วย  มันมีกลิ่นอันตรายโชยออกมาเลย เดส”

รูดี้ยืนในท่าเตรียมพร้อมแล้วชักดาบสั้นออกมาถือไว้

“หรือว่านี่จะเป็นลูกของเจ้า มาดาระที่กำลังจะเกิดมางั้นเหรอ!?”

“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับมัน ผมจึงไม่รู้อะไรมากนัก แต่ผมเคยได้ยินมาว่า สิ่งมีชีวิตสำหรับการรบนั้นไม่มีความสามารถในการสืบพันธุ์”

สิ่งมีชีวิตสำหรับการรบนั้นตกยุคไปตั้งแต่ก่อนที่รูดี้จะเกิดมาซะอีก เพราะอย่างนั้นจึงไม่มีใครใช้งานมันในสงครามอีกแล้ว และรูดี้เองก็ไม่มีความรู้ในรายละเอียดของพวกมัน

“แม้แต่ตอนนี้เองเจ้ารังไหมนั้นก็ไม่ได้ถูกตรวจจับโดยเวทมนต์ของฉัน แต่ถึงอย่างนั้นตามที่ฉันเห็น มันดูเหมือนว่าเจ้ารังไหมนั้นมันกำลังดูดกลืนมานาจากอากาศอยู่เลย”

“ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะมันดูดมานา จ๊วบๆ เลยทำให้มันไม่โดนตรวจจับหรอกเหรอ เดส?”

วิธีพูดแบบแปลกๆของรูดี้ที่ให้นาโอมิรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ถ้างั้น แล้วคิดว่ามานาที่โดนมันดูด จ๊วบๆ จะไปอยู่ที่ไหนเหรอ?”

“………..”

“ดูเหมือนว่าสัญชาตญาณของเจ้าสิ่งมีชีวิตในรังไหมนั้นจะรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามที่มาจากแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่เข้ามาในห้องทั้งสองคน มันจึงเริ่มที่จะขยับตัว แสดงให้เห็นว่ามันกำลังตื่นขึ้นมา”

*(TLnote :    ＿:(´ཀ‘＿)⌒):＿      จบกิจกรรมสักที…เผาเงินไปกว่า 300ล้านได้ )