[เอเลี่ยนเกยตื้น] สเปซทรัคเกอร์ รูดี้คุง 13 งานกู้ระบบไฟฟ้า

ตอนที่ 13 งานกู้ระบบไฟฟ้า

ยานลงจอด ร่อนลงมาจากอวกาศตามเวลาที่นัดหมายเอาไว้

[มาสเตอร์ เรามาถึงแล้วครับ]

“ขอบคุณในความพยายาม”

รูดี้ ติดต่อกับ ฮาล ผ่านสมองอิเลคทรอนิคส์ในขณะที่ยังคงนั่งอยู่

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลับมาแล้ว”

“เข้าไปฆ่าตัวตายข้างใน…ฆ่าตัวตาย?  ไม่ใช่สิ…การเตรียมตัว จะเสร็จใน30นาที่ เดส”

“เข้าใจละ ฉันไม่อยากนั่งรออยู่เฉยๆด้วยสิ เดี๋ยวจะออกไปรอข้างนอกละกัน รูดี้ก็รีบมาด้วยกันสิ “

พอพูดจบนาโอมิก็วิ่งออกไปอย่างตื่นเต้น

ทำตัวเหมือนเด็กเลยนะ รูดี้คิดไปพลางมองตามหลังของเธอ และเริ่มติดต่อ ฮาล เพื่อคุยเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำต่อจากนั้น

เมื่อจบการสื่อสารกับ ฮาล เขาก็ออกไปข้างนอก

ประตูด้านหลังของยานลงจอดได้เปิดออกมาแล้ว และอุปกรสำหรับกู้คืนระบบไฟฟ้าสำหรับซากยานลำนั้น และอุปกรสำหรับใช้ในฐานที่พักก็ถูกขนออกมาเรื่อยๆ

เมื่อเขามองหานาโอมิก็พบว่าเธอกำลังจับตาดูกระบวนการขนส่งสินค้าพวกนั้นอยู่ เธอเอียงหัวไปพลางมองไปที่กล่องพัสดุเหล่านั้น แล้วสงสัยว่าพวกมันคืออะไร

นาโอมิสังเกตเห็นว่ารูดี้เดินไปที่ยานลงจอดจึงพักการสำรวจของเธอลงแล้ววิ่งไปหาเขา

“พวกนี้มันสุดยอดไปเลยนะ เจ้าเกวียนลอยได้พวกนั้นมันขนของออกมาเต็มไปหมดเลย”

รูดี้หันไปมองที่ยานลงจอด เข้าก็เห็นว่าพวก รถขนของ ที่ลอยอยู่เหนือพื้นประมาณ20ซม. กำลังขนส่งพัสดุจำนวนมากเข้าไปในฐานที่พัก

“รถขนของพวกนั้นมันลอยตัวด้วยอุปกรต่อต้านแรงโน้มถ่วง ความฝืด?  ติดขัด?…แรงเสียดทาน….มันไม่มีแรงเสียดทานจึงทำให้ขนส่งได้ง่าย เดส “

“หรือก็คือ พวกมันกำลังลอยอยู่กลางอากาศไงล่ะ”

” ลื่นปลื้ดกลางอากาศ เดส”

“อะฮะฮะ ลื่นปลื้ดเนี่ยเหมือนกับกำลังพูดถึงหัวล้านเลยนะ”

นาโอมิ อดที่จะขำไม่ได้ไปกับวิธีใช้คำแบบพิลึกกึกกือของ รูดี้

[มาสเตอร์ เราตรียมการเสร็จแล้วครับ]

ระหว่างที่ ฮาล รายงาน รถขนของก็เคลื่อนตัวเข้ามาหารูดี้ มันขนทั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้า โดรนสำหรับซ่อมบำรุงและวัสดุสำหรับการซ่อมแซมจำนวนมาก มาด้วย

“การกู้คืนระบบไฟฟ้าจะใช้เวลาเท่าไหร?”

[ไม่สามารถระบุได้จนกว่าจะได้ตรวจสอบสภาพของสถานที่จริงครับ แค่ผมคาดว่ามันจะใช้เวลาอย่างน้อย2วัน]

“เข้าใจละ ถ้าอย่างนั้นในระหว่างที่รอ ฉันจะไปสำรวจตัวยานละกัน”

[ครับ มาสเตอร์]

เมื่อจบการติดต่อกับ ฮาล เขาก็มองไปที่ นาโอมิ แล้วเห็นว่าเธอกำลังมองขึ้นไปที่ยานร้าง

“เน่..รูดี้ การที่เจ้ายานลำใหญ่ยักษ์ขนาดนี้มันลอยอยู่บนท้องฟ้าแล้วเดินทางในอวกาศได้เนี่ย แค่คิดดูแล้วก็รู้สึกว่ามันสุดยอดไปเลยเนอะ”

“ฝืดแล้ว เจ้านี่มันลอยบนฟ้าไม่ได้ เดส”

“….หือ?  อย่างนั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินรูดี้ตอบแบบนั้น นาโอมิก็หันมามองเขา

“ยานลำนี้มันใหญ่เกินไป ถ้ามันลงมาที่พื้นแล้วล่ะก็จะไม่สามารถส่งมันออกไปในอวกาศได้อีก มันบินบนท้องฟ้าไม่ได้ ที่เห็นนี่คือเพราะมันลงจอดฉุกเฉินนะ เดส”

รูดี้ตอบไปพลางชี้ไปที่พื้นด้านหลังของซากยาน

“อย่างนี้นี่เอง จะว่าไป พื้นดินตรงนั้นมันก็เป็นร่องเลยนี่นะ”

“มันไม่ใช่เรื่องปรกติเลยที่จะยานแบบนี้จะลงจอดบนพื้นผิวของดาวเคราะห์…อืม..ผมคิดว่าพวกเขาน่าเจอเข้ากับปัญหาบางอย่าง..เอ…หืม?..คิดว่างั้นแหละ เพราะอย่างนี้จึงกะไว้ว่าจะลองสำรวจหาสาเหตุของมันดู เดส “

“เข้าใจละ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า บรรพบุรุษของพวกเรามาทำอะไรที่ดาวดวงนี้ “

“ถ้างั้นก็เข้าไปกันเลย เดส”

พอพูดแบบนั้นพวกเขาทั้งสองก็เข้าไปในตัวยาน

ด้านในซากยานที่ไร้กระแสไฟฟ้านั้นมืดมาก

นาโอมิจึงเอาคบเพลิงออกมาจากกระเป่าที่เธอหิ้วมา

“รอเดี๋ยวนะ ฉันเอาคบเพลิงมาด้วย จะจุดให้เดี๋ยวนี้แหละ”

“ไม่จำเป็น เดส”

รูดี้สั่งให้โดรนเปิดไฟ ทางเดินมืดๆก็สว่างขึ้นมาทันที

นาโอมิยักไหล่ให้โดรนแล้วโยนคบเพลิงที่ดูท่าว่าจะไม่จำเป็นแล้วทิ้งไป มันกระดอนไปที่พื้นแล้วส่งเสียง การกระทบออกมา

“เจ้าโกเล็มนี่มันสารพัดประโยชน์ดีนะ”

“โกเล็ม?  เจ้านี่คือโดรน เดส”

“โฮ่ เจ้าโกเล็มตัวนี้มันมีชื่อด้วยเหรอ แปลกดีนะ ถ้างั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ โดรน “

เนื่องจากระดับของอารยะธรรมที่ต่างกันจึงทำให้นาโอมิเข้าใจผิดว่านั่นเป็นชื่อของมัน รูดี้เองก็ขี้เกียจที่จะอธิบายเกี่ยวกับโดรนเข้าจึงปล่อยให้เธอเข้าใจผิดต่อไป

ตามหลังรูดี้ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องจ่ายไฟ นาโอมิที่มองไปรอบๆก็เริ่มแตะไปที่พื้นและกำแพงของตัวยานพลางส่งเสียงอึมอำไปด้วย

“พวกมันทำมาจากโลหะที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ”

“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เดส”

“แม้แต่รูดี้เองก็ไม่รู้?”

อาจจะเป็นเพราะคาดไม่ถึงกับคำตอบของเขา เธอก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆ

“ผมไม่ได้สนใจที่ค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องยิบย่อยทุกอย่าง เดส”

“แล้วถ้ามันพังขึ้นมาล่ะ”

“พอถึงเวลานั้นเราะก็แค่ส่งมันเข้าไปบำบัดที่อู่ อีกอย่าง ผมไม่ขึ้นยานที่จะพังง่ายๆขนาดนั้นหรอก มันน่ากลัวเกินไป เดส”

“ไม่ใช่ บำบัด แต่หมายถึง ซ่อมแซม ใช่ไหม”

“….น่าจะเป็นแบบนั้น เดส”

ระหว่างทางพวกเขาก็พบกับแท่นควบคุมการเชื่อมต่อที่ใช้งานไม่ได้ ทำให้สับสนกับทิศทางเล็กน้อยเพราะไม่มีแผนที่ให้ดู นอกจากนั้นแล้วก็ไม่พบปัญหาอะไร ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงท้องจ่ายไฟที่เขาตั้งเป้าเอาไว้

“ถึงแล้ว เดส”

“ที่นี่มันมีอะไรเหรอ?”

นาโอมิ เอียงหัวสงสัย

“ห้องจ่ายไฟ เดส มันการจ่ายระแสไฟฟ้าให้กับยานทั้งลำ เดส”

“…กระแสไฟฟ้าที่ว่านั่นน่ะ มันคืออะไรเหรอ?”

รูดี้ทำหน้าเหมือนจะบอกว่ามันยุ่งยากที่จะอธิบาย

“…เหมือนกับมานาที่ใช้ในเวทมนต์?”

“เข้าใจละ”

“ถ้างั้นก็เข้าไปกันเลย เดส”

รูดี้ เลื่อนประตู ไฮดรอลิค ออก แล้วเข้าไปในห้อง

ภายในห้องนั้นมีเครื่องกำแหนิดไฟฟ้าขนาดใหญ่สำรับจ่ายไฟให้ยานทั้งลำ แน่นอนว่ามันไม่ทำงาน และในห้องก็เงียบสนิท

“เจ้านี้เองก็เป็นโครงสร้างที่ใหญ่ยักษ์ เลยนนะ”

“มันคือเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพลังงาน  ไดโปรตรอน เดส”

“ถึงจะอธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ล่ะ ฉันไม่เข้าใจถึงสิ่งที่คุณพูดออกมาเลยสักนิด “

“มันจำเป็นต้องมีความรู้เฉพาะทางเกี่ยวกับ ฮีเลี่ยม เดส”

รูดี้ตอบแบบนั้นแล้วเดินเข้าไปที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าพลางติดต่อกับ ฮาล

“ฉันมาถึงห้องจ่ายไฟแล้ว แต่เจ้านี่มันข้อนข้างจะตกรุ่นไปนานเลยนะ”

[นั่นก็เพราะวิทยาการของเราก้าวหน้าขึ้นมามากในช่วง700ปีที่ผ่านมาครับ]

สงครามระหว่าง กาแล็คติค เอ็มไฟร์ ที่รูดี้สังกัดอยู่กับ เหล่าผู้รุกรายจาก กาแล็คซื่ อื่น เป็นผลให้ วิทยาการหลายๆอย่างก้าวหน้าอย่างมาก ยานอวกาศจากเมื่อ1,000ปีก่อน กลายเป็นของตกยุคสุดๆ ที่หาดูไม่ได้แม้แต่ในพิพิธพรรณ

“วิทยาการมันก้าวหน้าเพราะสงครามนี่นะ… แล้วนายซ่อมมันได้หรือเปล่า?”

[แม้ว่ามันจะแตกต่างจากของยานไนกี้อยู่มาก แต่พื้นฐานโครงสร้างโดยรวมแล้วมันก็คล้ายๆกัน เพราะงั้นจะลองทำอะไรสักอย่างดูครับ]

“เข้าใจแล้ว ถ้างั้นก็เริ่มเลย”

[ครับ มาสเตอร์]

เมื่อรูดี้สั่ง โดรนทั้ง3ตัวที่อยู่บนรถขนของก็ลอยเข้าไปที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้า และเริ่มตรวจสอบมัน

“ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มทำอะไรบางอย่างนะ”

นาโอมิตื่นเต้นที่อยู่ๆพวกโดรนก็เริ่มทำงาน

“บำบัด…ไม่ใช่สิ… ตรวจสอบก่อนการซ่อมแซม เดส”

“มันจะใช้เวลานานแค่ไหนเหรอ?”

“ทั้งหมดเหรอ?….มันน่าจะให้เวลาประมาณ2วัน ระหว่างนั้นผมจะไปสำรวจดูที่อื่นๆ เดส”

ดูเหมืน นาโอมิ จะดีใจเมื่อได้ยินเขาพุดว่า ที่อื่นๆ

*(TL note    _:(´ཀ`」 ∠):     เพิ่งเคลียร์เควสจบไปแค่2ตัว เหลือ อีก5ตัว    แล้วก็ต้องหาตังเพิ่ม อีก 70 ล้าน      )