“นายชนะหมูป่ายักษ์ได้เหรอ? น้องชายขี้แพ้ของฉันเนี่ยนะ?”
เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน ชายหนุ่มที่ควาเลียไม่รู้จักได้ยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาดูคล้ายกับควาเลียแต่เขากำลังมองต่ำลงมาที่เขาอย่างชัดเจน
“ตรวจพบมนุษย์ ขอทราบชื่อบุคคล”
“…คุฮ่าฮ่าฮ่า! วิธีที่พูดแกมันแปลกไปจริง ๆ ด้วย! ฉันคิดว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่นกันซะอีก! ฉันเดาว่าการแขวนคอตัวเองไม่ได้ทำให้แค่ความจำเสื่อมสินะ แต่ยังทำให้แกสมองพิการด้วย!”
“นั่นคือชื่อคุณหรือ?”
ควาเลียถามโดยไม่เข้าใจถึงแนวคิดของการมีคนมาล้อเลียน ชายหนุ่มคนนั้นขมวดคิ้วราวกับว่าเห็นเรื่องตลก
“ยินดีที่ได้รู้จัก ไม่รู้ว่าแกยังจำได้หรือเปล่า แต่จะบอกไว้ละกัน ฉันชื่อแอร์โรว์ส ผู้มีพระคุณและพี่ชายแกไง”
“เข้าใจสถานการณ์แล้ว”
มันตรงกับที่ไอนะบอกเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นบุตรชายคนที่สองของตระกูลแซนด์บ็อกซ์ และเป็นคนที่อบรมสั่งสอน —หรือควรเรียกว่ารังแก— ควาเลีย
“…ไปกันเถอะค่ะ ท่านควาเลีย ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว”
“เฮ้ เฮ้ ไอนะ อย่ามายุ่งเรื่องของพี่น้อง นี่แหละนะพวกมนุษย์สัตว์…”
ไอนะพยายามจะพาควาเลียไป แต่แอร์โรว์สหยุดเธอไว้ด้วยดาบที่อยู่ในฝัก เธอเพิกเฉยต่อสถานะของตัวเองในฐานะคนรับใช้และจ้องมองเขาอย่างเคียดแค้น
“ท่านกล้าเรียกตัวเองว่าพี่ชายของเขาโดยไม่แยแสได้ยังไง…!? ท่านคิดว่าใครเป็นคนทำให้ท่านควอเลียรู้สึกจนมุมจนต้องฆ่าตัวตาย!?”
“ไม่สิ ไม่ ความคิดบ้าอะไรของแก ได้เกิดมาในครอบครัวแซนด์บ็อกซ์แล้วคิดจะฆ่าตัวตายเนี่ย”
แอร์โรว์สพูดพลางหัวเราะเยาะและลูบคอเขา แต่เขาไม่ใช่คนเดียวที่หัวเราะ คนรับใช้และพ่อบ้านที่เดินผ่านไปมาก็หัวเราะจนน้ำมูกไหลด้วยสีหน้าเยาะเย้ยขณะมองไปที่ควอเลียและไอนะเช่นกัน
วันเวลาที่ควาเลียอยู่ที่นี่ทำให้เขาเชื่อว่านี่ไม่ใช่เหตุการณ์แปลกใหม่ พ่อบ้านและคนรับใช้ทุกคนยกเว้นไอนะต่างก็ดูถูกควาเลีย พวกเขาหัวเราะเยาะควาเลียที่เป็น ‘ภาระ’ และ ไอนะเพราะนอกจากเธอจะไม่ใช่มนุษย์แล้ว เธอยังถูกมองว่าไร้ความสามารถอีกด้วย
“แต่ฉันแน่ใจว่าการเอาชนะหมูป่ายักษ์ได้เป็นผลจากการสั่งสอนของฉัน แกควรขอบคุณฉันนะ”
“ปฏิเสธ การกำจัดหมูป่ายักษ์ได้ไม่เกี่ยวข้องกับแอร์โรว์ส สถานการณ์นั้น…”
แต่เขาไม่สามารถพูดท่อนต่อไปได้ เพราะฝักดาบของแอร์โรว์สฟาดใส่แก้มของเขา ขณะที่ควาเลียล้มลง เขาก็เหลือบเห็นใบหน้าที่หงุดหงิดของแอร์โรว์ส
“ถ้าแกลืม ฉันจะสอนแกอีกครั้ง แกเรียกฉันว่า ‘พี่ชาย’ หรือ ‘พี่ใหญ่’! อย่าได้กล้ามาท้าทายฉันอีก!”
ควาเลียลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว การโดนฟาดที่ใบหน้าทำให้มีเลือดไหลออกมา แต่สีหน้าของเขายังคงเหมือนเดิมทุกประการ
ปัญญาประดิษฐ์ที่เคยเป็น ‘เครื่องจักร’ ในอดีตยังคงไม่รู้จักความเจ็บปวด
“ท่านควาเลีย นี่มันเกินไปแล้ว! ทำลงไปได้ยังไง…!?”
จากนั้น แอร์โรว์สก็เข้าหาไอนะ ซึ่งกำลังจะไปช่วยควาเลีย การเพิกเฉยต่อแอร์โรว์สหมายความว่าไอนะไม่มีเวลาตอบสนองทัน ค้อนเหล็กจากฝักดาบฟาดเข้าที่ท้องของเธออย่างแรง
“อ๊า…”
“ฉันบอกแล้วไงว่าเรากำลังสั่งสอนกันอยู่ ไอ้แมวเวรนี่!!”
ร่างของไอนะกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้น หายใจไม่ออก ใบหน้าของไอนะบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด ควาเลียรับรู้ทุกอย่างในตอนนั้น
“…!?”
อดีตปัญญาประดิษฐ์ได้รับรู้ความเจ็บปวดเป็นครั้งแรก
“อึ่ก…”
แอร์โรว์สไม่ปราณีต่อไอนะแม้แต่น้อย เธอนอนหงายบนพื้นโดยยังกุมท้องของเธอไว้ และยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวเลย เขายังคงโกรธอยู่ขณะที่ถือฝักดาบไว้บนไหล่และจ้องมองเธออย่างจ้องเขม็ง
เขาตั้งใจจะทำร้ายเธออีก โดยอยากจะขยายการสั่งสอนของเขาให้กับไอนะด้วย
คนรับใช้และพ่อบ้านคนอื่นๆ หัวเราะเยาะด้วยความดูแคลนโดยไม่แสดงเจตนาที่จะหยุดเขาไว้
“ฉันจะทำให้แกไม่คิดที่จะขัดใจฉันอีก…”
แอร์โรว์สยื่นมือไปหาไอนะ แต่ยังไม่ทันได้คว้าเสื้อผ้าของเธอ
“การกระทำเหล่านั้นผิด”
ควาเลียจับข้อมือของเขา
“การกระทำของแอร์โรว์ส ไม่ ‘อร่อย’ เลย”
“แ-แกกำลังพูดถึงอะไรอยู่ แกก็กล้าท้าทายฉันเรอะ ควาเลีย…!?”
“คำเตือน การกระทำใดๆ ต่อไปจะถือเป็นพฤติกรรมที่เป็นศัตรู คุณจะถูกตราหน้าว่าเป็นภัยคุกคามและถูกกำจัด”
ควาเลียไม่ตอบสนองใด ๆ ต่อการถูกตีที่ใบหน้า แต่ในตอนที่ ไอนะถูกโจมตี บางอย่างทำให้เขาต้องลุกขึ้นมาเคลื่อนไหว
ไม่เหมือนกับตอนที่ควาเลียเผชิญหน้ากับหมูป่ายักษ์ เขาไม่ได้เลือกที่จะป้องกันตัว
เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างในตัวเขาที่โปรแกรมของเขาไม่สามารถแสดงออกได้
เปลวไฟที่มองไม่เห็น ดั่งลาวา… บางสิ่งที่ร้อนระอุกระตุ้นการเต้นของหัวใจของเขา
“แกกล้าพูดแบบนั้นกับพี่ชายของแกเหรอ… อึ่ก…!?”
แขนของแอร์โรว์สส่งเสียงร้อง แม้ว่ามันจะควรจะแข็งแกร่งกว่าก็ตาม
“ทวนซ้ำ หยุดพฤติกรรมรุนแรงต่อไอนะ หากไม่ทำเช่นนั้น คุณจะถูกตราหน้าว่าเป็นภัยคุกคามและถูกกำจัด”
“…แก…!”
ในที่สุดแอร์โรว์สก็ผลักควาเลียออกไปได้ และขมวดคิ้วของเขาในขณะที่ถือดาบไว้แน่น
ความโกรธทำให้เขาเสียสติ เขาลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำคือการฆาตกรรม
เสียงของเขาก้องกังวาน แต่ไม่มีใครพยายามหยุดเขา ยกเว้นไอนะที่กำลังคลานเข้าหาควาเลีย
“งั้นฉันจะเตือนความจำแกเอง แกควรจะตายอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ!?”
เขาชูดาบขึ้นและฟันลงอย่างแรง
“ฉันจะสลักวิชาดาบแห่งอาณาจักรอะคาเซียในตัวแกซะ!”
มีแสงวาบขึ้น เมื่อนักดาบผู้เชี่ยวชาญวาดวงโค้งที่สวยงาม แต่สิ่งเดียวที่ต้องทำเพื่อให้มันไม่โดนอะไรเลย ควาเลียเพียงแค่ก้าวออก
“ทำการคำนวณหนทางที่เหมาะสมที่สุด”
“อะไรกัน?”
ควาเลียจากเมื่อก่อนไม่มีทางหลบเลี่ยงได้แน่ เห็นได้จากท่าทางตกใจ และควาเลียก็เดินไปหาท่าทางนั้นเพื่อดำเนินการตามแนวทางที่สมเหตุสมผลที่สุดของเขา
การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้ขับเคลื่อนด้วยมักษะดาบหรือเทคนิค เขาเพียงแค่เคลื่อนย้ายฮาร์ดแวร์ของเขาตามทางที่เหมาะสมที่สุดของเขา
“คุณถูกตราหน้าว่าเป็นภัยคุกคาม ทำการกำจัด”
ฝ่ามือของควาเลียกระแทกคางของแอร์โรว์สอย่างแม่นยำ แรงปะทะทำให้สมองของเขาสั่นไหว และดวงตาของแอร์โรว์สก็กลอกขึ้น
“ศัตรูล้มลง ภัยคุกคามถูกสยบ”
ร่างของแอร์โรว์สคุกเข่าลง และหมดสติไปในทันที จากนั้นควาเลียก็หยิบดาบของแแร์โรว์สขึ้นและจ่อไปที่เขา
“ทำการกำจัด”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
