ตอนที่ 683 ลูกสาวเบียดเบียนพ่อ (1)
ลูกสาวคนนี้กลับมาเบียดเบียนพ่อใช่หรือไม่
“ยังมีอาวุธอะไรอีก สมบัติอะไรอีกเอามาให้ข้าให้หมด จริงสิ ในห้องท่านยังมีภาพวาดใบหนึ่ง ก็เอามาให้ข้าด้วย แล้วก็เตียงของท่าน ข้าก็จะย้ายไปด้วย”
ภาพใบนั้นท่านพ่อใช้ทองเป็นพันซื้อมาจากผู้อื่น ว่ากันว่าเป็นภาพของคนเมื่อพันปีก่อน คนผู้นั้นชื่อว่าจักรพรรดิที่เก้าอะไรนี่แหละ
นางไม่ชอบภาพพวกนี้ ก็จำไม่ได้
ส่วนเตียงหลังนั้น…
ตอนที่ท่านพ่อขุดสุสาน นำออกมาจากสุสานผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง เหมือนกับว่าถ้านอนบนเตียงแล้วกำลังจะเพิ่มขึ้น
กู้อีอีฝันหวานล้ำอยู่ในใจ
ตอนนั้นกลับมาสืบแล้วว่า เฟิงหรูชิงเกี่ยวข้องกับหอแห่งแรก
หากนางมอบของพวกนี้ให้หอแห่งแรก ก็เท่ากับมอบให้เฟิงหรูชิงด้วยหรือไม่
“ท่านพ่อ ท่านยังมีสมบัติวิเศษอะไรอีก ข้าว่าสาวใช้ที่ท่านรับมาเมื่อหลายวันก่อนหน้าตาไม่เลว ข้าจะเอาไปให้…”
“อีอี!” กู้สื่อหน้าคล้ำง้ำงอ “ยาวิเศษก็ช่างเถอะ แต่ภาพวาดของข้าเจ้ายังไม่ละเว้น ทำไมกระทั่งเตียงนอนข้ายังจะย้ายไปด้วย แล้วจะให้ข้าไปนอนที่ไหน ยังมีสาวใช้พวกนั้น เจ้าก็ยังไม่ละเว้นอีก”
สายตากู้อีอีจับจ้องถุงบรรจุข้างเอวกู้สื่อ แววตาของนางทำเอาผู้เป็นพ่อลนลาน รีบเอามือจับไว้
“บรรพบุรุษน้อย ถุงบรรจุข้าไม่มีอะไรทั้งนั้น จริงๆ !”
ไม่รู้ว่าลูกสาวเป็นอะไร ก่อนหน้านี้นางไม่เคยสนใจไยดีสมบัติของเขาเลย ตอนนี้ทำไมเปลี่ยนไปเช่นนี้แล้ว
“อ้อ” กู้อีอีถอนสายตากลับมาอย่างผิดหวัง นางเบ้ปาก “ของที่ข้าพูดมาเมื่อครู่ ท่านเตรียมเอาไว้แล้วกัน อีกเดี๋ยวข้าจะออกจากบ้าน!”
หน้าตารูปงามของกู้สื่อเปลี่ยนไป “อีอี เจ้าเพิ่งกลับมา จะไปที่ไหนอีกแล้ว หรือจะไปหาหนานเสียน”
“ข้าไม่ไปหาเขา ข้าจะไปหาแม่นางผู้หนึ่ง” ใบหน้าอวบอ้วนของกู้อีอียิ้มอย่างเบิกบาน
ถึงนางจะร่างกายใหญ่โต แต่รอยยิ้มนั้นชวนคนหวั่นไหวนั่นก็พอให้รับได้
เพียงแต่
ความยินดีปรีดาในแววตาของกู้อีอี ไม่อาจปกปิดได้ ทำให้กู้สื่อเริ่มใจไม่ดี
ไม่ไปหาหนานเสียน แต่ไปหาแม่นางผู้หนึ่ง
ตั้งแต่เล็กอีอีไม่ชอบเล่นกับเด็กผู้หญิงคนอื่น กลัวว่าเมื่อยืนข้างกายแม่นางพวกนั้นจะถูกเอาไปเปรียบเทียบ
กระทั่งสาวใช้ข้างกายสักคนก็ไม่มี!
คนที่เข้าใกล้นางได้มีเพียงอันชุ่ยเท่านั้น!
แต่กู้สื่อก็เข้าใจ กู้อีอีไม่เคยชอบอันชุ่ยอย่างแท้จริง นางเห็นแก่มารดา ถึงได้ยอมรับพวกเขาในตอนแรก
“อีอี เจ้าจะไปหาแม่นางผู้หนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นแม่นางแบบไหนกัน”
กู้อีอีหันกลับมา นางใช้ความคิดตอบว่า “งามมาก! ใจดีมาก!”
ความประทับใจครั้งแรกที่มีต่อเฟิงหรูชิง ก็คือหญิงงามจนไม่มีใครเทียบเคียงได้
“งามกว่าฉินเฟยเอ๋อร์ตระกูลฉินเสียอีก”
นางเสริมขึ้นอีกประโยค
ฉินเฟยเอ๋อร์ตระกูลฉินเป็นคนที่สวยที่สุดตั้งแต่นางเคยพบมา แต่เมื่อเทียบกับเฟิงหรูชิงแล้ว ฉินเฟยเอ๋อร์ก็ไม่น่ามองไปเลย
กู้สื่อเซเล็กน้อย เกือบคุกเข่าลงแล้ว
อีอียอมมีเพื่อนแล้ว!
ซ้ำยังเป็นแม่นางที่งามกว่าฉินเฟยเอ๋อร์เสียอีกด้วยหรือ
ขณะที่กู้สื่อคิดซักไซ้อย่างละเอียด เจิ้งเฟิงหัวก็สอดคำพูดขึ้นว่า “อีอี เจ้าเป็นสหายกับหญิงงาม ไม่กลัวว่านางจะจงใจใกล้ชิดเจ้าหรืออย่างไร คนเราจิตใจชั่วร้ายเจ้าไม่รู้หรือ มีแค่ชุ่ยเอ๋อร์ของข้า ที่เป็นพี่น้องจริงๆ กับเจ้า!”
น้ำเสียงนางแดกดัน แววตาดูแคลน
………………
ตอนที่ 684 ลูกสาวเบียดเบียนพ่อ (2)
คนอ้วนอย่างกู้อีอี ผู้หญิงคนนั้นคงรู้ว่านางเป็นลูกสาวกู้สื่อ ไม่ก็รู้ว่านางเป็นคู่หมั้นของหนานเสียน
นางจงใจเข้าใกล้กู้อีอีเพื่ออะไร คนเขลายังรู้เลย ก็คิดจะทำความรู้จักหนานเสียนผ่านกู้อีอีเท่านั้น มีแต่กู้อีอีจอมโง่เง่าที่ยอมให้สาวงามอยู่ข้างกายตัวเอง
โง่เง่า!
“ทำไมเจ้ายังไม่ไปอีก” กู้อีอีตีหน้าขรึม “ท่านพ่อ ข้าไม่อยากให้นางมีผลต่อความในใจของเราสองพ่อลูก!”
คำว่า ‘ความในใจ’สามพยางค์นี้ ทำให้กู้สื่อเบิกบานเต็มหัวใจ เขากวาดตามองเจิ้งเฟิงหัว น้ำเสียงเย็นนิ่งดุจสายน้ำ “ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นข้าจะไล่เจ้าออกไป เจ้าจะยิ่ง…เข้าไปใหญ่!”
เจิ้งเฟิงหัวกำหมัดแน่น ดวงตาร้ายกาจกวาดมองหน้ากู้สื่อ “ท่านจะต้องเสียใจ!”
ยามเยาว์วัย นางเคยชอบกู้สื่อมาก่อน บุรุษที่สง่างามองอาจ กำลังฝีมือแข็งแกร่ง ใครเล่าจะไม่ชอบ
ต่อมากู้สื่อชอบพี่สาวนาง นางออกเรือนไปไกล ยามนี้อายุมากแล้ว ไม่เหลือความรู้สึกแบบเด็กสาวในกาลก่อนอีก
ตอนนี้นางคิดใช้อำนาจของตระกูลกู้ทำให้มีชีวิตที่ดีก็เท่านั้น!
แบบนี้ก็ไม่ได้หรืออย่างไร ต้องมีสักวันหนึ่งที่นางจะทำให้สองพ่อลูกตระกูลกู้เสียใจกับตัวเลือกในวันนี้!
เมื่อเอ่ยจบ เจิ้งเฟิงหัวก็จากไปโดยไม่หันกลับมาอีก นางเย่อหยิ่งราวนกยูง ไม่มีสภาพน่าอดสูที่ถูกไล่ออกมา
“ท่านพ่อ” กู้อีอีคิดถึงคนไล่สังหารเฟิงหรูชิงเหล่านั้น หัวใจก็สงบนิ่งลง “ท่านช่วยมอบองครักษ์ลับให้ข้าสองคนด้วย”
ครั้งนี้กู้สื่อมิได้ปฏิเสธ เขายิ้ม “ครั้งก่อนเจ้าออกจากบ้าน ข้าอยากให้เจ้าพาไปด้วยสองสามคนแต่เจ้าก็ไม่ยอม”
“ไม่ใช่ข้าไม่ยอม แต่เพราะข้าเชื่ออันชุ่ย!” กู้อีอีสีหน้าขุ่นเคือง “นางบอกข้าว่า ครั้งนี้พวกเราไปหาหนานเสียน หากเอิกเกริกเกินไป หนานเสียนไม่ชอบจะทำอย่างไร อีกอย่างอันชุ่ยก็ฝีมือไม่เลวมากพบคุ้มครองข้าในโลกปุถุชนแล้ว หากเป็นในโลกสันโดษ ข้าพูดชื่อท่านออกมา ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องข้า!”
กู้อีอียิ่งโมโห กัดฟันเสียงดังกรอด ท่าทางราวกับจะกินคน
“แต่เพราะอะไรตอนที่คนของโลกสันโดษลงมือกับนาง ข้าเอ่ยชื่อท่านออกไปแล้วไม่มีประโยชน์ ดูท่าอันชุ่ยจะหลอกข้า!”
กู้สื่อหรี่ตาลง ไอสังหารแผ่พุ่ง “มีคนรังแกเจ้าหรือ”
“ข้าไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ผู้นำมีพลังฝีมือระกับเสวียนอู่ ในโลกปุถุชนไม่มีคนบรรลุถึงระดับเสวียนอู่ได้มิใช่หรือ อย่างนั้นเขาต้องเป็นคนของโลกสันโดษแน่ จริงสิ เสี่ยวชิงเป็นคนของโลกปุถุชน พวกเขาถึงกับกล้าลงมือกับนาง!”
ที่สำคัญก็คือ ทั้งๆ ที่นางอ้างชื่อท่านพ่อแล้ว คนพวกนั้นยังไม่ยอมลามือ ซ้ำยังบอกว่า…
“อ้อ จริงสิ คนพวกนั้นยังบอกว่าท่านนับเป็นตัวอะไร กล้ายุ่งเรื่องนายท่านรองของพวกเขา ท่านพ่อ ท่านรู้หรือไม่ ว่านายท่านรองคือใคร คนกลุ่มนั้นด่าว่าข้าอัปลักษณ์ บอกว่าจะฆ่าข้าด้วย!”
ปัง!
กู้สื่อระเบิดโทสะ พลังแข็งกร้าวแผ่พุ่งออกมา สายตาเฉียบคม
แต่เขากลัวจะทำให้บรรพบุรุษน้อยตกใจ จึงเก็บประกายดุดัน เอ่ยเสียงอ่อนโยน “อีอี ข้าจะไปสืบเรื่องนี้ พวกเขาทำผิดกฎ ซ้ำยังกล้ารังแกลูกสาวข้า ถ้าข้ารู้ว่าใครเป็นคนทำ…”
ไอสังหารวาววาบออกจากดวงตา “ข้าไม่ปล่อยไปแน่!”
“อ้อ จำไว้ว่าห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!”
กู้อีอีเผยรอยยิ้มอันพอใจ จากนั้นค่อยเดินเข้าไปเก็บของในบ้าน
อย่าว่าแต่เตียงของกู้สื่อเลย ภาพวาดของโบราณ กระทั่งต้นไม้ที่กู้สื่อปลูกไว้หลังเรือนก็ไม่ละเว้น ทุกอย่างถูขนอย่างราบคาบ ใส่ลงถุงบรรจุแล้วค่อยจากไป
……………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
