เฉินชางรีบพูด “ลากเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจมาหน่อยครับ”
คุณหมอให้ความร่วมมืออย่างดี ไม่นานก็ตรวจเสร็จ
เฉินชางมองดูภาพคลื่นหัวใจ หลังจากเทียบกับของสองสามวันก่อน ก็เริ่มค่อยๆ เข้าใจทุกอย่างแล้ว!
แต่เฉินชางยังไม่ได้พูดออกมา เขายังต้องยืนยันคำวินิจฉัยในใจอีกทีหนึ่ง
พอคิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็รีบเอ่ยถาม “ตอนที่คุณยายพึ่งมานอนโรงพยาบาลเคยได้รับการตรวจฟังเสียงหัวใจไหมครับ”
พอหมอเจ้าของไข้ได้ยินเข้าก็หน้าแดงไปครู่หนึ่งทันที
บนประวัติเข้าโรงพยาบาลเขียนไว้แล้ว แต่…หลักๆ ก็มีแต่เขียนตามแบบฟอร์ม ไม่ได้มีสาระอื่นใด
เฉินชางอ่านชาร์ตคนไข้แล้วถามตัวเองอีกครั้ง เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ได้ชี้ออกมาก็เท่านั้น
ไม่อย่างนั้นหมอเจ้าของไข้ที่อยู่ต่อหน้าผู้อำนวยการกับครอบครัวจะอับอายขนาดไหน!
หมอหนุ่มมองเฉินชางอย่างซาบซึ้งแล้วพยักหน้า “ฟังเสียงมาแล้วครับ”
เฉินชางไม่ได้สงสัย เพราะสำหรับหมอแผนกโรคหัวใจแล้ว นี่เป็นการตรวจตามปกติ อาจจะขี้เกียจเขียนในชาร์ตคนไข้ แต่การดำเนินการเข้าโรงพยาบาลตามปกติก็ต้องทำอยู่ดี!
เขาถามต่อ “อ๋อ งั้นตอนนั้นคุณได้ยินเสียงฟู่หรือเปล่าครับ”
พอหมอได้ยินคำถามของเฉินชางก็ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก็ส่ายหัว “ไม่ได้ยินครับ ตอนที่มายังดีๆ อยู่เลย”
เฉินชางถามต่อ “เมื่อวานล่ะ คุณได้ฟังเสียงหรือเปล่า มีเสียงฟู่ไหม”
หมอพูดตามจริงโดยไม่ปิดบัง “เมื่อวานไม่มีครับ ตอนที่ผมเห็นอาการของคุณยาย สิ่งที่ผมคิดคือหัวใจข้างซ้ายล้มเหลวเฉียบพลัน เลยใช้ยาโรคหัวใจกับยาขับปัสสาวะ แต่…เหมือนอาการจะไม่ได้ดีขึ้นอย่างที่เห็น”
“โทรหาโรงพยาบาลเขต อีกฝ่ายก็ไม่รู้แน่ชัด ไม่กล้าพาผู้ป่วยออกไป” พูดถึงตรงนี้ หมอก็จนใจ
แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่พบได้บ่อย หลายครั้งถ้าวินิจฉัยโรคไม่ชัดเจน โรงพยาบาลระดับปฐมภูมิจะไม่อยากรับความเสี่ยง ผู้ป่วยฉุกเฉินที่หัวใจวายเฉียบพลันบวกกับโรคแทรกซ้อนที่ไม่แน่ชัดคนหนึ่งยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ถ้าเรื่องนี้มีปัญหา ลูกชายห้าคนกับลูกสาวสองคนนี้ก็ทำให้พวกเขางานเข้าได้เหมือนกัน!
พอเฉินชางได้ยินคำพูดของหมอเจ้าของไข้แล้ว เบาะแสในใจก็เริ่มชัดเจนขึ้นทันที
ตอนนี้ผู้อำนวยการอดถามไม่ได้ว่า “คุณผู้เชี่ยวชาญ คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้นครับ”
หลังจากเฉินชางนิ่งเงียบไปพักใหญ่ก็พูดขึ้นว่า “ดูจากภาพคลื่นไฟฟ้าหัวใจของคุณยายแล้ว กราฟ ST สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตามที่คุณบอกว่าหลังจากใช้ยาแล้วไม่มีแนวโน้มจะลดลง ผมคิดว่าตอนนี้ผู้ป่วยเกิดภาวะหลอดเลือดผนังห้องหัวใจล่างโป่งพองไปแล้ว!”
พอเฉินชางพูดแบบนี้ออกมา พวกหมอก็สบตากันทันที พวกเขาค่อนข้างงงอยู่บ้าง
ภาวะหลอดเลือดผนังห้องหัวใจล่างโป่งพองคืออะไร
สำหรับหมอโรงพยาบาลระดับปฐมภูมิอย่างพวกเขาแล้ว คำคำนี้เป็นคำที่พบได้ยาก ไม่เคยได้ยินสักครั้ง
พอคิดถึงตรงนี้ พวกเขาก็หน้าแดงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ถอนหายใจอย่างจนใจ
เฉินชางไม่ได้รำคาญใจกับคำถามนี้ เพราะเรื่องนี้จะโทษพวกเขาไม่ได้ หลังจากพาพวกเขาออกไปจากห้องผู้ป่วยมาที่ห้องทำงานหมอในแผนกแล้วจึงพูดว่า “ตอนที่ผมฟังเสียงหัวใจพบว่าตำแหน่งยอดหัวใจมีเสียงฟู่ตอนบีบตัว นอกจากนี้ยังสั่นในระดับต่างกันไป แต่ตามที่คุณพูด ก่อนหน้านี้ไม่มีเสียงฟู่ ที่มาของเสียงฟู่นี้ก็ชัดเจนมาก เลยคิดว่าเกิดขึ้นจากผนังกั้นหัวใจห้องล่างฉีกขาดหลังหัวใจวาย”
“ตอนที่ผนังกั้นหัวใจห้องล่างฉีกขาด เลือดจะเริ่มไหลจากซ้ายไปขวา การไหลเวียนเลือดเกิดการเปลี่ยนแปลงผิดปกติ!”
แพทย์เจ้าของไข้เอ่ยถามอย่างสงสัย “งั้น…ผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวไหมครับ”
เฉินชางส่ายหน้า “ก็ใช่ว่าจะไม่ล้มเหลวครับ หลังจากการไหลเวียนเลือดเปลี่ยนไป เลือดส่งออกมาจากหัวใจไม่พอ ปริมาณการไหลเวียนเลือดเปลี่ยนแปลงส่งผลให้เกิดเป็นหัวใจวายเฉียบพลันลักษณะนี้ครับ”
พอพูดจบ เฉินชางก็สรุปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ตอนนี้ดูท่าอาการผู้ป่วยจะอันตรายนะครับ อาจเสียชีวิตเมื่อไรก็ได้!”
คำพูดเดียวของเฉินชางทำให้คนที่อยู่รอบๆ งุนงงทันที
แพทย์เจ้าของไข้ถึงกับสับสน ต่อให้เขาไม่เคยได้ยินโรคนี้มาก่อน แต่เขาเข้าใจประโยคสุดท้ายของเฉินชางอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง!
อาการอันตราย อาจเสียชีวิตเมื่อไรก็ได้!
ประโยคนี้ทำให้พวกลูกชายที่รีบร้อนมาตกใจกันหมด!
“หมอ คุณต้องช่วยแม่ผมนะ!”
“นั่นสิ! หมอ เรื่องเงินไม่ต้องห่วงเลย พวกเราพี่น้องจะหามาให้เอง ช่วยแม่ผมเถอะ!”
ตอนนี้ผู้อำนวยการยังผงะไป เขารู้ว่าผู้ป่วยต้องไม่ได้เป็นโรคธรรมดาอย่างนั้นแน่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะอันตรายขนาดนี้
เขาคิดถึงตรงนี้แล้วจึงรีบถามว่า “คุณผู้เชี่ยวชาญ งั้นจะทำยังไงดี”
พอเฉินชางได้ยินก็เริ่มไตร่ตรอง!
ตอนนี้เขาก็คือเสาหลัก
โรงพยาบาลระดับปฐมภูมิอาจจะไม่เคยเจอเคสแบบนี้เลย พอเจอขึ้นมาจึงทำอะไรไม่ถูก
ห้องหัวใจล่างฉีกขาดที่เกิดขึ้นจากหัวใจวายเฉียบพลัน สองอย่างนี้เป็นโรคร้ายแรงถึงแก่ชีวิตทั้งนั้น เฉินชางต้องให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์
ถ้าอยู่ต่อก็ไม่มีปัจจัยที่กู้ชีพได้สักนิด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น โรงพยาบาลหมู่บ้านไม่มีแม้แต่เครื่องช่วยหายใจ เครื่องเอคโม่ที่เป็นเครื่องมือเสริมในการผ่าตัดยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ดังนั้นจะจัดการที่นี่จึงเป็นไปไม่ได้เลยสักนิด!
ขนาดห้องผ่าตัดศัลยกรรมหัวใจในโรงพยาบาลเขตยังไม่มี เครื่องเอคโม่ก็ไม่ต้องพูดถึง
ดังนั้นตอนนี้มีเพียงทางเลือกสองทางอยู่ตรงหน้า!
อยู่ต่อรอปาฏิหาริย์ ไว้อาการของคุณยายคงที่แล้วค่อยว่ากัน แต่เคสนี้ หัวใจเปลี่ยนโครงสร้างไปเพราะโรค การรักษาตามอาการได้ผลจำกัด
แต่ถ้าจะเปลี่ยนโรงพยาบาล จะเปลี่ยนอย่างไร
อาการเข้าขั้นวิกฤต ภูเขาสูงทางไกล อาจจะตายระหว่างทางเมื่อไรก็ได้!
ตอนนี้ ผู้อำนวยการกับแพทย์เจ้าของไข้ต่างฟังสิ่งที่เฉินชางจะสื่อออก
แต่ครอบครัวกลับรีบพูดว่า “หมอ! พวกเราจะเปลี่ยนโรงพยาบาลได้ไหม ขอร้องล่ะ”
“ใช่ หมอ ขอร้องล่ะ ช่วยแม่ผมเถอะ!”
“พอเห็นแม่ทรมาน แต่คนเป็นลูกอย่างพวกเราช่วยอะไรไม่ได้ มันเจ็บปวดใจมากจริงๆ!”
“นั่นสิ…”
เฉินชางฟังคำขอร้องของพวกผู้ชายแล้วถอนหายใจ ความจริงทางเลือกไม่ได้อยู่ที่ตัวเอง แต่อยู่ที่พวกเขาต่างหาก
พอคิดถึงตรงนี้ เฉินชางจึงพูดว่า “ช่วยน่ะ ช่วยอยู่แล้วครับ แต่ต้องคิดว่าจะช่วยยังไง!
“ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบนี้ครับ สภาพร่างกายคนป่วยไม่ดี อายุก็มากแล้ว ความอดทนก็มีจำกัด แต่ตอนนี้ต้องส่งไปผ่าตัดรักษาในมณฑล ผมต้องบอกทุกคนไว้ก่อนอย่างหนึ่ง อัตราความสำเร็จในการผ่าตัดคนชรามีจำกัดครับ!”
“มิหนำซ้ำ ภูเขาสูงทางไกล ในระหว่างที่เคลื่อนย้ายจะเสี่ยงเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ เพราะอาการป่วยนี้เดิมทีก็ไม่คงที่อยู่แล้ว กระบวนการของโรคของเขาเป็นแบบนี้…”
หลังจากเฉินชางอธิบายอย่างชัดเจน ลูกชายทั้งห้าคนก็เงียบไปแล้วจึงเริ่มถกกัน
ด้านเฉินชางอาศัยโอกาสนี้โทรหาหัวหน้าหลี่เป่าซาน
เจตนาหัวหน้าหลี่ก็ชัดเจน เคารพความเห็นของครอบครัว
ความจริงตอนนี้เฉินชางก็ไม่ได้ว้าวุ่นใจขนาดนั้นแล้ว
คุณยายอายุมากเกินไป เจ็ดสิบกว่าปีแล้ว มีภาวะหัวใจวาย ผนังกั้นหัวใจห้องล่างฉีกขาด ถ้าขึ้นเตียงผ่าตัดในสถานการณ์อย่างนี้…บอกตามตรงก็อาจจะลงจากเตียงไม่ได้
ถ้าเคลื่อนย้ายก็เสี่ยงมากเหมือนกัน
หลังจากเฉินชางเรียกลูกชายทั้งห้าออกมาก็เริ่มกล่าวตามตรง
ห้าพี่น้องได้ยินคำพูดเฉินชางต่างก็เศร้าใจ ลูกคนโตถึงกับน้ำตาคลอเบ้าไปแล้ว
ในที่สุด!
ผ่านไปสองสามนาที หลังจากทั้งห้าคนปรึกษากันก็ตัดสินใจ!
“ย้าย! ต้องย้าย!”
ลูกคนโตมองเฉินชาง “หมอ พวกเราจะย้ายโรงพยาบาล ต้องย้ายโรงพยาบาลให้ได้ ต่อให้เกิดเรื่องระหว่างทาง ก็ยังดีกว่ารอความตายที่นี่!”
“ไม่ใช่แค่ย้ายโรงพยาบาล แต่ยังต้องผ่าตัดด้วย! ต่อให้การผ่าตัดล้มเหลว พวกเราก็ต้องพยายามคว้าโอกาสไว้!”
พอพูดจนจบ เสียงของลูกคนโตก็สะอึกสะอื้นอย่างชัดเจน “คนเป็นลูก ตอนนี้พวกเราจะหวังให้ถึงที่สุด ต่อไปจะได้ไม่เสียใจ!”
เฉินชางสูดหายใจเข้าแล้วพยักหน้า “ได้ครับ! ผมเคารพความคิดของพวกคุณ อีกเดี๋ยว…คุณติดรถไปด้วยกันกับพวกเราเถอะครับ”
ลูกคนโตพยักหน้าให้อย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว เขาจึงต้องเป็นเสาหลักของครอบครัว ในเมื่อเขาเป็นพี่คนโต ถ้าเขาไม่ตัดสินใจก็คงไม่ได้!
ความจริงในชนบทบางแห่ง ความคิดฝังหัวเรื่องพี่คนโตกับสะใภ้คนโตต้องรับภาระดูแลครอบครัวยังรุนแรงอยู่ เมื่อสักครู่เฉินชางก็เพิ่งรู้ว่าพอคุณยายป่วยก็ได้ภรรยาของลูกคนโตดูแลมาตลอด
เฉินชางดูภาพนี้แล้วก็อดทอดถอนใจไม่ได้ คนครอบครัวนี้ สิ่งที่ลูกคนโตกับภรรยาของเขาทำเหมือนกันจริงๆ ทำเอาเขาเลือกคำพูดไม่ถูกเลย
ตอนที่ตัดสินใจเตรียมจะเคลื่อนย้าย ลูกสะใภ้กลับพูดออกมาคำหนึ่ง แต่ทำให้ทุกคนลำบากใจเสียแล้ว!
“คุณแม่นั่งรถแล้วเมารถเป็นประจำ จะไม่เป็นไรใช่ไหม”
เฉินชางนิ่วหน้า จะไม่เป็นไรได้ไง!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
