เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ 24 หนีเสือปะจระเข้

การทำงานในอีกสองวันข้างหน้าก็คล้ายกับวันนี้การแข่งขันนางแบบยังคงดำเนินต่อไป เฉินเป้ยอีจะต้องแต่งหน้าพวกเขาก่อนจากการแข่งขันทุกวันเมื่ออยู่ในสนามและเมื่อเปลี่ยนเกมก็สามารถแต่งหน้าได้

ไม่ใช่งานหนัก แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่แตกต่างกัน เมื่อเธอแต่งใบหน้าที่แตกต่างออกไปภายใต้ฝีมือของเธอ เธอรู้สึกเต็มไปด้วยความสำเร็จ

เธอคิดว่านี้อาจจะเป็นคนจำนวนมากแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่พวกเขาก็ยังเลือกความหมายของงานไม่ได้อยู่ที่ว่าจะต้องมีรายได้เท่าไร พวกเขาสามารถเป็นที่ยอมรับของคนอื่น ๆ เป็นที่ต้องการของคนอื่นและได้รับสิ่งต่างๆมากกว่าเงิน ที่น่าพอใจมากขึ้น

เมื่อนึกถึงตอนนี้ เธอก็นึกถึงเซี่ยอวี่เขามีภูมิหลังครอบครัวที่ดี แต่เขาทำงานหนักตามความต้องการซึ่งเป็นความคิดเดียวกัน หลังจากนั้นเธอก็ไม่ติดต่อเขาอีก เขาโทรหาเธอหลายสาย แต่เธอก็ไม่รับสาย เธอไม่ตอบกลับ WeChat และเธอรู้ว่าเธอไม่โกรธอีกต่อไป

แต่ว่า หลังจากคืนนั้นกับหนิงเส่าเฉิน เธอรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน สำหรับตัวเองและเขาผู้ชายที่อบอุ่นและใจดีคนนี้สมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้

"เสี่ยวเฉินมีอีกสามแข่งขันถัดไปจากนี้ แล้วคืนนี้ เดี๋ยวจะมีบุคคลที่มีชื่อเสียงเข้ามา และคุณต้องมีพลังอยู่ตลอดนะ" ผู้จัดการแซ่หลิน ซึ่งเป็นคนที่ค่อนข้างเรียบง่าย เขาดูถูกเหยียดหยามในตอนพบเธอครั้งแรก ไม่รู้ว่าเขาได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของเธอหรือสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม เฉินเป้ยอีรู้สึกว่าทัศนคติของเขาที่มีต่อตัวเองดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อย ๆ

เฉินเป้ยอีพยักหน้า "ค่ะ ผู้จัดการหลิน" เธอไม่ได้เข้าใจในที่ทำงานกฎเหล่านี้เป็นอย่างดี แต่ตราบใดที่ไม่หักโหม บุคลิกของเธอโดยทั่วไปแล้วเธอก็พูดดีมาก

"ฉันได้ยินมาว่า คุณหนิงจะมาในอีกไม่นาน" สาวร่างอ้วนท้วนสมบูณร์ที่ชอบพูดมากพูดขึ้น หลังจากที่ผู้จัดการหลินออกไปแล้ว

“ จริงเหรอ คุณหนิงมาจริงๆเหรอ”

“ แน่นอนว่านี่คือ บริษัทคู่หมั้นของเขา คราวนี้สำหรับการแข่งขันขนาดใหญ่ เขาไม่เห็นแก่หน้าภิกษุสงฆ์ ก็ควรต้องเห็นแก่หน้าพระพุทธรูปใช่มั้ย?” สาวอ้วนดื่มน้ำสองแก้ว ก้าวถอยหลังและนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง น.

"ยิ่งไปกว่านั้นเท่าที่ฉันรู้ บริษัทนี้เป็นของ คุณหนิงจริงๆ และคุณเกาก็จัดการในนามของเธอเอง"

ทันทีที่เฉินเป้ยอีกำลังทำความสะอาดโต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อเธอได้ยินสาวอ้วนพูดแบบนี้ ร่างกายของเธอก็สะดุ้งและแปรงคิ้วและแป้งในมือของเธอตกลงบนเก้าอี้

มีความผิดพลาดหรือไม่? นี่คือบริษัทของเกาเหวิน และหนิงเส่าเฉินเป็นเจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง บริษัทนี้?

ปากของเธอบีบเล็กน้อยนี่คือชะตากรรมแบบไหนกันนะ?

หนีไม่พ้น

ช่วงเวลาหลัง เฉินเป้ยอีรู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อยเพราะเรื่องนี้

จนกระทั่งเสียงแหลมของผู้จัดการหลินดังขึ้น

“ ทุกคนเตรียมตัวให้ดีๆ ในอีกสักครู่ ช่างแต่งหน้าทุกคน เวทีจะเปิดม่านออกมา คุณคือฮีโร่ในครั้งนี้”

ทุกคนโห่ร้องเมื่อได้ยินคำพูด

แต่เฉินเป้ยอีต้องการที่จะหลบหนี เธอยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเกาเหวิน

นี่เป็นเรื่องที่ดีเหรอ เธอนอนกับคู่หมั้นของเธอ แม้ว่าแค่ทางร่างกาย แต่เธอก็ยังรู้สึกผิด

เธอกำท้องของเธอ "ผู้จัดการฉันท้องไม่สบายฉันไม่ไปได้ไหม" หลังจากพูดเสร็จเธอก็แสร้งทำเป็นค้ำมือลงไปบนโต๊ะแต่งหน้า

ผู้จัดการหลินมองเธอเหล่ตาแล้วเดินไปวางมือใหญ่บนไหล่ของเธอ "เป้ยอี เธอสบายดีไหม" เมื่อพูดมือนั้นก็เลื่อนจากไหล่ไปด้านหลัง

เฉินเป้ยอีฟื้นคืนสติอย่างไร้สาเหตุขมวดคิ้วมือของชายคนนี้ … มันกำลังลวนลามต่อเธอ?

เธอยืนตรงหันไปรอบ ๆ อย่างแรงและปัดมือใหญ่ที่ยังคงเลื่อนขึ้นลง“ ผู้จัดการหลิน ฉันจะออกไปสูดอากาศหายใจ”

"คุณโอเคไหม ให้ผมช่วยคุณไปไหม" ผู้จัดการหลินรีบดึงมือของเขาเพื่อพยุงเฉินเป้ยอีแต่มุมของดวงตาของเขามองไปที่หน้าอกของ เฉินเป้ยอีเบา ๆ

"ไม่ต้องแล้วค่ะ" เฉินเป้ยอีไม่ใช่คนโง่ การมองในดวงตาของเขานั้นชัดเจนสำหรับทุกคนที่มีสายตาที่ชาญฉลาด แต่เธอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ผู้หญิงที่นี่สวยกว่าเธอและมีหลายคนที่ดีกว่าเธอ ทำไมยังมายุ่งกับเธอ

หลังจากพูดจบ เธอก็พยักหน้าให้ผู้จัดการหลินและออกจากประตูไปอย่างรวดเร็ว

“ เสี่ยวเฉิน ระวังตัวด้วยนั่นคือหมาป่าในชุดแกะ” ทันทีที่เฉินเป้ยอีออกมาก็มีเสียงผู้หญิงตามหลังเธอ

เมื่อเฉินเป้ยอีหันหน้าไปเธอก็เห็นเหอเฟย โต๊ะทำงานของผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างๆเธอ อายุประมาณ36-37 ว่ากันว่าเป็นที่รู้จักอย่างมากในอุตสาหกรรมการแต่งหน้า SM ยอมจ่ายแพงเพื่อจ้างเธอจากบริษัทอื่น แต่เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเธอ ก่อนหน้านี้ผู้จัดการหลินอยากให้ห้องเดี่ยวกับเธอ แต่เธอปฏิเสธเขาแล้ว

ว่ากันว่าเธออยู่ที่นี่และเป็นคนไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดมาโดยตลอด เธอรับคำสั่งตามความปรารถนาของเธอ เธอไม่สามารถมาได้หลายครั้งต่อเดือน ครั้งนี้เธอมาที่นี่เพื่อถ่ายแบบตอนจบ โดยบอกว่าเป็นความสัมพันธ์ส่วนตัว

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอมาถึงแม้ว่าเธอจะพูดคุยกับเธอน้อยลง แต่เมื่อเทียบกับผู้หญิงที่พูดพูดมากแล้ว เธอชอบเธอมาก

"พี่เหอ"

เหอเฟยตบไหล่เธอ "สาวน้อยเธอมีทักษะและความสามารถที่ดี เธอใช้เวลาคิดมากขึ้นอนาคตจะไม่เลวร้าย"

"ขอบคุณพี่เหอสำหรับกำลังใจของคุณ ฉันจะต้องพยายามแน่นอน" เหอเฟยยิ้มแล้วพูดอย่างเป็นกันเอง "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีความสามารถมากเช่นกัน แต่ก็น่าเสียดายที่เธอถูกหมาป่าตัวนั้นทำให้ย่อยยับ"

เฉินเป้ยอีหยุดหายใจและเห็นได้ชัดว่าหมาป่าตัวนั้น เธอกำลังพูดถึงใคร

“ ไม่ได้บอกว่าเลิกกับแฟนแล้วกรีดเลือดตัวเองเหรอ”

เหอเฟยขมวดคิ้วทันทีและหันไปมองเธอ“ ถ้าเธอไม่ถูกยํ่ายี เธอจะเลิกอย่างไร"

เฉินเป้ยอีตกตะลึงทันที เธอยืนอยู่ตรงไหน แม้ว่าเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานกับการถูกปิดตามากมาย และประสบกับสิ่งต่างๆมากมายกับแม่ของเธอในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ …

แต่ เธอยังคงมองเห็นดวงอาทิตย์ในโลกของเธอมีด้านมืดมนนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบว่าชีวิตของเธอไม่ได้เลวร้าย

เธอก้าวไปสองสามก้าวแล้วเดินเคียงข้างพี่เหอ“ งั้นไม่มีใครสนใจเขาเหรอ ผู้หญิงคนนั้นทำไมไม่โทรหาตำรวจ”

เหอเฟยถอนหายใจเล็กน้อยอย่างเบาๆ

"พวกเขาเป็นลูกของป้าของคุณเกา ญาติของเจ้าของ และบางส่วนเป็นเงิน เขาให้เด็กนั่น 1 ล้านและทุกอย่างก็เรียบร้อย"เหอเฟยกล่าวพร้อมกับมองตาของเธอที่ทำอะไรไม่ถูก เฉินเป้ยอีไม่เข้าใจ

จากนั้นเขาตบไหล่เธอเสียงฝีเท้าของเหอเฟยก็ลอยออกไป

ทันทีที่หนังหัวของเฉินเป้ยอีเริ่มชา สถานการณ์นี้คืออะไร?

งั้นผู้จัดการหลินเป็นลูกพี่ลูกน้องของเกาเหวินเหรอ?

ยังเป็นคนที่น่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอ?

ในตอนนี้เธอพบว่าเธอเดินไปที่ห้องโถงด้านหน้าแล้วโดยไม่รู้ตัว เธอเอียงหัวและมองเข้าไปข้างในผ่านประตูเมื่อเธอเห็นเกาเหวินยืนอยู่บนเวทีและจับมือของหนิงเส่าเฉิน

เธอขมวดคิ้ว

ทำอย่างไร? เหมือนหนีเสือปะจระเข้………….