ตอนที่ 2255 สถานที่อันตราย
หลังจากเดินมาระยะหนึ่งก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ โดยเฉพาะเมื่อเธอเดินตามทางเดินเล็กๆ มาถึงพื้นที่โล่งๆ ที่หนึ่ง สิ่งที่เห็นคือพวกผู้ฝึกวิชามารจับกลุ่มสามคนบ้างห้าคนบ้างล้อมวงกัน รวมถึงผู้ฝึกตนที่รอบกายเต็มไปด้วยไอพิฆาต
ยังไม่ต้องสนใจพวกผู้ฝึกวิชามาร แต่ผู้ฝึกตนพวกนั้นที่ร่างกายเต็มไปด้วยไปพิฆาต ทั้งร่างมีแต่กลิ่นคาวเลือด ไอสังหารโอบล้อมรอบตัว ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนผู้ฝึกตนทั่วไป
จุดที่เธอเดินผ่านนี้ คนที่นั่งกระจัดกระจายกันอยู่รอบๆ รวมประมาณสามสิบสี่สิบคน บ้างนั่งคนเดียว บ้างนั่งล้อมวงกันสามคน บางคนก็มีสัตว์ร้ายนั่งหมอบอยู่ข้างๆ และในหมู่คนพวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ผู้หญิงมีเพียงคนหรือสองคนเท่านั้น หนำซ้ำยังแต่งกายวาบหวิว อิงแอบข้างกายผู้ฝึกตนที่มีพลังแข็งแกร่ง
การปรากฏตัวของเธอ ดึงดูดสายตาของคนพวกนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกวิชามาร หรือผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยไอพิฆาตและจิตสังหารเหล่านั้น แต่ละคนล้วนมองมาที่เธอด้วยสายตาประหลาดใจ จ้องพิจารณาเธอด้วยสีหน้าแตกต่างกันไป
ในสายตาของคนพวกนั้น ผู้หญิงชุดแดงคนนี้เหมือนนางปีศาจมาเยือนโลกมนุษย์ นางเดินย่างกรายเข้ามาพร้อมกับแสงจันทร์ที่สาดส่องตามหลังมา ชุดกระโปรงแดงสะดุดตา เส้นผมดำขลับดุจน้ำหมึก บนดวงหน้างดงามประดับด้วยสีหน้าเฉยชา รอบกายไม่ปรากฏกลิ่นอายพลังให้เห็นแม้แต่น้อย ทว่ากลับทำให้ทุกคนหวาดกลัวขึ้นมาได้
ในสถานที่อย่างนี้ ใช่ที่ที่คนไร้ความสามารถจะอยู่รอดได้อย่างไรกัน?
ผู้หญิงคนนี้รูปโฉมงามสะคราญ ชุดสีแดงที่แม้อยู่ภายใต้ความมืดก็ยังคงสะดุดตาของนางสะอาดหมดจดไร้รอยเลือด คนอย่างนี้ ย่อมต้องมีอะไรพิเศษอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่นางปรากฏตัว บรรยากาศรอบๆ ก็เย็นลงหลายส่วน ไอเย็นอันหนาวเหน็บแผ่กระตายมาจากบริเวณรอบๆ ทุกคนล้วนสัมผัสได้ถึงความเย็นขุมนั้น
ทว่า ผู้หญิงคนนี้กลับเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย สายตาของเธอกวาดมองผ่านทุกคนไปอย่างเรียบเฉย ยังคงก้าวเดินต่อไปไม่หยุด นึกไม่ถึงว่าทุกคนเพียงแค่มองดูนาง ไม่มีใครลงมือ ยิ่งไม่มีใครส่งเสียงแม้แต่น้อย
ไม่มีใครรู้เลย เวลานี้ลึกๆ ข้างในเฟิ่งจิ่วตึงเครียดขนาดไหน เธอเพียงแค่กวาดมองผ่านๆ แวบเดียว พบว่าคนพวกนี้ล้วนอยู่ในระดับปราชญ์เซียนแล้ว ท่ามกลางคนพวกนั้นยังมีพลังระดับปราชญ์เซียนขั้นสูงสุดรวมอยู่ด้วย กลิ่นคาวเลือดบนตัวของคนพวกนั้นรุนแรงมาก ไอพิฆาตและจิตสังหารก็รุนแรงมากเช่นกัน แม้แต่คนที่เธอฝึกฝนมาเองกับมือ ยังไม่มีไอสังหารกระหายเลือดที่น่ากลัวเท่ากับคนพวกนั้น
ที่นี่ เธอเก็บซ่อนพลังเร้นลับไว้อย่างมิดชิด ไม่ได้แสดงออกมาให้เห็นแม้แต่น้อย เพราะเธอรู้ หากคนพวกนี้รู้ว่าเธอเป็นผู้ฝึกพลังเร้นลับ เดาว่าจะต้องเล่นงานเธอไม่หยุดหย่อน กระทั่งอาจถึงขั้นร่วมมือกันเลยด้วยซ้ำ
ยามเดินผ่านคนพวกนี้ เธอทำได้เพียงวางท่าทีเฉยชาไม่ใส่ใจ แสร้งวางท่าของผู้แข็งแกร่ง เดินผ่านพวกเขาไปทีละก้าวๆ หากไม่ระวังแม้แต่นิดเดียว ก็จะดึงดูดความสงสัยและอยากรู้อยากเห็นของพวกนั้น ซึ่งนั่นอาจทำให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายได้
หากตกอยู่ในกำมือของคนพวกนี้ การตายอาจเป็นเรื่องที่สบายที่สุด เป็นไปได้มากว่าอาจถูกทำลายวรยุทธ์และกลายเป็นของเล่นของคนพวกนี้
เพราะคนพวกนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกวิชามาร หรือผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยไอพิฆาตเหล่านั้น สายตาที่มองมาที่เธอ ล้วนเหมือนคนที่ไม่เคยลิ้มรสหอมหวานของเนื้อมานานหลายปี สายตาเหมือนกำลังจ้องมองเนื้อรสดีก้อนหนึ่ง กระเหี้ยนกระหือรือที่อยากจะลิ้มลอง แทบอยากจะกระโจนเข้ามาฉีกเธอเป็นชิ้นๆ แล้วกลืนลงไปเสีย
………………………………….
ตอนที่ 2256 ออกไปไม่ได้
คนพวกนั้นมองเธอเดินไกลออกไปทีละก้าวๆ ฝีเท้าไม่เร็วหรือช้าเกินไป ค่อยๆ หายลับไปในความมืดยามกลางคืน เพียงแต่ แม้ว่าเธอจะมีรูปโฉมงดงาม พวกเขาเองก็ตะลึงในความงาม แต่สุดท้ายกลับไม่มีใครทำอะไร
เพราะเมื่อเธอจากไป กลิ่นอายอันเยือกเย็นที่ปกคลุมพวกเขาอยู่ก็หายไปเช่นกัน ในสถานที่เช่นนี้ ภูตผีเหล่านั้นไม่ได้ต่อกรด้วยง่ายเหมือนที่อื่น และก็เพราะมีความกังวลนี้ พวกเขาจึงไม่กล้าลงมือส่งเดช แม้ว่าผู้หญิงชุดแดงนั่นจะทำให้หัวใจของพวกเราร้อนรุ่ม อยากจะกระโจนเข้าใส่แทบขาดใจ แต่สุดท้ายยังเอาชนะความปรารถนาในใจได้อย่างมีสติ
คนที่รอดชีวิตในนี้ได้ แต่ละคนล้วนรู้วิธีการเอาชีวิตรอดเป็นอย่างดี เหล่านั้นที่ไม่ควรไปมีเรื่องด้วย หรือที่ดูแล้วพวกเขาไม่มีปัญญาสู้ได้ ก็ไม่ควรพยายามจะไปมีเรื่องด้วย ไม่อย่างนั้น พวกเขาอาจต้องชดใช้ด้วยชีวิตของตนเอง
หลังจากเดินผ่านจุดนั้นมาประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบจั้ง เฟิ่งจิ่วหยุดเดิน เธอหันกลับไปมองข้างหลังแวบหนึ่ง ขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด จากนั้นก็หยิบแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงออกมาจากห้วงมิติ
สมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ไม่ว่าที่ใดก็ล้วนส่งไปได้ ที่นี่แม้ไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน แต่ขอเพียงยังอยู่บนผืนแผ่นดินใหญ่ เธอก็น่าจะกลับไปได้
เธอกุมแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงไว้ในมือ หันไปมองรอบๆ ยังคงไม่มีอะไรเหมือนเดิม แต่ไอเย็นที่ชวนให้รู้สึกคนลุกยังคงอยู่ เธอรู้ได้เลยว่าสิ่งเหล่านั้นยังคงจับตาดูเธออยู่
เพียงแต่ ในเมื่อพวกมันไม่กล้าทำอะไรเธอ แล้วจะตามเธอมาทำไม? หรือกำลังมองหาโอกาส?
หลังจากกวาดมองรอบๆ แวบหนึ่ง เธอมองดูแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงในมือ เปิดมันออก ทว่าพริบตาที่เปิดแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงออก เธอก็นิ่งอึ้งไป
“ทำไมเป็นอย่างนี้?” เธอพึมพำ สองมือกำแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงแน่น สายตาจับจ้องมองมันเขม็ง
แต่ก่อน ทุกครั้งที่เธอเปิดแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวง ชื่อสถานที่ข้างในจะลอยขึ้นมา ตัวแกนเคลื่อนย้ายจี๋กวงก็ส่องแสงเรืองรอง ทว่าตอนนี้ ทุกอย่างกลับเงียบสงบ
รายชื่อสถานที่เหล่านั้นนิ่งเงียบไร้ความเคลื่อนไหว พวกมันไม่ลอยขึ้นมา ไม่มีแสงส่องออกมาด้วย แม้เธอจะถ่ายเทพลังเร้นลับเข้าไปแล้วก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเริ่มรู้สึกกดดันหนักอึ้ง ราวกับความหวังและประกายแสงหนึ่งเดียวที่เคยมี จู่ๆ กลับถูกทำลายลงในพริบตา ประกายแห่งความหวังถูกดับมอดแล้ว เธอสูดหายใจลึกอย่างพยายามสงบสติอารมณ์
เธอถือแกนเคลื่อนย้ายไว้ในมือทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ยังคงไร้การตอบสนองใดๆ สุดท้ายเธอทำได้เพียงเก็บแกนเคลื่อนย้าย พยายามเรียกแรงฮึดเพื่อเผชิญหน้ากับเส้นทางที่ต้อง รวมถึงอันตรายที่ต้องเจอหลังจากนี้
ฟ้ายังไม่สว่าง เธอจึงนั่งขัดสมาธิลงมา หลับตาครุ่นคิดอย่างใจเย็น ขณะเดียวกันก็ปล่อยดวงจิตออกไป สังเกตการเคลื่อนไหวรอบๆ
ครั้นปล่อยดวงจิตออกไป ก็สัมผัสได้ว่ายังมีดวงจิตสองดวงเพ่งเล็งมาทางเธอ เธอรู้ว่าในหมู่คนพวกนั้นยังมีคนคอยจับตาดูเธออยู่ ตอนนี้พวกนั้นไม่กล้าลงมือ เพราะกำลังคาดเดา และหวาดกลัว แต่เมื่อใดที่การคาดเดาและความหวาดกลัวไม่อาจต้านทานความปรารถนาในพวกเขาได้แล้ว พวกนั้นจะต้องเล่นงานเธอแน่
เมื่อถึงตอนนั้น ด้วยพละกำลังของเธอคนเดียวจะต่อกรกับผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์เซียนหลายสิบคนได้อย่างไร?
ดูท่า เธอต้องฉวยโอกาสเตรียมพร้อมรับมือเสียแล้ว
เฟิ่งจิ่วจึงเดินไปรอบๆ หยิบธงค่ายกลออกมาวางค่ายกลรอบๆ อย่างเงียบงัน…
………………………………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
