ตอนที่ 2137 ไม่ช่วย
“พวกท่านทำอย่างนี้ได้อย่างไรกัน! ทำอย่างนี้ได้อย่างไรกัน! ดึกดื่นอย่างนี้ไล่ข้าออกไป หากพวกข้าสองแม่ลูกมีอันตรายจะทำอย่างไร? พวกท่านไล่พวกข้าออกไปไม่ได้นะ!”
หญิงสาวตะโกนโวยวาย ไม่ยอมออกไป แต่สู้แรงเสี่ยวเอ้อร์ไม่ไหว สุดท้ายก็ถูกลากออกไปนอกโรงเตี๊ยม ทว่าพอเสี่ยวเอ้อร์จะกลับเข้ามา หญิงสาวก็ตามมาด้วย
“พวกท่านไล่พวกข้าได้อย่างไร? ลูกข้ายังป่วยอยู่ หากโดนลมหนาวแล้วป่วยหนักกว่าเดิมจะทำอย่างไร? ให้ข้าเข้าไป ให้ข้าเข้าไปข้างใน ข้าจะนั่งอยู่แค่ที่มุมร้าน ไม่ไปรบกวนแขกคนอื่น”
เสี่ยวเอ้อร์ผลักนาง “ไม่รบกวนแขกงั้นหรือ! คุณชายเขานั่งดื่มเหล้าอยู่ดีๆ เจ้าก็ไปหาเรื่องเขา จู่ๆ ก็ไปนั่งโต๊ะคนอื่นเขา แล้วยังชี้หน้าด่าเขาอีก! ก่อนหน้านี้เห็นว่าน่าสงสารจึงยอมให้เจ้าเข้ามา นึกไม่ถึงว่าเจ้ากลับเป็นคนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีอย่างนี้ ไปๆๆ ไปไกลๆ!”
หญิงสาวเซถอยไปข้างหลังสองสามก้าว ครั้นเห็นประตูโรงเตี๊ยมปิด นางเข้าไปไม่ได้อีก จึงยืนตะโกนด่าอยู่ข้างนอก “พวกเจ้าเห็นว่าคุณชายชุดเขียวเป็นคุณชายตระกูลผู้ดีจึงผูกสัมพันธ์ไม่ใช่หรือ? พวกเจ้าทำอย่างนี้ได้อย่างไร ข้าตัวคนเดียวซ้ำยังอุ้มลูกที่ป่วยไว้อีก สามีก็ไม่เอาข้าแล้ว ข้าไม่มีบ้านให้กลับ ตอนนี้พวกเจ้ายังไล่ข้าไปอีก พวกเจ้าเลือดเย็นเกินไปแล้ว!”
เสี่ยวเอ้อร์ที่อยู่ข้างในได้ยินวาจาเหล่านั้น ก็สบถด้วยความโกรธ “ไม่รู้จักบุญคุณ ไม่มีคุณธรรม ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี สมควรแล้ว!”
เฟิ่งจิ่วได้ยินเสียงที่ดังมาจากข้างนอก ไม่ได้พูดอะไร เพียงควงถ้วยสุราในมือเล่น ไม่รู้กำลังคิดสิ่งใดอยู่
แขกทั้งชั้นหนึ่งชั้นสองไม่มีใครอยู่ข้างหญิงสาวสักคน เพียงหันกลับไปดื่มสุราและพูดคุยกันต่อ กระทั่งฟ้าสาง ยามเปิดประตูอีกครั้ง แขกในโรงเตี๊ยมจึงค่อยๆ ทยอยจากไป
เวลานี้ หน้าหอยาสวรรค์ หญิงสาวที่ถูกไล่ออกจากโรงเตี๊ยมเมื่อคืนกำลังคุกเข่าอยู่หน้าประตู
“ขอร้องพวกท่านล่ะ ให้ข้าพบภูตหมอเถิด! ลูกข้าป่วยหนักมาก ขอภูตหมอได้โปรดช่วยเขาด้วย!” นางคำนับอยู่ตรงนั้น พลางเอ่ยว่า “ข้าได้ยินมาว่าหอยาสวรรค์มีภูตหมอผู้หนึ่งวิชาแพทย์สูงส่ง จึงตั้งใจเดินทางไกลมา เพื่อรักษาลูกข้า เงินในบ้านก็ใช้หมดแล้ว สามีก็ปลดข้าและไล่ข้าออกมา ยามนี้ข้าไม่เหลืออะไรแล้ว เหลือแค่ลูกของข้าคนเดียว ขอร้องพวกท่านล่ะ ขอร้องพวกท่านได้โปรดช่วยชีวิตลูกข้าด้วย!”
นางอุ้มลูกคุกเข่าอยู่หน้าหอยาสวรรค์ ร้องไห้วิงวอน พลางพร่ำพูดประสบการณ์อันเลวร้ายระหว่างทางที่เจอ ทำให้ผู้คนมารวมตัวมุงดูกันอยู่หน้าหอยาสวรรค์มากมาย
ด้านนอกหอยาสวรรค์ หยางเสี่ยวเอ้อร์ได้ยินหญิงสาวคร่ำครวญ ก็เดินเข้าไปข้างใน มาหยุดอยู่ข้างเหลิ่งหวา “พี่ชายเหลิ่งหวา พี่ชายตู้ นางดูน่าสงสารมาก พวกเราจะไม่สนใจนางจริงหรือ?”
เหลิ่งหวากับตู้ฝานนั่งดื่มชาอยู่ที่โต๊ะชาชั้นหนึ่ง ได้ยินคำถามของหยางเสี่ยวเอ้อร์ ทั้งสองมองหน้ากันอย่างยิ้มๆ ก่อนที่ตู้ฝานจะตอบว่า “ใต้หล้านี้มีคนน่าสงสารถมเถไป ผู้หญิงคนนี้น่าสงสารตรงไหนกัน? ข้าไม่เห็นรู้สึกได้เลย”
“แต่นางบอกว่าลูกนางป่วยหนักมาก ข้าเองก็เห็นแล้ว ลูกนางหน้าซีดมากจริงๆ” ว่ากันตามตรง นางทนดูไม่ได้จริงๆ เพราะอย่างไรเด็กก็ยังอายุน้อยขนาดนั้น หากป่วยหนักอะไรจริงๆ ขั้นมาเล่า? ปล่อยไว้ไม่ดูดำดูดี จะไม่เลือดเย็นเกินไปหรือ?
ได้ยินอย่างนั้น เหลิ่งหวาจึงอธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “บางทีลูกนางอาจป่วยหนักจริงๆ แต่วิธีการของหญิงสาวนางนี้เกินไปหน่อย”
………………………………….
ตอนที่ 2138 ปัญหา
“หมายความอย่างไร?” นางชะงัก เอียงคอมองเขาด้วยสายตาสงสัย ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเขานัก
“หญิงนางนี้มาขอรับการรักษา แต่กลับร้องไห้โวยวายและคุกเข่าอยู่หน้าหอยาสวรรค์ เพียงร้องไห้วิงวอนก็แล้วไป แต่นี่นางยังคร่ำครวญถึงประสบการณ์อันเลวร้ายระหว่างทางเพื่อเรียกความสงสารอีก”
เหลิ่งหวายิ้มอย่างอ่อนโยน มองหยางเสี่ยวเอ้อร์พลางเอ่ยว่า “นางกำลังอ้อนวอน และบีบบังคับในเวลาเดียวกัน นางพูดเสียตนเองน่าอนาถขนาดนั้น ไร้ที่พึ่งพิงซ้ำลูกยังป่วยหนักอีก หากเราไม่ช่วย ก็จะกลายเป็นคนใจจืดใจดำ ข้าว่านางคงคิดว่าหอยาสวรรค์เราใหญ่ขนาดนี้ จะต้องให้ความสำคัญกับชื่อเสียงและหน้าตา ฉะนั้นจึงได้ใช้ความสงสารจากชาวบ้านเป็นเครื่องมือเพื่อทำให้ตนบรรลุเป้าหมาย”
พูดมาถึงตรงนี้ เหลิ่งหวายิ้มๆ “พวกข้าล้วนไม่เห็นด้วยกับวิธีการของหญิงนางนี้ ด้วยเหตุนี้ พวกข้าจึงไม่สนใจนาง และไม่คิดจะช่วยด้วย”
“ถูกต้องแล้ว”
ตู้ฝานที่อยู่ข้างๆ โบกพัดในมือพลางพยักหน้า แม้พวกเขาจะเกิดความรู้สึกสงสารอยู่บ้าง แค่พวกเขากลับดูแคลนและไม่ชอบคนอย่างนี้ คนที่มาขอรับการรักษาอย่างนี้ อย่าว่าแต่นายท่านของพวกเขาไม่อยู่ แม้อยู่ พวกเขาก็ไม่ปล่อยให้นางได้พบนายท่านแน่นอน
หยางเสี่ยวเอ้อร์ได้ยินพวกเขาอธิบายจึงเข้าใจ อดเบิกตากว้างไม่ได้ ทำหน้าประหลาดใจ “จะขอรับการรักษายังมีวิธีการซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรมากมายอย่างนี้ด้วยหรือ? พวกท่านไม่บอก ข้าก็ไม่รู้”
ทั้งสองได้ยินก็อดยิ้มไม่ได้ ลอบส่ายหน้า นางเป็นคนตรงไปตรงมา จะทันความคิดของคนพวกนี้ได้อย่างไร
“พี่ชายเหลิ่งหวา พี่ชายตู้ ไม่น่าเล่าพี่สาวเฟิ่งถึงได้ให้พวกท่านทั้งสองเป็นผู้ดูแล พวกท่านร้ายกาจจริงๆ” นางมองทั้งสองคนด้วยสีหน้าชื่นชม รู้สึกว่าพวกเขาช่างฉลาดนัก
สายตาแอบจับจ้องไปที่เหลิ่งหวาเงียบๆ ลอบคิดในใจ หากแต่งงานกับพี่ชายเหลิ่งหวาได้ จะต้องโชคดีมากแน่ๆ นางคงไม่ต้องห่วงอะไรอีก
แต่ครั้นคิดดูอีกที นางก็อดถามไม่ได้ว่า “แต่นางอุ้มลูกคุกเข่าอยู่ข้างนอก เมื่อครู่ข้าเห็นว่าข้างนอกมีคนมามุงดูมากมาย เราจะปล่อยไว้แบบนี้หรือ?”
“หอยาสวรรค์ของเรามีกฎเกณฑ์ของเราอยู่แล้ว ในเมื่อนางจะคุกเข่า ก็ปล่อยให้นางคุกเข่าไป ไม่ต้องไปสนใจนาง” ตู้ฝานโบกพัดในมือ พลางตอบ
ได้ยินอย่างนั้น หยางเสี่ยวเอ้อร์จึงขอตัวก่อน ไม่อยู่รบกวนพวกเขาสองคนอื่น นางวิ่งไปดูที่หน้าประตู เห็นหญิงสาวนางนั้นอายุไม่มาก อีกทั้งยังรูปร่างหน้าตานับว่าสวย เหตุใดจึงคิดเรื่องซับซ้อนอย่างนั้นได้กันนะ?
ดูท่าทาง พวกเขาไม่คิดจะสนใจแน่นอน ผู้หญิงคนนี้ต่อให้อุ้มลูกคุกเข่าอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์
หลังจากหยางเสี่ยวเอ้อร์ขอตัวออกไป ตู้ฝานเอ่ยว่า “เหลิ่งหวา นายท่านน่าจะกลับมาภายในวันสองวันนี้ แต่จนป่านนี้ทางตลาดมืดก็ยังไม่ส่งข่าวมา เจ้าว่านายแห่งตลาดมืดจะมาหาพวกเราถึงหอยาสวรรค์หรือไม่?”
“หากเป็นอย่างที่ในจดหมายเขียนไว้จริงๆ อย่างนั้นก็ต้องมาแน่ นอกจากนายท่าน ตอนนี้เขายังเชื่อใจใครได้อีก? มีเพียงต้องมาที่นี่ เขาถึงจะปลอดภัย เพียงแต่ไม่รู้ว่าอาการของเขาหนักขนาดไหน หากถึงขั้นชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายจริงๆ เกรงว่า…”
“นายแห่งตลาดมืดมีพลังแข็งแกร่งขนาดนั้นยังบาดเจ็บขนาดนี้ เห็นได้ว่าศัตรูร้ายกาจเพียงใด ข้าเป็นห่วงว่าหากนายท่านเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ไม่รู้จะทำให้เกิดปัญหาด้วยหรือไม่?” ตู้ฝานสายตาดูเป็นกังวล
ได้ยินอย่างนั้น เหลิ่งหวายิ้มเอ่ยว่า “แม้จะมีปัญหาก็ช่วยไม่ได้ ข้าเชื่อว่าอย่างไรนายท่านก็ต้องช่วยแน่”
………………………………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
