ตอนที่ 2077 กลุ่มคนบ้า
ระหว่างสู้กัน มีคนกลิ้งตกลงมาจากข้างบน ชั่วขณะนั้นเสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องไม่ขาดสาย
กวนสีหลิ่นที่กำลังปีนเขาขึ้นมาจากข้างล่างเห็นอย่างนั้น ก็เอ่ยกับคนข้างล่างว่า “ลงไปก่อน ตอนนี้ไม่เหมาะจะขึ้นไป” แม้พวกเขากำลังจะปีนขึ้นไปจากด้านข้าง แต่สถานการณ์อย่างนี้ไม่เหมาะจะปีนขึ้นไปอีก ทว่า ในตอนที่เขากำลังจะลงไปด้วย ขณะเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบน ยอดเขาภายใต้แสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ ทำให้เขาเห็นประกายแสงอะไรบางอย่างรางๆ
นั่นศิลาเพลิง? หนำซ้ำยังเป็นศิลาเพลิงก้อนใหญ่มากเสียด้วย!
นึกมาถึงตรงนี้ เขาก้มหน้ามองทุกคนในกลุ่มแวบหนึ่ง ครั้นเห็นทหารรับจ้างคนอื่นต่างก็ลงไปถึงอย่างปลอดภัยแล้ว เขาจึงเรียกกระบี่บินขี่ขึ้นไปบนยอดเขา
“น่าแปลก ทำไมคนผู้นั้นจึงขี่กระบี่บินขึ้นไปข้างบนเลยล่ะ? เขาคิดจะทำอะไร?”
“เอ๊ะ? เขาบินผ่านไหล่เขาไปเลยนี่”
“นั่น! พวกเจ้าดูนั่น ด้านบนสุดของภูเขาไฟลูกนั้นมีประกายแสงเส้นหนึ่งสะท้อนออกมา นั่นศิลาเพลิงไม่ใช่หรือ?”
“สวรรค์! มันต้องเป็นศิลาเพลิงที่ก้อนใหญ่ขนาดไหนกัน? ก่อนหน้านี้เหตุใดไม่เคยเห็นมาก่อน?”
“รีบไปแย่งเร็ว! ศิลาเพลิงก้อนใหญ่ขนาดนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่ตีราคาไม่ได้เชียวนะ!”
คนข้างล่างต่างฮือฮากรูกันขึ้นไป ทยอยพากันขี่กระบี่บินขึ้นไปข้างบน ส่วนกวนสีหลิ่นที่ขึ้นไปถึงปากภูเขาไฟก่อนเห็นศิลาเพลิงก้อนนั้นแล้ว
เพียงแต่ ก้อนนี้ดูเหมือนจะต่างกับก้อนอื่นๆ ศิลาเพลิงก้อนอื่นจะเป็นหินสีดำที่มีประกายวาววับ ทว่าก้อนนี้กลับเป็นสีแดง สีของมันราวกับถูกเพลิงแผดเผา แดงสดงดงาม ชวนให้อดชื่นชมในความงามของมันไม่ได้
“หินก้อนนี้งามนัก! เอากลับไปฝากน้องสาวนางต้องชอบแน่ๆ”
กวนสีหลิ่นพึมพำ ดวงหน้าแข็งกร้าวเผยรอยยิ้มลิงโลดเหมือนเด็กน้อย เป็นสีหน้าที่จะเห็นได้เวลานึกถึงคนในครอบครัวเท่านั้น
เขาเข้าไปอุ้มหินสีแดงสวยก้อนใหญ่ที่ยากจะโอบด้วยมือสองข้างขึ้นมา เก็บเข้าไปในแหวนห้วงมิติ ตั้งใจจะนำกลับไปเป็นของขวัญให้เฟิ่งจิ่ว ทว่า ในเวลานี้เอง ไอสังหารที่พวยพุ่งมาจากข้างหลังทำให้เขาต้องหุบรอยยิ้มแห่งความดีใจ ขมวดคิ้วหันกลับมา ก็เห็นกระบี่ยาวพุ่งเข้ามา เสียงคำรามลั่นหลายเสียงดังตามมา
“เจ้าหนู! ส่งสมบัตินั่นมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”
“เจ้าหนู! แอบซุกไว้กินคนเดียวจะติดคอตายเอานะ!”
“เจ้าหนู เจ้าใจกล้าไม่เบาเลยนะ! กล้าซุกสมบัติชิ้นนั้นไว้คนเดียวต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้? ถ้ายอมส่งมาดีๆ ข้าจะให้เจ้าได้ตายศพสวย!”
ผู้ฝึกตนเหล่านั้นตะโกนกร้าว ถือกระบี่ล้อมกวนสีหลิ่นเข้ามา ทว่าในเวลานี้เอง เสียงคำรามแฝงกลิ่นอายพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งดังมาจากเบื้องล่าง
“ใครกล้าแตะต้องคนของกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือด! ฆ่า!”
สมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดถือดาบขี่กระบี่บินเหาะขึ้นมา คนพวกนั้นล้อมกวนสีหลิ่น เหล่าทหารรับจ้างล้อมรอบพวกเขา เสียงกระบี่และดาบกระทบกระทั่ง ชั่วขณะหนึ่ง สถานกาณ์โกลาหลวุ่นวาย
เหล่าคนที่ดูอยู่ข้างๆ ไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วมเดาะลิ้น “คนพวกนี้บ้าไปแล้วกระมัง? แม้ศิลาเพลิงก้อนนั้นจะใหญ่หน่อย แต่ก็ไม่เห็นต้องทุ่มสุดชีวิตขนาดนี้กระมัง?”
ชายฉกรรจ์ที่กำลังจะพุ่งตัวไปข้างหน้าได้ยินอย่างนั้น ก็ชะงักเท้าแล้วเหลือบมองเขา “เจ้าจะไปรู้อะไร? ใต้หล้านี้ไม่ทุ่มสุดชีวิตจะทำอะไรสำเร็จได้หรือ? เหล่าสหาย ฆ่าให้หมด! แย่งของเจ้าหนูนั่นมาไม่ได้ ก็แย่งของคนอื่นมา! ข้าอยู่ที่นี่มาครึ่งเดือนกว่า รอโอกาสนี้มานานแล้ว!” สิ้นเสียง ก็พาพวกคนข้างหลังพุ่งเข้าไป
คนที่ยืนดูอยู่ต่างเดาะลิ้น ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว เช็ดเหงื่อที่ไหลออกมา “มีแต่พวกคนบ้า…”
………………………………….
ตอนที่ 2078 ของขวัญให้น้องสาวข้า
“ฆ่า!”
“ฆ่าเจ้าหนูนั่นเสีย!”
“แย่งสมบัติชิ้นนั้นมาให้ได้!”
“ชิ้ง!”
“อ๊าก…”
“เกร๊ง!”
เสียงตะโกนคำรามดังปะปนกับเสียงต่อสู้กัน สถานการณ์โกลาหลวุ่นวายตั้งแต่กลางอากาศมาจนบนพื้นดิน เพราะการต่อสู้อันชุลมุน จึงเลี่ยงไม่ได้คนข้างๆ โดนลูกหลงได้ยาก ครั้นพวกคนที่ตั้งใจเล่นงานกวนสีหลิ่นคนเดียวถูกฟันบาดเจ็บ ก็พากันเดือดดาลเคียดแค้น
“กล้าฟันข้าหรือ? ไม่อยากอยู่แล้วกระมัง! เอาดาบข้าไปกิน!”
“ซี๊ด! บัดซบ! ข้าจะฆ่าเจ้า!”
การต่อสู้อันชุลมุนเริ่มวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ พลังดาบและกระบี่ฟาดฟันไปทั่ว ประกายเยือกเย็นพวยพุ่งพาดผ่าน บางคนเห็นท่าไม่ดี ก็แอบถอยออกไปเงียบๆ ส่วนเหล่าคนโง่ที่เอาแต่พุ่งไปข้างหน้ากลับถูกฟันบาดเจ็บ บ้างก็ถูกฟันตาย ส่วนพวกคนที่ล้อมโจมตีกวนสีหลิ่น ยิ่งสู้ก็ยิ่งตกตะลึง โดยเฉพาะเมื่อเห็นเขาตวัดดาบเล่มใหญ่ พลังกระบี่เส้นหนึ่งฟาดฟันเข้ามา กลุ่มคนกรีดร้องหลีกหนี
“อ๊าก!”
มีคนหนีไม่ทัน ถูพลังกระบี่ฟันร่างขาดเป็นสองท่อน เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว กลายเป็นภาพน่าสยดสยอง!
“ซี๊ด! จะ เจ้าหนูนี่เป็นเทพสังหารที่โผล่มาจากที่ใดกัน?”
กลุ่มคนที่ถอยออกไปแต่แรกรวมถึงเหล่าผู้ฝึกตนที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ต่างก็ตกตะลึง ทหารรับจ้างนายนั้นแม้จะเป็นเพียงผู้ฝึกพลังเร้นลับ แต่พลังต่อสู้กับน่าสะพรึงมาก
หลังจากตวัดดาบสังหารคนที่รุมล้อมเขา กวนสีหลิ่นถือดาบชี้เฉียงลงบนพื้น ก่อนจะตวาดเสียงกร้าว “ยังมีใครกล้าเข้ามาแย่งอีก!”
คนที่รอดชีวิตที่เหลือต่างถอยหลังอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่กล้าเข้าใกล้เขาอีก ล้อเล่นหรือเปล่า แม้สมบัติล้ำค่าชิ้นนั้นจะดีแค่ไหน แต่หากไม่มีชีวิตอยู่แล้วจะเอาสมบัติชิ้นนั้นไปทำไมกัน!
หนำซ้ำ เจ้าหนูนั่นก็ประหลาดเกินไปแล้ว เป็นเพียงผู้ฝึกพลังเร้นลับ กลับมีพลังต่อสู้ที่น่ากลัวขนาดนี้ แข็งแกร่งผิดมนุษย์เกินไปแล้ว! พวกเขาไม่อยากอยู่แล้วหรืออย่างไรถึงจะกล้าเข้าไปแย่งของของเขาอีก
เหล่าสมาชิกทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดมาหยุดอยู่ข้างกายกวนสีหลิ่น หัวหน้ามองเขา “เสี่ยวกวน ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
“ไม่เป็นไรขอรับ” กวนสีหลิ่นส่ายหน้าตอบ ก่อนจะหันมองคนรอบๆ ด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก จากนั้นก็หันมารายงานหัวหน้าของเขา “หัวหน้า ข้าหาศิลาเพลิงเจอหนึ่งก้อน ตั้งใจจะมอบให้น้องสาวของข้า”
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพยัคฆ์เดือดพยักหน้า “เจ้าวางใจ ทหารรับจ้างของเราก็มีกฎเกณฑ์เหมือนกัน นอกจากภารกิจแล้ว ของที่หาเจอในป่านี้ล้วนแบ่งกันได้ตามใจชอบ ไม่จำเป็นต้องมอบให้กลุ่มทหารรับจ้าง”
“ขอบคุณหัวหน้ามากขอรับ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“หึๆๆ มีอะไรให้ขอบคุณกัน กลุ่มของเราก็มีตรงนี้แหละที่ค่อนข้างอิสระหน่อย” หัวหน้าเอ่ย ก่อนถามว่า “เจ้าไม่เห็นหญ้าเพลิงฉายบริเวณไหล่เขากระมัง?”
“อืม ไม่เห็นขอรับ” กวนสีหลิ่นตอบ
“เข้าใจแล้ว! อย่างนั้นเราหากที่พักกันก่อน ในเมื่อมาถึงนี่แล้วจะปล่อยให้เหล่าพี่น้องของเราเสียเที่ยวไม่ได้ หาเวลาขึ้นไปอีกครั้ง แม้จะหาหญ้าเพลิงฉายไม่เจอ หาศิลาเพลิงกลับไปสักหน่อยก็ยังดี”
“ได้ขอรับ” เขาพยักหน้า เดินไปด้านหลังภูเขาที่ค่อนข้างอากาศเย็นกว่าพร้อมกับเหล่าสมาชิก
ทว่าในเวลานี้เอง เฟิ่งจิ่วที่พักอยู่ในที่อากาศเย็นหลังเขากำลังหรี่ตาพักผ่อนอยู่ ตาเฒ่าเองก็ไม่รู้ว่าดื่มสุราไปมากขนาดไหน ฟุบหลับไปตั้งนานแล้ว กลับเป็นจัวจวินเยวี่ยที่ยืนเฝ้าอยู่บริเวณนั้นตลอด
ครั้นได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาทางนี้รางๆ จัวจวินเยวี่ยเพ่งมองด้วยความระแวดระวัง จนกระทั่ง…
………………………………….
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
