เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า 1903 เส้นทางแห่งความตาย / 1904 แรงกดดันของผู้แข็งแกร่ง

ตอนที่ 1903 เส้นทางแห่งความตาย / ตอนที่ 1904 แรงกดดันของผู้แข็งแกร่ง

ตอนที่ 1903 เส้นทางแห่งความตาย

“พวกเราคงออกไปไม่ได้แล้ว ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นคิดจะทำให้พวกเราหมดแรงตายกันไปเอง อยู่ในนี้ไม่ต้องรอให้พวกเขาลงมือ เราก็คงรอดยากแล้ว”

ชายชุดดำคนหนึ่งเอ่ยขึ้น พลางลุกขึ้นนั่งทอดมองทะเลทรายเวิ้งว้างกว้างใหญ่ตรงหน้า ถอนหายใจเบาๆ “นึกไม่ถึงว่าค่ายกลมายานี่จะร้ายกาจเพียงนี้ ข้าเพิ่งเคยเห็นค่ายกลมายาแบบนี้เป็นครั้งแรก เกรงว่าแม้เป็นหัวหน้าก็คงเข้ามาช่วยพวกเราไม่ได้แล้ว”

หมายเลขหนึ่งได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้น แล้วพูดกับทุกคนว่า “พวกเราจะนั่งรอความตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ พักมาครู่หนึ่งแล้ว ตอนนี้ลุกขึ้นมากันเถิด! พวกเราต้องหาให้เจอว่าประตูเป็นอยู่ที่ใด”

“แต่ในหมู่พวกเราไม่มีใครชำนาญเรื่องค่ายกลเลยนะ เจ้าลืมแล้วหรือว่าก่อนหน้านี้เราเคยหลงเข้าไปในประตูตายหลายครั้ง จนทำให้บาดเจ็บไปทั้งตัว และเกือบตายอยู่ในนี้แล้ว? ยิ่งไปกว่านั้น ทิศทางในนี้เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา พวกเราไม่มีทางหาเจออยู่แล้ว”

“แล้วอย่างไรเล่า? อย่างไรก็ยังดีกว่านั่งรอความตายอยู่ที่นี่กระมัง?”

ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนก็เงียบไปครู่หนึ่ง ไม่นานพวกเขาก็พากันลุกขึ้น “ได้! ไปหากัน! แม้จะต้องเจอการโจมตีจนตาย ก็ดีกว่านั่งรอความตายอยู่ที่นี่”

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนเริ่มออกตามหาประตูเป็นอีกครั้ง พวกเขาเดินอยู่ในค่ายกลมายา พลางคลำทางไปเรื่อยๆ แต่ละฝีก้าวล้วนเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ภาพและสิ่งของตรงหน้าก็เปลี่ยนแปลงไปตามค่ายกลมายาอย่างต่อเนื่อง สายลมม้วนพัดเอาฝุ่นดินปลิวตลบ ดวงอาทิตย์เจิดจ้าส่องกลางหัว ทำให้พวกเขาก้าวเดินอย่างยากลำบาก

“ดูนั่น? ตรงนั้นมีหินอยู่ก้อนหนึ่ง!” ชายชุดดำคนหนึ่งร้องตะโกน ชี้ไปยังหินก้อนใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ในค่ายกลมายาแห่งนี้ ไม่ว่าสิ่งของใดก็อาจเป็นกุญแจสำคัญในการทำลายค่ายกลมายาได้ทั้งสิ้น

“ไปดูกันเร็ว!” ทุกคนตะโกนอย่างตื่นเต้น สาวเดินไปข้างหน้าเร็วๆ ครั้นมาถึงตรงนั้น พวกเขายืนมุงดูก้อนหินครู่หนึ่ง ก่อนจะปรึกษากัน “ยกออกมาดูไหม? หากไม่ใช่ประตูเป็น เกรงว่าจะมีอันตรายอีก”

“ได้! ยกเถิด!”

ทุกคนพร้อมใจกันเอ่ย หนึ่งในนั้นก้าวออกมายกหินออก ในเสี้ยวพริบตาที่ยกหินก้อนนั้นออก ใต้เท้าพลันปรากฏหลุมดำหลุมหนึ่ง ทุกคนที่ยืนล้อมอยู่บริเวณนั้นพลันตกลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

หมายเลขหนึ่งเห็นว่าด้านล่างเป็นมีดแหลมคมหลายเล่มที่ชี้ตั้งขึ้นมาข้างบน ก็อดตกใจไม่ได้ รีบหยิบอาวุธชิ้นหนึ่งออกมาโยนลงไป ขณะที่อาวุธชิ้นนั้นขยายเป็นชิ้นใหญ่ปกคลุมลงไปข้างล่าง คนข้างบนก็ทยอยร่วงตกลงไปบนอาวุธชิ้นนั้น

หลังจากกรีดร้องด้วยความตกใจ ไม่นานทุกคนก็ได้สติ แต่ละคนต่างนึกกลัวในใจ “เหมือนไปเยือนประตูนรกมาครั้งหนึ่งจริงๆ หากไม่ได้อาวุธของหมายเลขหนึ่ง เกรงว่าพวกเราคงถูกแทงจนร่างพรุนแล้ว”

ทว่าในเวลานี้เอง ก็พลันได้ยินเสียงวัตถุเหล็กดังขึ้น ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง จึงเห็นว่าบนปากหลุมถูกเหล็กสีดำปิดไว้ ขณะเดียวกัน เสียงหัวเราะดังลั่นก็ดังขึ้น

“ดูสิ เจ้าโง่พวกนี้พากันกระโดดลงหลุมไปเอง ข้าบอกแล้วใช่ไหม? เล่นงานพวกมันเราไม่ต้องลงมือด้วยตัวเองหรอก”

“ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว แต่คนพวกนี้ตกอยู่ในกำมือเราแล้ว อย่างไรเราก็ต้องเล่นกับพวกมันให้สนุกสักหน่อยสิ!”

“จะเล่นอย่างไร?”

ผู้ฝึกวิชามารสิบกว่าคนยืนล้อมวงแล้วจ้องคนที่อยู่ในหลุม หัวเราะอย่างชั่วร้าย “จะราดน้ำมันจุดไฟเผาพวกมัน? หรือว่าเทน้ำลงไปข้างล่าง มองดูพวกมันจมน้ำตายดีเล่า?”

หมายเลขหนึ่งที่อยู่ข้างล่างได้ยิน ก็มองรอบๆ แวบหนึ่ง บอกว่า “ข้าจะขี่อาวุธบินข้นไป พวกเจ้าลองดูว่าจะฟันหรือผลักเหล็กที่ปิดไว้ข้างบนได้หรือไม่”

“ได้!” ทุกคนรับคำ แม้พวกเขารู้ว่าตนเองจะต้องตายอยู่ที่นี่ แต่ใบหน้ากลับไร้ความกลัว

………………………………….

ตอนที่ 1904 แรงกดดันของผู้แข็งแกร่ง

“ฮ่าๆๆ? คิดจะขึ้นมา อย่างนั้นก็ต้องดูว่าพวกเจ้ามีปัญญาหรือไม่” เสียงหัวเราะข้างบนดังลงมา จากนั้นก็ราดน้ำมันลงมา น้ำมันเหล่านั้นสาดลงมาข้างล่าง เปียกเลอะตามร่างกายของพวกเขา กลิ่นค่อนข้างเสียดจมูก ไม่นานก็เห็นลูกไฟหลายลูกพุ่งลงมา

ไม่ต้องเอ่ยปาก ทุกคนที่อยู่ข้างในต่างร่วมใจกันบินเข้าไปดับไฟ เพียงแต่ แม้พวกเขาจะเร็วอีกแค่ไหน ก็ยังมีสะเก็ดไฟกระเด็นไปโดนน้ำมันอยู่ดี พริบตาเดียวไฟก็ลุกลามทันใด

“อ๊าก!”

หนึ่งในนั้นถูกไฟเผา ความรู้สึกร้อนรุ่มทำให้เขาตะโกนด้วยความตกใจ คนข้างๆ รีบตะโกนบอก “รีบถอดเสื้อผ้าออกเร็ว!”

เมื่อเห็นคนข้างล่างถูกไฟเผา ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นที่อยู่ข้างบนพากันหัวเราะชอบใจเสียงดัง “ดูท่าทางโง่เง่าของพวกมันสิ ช่างน่าสนุกนัก” นาทีที่สิ้นเสียงหัวเราะของพวกเขา จู่ๆ เสียงเย็นชาหนึ่งก็ดังมาจากข้างหลัง

“น่าสนุกนักหรือ? ไม่สู้ พวกเจ้าก็ลงไปลองดูหน่อยเป็นอย่างไร?”

เสียงที่จู่ๆ ก็ดังขึ้น ทำให้พวกผู้ฝึกวิชามารสะดุ้งหันหลังขวับ เห็นเงาร่างสีเขียวร่างหนึ่งโฉบเข้ามา พวกเขายังไม่ทันมองหน้าเขาให้ชัดเจน หนึ่งในนั้นก็ถูกปาดคอ เลือดพุ่งกระฉูด ล้มลงไปชักกระตุกอยู่บนพื้นแล้ว

“บัดซบ! เด็กเวรจากไหนกัน! ฆ่ามัน!”

ชายคนหนึ่งสบถเกรี้ยวกราด ถือกระบี่โจมตีเข้าไป เพียงแต่ยังไม่ทันเข้าใกล้ กลับถูกเตะกระเด็นออกไป ยามเห็นเหล็กสีดำที่ปิดปากหลุมอยู่ เฟิ่งจิ่วหยิบกระบี่คมพยับออกมา พลังกระบี่ขุมหนึ่งถูกฟันออกไป เห็นเพียงประกายแสงสีเขียวฟันเหล็กแผ่นนั้นเป็นสองท่อนในพริบตา

เธอก้าวเข้าไปดู เห็นคนข้างล่างเงยหน้ามองขึ้นมา ยามเห็นว่าเป็นเธอ แต่ละคนล้วนมีสีหน้าดีใจ

“หัวหน้า!”

นาทีนี้ ทุกคนตื่นเต้นดีใจ พวกเขานึกไม่ถึงว่าหัวหน้าของพวกเขาจะมาถึงเร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังมาถึงตอนที่ชีวิตของพวกเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายพอดี หัวใจที่เดิมทีไม่มีความหวังใดเหลืออยู่แล้ว ครั้นเห็นใบหน้าสะอาดสะอ้าน ก็อดดีใจ ตื่นเต้น และซาบซึ้งขึ้นมาไม่ได้

“รีบขึ้นมาเร็ว!”

เฟิ่งจิ่วตะโกน เธอหันกลับไปมองผู้ฝึกวิชามารที่ถือกระบี่เหล่านั้นแวบหนึ่ง เห็นว่าคนพวกนั้นก็เป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินด้วยเช่นกัน สิ่งที่ต่างกันมีเพียงคนพวกนั้นมีผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินขั้นสูงสุดมากกว่า หนำซ้ำสามารถวางค่ายกลที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ไว้ในป่าได้ ดูท่าคงมีคนที่ชำนาญเรื่องค่ายกลรวมอยู่ในกลุ่มด้วย

“กระบี่คมพยับ กระบี่เทวะโบราณ?”

ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นเองก็รู้จักกระบี่คมพยับเหมือนกัน ยามนี้เห็นว่าเหล็กปิดปากหลุมถูกเด็กหนุ่มชุดเขียวฟันอย่างง่ายดาย กอปรกับเห็นประกายแสงสีเขียวส่องสะท้อน จะไม่รู้อีกได้อย่างไรว่านั่นเป็นกระบี่คมพยับเทวะโบราณ?

“ฆ่ามัน! เอาชีวิตมันไปถวายจอมมาร เราต้องได้รางวัลอย่างงามแน่!”

หนึ่งในนั้นตวาดสั่ง ในดวงตาเผยแววละโมบ กระบี่เทวะโบราณอย่างนี้ควรอยู่ในมือพวกเขามากกว่า เขาเชื่อว่าขอเพียงนำกระบี่นี้ไปถวายให้เบื้องบน พวกเขาจะต้องได้รางวัลอย่างแน่นอน!

“อยากได้กระบี่คมพยับของข้า? เช่นนั้นก็ต้องดูว่าพวกเจ้ามีปัญญาหรือไม่”

เฟิ่งจิ่วกระตุกมุมปากยิ้มเย็น กระบี่คมพยับในมือพลิกหมุน พลังกระบี่สีเขียวพุ่งแทงไปยังผู้ฝึกวิชามารพวกนั้น พลังกระบี่สีเขียวเหล่านั้นในนาทีนี้ดูเหมือนใบไผ่สีเขียว ดุดันและน่ากลัว พลังกระบี่แต่ละเส้นล้วนแฝงไว้ด้วยพลังของผู้ฝึกตนระดับปราชญ์เซียนและไอสังหาร พวยพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วดุจลำแสง

“อ๊าก!”

“ซี๊ด!”

“บัดซบ! นึกไม่ถึงว่ามันจะเป็นผู้ฝึกตนระดับปราชญ์เซียน!”

ผู้ฝึกวิชามารตกตะลึง หันหลังคิดจะหนีไป ทว่าไอสังหารด้านหลังตามมาติดๆ แรงกดดันของผู้แข็งแกร่งแผ่ปกคลุมลงมา…

………………………………….