ตอนที่ 1821 พุ่งโจมตีเข้าไป
“กรรซ์!”
เสือปีศาจโจมตีพลาดเป้า มันรีบหยุดฝีเท้า ละอองฝุ่นที่กระจายเพราะมันกระโจนเข้ามาบดบังการมองเห็นของมัน กว่ามันจะมองเห็นได้ชัดอีกครั้ง ดวงตาของมันก็ปรากฏแววเดือดดาล!
มนุษย์ตัวกระจ้อยร่อย กลับกล้าหนีไปจากปากเสืออย่างมัน! ช่างกล้านัก! มันรีบหมุนตัว สายตาเหี้ยมเกรียมตวัดมอง จดต้องเงาร่างสีเขียวที่กำลังกรีดร้องเสียงแหลม และวิ่งหนีไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต ไม่รอให้นายของมันออกคำสั่ง มันคำรามด้วยความบ้าคลั่ง สี่เท้าพุ่งกระโจนไปข้างหน้า
“กรรซ์!”
“อ๊าก!”
เสียงคำรามด้วยความเดือดดาลของเสือปีศาจ ผสมผสานกับเสียงกรีดร้องด้วยความลนลานของเด็กหนุ่มดังก้องไปทั่วสนาม เห็นเด็กหนุ่มที่ถูกสัตว์ร้ายไล่ตาม คนกว่าสามร้อยคนได้แต่ทำหน้าตะลึงงัน
เด็กหนุ่มนั่นเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานกระมัง! เสือตัวนั้นเป็นถึงสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด เมื่อครู่เด็กหนุ่มหนีรอดจากปากของมันไปได้อย่างไรกัน? ตอนนี้เขากำลังวิ่งหนีไปทั่วสนาม เสือปีศาจตัวนั่นวิ่งตามไล่หลังรอบแล้วรอบเล่า กลับยังจับเขาไม่ได้อีก?
ดินทรายในสนามตลบอบอวลไปทั้งสนาม ทำให้พวกเขามองเห็นได้ไม่ชัด พวกเขาอดไม่ได้ที่จะดึงสติกลับมา หันไปมองผู้อาวุโสกุ่ยที่อยู่ข้างหน้า
ผู้อาวุโสกุ่ยปล่อยสัตว์ร้ายที่เป็นสัตว์คู่พันธสัญญาของเขาออกมา ตั้งใจจะเอาชีวิตของเด็กหนุ่มจริงหรือ? แม้คนที่นี่ล้วนโหดเหี้ยมไร้ความเป็นคน แต่ไหนบอกว่าจะฝึกพวกเขาไว้เป็นสายลับไม่ใช่หรือ? ถึงจะคัดคนออกด้วยความตาย ก็ไม่น่าจะใช้วิธีที่โหดร้ายตรงๆ อย่างนี้กระมัง?
อย่าว่าแต่เด็กหนุ่มตัวผอมแห้งคนนั้นเลย แม้แต่คนที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา ก็เกรงว่าไม่อาจเอาชีวิตรอดจากปากของสัตว์ร้ายตัวนั้นได้ เด็กหนุ่มชุดเขียวจนถึงตอนนี้ยังไม่โดนกัดตาย ก็เป็นเพียงเพราะว่ายังมีแรงเหลืออยู่ หากหมดแรงเมื่อใด เดาว่าจะต้องเกิดภาพนองเลือดแน่นอน…
ผู้อาวุโสกุ่ยที่เห็นภาพนั้นหรี่ตา ขณะเดียวกันก็แววตาไหวระริก สายตาของเขาจับจ้องเด็กหนุ่มชุดเขียวที่วิ่งหนีเตลิดไปทั่วสนาม พลางครุ่นคิดในใจ
กลิ่นอายที่แผ่ออกมารอบกายของเด็กหนุ่มเป็นกลิ่นอายของผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานจริงๆ แม้จะอยู่ระหว่างวิ่งหนี และกรีดร้องลนลาน แรงกดดันที่เปล่งออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องก็เป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานจริงๆ
หนำซ้ำ การวิ่งหนีของเขาก็ดูเหมือนไม่ได้มีอะไรแปลกหรือพิเศษแต่อย่างใด เส้นทางการวิ่งหนีล้วนเกิดจากความลนลานทั้งสิ้น ฝีเท้าก็เป็นฝีเท้าที่เห็นได้ทั่วไป หากจะให้บอกว่ามีจุดใดพิเศษ เช่นนั้นก็คงเป็นเรื่องที่เขาวิ่งเร็วกว่าคนอื่น
จะพูดหรืออธิบายอย่างไรดี?
เขาไตร่ตรอง จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา ใช่แล้ว ท่าทางของเด็กหนุ่มตอนนี้เหมือนกระต่ายที่ตกใจกลัว และกำลังวิ่งหนีเตลิดไปทั่วทิศภายใต้กรงเล็บของเสือ
“กรรซ์!”
เสือปีศาจดวงตาแทบลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง เสียงคำรามเดือดดาลเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ ดังก้องขึ้นเรื่อยๆ ลึกๆ ข้างในรู้สึกถึงความล้มเหลว ยิ่งมีเพลิงโทสะแผดเผาในใจ
เจ้ามนุษย์สมควรตาย! เจ้าเด็กบัดซบ! วิ่งเร็วกว่ากระตายเสียอีก! มันไม่เชื่อหรอกว่าจะตามเขาไม่ทัน!
“อ๊าก! ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย…อย่ากัดข้า อย่ากัดข้านะ…”
เฟิ่งจิ่ววิ่งหนีพร้อมกับตะโกนด้วยความแตกตื่น ท่าทางหอบกระหืด ความเร็วก็ดูเหมือนจะลดลง เสื้อสีเขียวโบกสะบัดกลางสายลม เสือปีศาจด้านหลังกระโจนตัวเข้ามา เกือบจะกัดชายเสื้อได้แต่กลับกัดไม่โดน ตรงกันข้ามงับโดนแค่ดินทราย มันจึงยิ่งคลุ้มคลั่ง
“กรรซ์!”
มนุษย์! ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!
เฟิ่งจิ่วที่กำลังวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงคล้ายสะดุดก้อนหิน ล้มคะมำไปข้างหน้าท่ามกลางดินทราย ขณะเดียวกัน เสือปีศาจข้างหลังเห็นอย่างนั้นก็รีบฉวยโอกาสพุ่งเข้าไปทันที…
………………………………….
ตอนที่ 1822 โจมตีขาที่สาม
ทว่าในนาทีนั้น เด็กหนุ่มที่สะดุดล้มไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากที่ใด กลับยกขาข้างหนึ่งขึ้นแล้วถีบออกไปเต็มแรง
ไม่เพียงเท่านั้น แม้เขาจะเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐาน แต่ลูกถีบนั้นหากถีบโดนบนตัวหรือบนขาของเสือปีศาจ ล้วนไม่ส่งผลใดๆ แต่จุดที่ลูกถีบนั้นโดนกลับเป็นจุดที่ไม่ว่าผู้ชายหรือสัตว์เพศผู้ตัวใดโดนล้วนต้องทนไม่ไหว เป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุด ผลลัพธ์ย่อมต่างกันอยู่แล้ว
“โฮก!”
เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดหลุดออกมาจากปากของเสือปีศาจที่กระโจนเข้าไป เพราะลูกถีบนั้นโดนจุดสำคัญของมัน มันจึงอ่อนแรงไปทั้งตัว เจ็บจนต้องขดตัวเป็นวงกลม จากนั้นก็ล้มคะมำไปข้างหน้าอย่างแรง
“โครม!”
เสือปีศาจตัวนั้นล้มคะมำไปข้างหน้าในสภาพกึ่งขดตัว เพียงแต่ท่าทางของมันดูไม่ค่อยปกตินัก เพราะขาหน้าของมันขดตัวกลับเข้าหาตัว แต่ขาหลังกลับยังอยู่ในท่าพุ่งกระโจนไปข้างหน้า หนำซ้ำหลังจากล้มคะมำลงบนพื้น มันก็เอาแต่ส่งเสียงครวญคราง ขาหลังยังสั่นระริกเล็กน้อย ราวกับกำลังทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสก็ไม่ปาน
ทุกคนที่เห็นภาพนั้นมุมปากกระตุก ต่างหุบหว่างขาโดยสัญชาตญาณ รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยรางๆ ลูกถีบเต็มแรงของผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐาน ซ้ำยังเป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุด นี่ไม่ใช่การโจมตีที่จะรับไหวกันทุกคน ไม่เช่นนั้น สัตว์ร้ายที่เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดก็คงไม่นอนขดตัวร้องครวญครางอยู่บนพื้นอย่างนั้น
ผู้อาวุโสกุ่ยสายตาไหวระริก ตวัดมองเด็กหนุ่มที่เสียหลักล้มนั่งอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง ดูเหมือนคาดไม่ถึง
นึกไม่ถึงจริงๆ เด็กหนุ่มกลับรอดชีวิตจากกรงเล็บของเสือปีศาจมาได้ ดูท่า ผู้อาวุโสเฝิงส่งคนอย่างนี้เข้ามา คงเพราะมีเหตุผลอยู่บ้าง บางที อาจเพราะมองเห็นจุดเด่นด้านความเร็วและการออกไพ่ที่แตกต่างจากคนอื่นกระมัง?
หากเป็นเช่นนี้ จะปล่อยให้เขาตายไปทั้งอย่างนี้ก็น่าเสียดาย ไม่สู้…
เขาโบกมือ เสือปีศาจที่ขดตัวอยู่บนพื้นพลันหายตัวไปต่อหน้าทุกคนทั้งอย่างนั้น เห็นเพียงเขาไม่พูดอะไรสักคำ ก็หมุนตัวเดินจากไป คนที่เหลือได้แต่ยืนมองหน้ากันอยู่ตรงนั้น
เฟิ่งจิ่วก้มหน้าเล็กน้อย หอบหายใจคำโต แท้จริง นัยน์ตาที่หลุบต่ำกลับมีประกายยิ้มหยันพาดผ่าน
เธอเป็นคนที่จะยอมเสียเปรียบใครเสียที่ไหน? ในเมื่อคิดจะปล่อยเสือปีศาจตัวนั้นออกมากัดขาเธอ เธอก็จะกำจัดขาที่สามของมันเสีย ลูกถีบของเธอ อาจดูเหมือนอย่างมากก็ทำให้สัตว์ร้ายตัวนั้นเจ็บปวดเล็กน้อย แต่หากคิดจะยกขาที่สามขึ้นมาอีกครั้ง หึๆ คงไม่ง่ายแล้ว
ในเมื่อคิดจะฝึกสายลับ เช่นนั้นเธอก็ต้องแสดงความสามารถบ้าง หากเธอแสร้งทำตัวอ่อนแอตลอด ย่อมต้องถูกสังหารเท่านั้น ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เธอก็ไม่ถือสาที่จะแสดงความสามารถให้พวกเขาได้เห็นบ้าง
ผู้อาวุโสกุ่ยที่กลับมาถึงเรือนไม้ปล่อยให้หญิงสาวข้างหลังนวดไหล่ให้เขา เขาหรี่ตา กำชับผู้ฝึกวิชามารสองสามคนที่เดินตามเข้ามา “จัดแจงลงไป ภายในสามวัน ข้าต้องการเห็นคนที่เหลือจากการถูกคัดเลือกแล้ว”
“ขอรับ!”
ผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นรับคำ จากนั้นก็หมุนตัวออกจากห้องกลับไปที่สนาม เรียกรวมทุกคน แล้วชี้ไปที่ป่าลึกที่อยู่นอกสนามผืนนั้น “เห็นป่าที่อยู่ด้านนอกนั่นหรือไม่? อีกสามวันให้ไปที่อีกฝั่งหนึ่งของป่าผืนนั้น คนที่ไปไม่ถึงก่อนอาทิตย์ตก จะต้องตายอยู่ในป่าทั้งหมด!”
เสียงเหี้ยมเกรียมหยุดชะงัก ตวัดมองทุกคนแวบหนึ่ง ก่อนกล่าวอีกว่า “อีกอย่าง ต้องตายด้วยการถูกตัดร่างกายเป็นท่อนๆ ด้วย!”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วที่ยืนอยู่ข้างหลับเก็บซ่อนแววตา ในใจรู้ดีว่าหากคิดจะไปยังอีกฝั่งของของป่า จะต้องมีอุปสรรคกีดขวางแน่นอน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=151,215 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
