เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]บทที่ 2385 เอากระจกของข้าคืนมา

บรรพบุรุษผู้ใช ้เงาพบว่ามีวัตถุโลหะประหลาดชิ้นหนึ่งลอยอยู่ข้าง กายตนเอง

วัตถุชิ้นนี้คืออะไร?

คาถามนี้เกิดขึ้นในใจ แต่ทันใดนั้นเอง ความเปลี่ยนแปลงก็อุบัติ ขึ้น

ตู้ม!

ก้อนเมฆรูปเห็ดสีแดงส้มระเบิดตัวข้างกายบรรพบุรุษผู้ใช ้เงา

คลื่นพลังมหาศาลกวาดออกไปทั่วทุกสารทิศ

นี่คือการระเบิดที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด

นี่คือการโจมตีรูปแบบใหม่

วัตถุโลหะที่มีหน้าตาธรรมดาอยู่ดี ๆ ก็สามารถระเบิดพลังท าลาย ล้างออกมาได้อย่างรุนแรง แม้แต่บรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาก็ไม่ทันตั้งตัว กว่าจะรู ้อีกที มวลพลังมหาศาลก็ระเบิดออกมาแล้ว และร่างกายของ เขาก็ถูกฉีกกระชากออกเป็ นชิ้น ๆ…

“บัดซบ!”

หวังจงสบถออกมาด้วยความเดือดดาล ก่อนจะหันหลังกลับและ หลบหนีออกไป

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะตัดสินใจล่าถอย เช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

โจวเทียนอวิ๋นที่ถูกซัดลอยกระเด็นกลับไปเพิ่งจะเหาะกลับมาถึง อาณาเขตการต่อสู้อีกครั้ง การระเบิดเกิดขึ้นกะทันหัน เขาจึงมีอัน ต้องกระเด็นกลับไปทางเดิมเป็ นครั้งที่เท่าไหร่เขาก็จาไม่ได้แล้ว

หลินรั่วซูกับองค์ชายเจี้ยนอวี่ซึ่งกาลังพัวพันอยู่กับการต่อสู้ต่าง รับรู ้ได้ถึงคลื่นแรงระเบิดมหาศาล พวกเขารีบแยกออกจากกันอย่าง รวดเร็ว ก่อนที่ลมหายใจต่อมา ลาแสงสีแดงส้มจะปกคลุมทุกอย่าง

หลินเป่ยเฉินหลบหนีออกมาไกลหลายพันลี้

เขารีบเข้าไปประชิดข้างกายเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงและถาม อย่างรวดเร็วว่า “เป็ นอย่างไรบ้าง? ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ หรือไม่?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงมองหน้าเขาและหัวเราะเยาะ

หลินเป่ยเฉินยิ้มอย่างรู ้สึกผิด “หากข้าไม่ชิงลงมือเมื่อสักครู่ พวก เราก็คงไม่มีโอกาสสังหารองค์มหาราชและบรรพบุรุษแห่งผู้ใช ้เงาได้ ส าเร็จ…ต้องขออภัยด้วย แต่ข้าไม่มีเวลาเตือนท่านจริง ๆ…”

“เหอะ!”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงตอบกลับว่า “เจ้าเศษสวะ”

“ท่านก าลังกล่าวหาข้า” หลินเป่ยเฉินยังคงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ “ข้า แค่อยากควบคุมสถานการณ์ให้ได้เท่านั้น…”

หญิงสาวสะบัดมือและปลดปล่อยลาแสงกระบี่ออกมาทันที

“นี่ ใจเย็น ๆ ก่อนสิ…”

หลินเป่ยเฉินอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก

เคร ้ง!

กลุ่มสะเก็ดไฟสาดกระจายออกมาจากทางด้านหลังของหลินเป่ย เฉิน

แล้วร่างที่กาลังถือกริชสีม่วงของหลินรั่วซูก็ปรากฏกายออกมา เด็กสาวร่าร ้องด้วยความขัดใจว่า “อาจารย์ ทาไมท่านต้องช่วยชีวิต คนผู้นี้ด้วย?”

เมื่อครู่นี้ เด็กสาวสามารถหลบหนีออกมาจากแรงระเบิดได้สาเร็จ นางจึงลอบเข้ามาประชิดตัวหลี่เฉาเฟยทางด้านหลังและตั้งใจจะ สังหารศัตรูของบิดาให้หมดทุกคน แต่สุดท้ายการลอบสังหารครั้งนี้ก็ ถูกท่านอาจารย์สกัดไว้อย่างไม่คาดฝัน

“นั่นก็เพราะว่าคนผู้นี้เป็ น…เป็ นคนที่จะตายตอนนี้ไม่ได้”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงตั้งใจจะเปิดเผยความลับ แต่สุดท้ายก็ เปลี่ยนใจ

นี่ยังไม่ใช่เวลาที่สมควร

แล้วทันใดนั้นเอง…

“ฮ่า ๆๆๆ ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้าต้องยังไม่ตาย แต่ข้าคิดไม่ถึงเลยว่า เจ้าจะมีชีวิตอยู่ในรูปแบบนี้…ฮ่า ๆๆ ใช่แล้ว การที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ทา ให้เรื่องราวในครั้งนี้มีความตื่นเต้นมากขึ้นอีกหลายเท่านัก”

เสียงหัวเราะขององค์ชายเจี้ยนอวี่ดังออกมาจากศูนย์กลางแรง ระเบิดนิวเคลียร ์

เขาถูไม้ถูมือด้วยความตื่นเต้น

และขณะที่องค์ชายเจี้ยนอวี่กาลังถูมืออยู่นั้น พลังทาลายล้างจาก ระเบิดนิวเคลียร ์ก็ถูกดูดเข้าไปอยู่ในมือของชายหนุ่ม องค์ชายเจี้ย นอวี่ปั้นมวลพลังเหล่านั้นจนคล้ายกับเป็ นกระดาษที่ถูกขยาจนเป็ น ก้อนกลม และสุดท้าย ก้อนพลังเหล่านั้นก็ระเบิดในฝ่ ามือของเขา เพียงแผ่วเบา

ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนอยู่บนร่างกายขององค์ชายเจี้ยนอวี่

ภาพนี้ทาให้ทุกคนต้องขนลุก

“ฮ่า ๆๆ! หลินเป่ยเฉิน เอากระจกของข้าคืนมาเดี๋ยวนี้!”

องค์ชายเจี้ยนอวี่ร ้องคาราม

หลินเป่ ยเฉินเสแสร ้งแกล้งมองรอบตัว “ผู้ใดหรือ? ผู้ใดคือหลิน เป่ ยเฉินที่แข็งแกร่งไร ้เทียมทาน มีจิตใจโอบอ้อมอารีและมีหน้าตา หล่อเหลามากที่สุดในเส้นทางดาราจักร”

หวังจงกับเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงได้แต่ส่ายหน้าด้วยความ เหนื่อยใจ

หลินรั่วซูเบิกตาโตขณะจ้องมองมาที่หลินเป่ยเฉิน

“เฮ้อ ช่วยไม่ได้แฮะ…”

หลินเป่ยเฉินถอนหายใจออกมา “ก็ได้ ๆ เป็ นข้าเอง”

เขาจ้องมององค์ชายเจี้ยนอวี่พลางกล่าวว่า “กระจกบานนั้นเป็ น ของข้าแล้ว เจ้าตัดใจจากมันซะเถอะ ถึงกระจกบานนั้นอยู่กับเจ้า

ต่อไป มันก็เสียของเปล่า ๆ ปล่อยให้คนที่มีความรู ้ความสามารถ อย่างข้าได้ใช ้งานมันอย่างเต็มประสิทธิภาพจะดีกว่า”

โจวเทียนอวิ๋นที่เพิ่งเหาะกลับมาจากเส้นขอบฟ้ าต้องยกมือปิ ด หน้าทันทีเมื่อได้ยินคาพูดนั้น

หลินรั่วซูเบิกตากว้างมากกว่าเดิม

องค์ชายเจี้ยนอวี่ยิ้มเล็กน้อย “เป็ นเจ้าอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย…แต่ กระจกวิญญาณบานนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะควบคุมได้ตามใจชอบ!”

กล่าวจบ เขาก็โบกสะบัดฝ่ามือ

แต่ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

สีหน้าขององค์ชายเจี้ยนอวี่แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลินเป่ยเฉินระเบิดเสียงหัวเราะร่า

ผ่านมาจนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยมีผู้ใดแย่งชิงสิ่งของไปจากเขาได้ ส าเร็จ

องค์ชายเจี้ยนอวี่เริ่มสะบัดทั้งสองมือด้วยสีหน้าเคร่งเครียดมาก ขึ้น

หลินเป่ ยเฉินกาลังจะกล่าวเย้ยหยันออกไป แต่ทันใดนั้น สีหน้า ของเขาก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยเช่นกัน

เพราะโทรศัพท์มือถือของเขานอกจากจะเริ่มมีอาการเครื่องร ้อน อย่างผิดปกติแล้ว ซ้ามันยังมีอาการเครื่องสั่นอย่างรุนแรงอีกด้วย

แต่เขาก็ไม่คิดสิ่งใดให้มากความ

ชายหนุ่มพลันหันกลับมามองหน้าหลินรั่วซูด้วยความสับสน

“แม่นางน้อย ไม่ทราบว่าเจ้า…”

เขาอยากจะถามว่านางเข้าใจผิดใช่หรือไม่?

แต่ลูกไม้ย่อมตกไม่ไกลต้นเลยจริง ๆ หลินรั่วซูสวนกลับมาทันที ว่า “ข้าไม่ได้เข้าใจผิด มารดาของข้าคือหลินเฉียน ท่านอาจารย์ของ ข้าเรียกนางว่าเฉียนเจิน ส่วนนี่คือภาพถ่ายของมารดาข้า…”

หลินเป่ ยเฉินชาเลืองมองภาพถ่ายที่ถูกฉายออกมาจากศิลา วิเศษแล้วก็เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างทันที

แต่ว่า…

ลูกสาวของเขาที่เฉียนเจินให้กาเนิดออกมาควรมีอายุไม่เกินสี่ ขวบเท่านั้น

แต่เด็กสาวผู้นี้…นางรับประทานอะไรเข้าไปถึงได้โตเร็วขนาดนี้ เนี่ย?

ชายหนุ่มหันกลับไปมองหน้าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงยกมือกอดอก ยิ้มเยาะตอบกลับมา “นี่ คือบุตรสาวของเจ้า หลินรั่วซู บัดนี้ นางเป็ นหนึ่งในแม่ทัพคนสาคัญ ของกองทัพปีศาจ ไม่ทราบว่าเจ้ารู ้สึกอย่างไรบ้าง?”

หลินเป่ยเฉินตอบด้วยความดีใจ “ข้ารู ้สึกขอบคุณท่านจริง ๆ”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความพิศวง

เขายังกล่าวต่ออีกว่า “ท่านฝึกสอนบุตรสาวของข้ามาเป็ นอย่าง ดี จนบุตรสาวของข้ามีฝีมือแข็งแกร่งถึงระดับนี้ ข้าต้องขอบคุณท่าน ยิ่งนัก…”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงกะพริบตาปริบ ๆ

ให้ตายเถอะ

นี่คือปฏิกิริยาที่นางไม่ได้คิดเอาไว้เลย

หลินเป่ยเฉินซึ่งถูกเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงลักพาตัวบุตรสาวไป ตั้งแต่เกิดควรจะโกรธแค้นนางไม่ใช่หรือ?

แล้วเขายังจะมาขอบคุณนางอีกได้อย่างไร?

อ้อ จริงด้วยสิ

นี่แสดงว่าความทรงจาของเขายังไม่กลับคืนมา

ด้วยเหตุนี้ หลินเป่ยเฉินจึงไม่รู ้สึกอะไรที่บุตรสาวกลายเป็ นพวก เดียวกับเผ่าพันธุ์ปีศาจ

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงพลันยกมือกอดอกและไม่ได้พูดอะไร อีก

Favorite