เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้ายบทที่ 555 เดิมพันสูงกว่าเดิม

บทที่ 555 เดิมพันสูงกว่าเดิม

หลังจากนำโต๊ะมาวางแล้ว คนทั้งหมดก็นั่งลง จี้จือฮวนจึงเอ่ยขึ้นมาตรง ๆ “เพื่อแสดงความยุติธรรม ผู้เฒ่าฮั่วสามารถลองเล่นก่อนสักสองตา เพื่อทำความคุ้นเคยกับวิธีการเล่น จากนั้นค่อยเลือกวิธีการที่ตัวเองชอบที่สุดเป็นอย่างไร?”

ฮั่วชิงหยางกำลังคิดว่าไพ่เหล่านี้ไม่รู้ว่าทำมาจากอะไร ผิวถึงได้เรียบลื่นยิ่งนัก สีด้านบนก็ไม่ซีดจาง เวลาลูบยังรู้สึกสบายมืออีกด้วย

ตอนนี้เขาร่ำรวยล้นฟ้า ยังมีของดีอะไรที่เขาไม่เคยเห็นกัน ชีวิตส่วนตัวยังหรูหรากว่าฮ่องเต้เสียอีก

บัดนี้เขารู้สึกว่าจี้จือฮวนเริ่มเข้าตาของเขาขึ้นมาบ้างแล้ว ที่นำของเล่นที่ประณีตเช่นนี้ออกมา

แต่คนอื่น ๆ กลับเห็นจนชินชาเสียแล้ว จะมีก็แต่จีฝูเย่ที่เต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ หวังว่าท่านอาจารย์จะสามารถนำของเล่นที่แปลกตาเช่นนี้ออกมาอีก

หากไม่ใช่เพราะในท้องของท่านอาจารย์มีเด็กอยู่ละก็ จีฝูเย่คงเสียใจจริง ๆ ที่ไม่รู้จักผู้หญิงที่เก่งกาจอย่างท่านอาจารย์ให้เร็วกว่านี้ ผู้หญิงที่สามารถทำให้คนตาเป็นประกายได้ตลอด

จี้จือฮวนอธิบายวิธีการเล่นไพ่โป๊กเกอร์แต่ละแบบอย่างละเอียด

ในหมู่ของพวกเขานั้น วิธีการเล่นแบบโต้วตี้จู่* หรือโกลเดนฟลาวเวอร์ และแบล็กแจ็กค่อนข้างได้รับความชื่นชอบจากทุกคน

* โต้วตี้จู่ (斗地主) หมายถึง ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด เป็นวิธีการเล่นที่เป็นที่นิยมมากในจีน

หลังจากเล่นกันสามสี่รอบ แม้แต่เผยเสี่ยวเตาที่ไม่ชอบใช้สมองก็เล่นเก่งขึ้นแล้ว

ฮั่วชิงหยางคันไม้คันมืออยากเล่นต่อ “น่าสนใจ วิธีการเล่นนี้เจ้าเป็นคนคิดขึ้นมาเองหรือ?”

จี้จือฮวนพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ไม่ใช่เจ้าค่ะ แต่เป็นวิธีการเล่นจากบ้านเกิดข้า”

เมื่อพูดเช่นนี้ฮั่วชิงหยางก็รู้สึกคันมือขึ้นมาจริง ๆ “ลองอีกสองตา”

“ก็ได้เจ้าค่ะ” จี้จือฮวนจึงเล่นกับเขาต่ออย่างจนใจ และไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับคนผู้นี้จริง ๆ

หลังจากผ่านไปหนึ่งเค่อ จี้จือฮวนก็วางไพ่ในมือลง

“สองคู่”

ฮั่วชิงหยางสีหน้าซีดเผือด “เอาใหม่!”

มือของจี้จือฮวนกดลงบนไพ่โป๊กเกอร์ “แข่งเช่นนี้ต่อไปเมื่อใดจะสิ้นสุดกันเล่าเจ้าคะ ท่านผู้เฒ่า ท่านแพ้แล้วเจ้าค่ะ”

ตั้งแต่เมื่อครู่จี้จือฮวนก็ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะกับเขามาตลอด ทำให้เขาเสพติดก่อนค่อยล่อลวงให้เขาเดิมพันต่อ รอเขาฮึกเหิมแล้วค่อยตลบหลัง

ฮั่วชิงหยางไม่อยากจะเชื่อ “การพนันเช่นนี้ข้าแค่ยังไม่คุ้นเคยก็เท่านั้น”

“เหตุใดต้องหาข้อแก้ตัวด้วย คุ้นหรือไม่คุ้นข้าก็ไม่ได้บังคับท่านมาเดิมพันกับข้านี่เจ้าคะ” จี้จือฮวนยกยิ้มเล็กน้อย “คิดจะเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ หลายปีมานี้ท่านผู้เฒ่าคงรู้เหตุผลนี้ดีกระมัง”

เว่ยเจ๋อเซิงเอ่ยเบา ๆ ขึ้นมา “เห็นหรือไม่ ข้าบอกแล้วว่าวันนี้จะโชคดี ชนะได้อย่างแน่นอน”

ฮั่วชิงหยางกำหมัดแน่นทั้งสองข้าง “ได้ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเจ้าถือว่าไม่ธรรมดาจริง ๆ วันนี้ข้าหลงกลเจ้าแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้จี้จือฮวนก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา “ชนะได้ก็จะเล่นต่อ แต่พอแพ้ก็รับไม่ได้ขึ้นมาอย่างนั้นหรือ คนเห็นแก่ตัวอย่างท่านคู่ควรทำการใหญ่ด้วยอย่างนั้นหรือ มิน่าเล่าถึงได้คบหาแต่กับพวกโจรกระจอก”

ฮั่วชิงหยางกำลังจะตบโต๊ะ

ทันใดนั้นจี้จือฮวนก็โยนเหยื่อออกไปทันที “ความจริงแล้วการเดิมพันบนโลกนี้ไม่ได้มีแค่วิธีนี้เท่านั้น การพนันที่ผู้เฒ่าฮั่วไม่เคยเห็นยังมีอีกมากมายนัก น่าเสียดายที่ภายหน้าคาดว่าเราคงจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว หวังว่าท่านจะรักษาสัญญา อย่าให้คนทั้งใต้หล้าหัวเราะเยาะเอาได้ ว่าท่านฮั่วชิงหยางเป็นคนแพ้ไม่เป็นนะเจ้าคะ”

เมื่อจี้จือฮวนเอ่ยจบ ฮั่วชิงหยางก็ไม่มีกะจิตกะใจจะมาสนใจว่าคนทั้งใต้หล้าจะหัวเราะเยาะเขาหรือไม่อีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจก็คือ การที่นางบอกว่าการพนันยังมีอีกหลายแบบมากกว่า “เจ้าบอกว่ายังมีการเล่นพนันที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนอีกอย่างนั้นหรือ?”

“หืม ท่านบอกให้ข้าพูดข้าก็ต้องพูดอย่างนั้นหรือ ข้าก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะเจ้าคะ”

ฮั่วชิงหยางตาโตหนวดกระดิก “เจ้าจะเอาอย่างไร ถึงจะยอมบอก”

“ง่ายมากเจ้าค่ะ กติกาเดิมก็แล้วกัน ท่านเดิมพันกับข้า แพ้หนึ่งตา…”

ฮั่วชิงหยางขมวดคิ้ว “เมื่อครู่ข้าแพ้ไปแล้ว พวกเจ้าไม่ให้ข้าขายเสบียงให้เมืองที่เหลืออีกหกเมือง ข้าก็ตอบตกลงแล้ว และนี่ก็ทำให้ข้าสูญเสียเงินก้อนโตไป ยังคิดจะเดิมพันอะไรอีก หรือเจ้าต้องการทรัพย์สินทั้งหมดของข้า?”

“ข้าเป็นเจ้าของเหมืองทอง ใครอยากได้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของท่านกัน” จี้จือฮวนดูแคลน

ฮั่วชิงหยางโมโหจนอยากจะโวยวายออกมา “เช่นนั้นเจ้าต้องการอะไร?”

ฮั่วชิงหยางจะถูกผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่พูดจาคมคายผู้นี้ยั่วโมโหจนตายจริง ๆ หรือ

“ใช่ ข้าบังคับเจ้าเอง สรุปเจ้าจะพูดหรือไม่พูด!”

“ท่านแก่แล้วอย่าขี้โมโหเช่นนี้สิเจ้าคะ ท่านจะปล่อยให้ทรัพย์สมบัติมากมายที่พนันได้มาอย่างยากลำบากถูกคนอื่นเอาไปใช้ง่าย ๆ หรือเจ้าคะ” หลังจากจี้จือฮวนพูดจายั่วโมโหคนจบ จึงได้เอ่ยออกมาตรง ๆ

“เอาเช่นนี้ก็แล้วกันเจ้าค่ะ เพื่อความยุติธรรม หากท่านแพ้หนึ่งตาก็แค่บอกเส้นทางขนเสบียงมาหนึ่งเมือง จะเล่นกันทั้งหมดหกตา ยุติธรรมดีใช่หรือไม่เจ้าคะ”

ฮั่วชิงหยางหัวใจกระตุกขึ้นมา สวรรค์ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมองคนกลุ่มนี้ผิดไป

เจ้าเด็กที่ยอมเอาหัวตัวเองเป็นเดิมพันนั่น ใช่คนที่กล้าหาญที่สุดที่ใดกัน!

หัวหน้าใหญ่ที่สุดอยู่นี่ต่างหากเล่า

ต่อให้เขาไม่ขายเสบียงให้คนเหล่านั้น พวกเขาก็ยังสามารถไปหาซื้อจากคนอื่นได้

แต่เส้นทางขนเสบียงนั้นได้ถูกกำหนดไว้หมดแล้ว หากเส้นทางถูกทำลายก็จะส่งผลถึงเมืองทั้งหมด หากจะสร้างขึ้นมาใหม่ก็จะต้องทำแผนที่ป้องกันขึ้นมาใหม่

ดังนั้นเรื่องนี้จึงเป็นหัวใจสำคัญที่สุด

หากไม่ใช่เพราะเขาทำการค้ากับคนเหล่านั้นมาหลายปี พวกเขาก็คงไม่วางใจบอกเส้นทางขนส่งเสบียงให้เขารู้

แต่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้อ้าปากก็อยากจะได้เส้นทางขนเสบียงของทั้งหกเมือง นี่เท่ากับนางต้องการจัดการคนเหล่านั้นในคราวเดียว โดยไม่เหลือทางรอดให้พวกเขาเลย

“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่? คนของกองทัพทหารเกราะเหล็กแห่งต้าจิ้นอย่างนั้นหรือ?”

จี้จือฮวนเองก็ไม่ได้คิดจะปิดบังจุดประสงค์ของตัวเอง นางจึงเอ่ยออกมาตามตรง “หวงไท่ซุนองค์ปัจจุบันเรียกข้าว่าแม่ และเรียกเขาว่าพ่อ ในฐานะที่เราเป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเราก็เป็นแค่พ่อแม่คู่หนึ่งที่ต้องการขจัดอุปสรรคในภายภาคหน้าให้กับลูกชาย แต่ในฐานะที่ทำเพื่อบ้านเมือง พวกเราในฐานะราษฎรต้าจิ้น จึงต้องการเอาดินแดนที่เป็นของพวกเรากลับคืนมา ช่วยสหายของพวกเรากลับมา และขับไล่ผู้รุกรานออกไป ท่านมีปัญหาอะไรหรือไม่?”

ฮั่วชิงหยางคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเนี่ยเจิ้งอ๋องกับภรรยาจะมาด้วยตัวเอง

“เป็นอย่างไร ยังอยากจะเดิมพันอยู่หรือไม่เจ้าคะ?”

จี้จือฮวนให้โอกาสเขาได้ตัดสินใจ

ฮั่วชิงหยางครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ เขาเป็นพ่อค้าคนหนึ่งที่ชอบความเสี่ยง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบทำอะไรที่ไม่เสียดายชีวิต

ความจริงแล้วนับตั้งแต่ราชสำนักต้าจิ้นกวาดล้างภายใน จนถึงการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วปานสายฟ้าของเผยยวนเพื่อสนับสนุนลูกชายที่เป็นบุตรบุญธรรมให้ขึ้นเป็นหวงไท่ซุน จากนั้นก็ยึดเมืองสองเมืองกลับคืนมา พวกเขาใช้เวลาสั้น ๆ เพียงครึ่งปีเท่านั้น

ฮั่วชิงหยางถึงขนาดคิดว่า หากเขาต้องการยึดหลงซีคืนทั้งหมด ก็คงใช้เวลาเพียงพริบตาเดียวเท่านั้นกระมัง

ในเมื่อเขาฮั่วชิงหยางถูกคนมาท้าทายถึงที่เช่นนี้ ถ้ายังจะดันทุรังเป็นศัตรูกับพวกเขาอีกละก็ ถึงเวลาหากพวกเขาคิดบัญชีย้อนหลังขึ้นมาจริง ๆ เกรงว่าคงไม่สามารถอยู่ถึงตอนแก่ได้เป็นแน่

คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่คนทำการค้าหูตาว่องไว ข้อมูลอะไรล้วนรู้เป็นคนแรก

เนี่ยเจิ้งอ๋องเผยยวนมีนิสัยเช่นไรคงไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว มิหนำซ้ำยังเป็นคนที่ได้รับการยกย่องจากทุกคนอีกด้วย

แต่สำหรับพระชายาที่ลึกลับผู้นี้ กลับมีหลากหลายความคิดเห็น แต่ข้อมูลที่เขาได้รับในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาล้วนเป็นไปในทิศทางเดียวกัน นั่นก็คือบอกว่าเป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาด ความคิดและการวางแผนเหนือกว่าผู้ชายหลายคน

การที่เผยยวนสามารถทำทุกสิ่งได้อย่างราบรื่นเช่นนี้ คงเป็นเพราะได้รับการช่วยเหลือจากพระชายาผู้ลึกลับผู้นี้เป็นแน่

วันนี้เมื่อได้พบหน้า เขาจึงได้รู้ว่าข่าวลือนั้นเป็นความจริง

นางเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตางดงามยิ่ง และเต็มไปด้วยแผนการ ทั้งยังมีความสามารถมากมาย จึงน่ากลัวกว่าผู้ชายเป็นสิบคนเสียอีก

“ข้าไม่อยากเดิมพันแล้ว”

จี้จือฮวนยิ้มออกมาเล็กน้อย “หืม เพราะเหตุใดเล่าเจ้าคะ?”

“ข้าขอยอมแพ้ด้วยใจจริง ในเมื่อพระชายาต้องการเช่นนั้นข้าก็จะมอบให้ แต่ข้ามีเพียงคำขอเดียว ภายหน้าหากข้าไปทำการค้าที่ต้าจิ้น พระชายาต้องเมตตาข้าให้มากหน่อย หรือเจียดเวลามาเล่นพนันกับข้าสักสองตาเป็นอย่างไร?”

จี้จือฮวนจึงพูดอย่างมีความสุข “ท่านผู้เฒ่ามีคุณธรรม ได้โปรดรับการคารวะจากพวกเราด้วย”

การที่ฮั่วชิงหยางตัดสินใจเช่นนี้ต้องเสียสละมากมายจริง ๆ จึงสมควรได้รับการคารวะจากเด็กรุ่นหลังเช่นพวกนาง

.

.