เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้ายบทที่ 399 งานแต่ง (ตอนจบ)

บทที่ 399 งานแต่ง (ตอนจบ)

จื่อเยว่มองดูท่าทางคลุ้มคลั่งของเซี่ยฉงฟาง น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ “ท่านหญิง นายน้อยได้แต่งงานกับผู้หญิงที่รักก็ดีแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ? เขาก็เคยรักท่านเช่นนั้นเหมือนกันนะเจ้าคะ”

รักท่านเหมือนแม่ ตอนเด็ก ๆ ในสายตาก็มีแต่ท่าน

ทว่าไหนเลยจะเข้าหูเซี่ยฉงฟาง หากว่านางคิดได้วันนั้นก็คงไม่วางยาเผยยวน จนกลายเป็นความผิดพลาดจนไม่อาจแก้ไขได้เช่นนั้นแน่

สิ่งที่ปรากฏในดวงตาของนางมีเพียงฝันร้ายที่วนเวียนอยู่ในหัวของนางมาตลอดหลายปีก็เท่านั้น

เผยเกอกอดเซี่ยชิงหรู กราบไหว้ฟ้าดินและแต่งงานต่อหน้าทุกคน กลายเป็นคู่รักที่ทุกคนอิจฉา แต่นางต้องอยู่กับความโศกเศร้า วันแล้ววันเล่าก็ไม่สามารถได้เผยเกอมาครอบครอง

ความจริงนางรู้มาตั้งนานแล้วว่าในใจของเผยเกอไม่มีนาง ทุกครั้งที่เขาออกไปพบเซี่ยชิงหรู ทุกครั้งที่เขาแอบซื้อของไปให้เซี่ยชิงหรู นางล้วนรับรู้ทั้งหมด

นางคิดว่าหากคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือนาง นางจะมีความสุขมากเพียงใด

ทุกอย่างที่เผยเกอซื้อ นางก็จะสั่งให้คนทำให้ตัวเองหนึ่งชุด แต่มันไม่เหมือนกัน เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาซื้อให้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำ ไม่ใช่ของที่เขามอบให้!

ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่นาง

นางเป็นสตรีที่ยอดเยี่ยม นางเป็นท่านหญิงซ่างหยาง มีสายเลือดที่สูงส่ง เรื่องอะไรจะแพ้ให้กับลูกสาวขุนนางชั้นผู้น้อยคนหนึ่ง

เซี่ยฉงฟางขอบตาแดงก่ำ ความยึดมั่นถือมั่นโจมตีหัวใจนางอีกครั้ง พร้อมกับใช้เล็บจิกเข้าไปในประตูไม้ และขูดไปมาเพื่อต้องการจะออกไป

ไกลออกไป เจ้าหน้าที่พิธีการเอ่ยขึ้น “เสร็จพิธี!”

จี้จือฮวนกับเผยยวนสบตากันและยิ้มออกมา คราวนี้กลับเป็นถูลี่ที่แบกจี้จือฮวนไปที่เกี้ยวเจ้าสาวด้วยตัวเอง เพื่อมุ่งหน้าไปยังจวนหย่งกวานโหวในเมืองหลวง

เซี่ยฉงฟางจ้องเขม็ง กลับมา กลับมาเดี๋ยวนี้ กลับมานะ!!!

ทว่านางกลับสูญเสียเผยเกอไปตลอดกาลแล้ว และไม่มีทางมีลูกชายอย่างเผยยวนอีก ตลอดชีวิตที่เหลือของนางทำได้เพียงอยู่ในสภาพสลบไสลเช่นนี้ต่อไป และตายไปพร้อมการดิ้นรนที่เจ็บปวดทรมาน

…

ไหล่ของถูลี่แข็งแรงอย่างมาก ขณะที่เขาพูดคุยกับนาง จี้จือฮวนก็ได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

“น้องหญิง ต่อไปเจ้าก็คือตัวแทนองค์หญิงแห่งถู่เจียของเราที่ต้องใช้ชีวิตในต้าจิ้น มีเรื่องอันใดอย่าได้แบกเอาไว้คนเดียว พี่จะคอยหนุนหลังเจ้าเอง”

ฮ่องเต้นั่นไม่ใช่คนดี ถูลี่จึงไม่ยอมเรียกเขาว่าน้าชาย

จี้จือฮวนซาบซึ้งใจอย่างมาก “ขอบคุณพี่ใหญ่มากเจ้าค่ะ”

“ขอบคุณอะไรกัน เป็นข้าที่ต้องขอบใจเจ้ามากกว่า หากไม่ใช่เพราะเจ้า เกรงว่าผู้หญิงดี ๆ ของถู่เจียคงต้องลดตัวมาแต่งงานกับลูกชายเหล่านั้นของเซี่ยเจินแล้ว”

หลังจากที่เขาทำความเข้าใจแล้วก็รู้สึกสงสัยในความประพฤติของคนเหล่านี้ แน่นอนว่าในราชสำนักมีเหล่าญาติผู้น้องของเขาด้วย ในแง่ของการใช้เล่ห์เหลี่ยมจะสู้พวกเสือสิงห์กระทิงแรดเหล่านั้นได้อย่างไรกัน ไม่ใช่องค์หญิงที่แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ทุกคนจะโชคดีเหมือนเสด็จแม่ของเขา

แต่หากเป็นฮวนฮวนที่ได้ฐานะขององค์หญิงไป และได้อยู่กับผู้ชายที่ดี ๆ อย่างเผยยวน เขาเองก็โล่งใจแล้ว

จี้จือฮวนขึ้นเกี้ยวอย่างปลอดภัย ขบวนก็พร้อมจะออกเดินทางกลับเมืองหลวงทางเรือโดยทันที ถึงเวลาจี้จือฮวนจะเป็นคนเขียนชื่อลงบนหนังสือลำดับวงศ์ตระกูลของตระกูลเผยด้วยตัวเอง ซึ่งก็นับเป็นการได้กลับสู่วงศ์ตระกูลแล้ว

คนของหมู่บ้านตระกูลเฉินมาส่งที่ท่าเรือ เมื่อขบวนรับเจ้าสาวมาถึงท่าเรือที่เมืองหลวง ก็สามารถมองเห็นธงของถู่เจียและต้าจิ้นแขวนอยู่ที่ประตูเมืองพร้อมกันได้ตั้งแต่ไกล ๆ

เวลานั้นเกือบจะค่ำแล้ว อู๋ซิ่วสวมชุดใหม่ และทำตามคำสั่งโดยเปิดประตูเมืองทั้งสองออกกว้าง พวกชาวบ้านที่ได้รับข่าวต่างก็มายืนเรียงแถวอยู่ทั้งสองฝั่งแล้ว

“ท่านนายกอง จะจุดประทัดเลยหรือไม่ขอรับ?”

“จุดสิ คนมาถึงแล้วยังจะรออะไรอีก!”

ทันทีที่เผยยวนเข้ามาในเมือง ก็ได้ยินเสียงประทัดดังขึ้น เขาจึงเอื้อมมือไปหยิบอั่งเปาซองหนึ่งจากเซียวเย่เจ๋อ แล้วโยนให้อู๋ซิ่ว

อู๋ซิ่วแสดงความยินดีพร้อมยิ้มซื่อ ๆ ออกมา

ฮวาเซียงเซียงลูบหน้าอกตัวเอง “สวรรค์ เมื่อก่อนนั่งอยู่ในโรงน้ำชาก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร ทว่าตอนนี้เมื่อนั่งอยู่ในรถม้าจึงได้รู้สึกถึงความคึกคักของการที่คนเบียดเสียดกัน”

เยว่พั่วหลัวก็รู้สึกว่าต้าจิ้นมีคนเยอะมาก ที่สำนักกู่ของพวกนาง มีเพียงตอนปีใหม่เท่านั้นที่หมู่บ้านรอบ ๆ จะไปมาหาสู่กัน แต่ละหมู่บ้านก็ไม่ได้มีคนมากมายเพียงนี้

แต่สิ่งที่แตกต่างจากที่ผ่านมาก็คือ วันนี้พวกชาวบ้านสามารถเข้ามาขวางขบวน เพื่อขอลูกอมมงคล ขนมมงคล และอั่งเปาได้

ดังนั้นขบวนจึงเคลื่อนตัวได้ช้ามาก เมื่อฟ้ามืดสนิทจี้จือฮวนก็รู้สึกว่าคอแทบจะหักอยู่แล้ว ก่อนจะได้ยินว่าถึงจวนหย่งกวานโหวแล้ว

วันนี้จวนหย่งกวานโหวคึกคักเป็นอย่างมาก คนในราชสำนักที่สามารถมาร่วมงานได้ต่างก็มากันหมด งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นบนถนน คนที่อยู่ด้านในล้วนเป็นขุนนาง เมื่อเกี้ยวหยุดลงเหล่านางกำนัลก็ได้หยิบเสื่อสักหลาดมาปูรอเอาไว้

เผยยวนลงจากม้าก็เข้ามารับมือของจี้จือฮวนด้วยตัวเอง เมื่อนางลงจากเกี้ยวเท้าก็เหยียบลงบนเสื่อสักหลาดที่อ่อนนุ่มพอดี

เมื่อนางเดินผ่านไปหนึ่งผืน สาวใช้ที่อยู่ทางด้านหลังก็จะดึงเสื่อออกและวิ่งเอาไปปูรอไว้ด้านหน้าต่อ เพื่อให้แน่ใจว่าเท้าของเจ้าสาวจะไม่เหยียบลงบนพื้นแข็ง ๆ

การแต่งภรรยาในเมืองหลวง มีประเพณีทั้งการข้ามเตาอั้งโล่ ยิงธนู ไหว้เล้าหมู ที่สำคัญก็คือประเพณีที่ทางฝั่งครอบครัวสามีใช้ข่มเจ้าสาว แต่เห็นได้ชัดว่าจวนหย่งกวานโหวไม่ได้เตรียมเรื่องนี้เอาไว้ แต่กลับตรงเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่ทันที โดยที่เผยยวนและจี้จือฮวนเขียนชื่อลงบนหนังสือลำดับของวงศ์ตระกูลด้วยตัวเอง

บัดนี้นางเป็นถึงองค์หญิงหย่งผิงของถู่เจียที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ และฮู่กั๋วฮูหยินของต้าจิ้นที่มีกองทัพทหารเกราะเหล็กคุ้มกันมา สิ่งนี้แสดงถึงความรักและเคารพที่เผยยวนมีต่อภรรยา นับตั้งแต่ต้าจิ้นก่อตั้งขึ้นมา ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีการนำเอากองทัพของสามีมาเป็นสินเดิม

ทว่าผู้คนก็ยังอดไม่ได้และอยากรู้ว่าฝ่ายถู่เจียมอบสินเดิมให้กับองค์หญิงองค์นี้เท่าใด แล้วเผยยวนมอบสินสอดให้นางเท่าใดกัน

อย่างไรเสียนี่ก็เป็นส่วนสำคัญของงานแต่งงาน

เหล่าขุนนางที่ไม่ทราบเรื่องภายใน ยังคงคิดว่าเผยยวนนั้นอัตคัดขัดสน จะแต่งงานยังต้องให้ราชสำนักออกเงิน มีเพียงกรมพิธีการเท่านั้นที่รู้ดีว่าแม้แต่เงินแดงเดียวเขาก็ขี้เกียจจะเอาจากราชสำนัก อีกทั้งเมื่อครู่เขาก็ได้รับสินเดิมของฮู่กั๋วฮูหยินแล้ว กรมพิธีการไม่มีอะไรจะพูดจริง ๆ ลูกคิดก็ไม่ต้องดีดอีกแล้ว

เมื่อสินเดิมของจี้จือฮวนเป็นเหมืองทองกับเหมืองเหล็ก อีกทั้งยังมีทะเลสาบน้ำเค็มธรรมชาติ รวมถึงเป็นเถ้าแก่เนี้ยรองของภัตตาคารเค่ออวิ๋นไหล ผินซีซี…ขนส่งซุ่นเฟิง และอีกมากมาย เหล่านี้ล้วนเป็นรายชื่อร้านที่นางได้เงินปันผลด้วย

แขกทั้งงานต่างก็เงียบลง!

พวกเขากำลังรอดูอยู่ว่าจี้จือฮวนจะนำกำไรมังกรหงส์ เครื่องหยก หรือไข่มุกอะไรออกมา ทว่าสุดท้ายนางกลับมีภูเขาทองคำ! เท่านั้นยังไม่พอ กิจการที่ช่วงนี้เจริญรุ่งเรืองอย่างมาก แม้แต่ร้านเครื่องประทินโฉมที่ฮูหยินและลูกสาวของพวกเขาพูดกรอกหูทุกวันว่าต้องต่อแถวซื้อก็ยังเป็นของนางอีกด้วย!

ไหนเลยจะยังต้องการภูเขาทองอีก เพราะตัวนางก็เปรียบเสมือนภูเขาทองตัวเป็น ๆ แล้ว

ใครสามารถบอกพวกเขาได้บ้างว่าสถานที่ผีสางอย่างหมู่บ้านตระกูลเฉิน เหตุใดถึงมีเหมืองทองและเหมืองเหล็กที่หายากในต้าจิ้นได้ เหตุใดถึงมีทะเลสาบน้ำเค็มได้กัน!???

เพราะพวกเขาเห็นแค่ทุ่งนาที่เต็มไปด้วยคันนาเท่านั้น!!!

แต่ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้ว ยามที่มองไปยังเผยยวน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ภรรยาสวยเพียงนี้ อีกทั้งยังมีเงินทองมากมายเพียงนั้น เจ้านี่มันช่างโชคดีจริง ๆ

ในตอนนั้นเอง ด้านนอกจู่ ๆ ก็มีคนมา นางกำนัลจึงเข้ามารายงาน “ท่านโหว องค์หญิง ด้านนอกมีคนนำรายการของขวัญปึกหนึ่งมามอบให้เจ้าค่ะ”

เผยยวนประหลาดใจ “ผู้ใดกัน?”

“บอกว่าแซ่เจียง เอาสินสอดมามอบให้องค์หญิงเจ้าค่ะ”

“อ่านเถอะ” เผยยวนเดาว่าต้องเป็นเจียงจือหวยอย่างแน่นอน

รายการของขวัญที่มีคนเอามาส่งให้แทบทั้งหมดต้องมีการรายงานออกมา เมื่อนางกำนัลเห็นว่าเผยยวนไม่ได้คัดค้าน จึงได้รายงานออกมา “สนามม้าซีจิง ถนนสือเฉวียนในเมืองหลวง เหมืองเงินเซียงซาน สำนักศึกษาตันชางที่เป่ยเหลียง หอเฉียนจี…”

ตอนแรกทุกคนต่างก็กำลังตั้งใจฟังกันอยู่ ทว่าเมื่อรายการสินสอดมีมากขึ้นเรื่อย ๆ สายตาของทุกคนก็เปลี่ยนไป โฉนดที่ดินและโฉนดบ้านที่กล่าวถึงนั้น นอกจากสถานที่และถนนที่มีชื่อเสียงที่สุดในต้าจิ้นแล้ว ยังรวมถึงถู่เจีย เป่ยเหลียง หนานเจียง…และอีกหลายที่ สิ่งเหล่านี้ทำให้ทุกคนเริ่มสงสัยแล้วว่า รายการของขวัญนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่

เมื่อครู่ทุกคนต่างก็อิจฉาเผยยวน ทว่าตอนนี้กลับอิจฉาจี้จือฮวนกันหมดแล้ว ในรายการนั้นแค่เลือกออกมาส่ง ๆ สักที่หนึ่ง ก็พอกินพอใช้ไปทั้งชาติแล้ว นับตั้งแต่วันนี้ไปคนที่มั่งคั่งที่สุดในต้าจิ้นอย่างตระกูลเซียวคงต้องหลีกทางให้แล้ว

.

.

.

————————————————