เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 46 ตั้งแคมป์ในร่ม (3)

ตอนที่46 : ตั้งแคมป์ในร่ม (3)

ในตอนที่พวกเรากำลังจิบกาแฟและพูดคุยเรื่องสบายๆกันอยู่ ผมกับมาชิโระก็ใช้เวลาอันเงียบสงบนี้อย่างผ่อนคลาย

ในเต็นท์แคบๆนี้ มาชิโระเอนหัวพิงบนไหล่ของผม ส่วนผมเองก็ลูบหัวเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน มือของผมสางเส้นผมดำเงางามของเธอช้าๆอย่างตั้งใจ

มาชิโระชอบเวลาที่มีคนลูบหัวแบบนี้มาก

ตอนนี้เธอเองก็กำลังหลับตาพริ้มด้วยความสุข แล้วค่อยๆซบเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ราวกับจะบอกว่า “ลูบอีกหน่อยสิ”

พอเห็นแบบนั้น ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเอ็นดูและความรู้สึกอยากแกล้งหน่อยๆก็เริ่มก่อตัวขึ้น

พอผมใช้นิ้วลูบเบาๆบนแก้มขาวเนียนของเธอ มาชิโระก็สะดุ้งเล็กน้อยเหมือนรู้สึกจั๊กจี้ แต่ก็ไม่ขยับหนีไปไหน

เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตากึ่งหลับกึ่งติ่นพร้อมกับเสียงหายใจแผ่วเบาที่ฟังดูหวานจับใจ

ใบหน้าของเธอที่สะท้อนอยู่ในแสงไฟจากโคมไฟดูน่ารักและมีเสน่ห์อย่างประหลาดจนทำให้หัวใจผมเต้นแรง

ผมใช้มือลูบเบาๆจากแก้มของเธอลงมาที่ใต้คางและลองเกาคางของเธอ

มาชิโระหลับตาพริ้มและทำเสียงคล้ายแมวที่กำลังพึงพอใจ

เธอปล่อยตัวอย่างไร้การป้องกันและดูน่ารักมาก เธอพิงตัวกับผมด้วยความเชื่อใจเต็มที่ ตอนนี้เธอคงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะลูบไล้ตรงไหนก็ตาม ผมจึงเอื้อมมือไปแตะที่ใบหูเล็กๆ ของเธอ

พอผมจับเบาๆที่ติ่งหู มาชิโระสะดุ้งเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดขืน การตอบสนองของเธอน่าสนุกจนผมอดใจไม่ได้ที่จะลองซ้ำอีกครั้ง

มาชิโระมองขึ้นมาหาผมด้วยสายตาที่ทั้งเขินอายและอ้อนวอน

“ริวสุเกะ…วันนี้ขี้โกงจังเลย”

“ขี้โกงตรงไหน?”

“ก็…วันนี้นายให้ฉันอ้อนเยอะมากเลย แถมยังอ่อนโยนเป็นพิเศษด้วย มันทำให้ใจฉันเต้นแรงนะ”

“มาชิโระเองก็อ้อนเก่งกว่าปกตินะ วันนี้ดูจะติดหนึบเป็นพิเศษเลยด้วย”

“…วันนี้เป็นวันพิเศษไงล่ะ ช่วยไม่ได้นี่”

“นั่นสินะ ถ้าอย่างนั้นเรามาทำให้วันนี้เป็นวันพิเศษต่อไปอีกหน่อยดีกว่า”

มาชิโระยิ้มเขินอายพร้อมกับพยักหน้ารับเบาๆด้วยท่าทางน่ารัก

วันนี้ผมอยากจะให้เป็นวันพิเศษ วันที่จะกลายเป็นความทรงจำแห่งฤดูร้อนที่เปี่ยมด้วยความสุข

มาชิโระเองก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน เพราะแบบนั้นเธอถึงได้ออดอ้อนและทำตัวน่ารักกว่าปกติ

ยิ่งคิดว่าอยากถนอมช่วงเวลานี้ไว้มากเท่าไหร่ ความรู้สึกของเราทั้งสองคนก็ยิ่งลึกซึ้ง

การพักร้อนในฤดูร้อนครั้งนี้เริ่มต้นด้วยคำขอเล็กๆที่ว่า “อยากให้ช่วงเวลาวัยรุ่นเต็มไปด้วยสนุก”

และวันแรกของฤดูร้อนที่แสนพิเศษนี้ ผมก็ถูกเติมเต็มด้วยความสุขเพราะมาชิโระ

เธอหันมามองผมด้วยสายตาชุ่มชื้นจนทำให้ผมเกือบละลาย ใบหน้าของเธอแสดงความสุขจากใจจริง

“ริวสุเกะ… คราวหน้าเราไปทะเลด้วยกันนะ ไปงานเทศกาลฤดูร้อน แล้วก็งานดอกไม้ไฟด้วยกันเถอะ”

“ได้สิ ฤดูร้อนเพิ่งเริ่มเองนะ เรายังมีอีกตั้งหลายเรื่องที่ต้องทำกันเลยล่ะ”

“อื้อ ฉันตื่นเต้นมากเลยนะ”

“ฉันก็เหมือนกัน”

มาชิโระยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ใบหน้าของเธอที่ยิ้มแบบนั้นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขไปด้วย

ผมอดไม่ได้ที่จะดึงเธอเข้ามากอดเบาๆ มาชิโระเองก็กอดผมกลับแน่น ก่อนจะซบลงในอ้อมกอดของผม

ร่างเล็กๆของมาชิโระพอดีกับอ้อมแขนผม

เธอบอบบางและดูเหมือนจะแตกหักง่าย ทว่ากลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน ผมลูบหัวเธออย่างแผ่วเบาในขณะที่เธอส่งเสียงหายใจที่ทั้งหวานและอบอุ่น

(ช่างสงบเหลือเกิน…)

ผมคิดในใจและเริ่มรู้สึกง่วง

กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวมาชิโระ ความอบอุ่นที่แผ่ออกมาทำให้ผมรู้สึกสบายจนแทบจะผลอยหลับ

มาชิโระที่ดูเหมือนจะสังเกตได้ว่าอาการผมเปลี่ยนไปก็หัวเราะเบาๆและลูบหลังผมเหมือนกำลังปลอบโยน

เสียงหัวเราะและสัมผัสนั้นทำให้หัวใจผมสงบอย่างประหลาด ราวกับกำลังถูกกล่อมให้เข้าสู่ห้วงความฝันที่อ่อนโยน

“ริวสุเกะ ง่วงแล้วเหรอ?”

“อืม นิดหน่อย”

“ไม่เป็นไรนะ ถ้าจะนอนล่ะก็ ฉันจะกล่อมให้เอง”

“ฟังดูไม่เลวนี่นา แต่ว่าแบบนั้นจะดูเหมือนฉันกำลังใช้เธอเป็นหมอนข้างเลยนะ”

“จะใช้ฉันเป็นหมอนข้างของริวสุเกะก็ได้นะ แถมอยากให้กอดฉันแน่นกว่านี้อีกด้วยซ้ำ”

คำพูดของมาชิโระที่กำลังปลอบผมทำให้หัวใจอบอุ่นขึ้นมา

ผมเลยทำตามที่เธอขอ กอดเธอในอ้อมแขนให้แน่นกว่าเดิมอีกนิด

จากนั้นค่อยๆเอนตัวลงไปนอนในเต็นท์ โดยที่มาชิโระยังคงอยู่ในอ้อมแขน

เสียงฝนและลมที่เคยดังสนั่นเริ่มเบาลง เหลือเพียงเสียงหยดน้ำฝนที่ค่อยๆกระทบหน้าต่างเบาๆ

เมื่อผมลืมตามอง เธอยังอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเปี่ยมด้วยความสุข แก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากที่แย้มยิ้มอย่างนุ่มนวล และดวงตาสีฟ้าที่สะท้อนเพียงแค่ภาพของผม

มาชิโระยิ้มอ่อนโยนก่อนหลับตาลง

“ฝันดีนะ ริวสุเกะ”

“ฝันดีนะ มาชิโระ”

เรากระซิบคำอวยพรกันเบาๆ

เสียงลมหายใจแผ่วเบาของมาชิโระและเสียงฝนที่ตกกระทบกระจกช่วยกล่อมให้ผมเข้าสู่ห้วงนิทรา

ผมกอดเธอแน่นขึ้นอีกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับตาลงอย่างช้าๆ

คืนนี้ คงจะได้ฝันถึงเรื่องดีๆแน่นอน

(TL : ไหนๆก็มาเป็นตอนชุดละ แถมให้ตอนนึงละกันนะ)