เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 43 เซอร์ไพรส์

ตอนที่43 : เซอร์ไพรส์

หลังจากบอกไมว่าวันนี้จะไปค้างที่บ้านมาชิโระ เธอก็พูดให้กำลังใจว่า “วันนี้สนุกให้เต็มที่เลยนะ พี่ชาย!”

ส่วนทางด้านแม่ มาชิโระได้ช่วยเจรจาให้แล้วเหมือนกัน โดยผมได้รับข้อความในแอป RINE ว่า “ฝากบอกมาชิโระจังด้วยนะว่าแม่คิดถึง”

จากนั้น ผมสวมเสื้อกันฝน หยิบสัมภาระที่เตรียมไว้สำหรับตั้งแคมป์แล้วออกจากบ้านไป

แม้จะกางร่ม แต่ฝนก็ยังซัดจนเปียก ผมรีบก้าวเดินไปยังอพาร์ตเมนต์ของมาชิโระ

นี่เป็นครั้งแรกที่มาเยี่ยมบ้านมาชิโระท่ามกลางสภาพอากาศที่เลวร้ายแบบนี้

ผมหลบหลีกแอ่งน้ำตามทางพลางฝ่าฝนและลมไปจนถึงหน้าห้องของเธอ

หลังจากกดกริ่งและรอไม่นาน เสียงรองเท้าแตะดัง “เตาะแตะเตาะแตะ” ก็ดังมาจากข้างใน ก่อนที่มาชิโระจะเปิดประตูออกมา

“ริวสุเกะ!”

“หวา!?”

มาชิโระที่ปรากฏตัวตรงหน้าผมพร้อมถือผ้าขนหนูผืนใหญ่อยู่ เธอกางมันออกก่อนจะคลุมมาที่หัวผม

ผมที่อยุ๋ก็ถูกปิดตากะทันหันรู้สึกงง ก่อนจะได้ยินเสียงห่วงใยของเธอ

“ยินดีต้อนรับนะ ริวสุเกะ เพราะฝ่าฝนมาเลยเปียกแบบนี้ใช่ไหม… ขอโทษนะที่บังคับให้มาทั้งที่ฝนตกแบบนี้ แล้วก็ ขอบคุณมากนะที่ยอมมา”

“ก็นะ… ไม่เป็นไรหรอก แต่คลุมผ้าขนหนูแบบนี้ ทำเอาตกใจหมดเลย”

“อิอิ… ขอโทษนะ ฉันคิดว่าริวสุเกะคงเปียกโชกเลยรีบเอาผ้ามาให้ ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวไม่สบายแน่ๆ”

“ฉันใส่เสื้อฝนมานะ สบายมาก แค่ผมเปียกนิดหน่อยเอง เสื้อผ้าไม่ได้เปียกอะไร”

เธอคงเตรียมผ้าขนหนูมารอเพื่อดูแลผมที่เปียกฝน ความห่วงใยของเธอทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งเลยแฮะ

พอผมดึงผ้าขนหนูออกจากหน้า ก็เห็นมาชิโระที่ยืนยิ้มอย่างอ่อนโยนอยู่ตรงหน้า

“เดี๋ยวฉันไปเปิดน้ำอุ่นให้นะ หรือจะอาบน้ำเลยดีไหม?”

“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก แค่เช็ดตัวนิดหน่อยก็พอแล้ว”

“เข้าใจแล้ว งั้นพอเช็ดเสร็จแล้วไปที่ห้องนั่งเล่นนะ ฉันมีอะไรอยากให้ริวสุเกะดูด้วยแหละ”

มาชิโระพูดพลางยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น

ผมเอียงคอสงสัยว่าเธอจะมีอะไรให้ดู

หลังจากถอดเสื้อฝนและเช็ดผมที่เปียกเสร็จ ผมก็ก้าวเข้าไปในบ้านของเธอ

“รบกวนหน่อยนะครับ”

การเดินเข้ามาในบ้านของมาชิโระนั้น ผมรู้สึกคุ้นเคยซะจนกลายเป็นเรื่องปกติ ผมถอดรองเท้าและเดินไปตามทางเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่มาชิโระกำลังรออยู่

แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นทำให้ผมต้องเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

“ม…มาชิโระ…นี่มัน อะไรเนี่ย?”

ทั้งที่นี่ควรเป็นห้องนั่งเล่นภายในบ้าน แต่กลับมีเต็นท์ขนาดใหญ่ที่เราเตรียมไว้ใช้สำหรับตั้งแคมป์กางอยู่

ภายในเต็นท์นั้นมีพรมปูอยู่ พร้อมด้วยหมอนอิงและโต๊ะเล็กๆตรงกลาง นอกจากนี้ยังมีถุงนอนที่เตรียมไว้พร้อมสำหรับค้างคืนได้เลย

รอบๆเต็นท์เต็มไปด้วยเก้าอี้พับ อุปกรณ์ทำอาหารแบบพกพา และกล่องเก็บความเย็นที่มีน้ำผลไม้ใส่ขวดอยู่ข้างใน แถมยังมีของตกแต่งอื่นๆ เช่น พวงดอกไม้และแจกันดอกไม้มากมาย

บรรยากาศในห้องนั่งเล่นเหมือนกับยกพื้นที่ตั้งแคมป์จริงๆมาไว้ที่นี่เลย

นี่ไม่ใช่แค่การมาค้างธรรมดา แต่นี่คือพื้นที่พิเศษที่มาชิโระสร้างขึ้น เป็นสถานที่สำหรับความทรงจำในหน้าร้อนที่มีเพียงเราสองคน

ในตอนที่ผมกำลังตกตะลึงอยู่นั้น มาชิโระก็โผล่ออกมาจากมุมห้องพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“คือว่านะ ฉันพยายามหาวิธีทำให้เราตั้งแคมป์กันได้ สุดท้ายก็เจอว่าตอนนี้การตั้งแคมป์ในบ้านกำลังฮิตอยู่เลยนะ พอดีห้องนั่งเล่นบ้านฉันกว้างก็เลยย้ายโต๊ะออกหมดแล้วจัดให้เหมือนแคมป์จริงๆน่ะ!”

“แบบนี้นี่เอง ห้องนั่งเล่นบ้านมาชิโระกว้างมาก พอเอาของมาวางแบบนี้ก็ยังเหลือพื้นที่อีกเยอะเลยเนอะ”

“ใช่แล้ว! ฉถมวันนี้คุณแม่ไม่กลับมาบ้านด้วย ฉันก็เลยจัดเต็มแบบสุดๆไปเลย ว่าไงล่ะ เซอร์ไพรส์ละสิ?”

“ตกใจจนอึ้งไปเลยล่ะ สุดยอดมากเลย ไม่คิดเลยว่าจะจัดในบ้านได้จริงจังขนาดนี้”

“เอะเหะเหะ… ฉันตั้งใจทำสุดๆเลยนะ ก็อยากให้มันสนุกนี่นา เพราะอยากตั้งแคมป์กับริวสุเกะมากๆอ่ะ”

มาชิโระหัวเราะอย่างร่าเริง

นี่คงเป็นเซอร์ไพรส์ในแบบของเธอเอง ฝนที่ตกหนักจนต้องยกเลิกแคมป์กลางแจ้งไม่ได้หยุดความคิดของมาชิโระเลย เธอตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนด้วยกัน

การกระทำของเธอทำให้หัวใจผมรู้สึกอบอุ่นจนเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ด้วยความรู้สึกแบบนั้น ผมเดินเข้าไปหามาชิโระและวางมือลงบนหัวของเธออย่างแผ่วเบา

“ขอบคุณนะ มาชิโระ ฉันเองก็กังวลอยู่ว่าจะทำยังไงดี แต่เธอช่วยแก้ปัญหาให้แถมยังทำออกมาเป็นแบบนี้ได้อีก ฉันดีใจจริงๆ”

“เอเฮะเฮะ ถ้าริวสุเกะดีใจ ฉันก็ดีใจเหมือนกัน!”

ผมลูบหัวมาชิโระเบาๆ เธอยิ้มละมุนอย่างน่ารัก ท่าทางเหมือนแมวที่เข้ามาอ้อนเจ้าของทำให้ผมรู้สึกว่าเธอน่ารักจนแทบอดใจไม่ไหว

มาชิโระนี่แหละที่สุดยอดที่สุด ไม่มีอะไรหยุดเธอได้ แม้แต่ฝนที่ตกหนักก็ไม่สามารถหยุดสุดยอดสาวน้อยคนนี้ได้ ด้วยความสดใสและความคิดสร้างสรรค์ เธอได้สร้างสถานที่สุดวิเศษนี้ขึ้นมา

ผมอยากจะให้รางวัลเธอมากๆ เลยลูบหัวเธอต่อไปด้วยความรัก

มาชิโระหลับตาพริ้ม ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขนั้นค่อยๆซบลงบนอกของผม เธอขยับตัวเบียดเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาอบอุ่น

“ริวสุเกะ วันนี้เรามาสนุกกันให้เต็มที่เลยนะ! ตั้งแคมป์ในร่มครั้งนี้ต้องสุดยอดแน่ๆ!”

“แน่สิ ที่นี่คือแคมป์สุดพิเศษที่มาชิโระจัดไว้ให้เชียวนะ ฉันจะสนุกให้สุดๆไปเลย”

“อื้ม! คืนนี้ฉันจะไม่ให้ริวสุเกะได้นอนเลยล่ะ!”

(TL : แปลกๆนะเธอ?)

“ถ้างั้นมาดูกันว่าใครจะหลับก่อนกัน”

“หึหึ เรื่องนั้นฉันไม่ยอมแพ้หรอก!”

มาชิโระพูดพร้อมส่งยิ้มสดใสอย่างที่สุด

และแล้ว “แคมป์ในร่ม” ที่มีเพียงผมกับมาชิโระก็เริ่มต้นขึ้น เป็นความทรงจำแรกของหน้าร้อนที่แสนพิเศษสำหรับเรา