เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 35 การเปลี่ยนแปลง

ตอนที่35 : การเปลี่ยนแปลง

หลังจากนั้น พวกเราก็ไปติวหนังสือกันในห้องว่างๆหลังเลิกเรียนเกือบทุกวัน

เพราะความพยายามในการเรียนรู้จากชาติที่แล้ว เลยทำให้ตอนนี้ผมเข้าใจเนื้อหาการสอบที่ถูกกำหนดมาได้อย่างถ่องแท้ ไม่มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจเลย

ส่วนเรื่องจำพวกท่องจำที่เคยกังวลใจอยู่ก่อนหน้านี้ ก็ดูเหมือนว่าเพราะเคยเรียนมาแล้วครั้งหนึ่ง ทำให้การทบทวนส่วนที่ลืมไปกลับง่ายดายราวกับว่ามันซึมเข้าไปในสมองทันที

เห็นได้ชัดเลยว่ามาชิโระก็พัฒนาขึ้นมากในช่วงสอบนี้ เธอชมผมใหญ่เลยว่า ‘เพราะริวสุเกะสอนเก่งนี่นะ’ ผมก็เลยรู้สึกดีและยิ่งตั้งใจเรียนมากขึ้นด้วย ตอนแรกมาชิโระก็ฉลาดอยู่แล้ว แต่พอผ่านการจับกลุ่มติวครั้งนี้ไป เธอก็สามารถเอาชนะจุดอ่อนทางคณิตศาสตร์ได้ ผมว่าเธอน่าจะติดอันดับต้นๆของชั้นปีได้เลย

เรโอะก็เก่งจริงๆ สมแล้วที่ได้อันดับสองของชั้นในช่วงสอบกลางภาค ความรู้ของเขาครอบคลุมทุกเนื้อหาในระดับที่ไม่มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจ เหมือนกับผมเลย เราสองคนช่วยกันออกข้อสอบให้กันและกันระหว่างเรียน ทำให้เป็นแรงกระตุ้นที่ดีมากในการเรียน การที่เราทั้งคู่พยายามแข่งกันว่าใครจะได้คะแนนดีกว่าในการสอบครั้งนี้ ทำให้เราทั้งคู่ตั้งใจเรียนมากขึ้นไปอีก

นิชิคาว่าเกือบจะถอดใจไปกลางคันเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ถนัดเรื่องเรียน แต่พอเรโอะมาบอกว่า ‘ถ้าสอบตกต้องมาเรียนเสริมช่วงปิดเทอม แล้วจะไปค่ายบาสช่วงปิดเทอมไม่ได้นะ จะดีหรอ?’ ปุ๊บ นิชิคาว่าก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเลย น่าจะชอบบาสเก็ตบอลมากจริงๆ แล้วก็ใช้ความชอบตรงนั้นเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองเก่งขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าจะไม่สอบตกแล้วสบายใจจังแฮะ

แล้ววันสอบก็มาถึง ผมเดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วนั่งลงที่โต๊ะของตัวเอง

ผมรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่คำพูดหนึ่งที่ได้ยินในห้องเรียนทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก

คำพูดนั้นมาจากคนที่นั่งริมหน้าต่างด้านหลังสุด

“จะแพ้ชินโด ริวสุเกะไม่ได้”

ตอนที่เขากำลังคุยกับฮานาซากิและฮิเมโนะอยู่ เจ้าตัวก็หันมาสบตาผมแล้วพูดคำนี้ออกมา

“ไรโตะคุงไม่ต้องห่วงนะคะ ระหว่างช่วงเวลาที่เตรียมตัวสอบ เราก็ช่วยกันติวหนักมาเยอะเลยนี่คะ”

“ใช่แล้วไรโตะ! เราทุกคนไปรวมตัวกันที่บ้านของนาย แล้วก็ตั้งใจเรียนกันมาเยอะขนาดนั้นเลยนี่นา! ไรโตะต้องทำได้แน่ๆ!”

“ขอบคุณนะ ยูนะ, คาเร็น แล้วก็ต้องไปขอบคุณรุ่นพี่มิยูกิด้วยล่ะนะ ที่ผ่านมาเธอช่วยฉันเรื่องการสอบครั้งนี้เยอะเลย”

“ใช่แล้วค่ะ ฉันที่เป็นที่หนึ่งของชั้นเรียน รุ่นพี่ซากุระมิยะที่เป็นประธานนักเรียน แล้วก็คุณฮิเมโนะที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กคอยให้กำลังอยู่นะคะ ไรโตะคุง”

“ใช่แล้ว ฉันทำได้แน่”

“นั่นแหละไรโตะ พยายามเข้านะ”

“ไรโตะคุง สู้ๆนะคะ”

“เอาล่ะ! จะทำให้สุดความสามารถเลย! จะเอาแรงใจของทุกคนไปเป็นพลัง แล้วผ่านสอบครั้งนี้ให้ได้แน่ๆ…!”

มีสายตาเกลียดชังและคำพูดที่หนักแน่นจ้องมาทางผม 

ผมตกใจจนรีบหันกลับไปมองกระดาน

ไม่สิ นี่มันไม่อยู่ในเนื้อเรื่องต้นฉบับนะ

ผมจำเนื้อหาในเนื้อเรื่องเดิมที่พูดถึงการสอบปลายภาคเรียนแรกได้

ฟุเสะคาวะ ไรโตะ มัวแต่ไปสนุกสนานกับนางเอกตอนที่ไปติวหนังสือที่บ้านจนลืมเรื่องการเรียนไปเลย

ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจเรียน แต่ไรโตะก็ยังได้คะแนนสอบที่พอใช้ได้อยู่ดี ซึ่งในเรื่องก็ได้เน้นย้ำว่า ไรโตะ ฉลาดมาก

นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดคิดเลย ไม่เคยมีในฉบับการ์ตูนหรืออนิเมะมาก่อน แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้นะ… แล้วอยู่ๆ ผมก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

ในวันแรกของช่วงเวลาเตรียมตัวสอบ ผมก็เริ่มทำตัวเหมือนพระเอกทั่วไปที่มีผมสีดำสั้น เหมือนกับคู่แข่งของผม

ผมไปประกาศสงครามกับเขาอย่างชัดเจนว่าพระเอกคือฉันนี่แหละ

เพราะงั้น… เป็นเรื่องธรรมดาที่ฟุเสะคาวะ ไรโตะ จะต้องตอบโต้กลับมา

ในตอนนั้น ผมก็ได้ปลุกพลังของพระเอกที่สามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆ และไปสู่ตอนจบที่มีความสุขออกมาแล้ว

เพื่อเอาชนะอุปสรรคที่ขวางหน้าพระเอก และเพื่อทำหน้าที่เป็นนางเอกที่คอยสนับสนุนพระเอกอย่างเต็มที่ ฮานาซากิ ยูนะ ฮิเมโนะ คาเร็น และซากุระมิยะ มิยูกิ ก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

ผมคิดผิดไปมากที่เข้าใจผิดว่าการที่พวกเขามารวมตัวกันที่บ้านเพื่อมาติวเป็นเหมือนอีเวนต์ที่นางเอกในเรื่องเต้นฉบับมาเยี่ยมบ้านตามเนื้อเรื่องเป๊ะๆ ฟุเสะคาาวะ ไรโตะ พยายามจะเอาชนะผม เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองคือพระเอกตัวจริง เขาจึงรวบรวมเหล่านางเอกมาทุ่มเทให้กับการสอบครั้งนี้

ทั้งหมดเป็นเพราะต้องการกำจัดผมที่เป็นตัวแปรที่ไม่คาดคิด พวกตัวเอกคงไม่ยอมให้ผมที่ละทิ้งบทบาทตัวร้ายและหลุดออกนอกกรอบเนื้อเรื่องเดิมไปได้

‘ไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งแค่ไหน ในตอนสุดท้ายพระเอกก็จะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้เสมอ’

มันเป็นเรื่องที่ผมรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ? และตัวผมเองก็เป็นคนที่เข้าใจดีที่สุดด้วย

พระเอกมีพลังที่จะต่อต้านโชคชะตาที่ไม่เป็นธรรมของตัวเอง และสำหรับผม ผู้ซึ่งเป็นตัวตนที่ขัดกับโชคชะตาก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน พระเอกกำลังจะสร้างปาฏิหาริย์เพื่อเผชิญหน้ากับตัวผมในตอนนี้

ก่อนที่ผมจะเริ่มเปล่งประกายในฐานะพระเอก และในขณะที่ผมยังถูกมองว่าเป็นตัวร้าย โลกใบนี้ก็เริ่มเคลื่อนไหวเพื่อกำจัดตัวผมที่โดดเด่นเกินไป

ถ้าฮานาซากิ ยูนะ ที่เป็นที่หนึ่งของชั้นเรียน และซากุระมิยะ มิยูกิ ที่เป็นประธานนักเรียน มาติวหนังสือให้ ฟุเสะคาวะ ไรโตะ โดยตรงแล้วล่ะก็ ไรโตะก็ต้องสามารถดูดซับความรู้ของทั้งสองคนไปได้หมด เพราะเขามีพลังของพระเอกอยู่ไงล่ะ

“ผม” รู้สึกว่าตัวเองแค่เลียนแบบพระเอก แต่ไม่มีพลังวิเศษเหมือนพระเอก ถ้าสอบตกในครั้งนี้ ฟุเสะคาวะ ไรโตะ จะมาบอกว่า “แกไม่เหมาะจะเป็นพระเอกหรอก” และชีวิตของ “ผม” ก็จะจบลงอย่างน่าอนาถตามเนื้อเรื่องเดิม

เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย

ตัวละครหลักในเรื่องต่างๆ ที่ผมเคยอ่าน เคยดู เขาเอาชนะสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไงนะ?

จำได้แล้ว ผมก็เคยเห็นมาแล้วนี่นา

ไม่ว่าจะเป็นการ์ตูน นิยาย การ์ตูน หรือเกม พระเอกพวกนั้นมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่มี

สิ่งที่ผมขาดไปก็คือ――

“――ริวสุเกะ!”

ผมได้ยินเสียงมา เป็นเสียงที่คุ้นเคยมากและเคยช่วยเหลือผมมาหลายครั้งแล้ว

เมื่อเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นมาชิโระยืนอยู่ เธอยิ้มให้ผม พร้อมกับเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงอบอุ่นแล้วจับมือผมไว้เบาๆ

จากนั้น

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลนะ ริวสุเกะ นายพยายามมาตลอด เป็นคนที่น่าประทับใจมาก ฉันรับรองได้เลย”

มาชิโระก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง นั่นสินะ ผมพยายามอย่างหนักมาตลอด

ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ ผมก็พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะใช้ชีวิตอย่างเป็นตัวของตัวเองมาโดยตลอด

และมาชิโระก็เชื่อใจผม เธอคอยอยู่ข้างๆและคอยให้กำลังใจผมเสมอ

ผมมองหน้ามาชิโระ แล้วหายใจเข้าลึกๆก่อนจะหายใจออก

“ขอบคุณนะมาชิโระ ฉันจะพยายามให้เต็มที่เลย”

“อื้อ ฉันมาหาเพราะเป็นห่วง ก็ริวสุเกะทำหน้าเครียดตั้งแต่เช้าแล้วนี่นา”

“นั่นสินะ เอาจริงๆก็เครียดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

“งั้นหรอ? งั้นตอนนี้ดีขึ้นรึยัง?”

“อาา พอเห็นหน้ามาชิโระ ความกังวลพวกนั้นก็หายไปหมดแล้ว ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะ”

“ฮิฮิ ไม่ใช่แค่ฉันหรอกนะ ริวสุเกะอาจจะไม่สังเกตุก็จริง แต่อีกสองคนก็ให้กำลังใจนายเหมิอนกัน”

“อีกสองคน?”

พอหันไปมองมาชิโระ

ก่อนจะเห็นเรโอะและนิชิคาว่าที่มองมาทางผมแล้วยิ้มให้

“ไง ริวสุเกะ ดูเหมือนจะตื่นเต้นมากเลยนะ ผมเลยอยากจะมาทักก่อนเริ่มสอบน่ะ”

“อาา ฉันก็มาจากห้องอื่นเลยนะ ก็รบกวนนายให้ช่วยติวด้วยสิ”

“เรโอะ นิชิคาว่า…”

ทันทีที่ผมเรียกชื่อทั้งสองคน มาชิโระก็เดินมาตบไหล่เบาๆแล้วยิ้มให้พร้อมส่งสายตาให้กำลังใจ

“พวกเราเอาใจช่วยอยู่นะ ริวสุเกะ ผมเชื่อว่านายทำได้แน่”

“เอาความพยายามทั้งหมดของนายออกมาใช้ซะสิ นายสอบผ่านอยู่แล้ว”

“ริวสุเกะ! นายไม่ได้เก่งแค่เกมนะ ให้สองคนนี้ได้เห็นด้วยสิว่าเรื่องเรียนก็เก่งเหมือนกัน!”

อ่าา นั่นสินะ เพราะมีพวกนายอยู่เคียงข้าง มีคนสำคัญ เพื่อนที่ดีอยู่เคียงข้าง

เพราะงั้นผมถึงยังสู้ต่อได้

ผมยังไม่ใช่พระเอก ผมไม่มีพลังที่จะสร้างปาฏิหาริย์ หรือต่อต้านชะตากรรมที่ไม่ยุติธรรม แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่อยากแพ้ จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด

เรโอะ นิชิคาว่า มาชิโร่ บอกว่าผมทำได้ พวกเขาคอยให้กำลังใจผม

ด้วยความเชื่อใจของเพื่อนๆที่มีต่อผม ด้วยความกล้าที่จะสู้กับอุปสรรค และด้วยความพยายามที่สั่งสมมา

ผมจะเผชิญหน้ากับ ฟุเสะคาวะ ไรโตะ พระเอกคนนั้น