เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 29 ออมไรส์

ตอนที่ 29 ออมไรส์

ตอนที่29 : ออมไรส์

 

อาหารเย็นที่มาชิโระอยากให้ผมทำก็คือข้าวห่อไข่(ออมไรส์)

 

มันคือข้าวมันไก่ ห่อด้วยไข่ที่นุ่มฟู มันอร่อยมากๆเลยล่ะน่ะ

(TL : ข้าวมันไก่ญี่ปุ่นจะไม่เหมือนของไทยนะครับ มันจะเป็นข้าวสีส้มๆ แล้วพอเอาไข่มาวางไว้ข้างบนแล้วกรีดตรงกลางก็จะออกมาเป็น ออกมไรส์)

 

พอมาคิดๆดูก็รู้สึกว่ามาชิโระชอบกินข้าวห่อไข่มากเลย ตอนกลางวันนี้พวกเราไปคาเฟ่กัน เธอก็มองหาข้าวห่อไข่แต่หาไม่เจอ เพราะงั้นเลยสั่งอย่างอื่นแทน

 

ตอนที่ผมทำงานพาร์ทไทม์ในโลกก่อน เมนูข้าวห่อไข่ในร้านกาแฟที่ผมทำงานอยู่เป็นเมนูยอดนิยมเลยนะ ผมทำบ่อยมากเลยล่ะ คราวนี้ผมจะใช้ความรู้และประสบการณ์ตอนนั้นมาทำข้าวห่อไข่ที่อร่อยที่สุดให้มาชิโระกิน

 

ผมเริ่มลงมือทำอาหารอย่างกระตือรือร้น ระหว่างนั้นเองมาชิโระก็ยืนดูอยู่ฝั่งตรงข้ามของเคาน์เตอร์ครัวด้วยความสนใจ ทุกครั้งที่เราสบตากันระหว่างทำอาหาร เธอก็จะส่งยิ้มมาให้ ซึ่งนั่นช่วยกระตุ้นให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น

 

เมื่อผมใช้กระทะด้วยท่าทีคล่องแคล่ว มาชิโระก็เผลอส่งเสียงออกมาด้วยความประทับใจ

 

“หวาา… สุดยอดเลย เหมือนวัตถุดิบกำลังเต้นรำอยู่บนกระทะเลยอ่ะ!”

 

“เหมือนกำลังเต้นรำอยู่เหรอ? ครั้งแรกเลยที่มีคนชมแบบนี้นะ รู้สึกเขินนิดหน่อยแฮะ”

 

“สุดยอดเลย จริงๆนะ ทำเก่งมาก แถมดูน่าอร่อยสุดๆไปเลย!”

 

“ตอนนี้แค่กำลังทำข้าวไก่อยู่น่ะ ของจริงคือไข่ข้นที่จะทำต่างหาก นั่นแหละที่ต้องโชว์ฝีมือจริงๆ”

 

“อื้อ~ รอไม่ไหวแล้วเนี่ย!”

 

มาชิโระมองมาด้วยสายตาเป็นประกายราวกับเด็กน้อย

 

ผมอยากทำให้เธอประทับใจมากขึ้นไปอีก เลยพับแขนเสื้อขึ้นและเข้าสู่โหมดจริงจังทันที

 

หลังจากทำข้าวไก่เสร็จ ผมก็เริ่มลงมือทำไข่ข้นต่อทันที

 

ผมคนไข่ที่ถูกทำให้ร้อนอยู่บนกระทะให้เปลี่ยนมันรูปร่าง ค่อยๆปรับรูปร่างอย่างระมัดระวังโดยการเกลี่ยไข่ไปที่ขอบกระทะ จากนั้นก็ตบด้ามจับเบาๆให้ไข่เริ่มเข้ารูป สุดท้ายก็กลายเป็นไข่ข้นรูปร่างคุ้นตาที่ทุกคนรู้จัก

 

มาชิโระที่เห็นก็ปรบมืดอย่างตื่นเต้น

 

“ริวสุเกะนายนี่สุดยอดเลย! มีพรสวรรค์ด้านทำอาหารมากเกินไปแล้วนะ!”

 

“ฮะฮะ เกินจริงไปหน่อยนะ ถ้าจับจุดได้ ใครๆก็ทำได้เหมือนกันแหละน่า”

 

“จริงอ่ะ? ถ้างั้นแล้ว แม้แต่ฉันก็ทำได้หรอ?”

 

“แน่นอนสิ ถ้ามาชิโระอยากทำ ฉันพร้อมจะสอนทุกเมื่อเลย”

 

“เย้! ขอบคุณนะริวสุเกะ!”

 

ผมมองมาชิโระด้วยความเอ็นดูพลางยกไข่ข้นที่ทำเสร็จแล้วใส่จาน จากนั้นก็วางไข่ข้นลงบนข้าวไก่ที่ปั้นเป็นรูปวงรีไว้แล้ว ก่อนจะใช้มีดกรีดไข่ข้นให้เปิดออก เผยให้เห็นไข่ที่นุ่มฟูและเยิ้มกำลังเยิ้มห่อข้าวอย่างสวยงาม

 

สุดท้ายผมเติมความสมบูรณ์แบบด้วยการใช้ซอสมะเขือเทศวาดรูปแมวที่มาชิโระชอบ พอเธอเห็น เธอก็ดีใจจนกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข

 

“เมี๊ยว!? ริวสุเกะ นี่มัน…!!”

 

“เป็นไงล่ะ น่ารักใช่ไหม?”

 

“ใช่เลย! แมวน้อยน่ารักสุดๆ! ขอบคุณนะริวสุเกะ!”

 

“ด้วยความยินดีครับคุณหนู มากินข้าวกันเถอะ ท้องร้องจะแย่แล้วไม่ใช่หรอ?”

 

“ท้องร้องจ๊อกๆเลยล่ะ! รอจะกินข้าวห่อไข่ที่ริวสุเกะทำไม่ไหวแล้ว!”

 

เมื่อพูดจบ มาชิโระก็ลุกจากเคาน์เตอร์ครัวไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว

 

ผมถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วนำข้าวห่อไข่ที่จัดใส่จานไว้อย่างสวยงาม พร้อมด้วยซุปที่เตรียมไว้มาเสิร์ฟที่โต๊ะ

 

พวกเรานั่งหันหน้าเข้าหากัน ประสานมือแล้วพูดพร้อมกันว่า “จะกินแล้วนะครับ/คะ”

 

มาชิโระหยิบช้อนขึ้นมาและตักข้าวห่อไข่ที่ผมทำเข้าปากทันที ไข่ที่นุ่มฟูและเยิ้มเข้ากันกับข้าวไก่ที่อยู่ด้านใน ความอร่อยนั้นทำให้เธอหลับตาและเอามือจับแก้มด้วยความสุข

 

“ดูแล้วก็น่ากินสุดๆ แต่พอกินแล้วอร่อยจนตกใจเลยล่ะ! ถ้าทำอร่อยขนาดนี้ได้ฉันคงเปิดร้านเองแล้วนะเนี่ย!”

 

“ฮะฮะ งั้นเปิดร้าน ‘คาเฟ่ริวสุเกะ เฉพาะของมาชิโระคนเดียว’ กันดีไหม?”

 

“อ๊ะ จริงเหรอ!? ได้สิๆ ฉันจะเป็นลูกค้าประจำเอง! แล้วก็จะให้ริวสุเกะทำข้าวให้ทุกวันเลย!”

 

“บริการส่งข้าวกล่องถึงบ้านก็มีนะครับ คุณกค้า”

 

“ย๊าาา! จะดีเกินไปแล้ว แม้จะอยู่ข้างนอกก็กินอาหารที่ริวสุเกะทำได้!”

 

มาชิโระดีใจจนแสดงออกมาอย่างจริงจัง และพูดว่า “ดีใจจัง” ซ้ำๆอยู่หลายครั้ง

 

ผมที่ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะทำให้เธอดีใจขนาดนี้ก็รู้สึกเขินจนต้องขยี้แก้มตัวเอง ถ้าเริ่มเตรียมข้าวกล่องให้เธอตั้งแต่สัปดาห์หน้า เธอจะตอบสนองยังไงนะ

 

มาชิโระมักจะซื้อขนมปังจากร้านข้างโรงเรียนหรืออาหารที่โรงอาหาร

 

เพื่อปกป้องเธอจากการติดต่อกับฟุเสะคาวะ ที่เป็นตัวละครหลัก ผมอาจจะต้องเตรียมข้าวกล่องให้เธอจริงจังและพยายามกินข้าวเที่ยงด้วยกัน เพื่อให้เราได้มีเวลาพักเที่ยงที่ผ่อนคลายไปด้วยกัน

 

ระหว่างคิดเรื่องนั้นไปด้วย ผมก็เฝ้ามองมาชิโระที่กำลังทานข้าวห่อไข่อย่างเอร็ดอร่อย

 

ท่าทางที่กินราวกับเด็กน้อย ทำให้ดูน่ารักน่าเอ็นดูมากจนอยากมองอยู่อย่างนั้นตลอดไป

 

พอเฝ้ามองอยู่อย่างนั้น อยู่ๆก็สบตากับมาชิโระ ดวงตาสีฟ้าที่เป็นประกายราวกับดวงดาวกำลังสะท้อนภาพของผมอยู่

 

เมื่อมาชิโระสังเกตเห็นสายตาของผม เธาก็หยุดกินอาหารแล้วส่งยิ้มออกมาอย่างเขินอาย

 

“ขอโทษนะ เผลอกินเพลินจนไม่ได้พูดอะไรเลย”

 

“ไม่เป็นไรหรอก แค่เธอชอบฉันก็ดีใจแล้ว”

 

“อืม ขอบคุณนะ เพราะข้าห่อไข่ที่ริวสุเกะทำให้เนี่ยแหละ ฉันเลยรู้สึกมีแรงเยอะเลย คงจะตั้งใจอ่านหนังสือสอบอาทิตย์หน้าได้ด้วย”

 

“หืม… อ่านหนังสือสอบเหรอ?”

 

“อาเร๊ะ? นายจะทำเป็นลืมไม่ได้นะ? อีกไม่นานก็จะสอบปลายภาคแล้ว ตั้งแต่วันจันทร์ก็ต้องเริ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?”

 

“อ๋อ… นั่นสินะ ลืมไปเลย เพราะช่วงนี้ยุ่งๆจนลืมเรื่องสอบไปเลย…”

 

“ดูจากท่าทางคงไม่ได้แกล้งสืมสินะ นี่ลืมจริงๆหรอ?”

 

“ก็ลืมนั่นแหละ”

 

ผมลืมสนิทไปเลยว่าใกล้จะถึงเดือนกรกฎาคมแล้ว โรงเรียนคิโอะที่เราเรียนกันอยู่จะมีสอบปลายภาคในช่วงต้นเดือนกรกฎาคม และโรงเรียนก็กำลังจะเข้าสู่ช่วงสอบพอดี เพราะพึ่งจะมาอยู่ในโลกนี้เลยวุ่นวายไปหมด ทำเอาลืมเรื่องสอบไปเลย

 

“แต่ว่านะ ตอนที่ริวสุเกะขาดเรียนบ่อยๆน่ะ ยังไงตอนสอบกลางภาคก็มาโรงเรียนนะ จำได้ไหม? มาโรงเรียนแค่ตอนสอบ แล้วก็รอดพ้นจากการติด F ทุกวิชาเนี่ย มันก็แอบเก่งอยู่นะ”

 

“เพราะพื้นฐานความรู้ของฉันมันดีอยู่แล้วนี่นะ แล้วก็ตอนนั้นก็ยังลังเลอยู่ว่าจะเอาไงกับโรงเรียนดี… เลยอยากจะยื้อเวลาไว้ไม่ให้โดนไล่ออกอีกสักหน่อยน่ะ”

 

“อื้มๆ ถึงจะขาดเรียนเยอะมาก แต่ก็รู้สึกว่าจะรอดไปได้หวุดหวิด แล้วตอนนี้ริวสุเกะก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นด้วย น่าจะได้อันดับที่ดีขึ้นนะ”

 

“อันดับสูงๆเหรอ… ก็ฟังดูไม่เลวนะ”

 

โดยปกติแล้ว ตัวละครแบบผมที่เป็นพวกอันธพาลเนี่ย จะไม่มีทางได้อันดับต้นๆของชั้นเรียนได้หรอก จะได้คะแนนพอผ่านฉลุยหรือไม่ก็สอบตกแล้วต้องไปเรียนพิเศษเพื่อสอบใหม่วนเวียนแบบนี้แหละ

 

แล้วพวกตัวเอกเนี่ย การได้อันดับต้นๆของชั้นก็เป็นเหมือนโอกาสหนึ่งที่จะแสดงให้ผู้อ่านเห็นว่าตัวเองเก่งแค่ไหนน่ะสิ การแสดงให้เห็นถึงความสามารถในรูปแบบของผลการเรียนที่เข้าใจง่ายแบบนี้ ทำให้ตัวละครรอบข้างของตัวเอกดูโดดเด่นขึ้นมาเลยล่ะ

 

(มีความคิดดีๆแล้ว สอบปลายภาคเนี่ย เป็นโอกาสดีเลยแฮะ)

 

การสอบปลายภาคครั้งต่อไปอาจเป็นโอกาสที่ผมจะใช้เป็นจุดเริ่มต้นในการหลุดพ้นจากการเป็นตัวร้ายได้

 

โดยปกติแล้วชื่อของผมจะไม่เคยปรากฏในตำแหน่งท็อปของชั้นเรียน แต่คราวนี้ผมจะทำให้มันปรากฏขึ้นและแสดงให้ทั้งโรงเรียนเห็น ผมจะทำให้เกิดความผิดปกติในโลกนี้และพิสูจน์ว่า ผมไม่เหมาะสมกับบทบาทของตัวร้ายแบบที่เคยเป็น

 

สิ่งที่อดีตของผมอย่าง ‘ริวสุเกะ’ ทำไม่ได้ แต่เพราะผมเรียนหนักมากในชาติที่แล้ว ผมน่าจะสามารถทำคะแนนดีจนเข้าไปติดอันดับท็อปของโรงเรียน ที่ดูจะเป็นพื้นที่พิเศษสำหรับเรื่องแนวรอมคอมได้

 

และนี่จะเป็นจุดเริ่มต้นให้ทุกคนได้รู้จักตัวผมมากขึ้น ทำให้ความเข้าใจผิดที่คนส่วนใหญ่มีต่อผมหายไป

 

เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในเรื่องราวต้นฉบับมาก่อน ผลการสอบปลายภาคที่ปรากฏในเรื่อง ชื่อของริวสุเกะก็ไม่เคยติดอันดับต้นๆเลย

 

เหมือนกับตอนที่มาชิโระเปลี่ยนแปลงไปเป็นสาวสวยและได้รับบทบาทใหม่ การที่เกิดสิ่งที่ไม่อยู่ในเนื้อเรื่องขึ้นมา ทำให้เรื่องราวทั้งหมดเปลี่ยนไปจากเดิม

 

“เอาล่ะ…! สอบครั้งหน้า ฉันจะทำห้ดูเอง!”

 

“หวาา  มีแรงฮึดมากเลยนะ มีเป้าหมายอะไรรึเปล่า?”

 

“อ่าา ฉันจะทำให้มาชิโระตกใจเลยล่ะ”

 

“ถ้าริวสุเกะพยายาม ฉันก็จะพยายามเหมือนกัน! ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้เลยนะ! อ๊ะ จริงสิ มาหาเวลาติวด้วยกันเถอะ! จริงๆแล้วฉันอยากติวหนังสือกับริวสุเกะมาตั้งนานแล้ว!”

 

“แน่นอน มาเริ่มติวด้วยกันเถอะ ถ้ามาชิโระติดตรงไหนฉันจะช่วงเอง กลับกัน ถ้าฉันไม่เข้าใจ มาชิโระก็ช่วยทีล่ะ”

 

“อื้อ! มาพยายามไปด้วยกันเถอะ! สัญญานะ!”

 

มาชิโระพูดขึ้นพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยมา ผมเลยเกี่ยวก้อยกับเธออย่างมั่นคง

 

และอีกสิ่งหนึ่งที่ผมกำลังวางแผนอยู่ลับๆ นั่นคือแผนที่ผมจะใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นตัวร้ายอย่างโจ่งแจ้ง

 

ผมเล่าเรื่องนี้ให้มาชิโระฟังเพราะมั่นใจว่าเธอจะช่วยผมได้แน่ๆ

 

มาชิโระตั้งใจฟังสิ่งที่ผมพูด เธอดูตกใจแต่ไม่นานก็ยิ้มแล้วหัวเราะออกมาจนผมเล่าจบ

 

แผนการนี้จะเริ่มขึ้น ณ วันจันทร์ที่จะถึงนี้

 

ในใจของผมมีความหวังลมๆแล้งๆว่ามันน่าจะได้ผล เพราะงั้นตอนนี้ ผมเลยใช้เวลาตอนเย็นที่ได้กินข้าวกับมาชิโระอย่างมีความสุข

 

 

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN)

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN)

Score 10
Status: Completed
หลังจากทำงานหนักเกินจนสลบไป ผมก็ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองได้เกิดใหม่ในโลกของซีรีส์โรแมนติกคอมเมดี้เรื่องโปรดไปแล้ว ในฐานะของ ชินโด ริวสุเกะ วายร้ายผู้มีชะตากรรมอันน่าอนาถ ด้วยความหวังที่จะใช้ชีวิตในโรงเรียนที่ใฝ่ฝันและเปลี่ยนแปลงอนาคตที่น่าเศร้านี้ ผมจึงพยายามดิ้นรนเพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคตด้วยความรู้ทั้งหมดที่มี ก่อนจะได้พบกับ อามานัทสึ มาชิโระ เด็กสาวที่ถูกโชคชะตากำหนดให้เป็นวายร้ายเหมือนกัน เพื่อช่วยเธอจากอนาคตบัดซบนั่น ผมต้องพยายามรักษาระยะห่างกับเธอเอาไว้ แต่ทว่า... "ถึงจะเป็นแบบนั้น ฉันก็ยังอยากอยู่ข้างๆริวสุเกะนะ" มาชิโระ เธอผู้ไม่อยากแยกจากผมไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นี่แหละนางเอกที่ดีที่สุดที่ผมจะหาได้แล้ว เพราะแบบนั้นแหละ ผมจะทำให้ยัยสุดยอดนางเอกคนนี้มีความสุขกับชีวิตวัยรุ่นให้ได้เลย

Recommended Series

Options

not work with dark mode
Reset