ตอนที่15 : หนึ่งเดียวเท่านั้น
ผมนึกถึงเรื่องเมื่อวานนี้ขึ้นมา
ตอนเดินกลับจากโรงเรียน มาชิโระบอกว่าจะกลับด้วยกันแล้วเดินอยู่ข้างๆผม แต่เพื่อหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่รออยู่ของเธอ ผมเลยพยายามไล่เธอให้ออกไปจากบทบาทของเป็นตัวร้าย ผมเลยบอกเธออย่างแข็งกร้าวว่า “ฉันเกลียดเธอ” ซึ่งเป็นการตัดความสัมพันธ์กับเธอ
มันเป็นการทำเพื่อปกป้องเธอจากจุดจบอันลวร้ายที่กำลังรออยู่ ผมเลยพูดแบบนั้นไปทั้งๆที่รู้สึกเจ็บอยู่ในอก
ผมบอกมาชิโระไปว่า “ฉันไม่ชอบสาวแกล แต่ชอบสาวน่ารักเรียบร้อย” และบอกว่าเธอว่าการที่เธอเป็นสาวแกลมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ผมชอบ ทำให้ผมไม่ชอบเธอ
พอมาชิโระได้ยินคำพูดของผม เธอก็เหมือนจะเสียใจและดูเศร้าลงเรื่อยๆ การเห็นเธอแบบนั้นทำให้ผมรู้สึกผิดมาก แต่ถึงอย่างนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงอนาคตที่เลวร้าย ผมก็เชื่อว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องทำ
แต่จากนั้น มาชิโระก็ยิ้มแย้มอย่างซุกซนแล้วพูดออกมาว่า
“รอก่อนนะ ฉันจะไปแก้สิ่งที่นายไม่ชอบมให้”
ผมไม่สามารถทำความเข้าใจคำพูดของเธอได้จริงๆ เพราะงั้นเลยได้แต่ขมวดคิ้วและเอียงคอด้วยความสงสย แต่แล้วมาชิโระก็พูดว่าลาก่อนแล้วเดินจากไป
นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่วาน
และตอนนี้ มาชิโรก็กลายเป็นสาวเรียบร้อยตามที่ผมพูดเมื่อวาน เธอย้อมผมดำและปล่อยผมตรง ใส่ชุดนักเรียนเรียบร้อยมากขึ้น แต่งหน้าแบบธรรมชาติไม่จัดเกินไป ไม่เหลือเค้าของสาวแกลคนเมื่อวานเลย
ผลลัพธ์คือเธอกลายมาเป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบและทรงพลัง จนสามารถก้าวข้ามเด็กสาวทุกคนที่อยู่กับ ฟุเสะคาวะ ไรโตะ ซึ่่งเป็นตัวเอกของเรื่องไปหลายขุม
พอเห็นมาชิโระในสภาพนี้ ผมก็อดลุกขึ้นยืนไม่ได้
ความงดงามของเธอดึงดูดสายตาของผมไปจนไม่สามารถละสายตาได้ พอได้มองใกล้ๆแล้ว ผมกลับลืมแม้กระทั่งการหายใจไป
เด็กสาวที่ดูเพรียบพร้อมตรงหน้านี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคนเดียวกับสาวแกลคนเมื่อวาน
“ริว ริวสุเกะ… ยะ อย่าจ้องหน้าฉันแบบนั้นสิ ฉันอายนะ แบบว่า รู้สึกไม่ชินเลย…”
ใบหน้าของมาชิโระแดงก่ำ เธออยู่ไม่สุข เจ้าตัวประสานนิ้วกันด้วยท่าทางเขินอาย ท่าทางแบบนั้นของมาชิโระทำให้ผมยิ่งพูดไม่ออกเลยว่าเธอน่ารักขึ้นขนาดไหน จากนั้นเธอก็กุมมือทั้งสองข้างของตัวเองไว้แนบหน้าอก ก่อนที่จะช้อนตาขึ้นมมามองมาที่ผม
อะไรเล่า! ท่าทางแบบนั้น…
ไม่ดีเลย….
“ปะ เป็นยังไงบ้างอ่ะ? เพราะริวสุเกะบอกว่าชอบแบบนี้มากกว่าฉันเลยไปย้อมผมที่ร้านมา แล้วก็ตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้าด้วย…”
ดวงตาสีฟ้าที่ราวกับจะดูดผมเข้าไปนั้นเต็มไปด้วยความกังวล เธอน่ารักผมอยากดึงมากอดเอาไว้จริงๆ และเพราะแบบนั้นผมเลยรีบหันหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว
เพราะผมบอกว่าไม่ชอบสาวแกล เธอเลยพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อผม
เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ผมดีใจ ให้ผมชอบเธอ และพยายามเป็นสาวในแบบที่ผมต้องการ
การที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะละทิ้งทุกอย่างที่เคยชอบเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองเพียงเพราะผู้ชายคนเดียว แบบนั้นน่ะ เรื่องแบบนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ใครก็ทำได้หรอกนะ
แต่เธอทำมันไปแล้ว
เธอเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อผมให้กลายเป็นความพยายาม และตอนนี้ก็กลายเป็นสาวสวยที่เหนือกว่าเหล่านางเอกทุกคนในเรื่อง
“อะ อ่า….”
ผมไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้ามิชิโระ ความรู้สึกที่มีมันมากเกินกว่าจะพูดออกมาได้แม้จะเป็นแต่คำชมธรรมดาๆ
แบบว่า ผมดีใจมากจริงๆที่ในโลกนี้ยังมีคนที่ห่วงผมขนาดนี้
ในชีวิตก่อน ไม่มีใครเลยที่ทำอะไรแบบนี้เพื่อผม ไม่มีใครในโลกนั้นที่พร้อมจะทำเพื่อผมมากขนาดนี้
ไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี ผมพยายามจะทำให้ความรู้สึกนี้กลายมาเป็นคำพูด แต่สุดท้ายก็แต่ยืนอยู่อย่างงั้น
มาชิโระยิ้มให้ผม เธอเขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อยแล้ววางมือบนแก้มของผม พร้อมกับเผยยิ้มสดใสไร้เดียงสาออกมา
“นั่นน่ะ ริวสุกเกะกำลังทำหน้ามีความสุขอยู่ด้วยล่ะ ถึงจะไม่พูดอะไรแต่ฉันก็รู้ได้ ก็แบบ เรารู้จักกันตั้งแต่ประถมแล้วนี่่นา”
พอถูกพูดแบบนั้นใส่ มันทำให้หัวใจของผมเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เธอรู้มาตลอดเลยสินะว่าผมดีใจแค่ไหน แถมรู้ด้วยว่าทำยังไงผมถึงจะมีความสุข
—-ว่าแล้วเชียว แบบนั้นเองสินะ
ต่อให้ผมพยายามผลักไสเธอออกไปแค่ไหน มาชิโระ ก็จะยังอยู่ข้างผมเสมอ
ผมตั้งใจที่จะตัดความสัมพันธ์กับเธอเพราะคิดว่าเป็นการช่วยให้เธอมีความสุข และเพื่อจะช่วยเธอจากความหายนะที่รออยู่ในอนาคตข้างหน้า
แต่สุดท้ายแล้ว นั่นคือการตัดสินใจที่ผิดพลาดสินะ
มาชิโระจะไม่ยอมแพ้ไม่ว่าผมพยายามไล่เธอไปด้วยวิธีไหนก็ตาม การเมินเฉยต่อความรู้สึกที่จริงใจของเธอคือสิ่งที่พวกตัวร้ายชอบทำกันไม่ใช่รึไง
ถ้ามาชิโระไม่ยอมแพ้ต่อผมล่ะก็ ผมเองก็จะไม่ยอมแพ้ต่อเธอเช่นกัน พวกเราจะพยายามไปด้วยกันเพื่อหลีกเลี่ยงความหายนะในอนาคตและพบกับความสุข
แม้แต่ตัวร้ายก็ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างมีความสุขได้สินะ
ผมอยากให้มาชิโระมีวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยความสุขเหมือนที่หวังไว้ ถ้าอย่างงั้น ผมก็ไม่ต้องลังเลหรือยั้งคิดอะไรอีกแล้ว ผมจะหัวเราะไปกับมาชิโระและใช้ชีวิตวัยรุ่นกับเธออย่างเต็มที่ให้ได้
พอรู้ตัวแล้วคิดได้แบบนั้น ในที่สุดผมก็พูดมันออกมาได้สักที
“ขะ เข้ากันมากเลยล่ะ น่ารักสุดๆ”
คำพูดของผมทำให้มาชิโระยิ้มกว้าง
รอยยิ้มนั้นงดงามราวกับเทพธิดา มันเป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกมีความสุขหลังจากมาอยู่ในโลกนี้
และเพราะแบบนั้น อามานัทสึ มาชิโระ จึงกลายเป็นคนที่น่ารักและใจดีที่สุดสำหรับผม เป็นคนเดียวที่คอยเติมสีสันให้กับชีวิตของผม…
(TL : ตอนแรกว่าจะลงแค่3ตอนแต่มันดั๊นไม่มีฉากหวานเลย เอาเป็นว่าแถมให้อีก2ตอนแล้วกันนะ)