เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 14 สุดยอดสาวงาม

ตอนที่14 : สุดยอดสาวงาม

คาบสามอย่างวิชาพละที่ผมได้กลายเป็นเพื่อนกับเรโอะ ก็จบลงโดยไม่มีอีเวนต์อะไรเกิดขึ้น 

เรโอะเป็นคนที่วางตัวเก่งมาก เขาสามารถรักษาระยะห่างระหว่างผมกับฟุเสะคาวะได้อย่างลงตัว และยังพูดคุยกับผมในฐานะเพื่อนอย่างเป็นกันเอง

ดูเหมือนว่าผมจะสามารถรักษาระยะห่างจากฟุเสะคาวะได้ พร้อมๆกับการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเรโอะ นี่อาจจะเป็นแสงสว่างที่นำทางให้ผมหลุดพ้นจากบทตัวร้ายที่กำลังเผชิญอยู่ก็ได้

เมื่อคาบเช้าจบลง ก็ถึงเวลาพักกลางวัน

วันนี้ฟุเสะคาว่า ตัวเอกของเรื่องก็ยังคงถือข้าวกล่องไปพร้อมกับเหล่านางเอกทั้งหลายที่ขึ้นไปบนดาดฟ้า ส่วนเรโอะก็ไปกับเพื่อนๆจากทีมบาส

ผมที่ยังเหลืออยู่กับเหล่าตัวประกอบ ก็เลือกที่จะกินข้าวกล่องในห้องเรียนแทน

เมื่อวานผมถูกกลุ่มสาวแกลล้อมในโรงอาหาร พวกเธอเป็นศัตรูของตัวเอก ผมเลยคิดว่าควรเว้นระยะห่างและนั่งทานข้าวอย่างสงบในห้องเรียน

ผมคิดไปพลางเปิดกล่องข้าวทำเอง ที่อุตส่าห์ตื่นมาทำตั้งแต่เช้ามืด

จะเริ่มจากอะไรก่อนดีนะ 

แฮมเบิร์กที่เหลือจากเมื่อวาน หรือจะไข่ม้วนดี ไม่สิ ต้องมะเขือเทศเชอรี่ก่อน――

ตอนที่ผมกำลังจะแบะตะเกียบ เสียงของเหล่าตัวประกอบก็ดังขึ้น

เสียงเชียร์พวกนั้นเป็นเสียงของเหล่าตัวประกอบที่กำลังส่งสายตาไปยังนางเอกที่เดินเข้ามา แต่ตอนนี้พระเอกอย่างฟุเสะคาวะพาพวกนางเอกไปอยู่บนดาดฟ้าแล้วนี่ และในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยตัวประกอบแบบนี้ ไม่น่าจะมีสาวสวยคนไหนมาดึงดูดความสนใจได้อีกแล้วนะ

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น และในจังหวะนั้นเอง…

“ว๊าว…”

ผมเผลอส่งเสียงออกมา

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมตะลึงจนแทบจะลืมหายใจ

มันเป็นภาพที่งดงามเกินไปสำหรับตัวร้ายอย่างผม

เด็กสาวที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าคือนิยามของความงามที่ไม่อาจละสายตาได้ ผมยาวสีดำเงางามพริ้วไหว ตาสีฟ้ากลมโตประกายราวกับดวงดาวระยิบระยับ ขนตายาวช่วยขับดวงตาของเธอยิ่งดูเด่นขึ้นไปอีก ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเป็นประกายและชุ่มชื้น

ใบหน้าของเธอที่งดงามราวกับตุ๊กตา ผิวขาวเนียนไม่มีริ้วรอยใดๆ มือและขาเรียวยาวและสง่างาม เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูเหมาะและช่วยเสริมให้รูปร่างของเธอเด่นขึ้น นั่นทำให้เธอดูเป็นสาวบริสุทธิ์และอ่อนหวานยิ่งขึ้น

เหล่านางเอกที่เป็นตัวละครหลักของ ฟุเสะคาวะ ก็ยังไม่สามารถเทียบกับเธอ ความงดงามของเธอเหนือกว่าทุกคนอย่างไม่มีข้อกังขา

(TL : เห้ยๆ แกคลั่งรักอะไรขนาดน้านน~)

บรรยากาศที่ล้อมรอบเธอเต็มไปด้วยความสง่างาม ทุกก้าวที่เธอก้าวเดินไปข้างหน้า ทำให้เสียงฮือฮาของเหล่าเพื่อนร่วมชั้นดังขึ้นไปอีก

ทุกคนต่างอ้าปากค้างกับการปรากฏตัวของสาวงามคนนี้ และเหล่าตัวประกอบสาวที่อยู่ในห้องเรียนก็มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

(เห้ยๆ ไหงสาวสวยแบบนี้ถึงมาปรากฎตัวในที่ที่พระเอกไม่อยู่ล่ะ)

ความอยากรู้ของผมเพิ่มขึ้นไปอีก

เพราะเธอไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย และเดินมาหยุดตรงที่นั่งของผม ก่อนจะเปล่งเสียงออกมา—เสียงที่ไพเราะราวกับกระดิ่ง—จากนั้นเธอก็พูดคำที่ชัดเจนและตรงไปตรงมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่เธอพูดด้วยอยู่คือผม… และผมกลับรู้สึกว่าเสียงนั้นคุ้นแปลกๆ

“ยะโฮ ยะโฮ ริวสุเกะ ฉันมาเล่นด้วยแล้วนะ”

สุดยอดสาวสวยมองผมด้วยแววตาไร้เดียงสาพร้อมรอยยิ้มที่สุดใสบนใบหน้าเธอ

“หืม? เอ๊ะ…? ห๊ะ? ห๊าาาาาา!?”

“อ๊ะ เดี๋ยว อย่าตกใจขนาดนั้นสิ ฉันแค่ย้อมผมดำกับปล่อยผมที่มัดหางม้าให้ยาวลงมาเอง แล้วก็ลดการแต่งหน้าลงมานิดหน่อยเองนะ!!!”

ความตกใจทำให้ผมพูดอะไรไม่ออก พอเห็นผมเงียบไป สุดยอดสาวสวยก็ทำหน้าบูดแก้มป่องขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย… เป็นไปได้ยังไง? เมื่อวานเธอยังดูไม่เหมือนแบบนี้เลยนะ

“มะ มาชิโระ!?”

ใช่แล้ว

ยัยนี่คือ อามานัทสึ มาชิโระ — เด็กสาวที่เคยเป็นสายแกลก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลายเป็นสุดยอดสาวสวยที่มาอยู่ต่อหน้าผมในโลกแห่งรอมคอมซะแล้ว