เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรี่ส์รอมคอมทั้งที ก็ขอใช้ชีวิตวัยรุ่นกับนางเอกคนโปรดก็แล้วกัน (WN) 1 การเกิดใหม่

ตอนที่1 : การเกิดใหม่

หน้ากระจกที่ผมยืนอยู่นั้น ปรากฎร่างของใครบางคนที่ไม่ใช่ตัวผมยืนอยู่

เด็กหนุ่มที่ย้อมผมน้ำตาล เจาะหูหลายรู ดวงตาน่ากลัว ใบหน้าที่ดูแข็งกร้าว นอกจากนี้ตัวยังสูงและดูแข็งแรงดี

เมื่อแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องอาบน้ำ ผมหยิกแก้มตัวเองก่อนจะพยายามทำความเข้าใจเรื่องทั้งหมด

เจ้านี่เป็นใครเนี่ย?

ในตอนนั้นเองที่ผมเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แก้ม แล้วความทรงจำของเมื่อวานก็กลับมา

ผมจำได้ว่าทำงานหนักติดต่อกันหลายวัน และต้องทำงานวันหยุดเป็นเวลาหลายเดือน จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อกลับถึงอพาร์ตเมนต์ ผมก็หลับไปที่หน้าประตูทันที

พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกตัวอยู่บนเตียงแล้ว ตอนที่ลุกขึ้นไปล้างหน้าที่ห้องน้ำโดยไม่คิดอะไร ก็ถึงได้รู้ คนที่ยืนอยู่หน้ากระจกไม่ใช่ตัวผมอีกต่อไปแล้ว

อยู่ๆผมก็กลายเป็นใครก็ไม่รู้ ผมมองไปรอบๆ มันไม่ใช่อพาร์ตเมนต์ที่รกๆที่ผมอาศัยอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นบ้านหลังใหญ่ที่ดูสะอาดสะอ้านและดูเหมือนว่าะมีคนอื่นอาศัยอยู่ด้วย

ผมยังรู้สึกมึนๆอยู่พลางมองไปที่มือตัวเอง

มือของผมมันดูใหญ่และแข็งแรงมาก ไม่เหมือนกับมือของผมเลย บนกำปั้นมีรอยแผลเป็นเก่าๆ เหมือนเคยต่อยอะไรสักอย่างมา แถมยังมีแหวนเงินรูปกะโหลกอยู่ที่นิ้วด้วย

“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย…?”

ผมพูดออกมาด้วยเสียงที่ไม่คุ้นเคย ราวกับมันเป็นเสียงของคนอื่น

ระหว่างที่ผมพยายามหาว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางเดิน ผมเกิดกังวลขึ้นมาเลยจะหาที่ซ่อน แต่ในห้องน้ำมันก็แคบเกินกว่าจะซ่อนร่างกายที่ใหญ่ๆของผมได้

คนที่เปิดประตูเข้ามานั้นให้ความรู้สึกคุ้นเคยมาก ผมไม่จักเธอด้วยซ้ำ ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่ไม่รู้ว่าทำไม ผมกลับเข้าใจได้ทันทีว่าเธอเป็นน้องสาวของผม 

“อะไรเนี่ย? พี่ตื่นตั้งแต่ตอนนี้เลยหรอ? 7โมงเนี่ยนะ? โกหกป่าวเนี่ย?”

เด็กสาวที่เหมือนจะเป็นน้องสาวดูแปลกใจที่เห็นผม

สำหรับพนักงานบริษัทอย่างผมที่ต้องขึ้นรถไฟขบวนแรกไปทำงานเสมอ การตื่น7โมงเช้าถือว่าสายมาก แต่ตอนนี้ผมกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักไปแล้ว การตื่น7โมงสำหรับเขาดูจะเป็นเรื่องยากมากเลยสินะ ‘เขา’ ใช้ชีวิตยังไงของเขาเนี่ย? 

“วันนี้พี่จะไปโรงเรียนใช่มั้ย? พี่โดดมากไปแล้วนะ เดี๋ยวก็ติดตัวแดงหรอก”

“อะ…อืม…” 

“จะยังไงก็เหอะ หนูต้องเตรียมตัวแต่งหน้านะ พี่ช่วยขยับไปหน่อยได้มั้ย? แบบนี้หนูแต่งหน้าไม่ได้อ่ะ”

พูดจบเธอก็ผลักผมออกไปแล้วเดินไปยืนหน้าอ่างล้างหน้า เธอคนนั้น (ที่คิดว่าเป็นน้องสาว) หยิบเครื่องสำอางออกมาจากกระเป๋าเครื่องสำอางแล้วเริ่มแต่งหน้าหน้ากระจก

แม้ตัวผมในตอนนี้ดูเหมือนเด็กเกเรอยู่พอสมควร แต่เหมือนยัยน้องสาวก็ไม่เบาเหมือนกัน แม้เธอจะไม่ได้เจาะหูแต่ก็ย้อมผมน้ำตาลเหมือนกับผม นอกจากนี้เธอยังแต่งหน้าเก่งมากจนยิ่งเหมือนสาวแกลเข้าไปใหญ่

ผมมองดูน้องสาว ก่อนที่อยู่ๆ ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว

ราวกับมีใครมาอธิบายให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น มันไม่ได้เป็นคำพูดที่เป็นรูปธรรม แต่เป็นแนวคิดที่จับต้องไม่ได้ แต่ผมกลับเข้าใจมันได้อย่างลึกซึ้งราวกับมันซึมซับเข้าไปในสมอง

ถ้าอิงตามความรู้สึกลึกลับนี่ล่ะก็ มันคงเป็นกรณีของ “การกลับชาติมาเกิด” อย่างแน่นอน

ไอเรื่องแนวๆว่าใครสักคนตายแล้วไปเกิดใหม่ต่างโลกก่อนจะประสบความสำเร็จในโลกนั้นไง

จากเสียงในหัวที่ยังคงอธิบายอยู่นั่น ผมรู้ได้เลยว่าที่นี่คือโลกของเรื่องราวรอมคอมนั่นเอง 

ถึงจะยังไม่รู้ว่าเป็นโลกของการ์ตูน มังงะ เกม หรืออนิเมะเรื่องไหนก็เถอะ แต่ที่แน่ๆคือ ผมได้เกิดใหม่ในโลกที่หนุ่มสาวกำลังใช้ชีวิตวัยรุ่นกันอย่างหวานแหววและโรแมนติคแน่ๆ

สมัยเรียนผมก็ติดการ์ตูน นิยาย เกม และอนิเมะมาก และผมยังคงภูมิใจที่ได้เป็นโอตาคุแบบนั้นอยู่ เพราะงั้นเรื่องการเกิดใหม่ในโลกอื่นน่ะขอให้บอก ผมรู้จักโลกของเรื่องแนวรอมคอมดีทีเดียว

ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เกิดใหม่ในโลกอื่นแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมกลายเป็นใครก็ไม่รู้ไปแล้ว อีกทั้งยังไม่สามารถอธิบายเรื่องแบบนี้ได้ด้วย เพราะงั้นเลยทำได้แต่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงน่ะนะ

แต่จากความทรงจำแล้ว ไม่เห็นรู้เลยว่าผมตาย…

บางทีผมคงคิดว่าตัวเองสลบไปเพราะทำงานหนักแต่จริงๆแล้วกลับตายตรงนั้นเลยก็ได้

“นี่พี่ หนูแต่งตัวเสร็จแล้วนะ ใช้ห้องน้ำต่อได้เลย ไปล้างหน้าแปรงฟันซะ ไปโรงเรียนวันแรกหลังจากไม่ได้ไปมานาน พี่ต้องตั้งใจเรียนนะ”

“อะ โอ้……”

หลังจากที่น้องสาวออกไปแล้ว ผมก็เดินไปส่องกระจกเพื่อดูตัวเองอีกครั้ง

ถ้าหากเสียงในหัวที่บอกว่าผมตายเพราะทำงานหนักแล้วเกิดใหม่เป็นเรื่องจริงล่ะก็ นั่นหมายความว่าผมได้โอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว

ชีวิตวัยรุ่นของผมมันโคตรน่าเบื่อและโดดเดี่ยวเลย ไม่มีเพื่อนสักคน ผมทุ่มเทให้กับการเรียนจนสุดท้ายก็สอบเข้ามหาลัยได้ แต่ชีวิตก็ยังคงเหมือนเดิม หลังจากผ่านการสัมภาษณ์งานหลายครั้ง ผมก็ได้งานในบริษัทแห่งหนึ่งก่อนจะทำงานหนักจนกระทั่งเสียชีวิตเพราะทำงานหนักเกินไป แถมยังไม่มีแฟนเลยสักคนอีก

ถ้าผมเกิดใหม่มาอยู่ในโลกของเรื่องแนวรอมคอมล่ะก็ จะต้องมีเพื่อนสนิทน่ารักๆ เป็นเพื่อนกับประธานนักเรียน และมีสาวสวยนั่งข้างๆในห้องเรียน แบบนี้แหละถึงจะเรียกว่าพระเอกที่สาวๆหมายปองตามแบบฉบับของเรื่องแนวรักโรแมนติก ตอนนี้พอรู้แล้วว่าอยู่โลกแบบนี้ผมก็เลยคาดหวังว่าชีวิตจะสดใสมีสีสันแบบนั้นเป็นเรื่องปกติ

แต่… แต่ว่านะ…

ดูยังไงผมก็เป็นแค่ ‘ตัวร้ายที่ชอบก่อเรื่อง’ ในเรื่องรักโรแมนติกนี่หว่า…

…ดูเหมือนว่าชีวิตครั้งที่สองของผมจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้วสิ