ตอนที่ 993 ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง
เหนียนเสี่ยวมู่รูม่านตาหด “ซั่งซิน…”
“ไม่ต้องปลอบใจฉันหรอก ฉันไม่เป็นไร” ซั่งซินฝืนยิ้มมุมปาก
พอเธอทำท่าฝืนแบบนี้ก็ยิ่งดูน่าสงสาร
เหนียนเสี่ยวมู่จับมือเธอไว้
“คุณหมอน่าจะหมายถึงว่าตอนนี้ยังหาวิธีรักษาอาการป่วยของถังหยวนซือที่ดีกว่านี้ไม่ได้เท่านั้นเอง ไม่ได้แปลว่าเขาจะรักษาไม่ได้แล้ว การแพทย์ปัจจุบันพัฒนาไปทุกๆ วัน บางทีเราอาจจะมีหนทางอื่นก็ได้นะ”
“อือ ฉันไม่ได้ยอมแพ้ ฉันแค่รู้สึกว่าอยู่โรงพยาบาลไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างพี่เสี่ยวซือก็ไม่ชอบที่นั่นด้วย ลองเปลี่ยนสภาพแวดล้อมน่าจะดีกว่า บางทีสภาพจิตใจเขาดีขึ้น อาการป่วยก็อาจจะดีตาม”
ครั้งนี้ซั่งซินยิ้มจากใจจริง
ยิ้มหวานๆ ตรงมุมปากทำให้คนรู้สึกอบอุ่น
ในใจเธอ ถังหยวนซือคือทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอเพียงเขาไม่เป็นไร เธอก็ไม่เป็นไร
“จริงสิ เธอรู้ไหมว่าวันนี้พี่เสี่ยวซือพาฉันไปที่ไหน?” ซั่งซินควานหาโทรศัพท์ตัวเองในกระเป๋า นั่งอยู่ข้างๆ เหนียนเสี่ยวมู่
เธอเปิดรูปถ่ายชุดแต่งงานในอัลบั้มรูปให้เหนียนเสี่ยวมู่ดู
“นี่คือชุดเจ้าสาวที่พี่เสี่ยวซือออกแบบให้ฉัน มีแค่ชุดเดียวในโลก เขาบอกว่าตอนที่ฉันอายุครบสิบแปดปี เขาได้เตรียมของขวัญสำหรับวันบรรลุนิติภาวะให้ฉันด้วย แต่เพราะตอนนั้นเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย เขาก็เลยไม่ได้เอามาให้ฉัน”
“สวยจัง!”
เหนียนเสี่ยวมู่อดชมไม่ได้
เธอหยิบโทรศัพท์มาจากมือซั่งซินและดูรูปทั้งอัลบั้ม
ในแววตามีความอิจฉาเกาะเป็นกลุ่มเป็นก้อน และเริ่มไม่พอใจอวี๋เยว่หาน
“ถังหยวนซือแอบทำอะไรให้เธอตั้งมากมายหลายอย่างอยู่เงียบๆ แต่อวี๋เยว่หานนี่สิ วันๆ เอาแต่บ่นว่าอยากแต่งงานกับฉัน แต่ไม่เห็นทำอะไรสักอย่าง คนเรานะคนเรา น่าโมโหชะมัด!”
“พี่เสี่ยวซือของฉันดีที่สุด!” ซั่งซินชอบชุดเจ้าสาวชุดนั้นมากและชอบทุกอย่างที่ถังหยวนซือทำให้เธอ
เธอพูดด้วยความปลาบปลื้ม
ทว่าคำพูดของเธอกลับแทงหัวใจเหนียนเสี่ยวมู่
จนกระทั่งอวี๋เยว่หานกับถังหยวนซือเดินเข้ามาที่ห้องอาหารและเห็นว่าพวกเธอสองคนกำลังนั่งคนละฝั่ง
คนนึงกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนอีกคนก็จ้องเขม็งไปที่ถ้วยตรงหน้าตัวเองราวกับได้รับความอัดอั้นตันใจมามาก…
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าอวี๋เยว่หาน เหนียนเสี่ยวมู่ยังเงยหน้าขึ้นมาพลางถลึงตาใส่เขา
อวี๋เยว่หานแปลกใจที่โดนถลึงตาใส่
คิดในใจว่าวันนี้เขาก็ไม่ได้ยั่วโมโหเธอเสียหน่อย ตอนที่เธอบอกว่าจะมาเยี่ยมซั่งซิน เขาก็ตอบตกลงทันที
แล้วเขาไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ?
เนื่องจากอยู่ต่อหน้าถังหยวนซือกับซั่งซิน เขาจึงไม่ได้เอ่ยถาม
เดินมาข้างๆ เธอแล้วลากเก้าอี้นั่งลง
สี่คนทานอาหารร่วมกัน
ก่อนจะไป อวี๋เยว่หานก็ยังพะว้าพะวังกับท่าทีของเหนียนเสี่ยวมู่ที่ดูแปลกไป จึงหาโอกาสถามซั่งซิน
ซั่งซินหยิบโทรศัพท์ตัวเองให้เขาดูรูปแต่งงานที่อยู่ในนั้น
อวี๋เยว่หานเข้าใจได้ในทันที
ตอนที่ออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลถัง เหนียนเสี่ยวมู่เอาแต่ก้มหน้าเดินไป
ปากยังคงบ่นพึมพำ
“คุณหมอบอกว่าถังหยวนซือยังเหลือเวลาอีกไม่นาน ถึงซั่งซินจะแกล้งทำเหมือนไม่เป็นไร แต่ฉันรู้ดีว่าเธอรับไม่ได้…”
เมื่อไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามหลังเธอ เธอจึงหยุด
หันไปมองข้างหลัง
อวี๋เยว่หานยืนห่างจากเธอไปไม่กี่เมตร ก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
เขายังคงถือโทรศัพท์มือถืออยู่ในมือ คล้ายกำลังส่งข้อความ
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ เขาจึงเงยหน้าขึ้นทันที
ทั้งสองสบตากัน เขาเดินมาข้างหน้าพร้อมกับพูดว่า “เหนียนเสี่ยวมู่ ยังไม่ต้องกลับบ้าน ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง!”
ตอนที่ 994 โมโหตายไปซะเลย!
เหนียนเสี่ยวมู่ไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน
แต่เมื่อเห็นเขาทำท่าทางจริงจัง เธอก็ไม่ได้คัดค้าน
เมื่อรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง เธอก็หันไปมองเขาด้วยความแปลกใจ
ปกติของที่เขาใช้ล้วนเป็นการสั่งทำ
ขาดเหลืออะไร พ่อบ้านจะช่วยหามาเพิ่มให้
น้อยมากที่เขาจะออกมาเดินช้อปปิ้งด้วยตัวเอง
ทำไมจู่ๆ วันนี้ถึงคิดจะพาเธอมาเดินห้างล่ะ?
หรือจะเป็นเพราะเห็นเธออารมณ์ไม่ดีก็เลยพาเธอมาช้อปปิ้ง?
ขณะที่เหนียนเสี่ยวมู่ยังคิดไม่ตก อวี๋เยว่หานก็จูงมือเธอลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า
ในห้างสรรพสินค้าคนเยอะมาก
ทันทีที่อวี๋เยว่หานปรากฏตัว ก็ไม่จำเป็นต้องให้บอดี้การ์ดมาเคลียร์ทาง ออร่าอันทรงพลังได้แบ่งแยกเขาออกจากผู้คนรอบข้างเป็นสองโลกโดยอัตโนมัติ
เขาเดินไปข้างหน้าด้วยร่างกายอันสูงส่งและท่าทางสงบเสงี่ยม
ดึงดูดเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆ หลายคน หลายคนถึงกับหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป
เหนียนเสี่ยวมู่ที่กำลังถูกคนดังอย่างเขาจูงมือก็ได้แต่กลอกตาไปหลายครั้ง
แอบได้ยินคนแสดงความคิดเห็นด้วยความตื่นเต้น
“หล่อจัง ผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งเท่คนนี้ใช่ดาราไหม?”
“ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้าจัง พระเจ้า! คงไม่ใช่คุณชายหานหรอกนะ…”
“ตอนที่เขาประกาศข่าวว่าจะหมั้นเมื่อช่วงก่อน ฉันยังเสียอกเสียใจอยู่ตั้งนานแน่ะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินข่าวเรื่องคู่หมั้นของเขาออกมาเลย พอได้ยินว่าเป็นการสร้างกระแส ฉันก็ถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง…”
“งั้นเธอคงต้องกลับไปนั่งเสียใจอีกรอบแล้วล่ะ เพราะดูเหมือนคุณชายหานกำลังจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ คงไม่ได้ตั้งใจจะพาคู่หมั้นมาเปิดตัวเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของโดยเฉพาะหรอกนะ? ผู้ชายแบบนี้แมนจัง ฉันยิ่งรักเขาเข้าแล้วสิ!”
“……”
ความเห็นดังกล่าวทำให้เหนียนเสี่ยวมู่เจ็บจี๊ดที่ใจ
แอบบ่นสาวน้อยคนนั้นที่บอกว่ายิ่งรักคู่หมั้นของเธอในใจว่า ขอโทษนะ คนที่เธอรักมีเจ้าของแล้ว
นั่นก็คือเทพธิดาคนนี้!
หลังจากบ่นในใจแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ก็ชักมือกลับ “อวี๋เยว่หาน ที่นี่คนเยอะไป คุณปล่อยมือฉันก่อน!”
“……”
อวี๋เยว่หานไม่ได้พูดอะไร แต่จับมือเธอแน่นขึ้น
เพื่อบอกเธอผ่านการกระทำว่า ไม่มีทาง!
เหนียนเสี่ยวมู่ถูกจูงมืออยู่แบบนี้และก้าวเข้าไปในห้างสรรพสินค้า
อวี๋เยว่หานกวาดตามองดูรอบๆ ห้าง
สายตาดูเหี้ยมโหดราวกับจักรพรรดิออกตรวจตรา จนท้ายที่สุดก็จ้องไปที่ร้านของเล่นแห่งหนึ่งที่อยู่ในโซนเกมเซ็นเตอร์
เขาพาเธอเดินไปที่ร้านของเล่น
เหนียนเสี่ยวมู่ชะโงกหัวจากแผ่นหลังของเขา เธอเห็นร้านของเล่นที่เต็มไปด้วยฟิกเกอร์และโมเดลอีกมากมายหลายแบบ
เขาชอบอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ?
“ทางนี้!”
ตอนที่เหนียนเสี่ยวมู่กำลังจะมุดเข้าไปในร้านของเล่น จู่ๆเธอก็ถูกคนลากปลอกคอทันที
อวี๋เยว่หานออกแรงผลักเธอเข้าไปในร้านถ่ายรูปที่อยู่ติดกับร้านของเล่น
ถ้าจะพูดให้ถูกก็น่าจะเป็นร้านถ่ายรูปสติ๊กเกอร์
ตรงเครื่องถ่ายรูปมีม่านสีฟ้าวางอยู่
หลังจากที่เลือกฟิลเตอร์และฉากที่ต้องการแล้ว ก็กดเริ่มถ่ายรูปได้เลย และยังสามารถถ่ายรูปเซลฟี่แปลกๆ ได้หลากหลายแบบ
เหนียนเสี่ยวมู่เคยเล่นกับถานเปิงเปิงมาก่อน
แต่เธอไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง อวี๋เยว่หานจะพาเธอมาถ่ายรูปสติ๊กเกอร์…
เหนียนเสี่ยวมู่ก้าวไปข้างหน้าและเห็นว่านิ้วของเขาเลือกไปที่โหมดชุดแต่งงาน จากนั้นก็คลิกกรอบสไตล์พระราชวังยุโรป เธอหยุดชะงักไปเล็กน้อย
จู่ๆ ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมา
เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ก็เลยตั้งใจพาเธอมาถ่ายรูปแต่งงาน?
แต่จะมีใครที่ไหนเขามาถ่ายรูปแต่งงานในร้านถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กัน?
ทำไมเขาไม่ทำเธอโมโหตายไปซะเลยล่ะ!
น่าโมโหชะมัด!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
