“พี่หมอทำไมแขนหนูเล็กกว่าข้างนี้อะ ทำไมมันซีดแบบนี้เนี่ย ทำไมมันแขนสองข้างไม่เหมือนกันอะโอ้ยทำไมผิวแห้งขนาดนี้ทำไมเฝือกไม่มีครีมบำรุงผสมไว้ด้วยนะดูสิผิวแห้งจนลอกหมดเลย” ผมนั่งฟังหนูอิงบ่นแบบนี้มาจะครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย ดูแขนตัวเองไปก็บ่นไป บ่นมาตั้งแต่ออกจากห้องตรวจตอนนี้ออกมาจากโรงพยาบาลจนตอนนี้ผมจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าแล้วยังไม่เลิกบ่นเลย เห้อนี่ผมมีเมียหรือมีลูกกันวะเนี่ย
“เลิกบ่นได้แล้วผัวหิวข้าว” อ้าวยังจะมองหน้าผมอีก มองหน้าผมมองออกไปนอกรถแล้วทำท่าตกใจตาโตใส่ผมนี่คืออะไรครับ ผมควรพาเมียไปพบจิตแพทย์ใช่มั้ยผมมีเพื่อนเป็นจิตแพทย์นะต้องจองคิวพาเมียไปพบซะหน่อย เปลี่ยนจากตาโตๆ มาทำหน้าสงสัยใส่ผม
“ที่ไม่ใช่ที่ฝึกงานหนูอิงนี่” ออนี่คิดว่าผมจะพาไปฝึกงานหรอเนี่ย ใช่สิผมยังไม่ได้บอกเรื่องใบผ่านงานของหนูอิงเลย
“อะ” ผมหันไปหยิบซองเอกสารจากเบาะด้านหลังส่งให้หนูอิง เธอจะยื่นมือมาหยิบผมก็ดึงกลับมาเสียก่อน
“…” จะเอาไปง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้นะครับอย่างน้อยต้องได้รางวัลผัวที่ดีบ้างแหละ ผมยื่นแก้มหอมๆ ของตัวเองให้เมีย แต่หนูอิงกลับมองนิ่ง
“ไม่เอาหรอว้าเสียดายจัง” ผมเปิดซองเอกสารดึงขึ้นมาช้าๆเห็นนะว่ามีคนแอบมองอยู่
“อ้าว” เธอร้องขึ้นมาอย่างผิดหวังที่ผมเก็บเอกสารกลับเข้าไปในซองเหมือนเดิม
“อยากรู้หรอ” ผมยื่นแก้มให้เธออีกครั้ง
ฟอด ครามนี้หนูอิงยอมหอมแก้มผมหนักๆ
หมับ ฉันหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลอ่อนมาจากมือพี่หอมอย่างเร็วเพราะเมื่อกี้แอบเห็นแวบๆ เป็นตราสัญลักษ์มหาวิทยาลับของฉันน่ะสิต่อมเผือกทำงานแล้วหยุดไม่ได้ พอเปิดออกมาเท่านั้นแหละโอ้ยอยากจะกระโดดกอดแถมหอมแก้มอีกข้างให้เลย
“พี่หมอได้มาได้ยังไงคะ” ฉันยิ้มหันไปถามเขา
“อยากรู้” ใช่สิอยากรู้มากเขาทำยังไงถึงได้มาเนี่ย เขาไม่ตอบยังจะลงจากรถก่อนไม่รอฉันอีกนะ แถมเดินนำไปจนจะถึงประตูทางเข้าแล้วด้วย
“พี่หมอขาบอกหนูอิงหน่อยนะคะ” สุดท้ายหนูอิงก็วิ่งตามมาเกาะแขนพี่หมอทัน เกาะแขนแถมซบหน้ากับแขนแกร่งให้ด้วยนะอ้อนขนาดนี้แล้วบอกหนูอิงหน่อยเถอะนะเขาได้ใบผ่านฝึกงานของฉันมาได้ยังไง
“บอกก็ได้” เงยหน้ามองพี่หมอตาเป็นประกายเลยค่ะสุดท้ายพี่หมอก็แพ้ลูกอ้อนฉันแล้ว
“แต่ต้องมีรางวัลให้พี่ด้วยนะ” ฮะ
“พี่หมอจะเอาอะไรคะอย่าแพงนะหนูจน” ก็ฉันจนนี่แล้วเขาจะเอาอะไรกับคนจนๆ แบบฉันเนี่ย
“แต่ผัวหนูรวยนะ” โอ้ยอิพี่หมอพูดมาได้เสียงไม่ได้เบาเลยแถมตรงนี้คนก็เยอะมองฉันกับพี่หมอใหญ่เลย
“ไม่ต้องเสียตังค์ให้ผัวหรอก…..เสียตัวให้ผัวก็พอ” พี่หมอก้มลงมากระซิบกับฉันเบาแค่ไหนฉันก็ได้ยิน หึ้ย อิพี่หมอหื่นไม่รู้สถานที่เลยนะไปดีกว่าไม่อยากคุยกับคนหื่นแล้ว
“นะเมียจ๋าถ้าเมียจ๋ายอมให้ผัวจ๋าจัดหนัก ผัวจ๋าจะยอมเมียจ๋าทุกอย่างเลยเมียจ๋าอยากได้อะไรอยากทำอะไรอยากไปไหนผัวจ๋ายอมหมดเลยนะ นะนะเมียจ๋าแขนเจ็บผัวจ๋าก็ยอมรอมาหลายเดือนแล้วนะไม่นอกลู่นอกทางเลยนะเมียจ๋าก็เห็น” ต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงกล้าพูดเรื่องแบบนี้กลางห้างฉันพยายามเดินหนีเขาก็ยังเดินตามพูดไม่หยุดเลยไม่สนใจหน้าแดงๆ ของฉันบ้างเลยหรือไงเนี่ยไหนจะผัวจ๋าเมียจ๋าอะไรนี่อีกโอ้ยขนลุกอิพี่หมอหน้านิ่งคนเดิมหายไปไหนเนี่ย สุดท้ายฉันเองที่ทนเขินไม่ไหวหันมาทำหน้าดุใส่เขาอย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้นะว่าเขาแกล้ง
“ฮ่าฮ่า น่ารักจัง” รู้สึกวันนี้จะหัวเราะบ่อยไปนะคะพี่หมอ ไม่ต้องตบหัวแล้วลูบหลังกันเลยแต่ข้อเสนอพี่หมอน่าสนใจมากเลยนะเดี๋ยวคืนนี้หนูอิงจัดหนักจัดเต็มให้เลยค่ะพี่หมอจ๋า
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
