ผมเดินเข้ามาในห้องฉุกเฉินเห็นอิงชาหลับไปแล้ว หมอรุ่นน้องกำลังเย็บแผลที่ขาอยู่ ยัยตัวเล็กเอ้ยคงเจ็บน่าดูตื่นมาจะตกใจแค่ไหนอยู่ดีๆ ต้องโดนเย็นถึง 3 แผลแถมยังต้องโดนผ่าตัดแขนที่หักจนผิดรูปอีก ถ้าบอกว่านี่คืออุบัติเหตุเล็กๆ ผมไม่เชื่อเด็ดขาด ต้องแรงขนาดไหนแขนถึงได้หักแบบนี้
“คุณหมอนาคินจะผ่าเองมั้ยคะ” พยาบาลเดินเข้ามาถามผม ท่าทางกล้าๆ กลัวๆ คงเป็นเพราะตอนนี้ผมยืนปลายเตียงหน้านิ่งๆ กัดกรามแน่นมองคนเจ็บที่หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ
“……” ผมไม่ตอบได้แต่พยักหน้า ใครจะไปไว้ใจให้คนอื่นผ่าวะเมียผมผมทำเองได้
ติ้ง!
เสียงไลน์เรียกสติผม หวังว่าจะเป็นข้อความจากคนที่ผมรออยู่นะ
เฮียคิว : อุบัติเหตุหน้าบริษัทไม่มี
ไม่มีได้ไงวะไอเฮียมึงเช็คดีแล้วหรอวะ ผมกำลังจะพิมพ์ตามที่ผมคิดกลับไป
ติ้ง!
เฮียคิว : มีแต่อุบัติเหตุในบริษัท
เฮียคิว : ใคร
เฮียคิว : บอกกูมาก่อน
เชี้ย ลีลาชิบผายไอลูกคนโตของพ่อผมเนี่ย
หมอนาคิน : เร็วไอเฮีย อย่าลีลา
เฮียคิว : กูแค่อยากรู้ใครทำให้น้องกูเดือดได้วะ
หมอนาคิน : ไอเฮีย
เฮียคิว : เออๆ ไม่อยากรู้ก็ได้ดุชิบหาย
เฮียคิว : ส่งวีดีโอแล้ว
ผมกดเปิดวีดีโอที่เฮียมันส่งมา
“เชี้ยเอ้ย” เสียงผมตอนนี้ดังลั่น ตอนนี้ช้างทั้งโขลงมาชุดอารมณ์ก็ไม่อยู่แล้วโว้ย พวกมึงกล้ามากนะที่ทำกันแบบนี้
ในคลิปที่ผมดูมันไม่ใช่อุบัติเหตุรถชนอย่างที่อิงชาบอกเลย แต่มันคือการเดินชนกระแทกจนตกบันไดสิบกว่าขั้นจากการมองด้วยตานะ
กริ้ง กริ้ง
เสียงโทรศัพท์หนึ่งในนั้นดังขึ้น อีก 2 คนมองหน้าจอแล้วมองตากันเลิกลั่ก
หึ ใครโทรมาผมไม่สน ผมสนแค่ว่ามึงเดินชนเมียกู ดูก็รู้ว่าไม่ใช่อุบัติเหตุแต่มันคือการจงใจแกล้งกันชัดๆ ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่เดินมาเจอยัย 2 คนนี้คงเดินหนีไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
กริ้ง กริ้ง โทรศัพท์เชี้ยนี่ก็ดังไม่หยุดสักที ทนไม่ไหวแล้วโว้ย
พรึ่บ ผมดึงมาจากมือเธอมองหน้าจอ “หัวหน้า” กดรับพร้อมเปิดโฟนให้เธอพร้อม จะคุยก็รีบคุยผมจะได้จัดการเรื่องของผมสักที
‘ยัยเมล ไปไหนกันหมดห๊ะ งานจะทำกันมั้ย พวกแกใช้เด็กฝึกงานไปไหนเอกสารที่ฉันให้เด็กฝึกงานไปเอาเนี่ยจะได้มั้ย บอกมันนะอีก 5 นาทีฉันไม่ได้เอกสารฉันไม่เซนต์ผ่านการฝึกงานให้’ ติ๊ด เฮ้ยที่นี่ใช้งานเด็กฝึกงานกันแบบนี้หรอวะ คิดว่าผมจะสนหรอก็ลองไม่เซนต์ให้เมียผมสิมันได้เซนต์ใบลาออกแน่
“ขอบคุณ” ผมขอบคุณกับพนักงานผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียงฝั่งตรงข้ามผม เขาช่วยเหลือทำความดีเราก็ต้องขอบคุณชื่นชม แต่คนร้ายก็อย่าปล่อยให้ลอยนวลออกไปได้
“ส่วนคุณสองคนจะยอมรับดีๆ หรือจะคุยกับตำรวจ” ผมหันหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังเปิดคลิปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สองคนนั้นตกใจหน้าซีด
“คุณเป็นใคร เอาคลิปนี่มาได้ยังไง คุณไม่รู้หรอเอาออกมาโดยบริษัทไม่ได้อนุญาตมันผิดกฎหมาย” หืม ยังจะมาหัวหมออ้างกฎหมายกับผมอีกนะครับ เล่นกับใครไม่เล่น ถึงผมจะเงียบแต่อย่าให้เปลี่ยนเป็นพายุผมจะถอนรากถอนโคนออกมาให้สิ้น ผมมันพวกกัดไม่ปล่อยจนกว่าอีกฝ่ายจะตาย เบื้องหน้าผมคือหมอ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้เบื้องหลังของผมไม่ได้ต่างอะไรกับเพื่อนๆ ผมเลย
“หึ ผมเป็นใครคุณไม่ต้องรู้ รู้แค่ผมทำได้มากกว่าที่คุณคิด”
“อย่าให้พวกนี้ออกไปจากที่นี่เด็ดขาด” ผมสั่งพยาบาลที่ยืนอยู่บริเวณนั้น เธอก็งงๆ แต่ก็คงจัดการได้ เพราะรองจาก ผอ.โรงพยาบาลผมก็ใหญ่สุดแล้ว ถึงจะเป็นแค่หัวหน้าแผนกศัลกรรมแต่อำนาจผมแม้แต่ ผอ.ยังต้องฟัง
ผมเดินออกมากดโทรหาคนที่จะจัดการแทนผมได้
“พาตำรวจมาที่โรงบาลด้วย จัดการด้วยผมต้องผ่าตัด”
ผมไม่ฟังปลายสายจะพูดว่ายังไง ผมวางสายก่อนที่จะมองไปที่เตียงอิงชาที่ตอนนี้กำลังเตรียมย้ายไปห้องผ่าตัดแล้ว
@ห้องฉุกเฉิน
“ทะท่าน ท่านประธาน” จะติดอ่างทำไมครับคุณพนักงาน
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” ผมเดินตรงมายังห้องฉุกเฉินทันทีที่มาถึงโรงพยาบาลตามที่ไอ้น้องรักลูกชายคนเล็กของพ่อผมมันสั่งนั่นแหละ ยังดีที่พยาบาลจัดห้องแยกเป็นสัดส่วนให้ไว้รองรับพวกผมแล้ว มาถึงพนักงาน 3 คน ดูตกใจนะแต่ก็ยังสวัสดีผม ผมแค่พยักหน้านิ่งๆ เอาจริงๆ ผมกับไอคินนิสัยไม่ได้ต่างกันมากนักหรอกแค่ผมก็ไม่ได้หน้านิ่งตลอดเวลาเหมือนมันเท่านั้นเอง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
