หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 470 เทพขวางสังหารเทพ พระขวางสังหารพระ!

บทที่ 470 เทพขวางสังหารเทพ พระขวางสังหารพระ!

โถงใหญ่ของเรือนใหญ่ตระกูลหาน

ในขณะนี้ตระกูลหานระดับสูงส่วนมาก และตระกูลหลิวระดับสูงไม่น้อยล้วนอยู่

พวกเขาแน่นอนว่าได้ยินแล้ว เสียงที่ลู่เสี้ยงหยางตะโกนเมื่อครู่

ตระกูลหานระดับสูงมากมายและตระกูลหลิวระดับสูงทั้งหลายต่างพากันหันมองไปทางหานจิ่วโจว เตรียมดูว่าเขาจะแสดงท่าทีอย่างไร

หานจิ่วโจวแม้ในใจจะแปลกใจอย่างยิ่ง คิดไม่ถึงว่าลู่เสี้ยงหยางตรงมาฆ่าถึงศูนย์บัญชาการใหญ่ของพวกเขาตระกูลหานแล้ว แต่ปากยังคงพูดอย่างเลี่ยงปัญหาสำคัญว่า "วางใจเถอะ ก็แค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไม่นานทุกคนก็สามารถเห็นได้ คนของพวกเราตระกูลหานจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ อย่างไร"

พูดอยู่ก็ควักโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหนึ่งออกไป

หานปิงหานก็อยู่ในกลุ่มคน หลังจากฟังคำพูดของลู่เสี้ยงหยางแล้ว ดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมา เธอไม่อยากแต่งให้คนที่ตนเองไม่ชอบอย่างหลิวจวิ้น

เพราะว่าเมื่อแต่งออกไปแล้วจริงๆ นั่นก็หมายถึงว่าต่อไปเธอไม่มีทางควบคุมดูแลตระกูลหานต่อได้อีก

แต่ตอนนี้เธอมีวิธีแล้ว เช่นนั้นการแต่งงานของเธอก็เป็นโมฆะ ถึงเวลานั้นก็อาศัยมือของตระกูลหลิว สามารถกำจัดลู่เสี้ยงหยางทิ้งไปได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เป็นแผนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวที่สวยงามอย่างที่สุด

……

เรือนใหญ่ตระกูลหาน ประตูใหญ่

เวลานี้ผู้คุ้มกันกว่าร้อยคนโอบล้อมลู่เสี้ยงหยางและเถ่ซานแน่นเข้ามาเรื่อยๆ เห็นการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

หานเห้าหรานเพิ่งจะถูกตีบาดเจ็บบนพื้น ผ่านการรักษาร่างกายไม่กี่นาทีตอนนี้ถึงได้ดีขึ้นเล็กน้อย

ในเวลานี้ลุกขึ้นมาจากพื้น ตาแดงก่ำ จ้องลู่เสี้ยงหยางและเถ่ซาน ตะโกนเสียงดังคำหนึ่ง "ลงมือให้ฉัน วันนี้จะต้องเชือดพวกมันสองคนให้ได้"

"รับทราบ คุณชาย" ผู้คุ้มกันกว่าร้อยคนตอบรับพร้อมเพรียงกัน นาทีต่อมา พากันก้าวเท้า พุ่งไปทางลู่เสี้ยงหยางและเถ่ซานพร้อมกัน

แต่ทว่าในสายตาของผู้คุ้มกันกว่าร้อยคน ลู่เสี้ยงหยางทั้งตัวเป็นของข้างทาง บนร่างยิ่งธรรมดาเรียบง่ายไม่มีอะไรแปลก เห็นได้ชัดว่าไม่พอที่จะเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขา เปรียบเทียบกันแล้ว ยังคงเป็นเถ่ซานที่มีภัยคุกคามกับพวกเขามากที่สุด เพราะเหตุนี้ พวกเขาทุกคนจึงไม่สนใจลู่เสี้ยงหยาง พรูไปทางเถ่ซาน วางแผนว่าจะเอาภัยคุกคามเช่นเถ่ซานที่มีพลังแข็งแกร่งคนนี้ฆ่าทิ้งไปก่อน ถึงเวลานั้นค่อยจัดการลู่เสี้ยงหยาง ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ง่ายยิ่งกว่าบี้มดหนึ่งตัวให้ตายเสียอีก

เถ่ซานในสถานการณ์ที่เผชิญหน้ากับการรุมโจมตีกะทันหัน หน้ายังคงไร้ความรู้สึก

แต่ผู้คุ้มกันพวกนั้นที่พุ่งมาทางเถ่ซาน พากันแสดงการโจมตีออกมา ทักทายไปบนร่างของเถ่ซาน

เถ่ซานเพราะร่างกายฟันแทงไม่เข้า ดังนั้นจึงสามารถไม่สนใจการโจมตีเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง

ดาบยาวนับไม่ถ้วน มีดสั้นปังตอตกลงบนร่างของเขา เพียงแค่ตัดเสื้อผ้าขาด ส่วนร่างกายไม่บุบสลายเสียหาย

"อะไรกัน นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง"

"แม่เจ้า นี่ยังใช่คนไหม? "

ชั่วขณะนั้นผู้คุ้มกันทุกคนต่างตะลึงจนร้องไม่ออก เพียงรู้สึกว่ามุมมองการรับรู้ทั้งหมดถูกโค่นล้มแล้ว ศัตรูตรงหน้าฟันแทงไม่เข้า เนื้อหนังแข็งแกร่งจนถึงขั้นที่ไม่อาจจินตนาการได้ นี่ยังจะให้สู้ยังไง?

"เหอะ ขยะที่โง่เขลากลุ่มหนึ่ง พวกแกทำให้ฉันบาดเจ็บไม่ได้ ต่อมาก็เป็นเวลาตายของพวกแก"

เถ่ซานหัวเราะเสียงดังเสียงหนึ่ง สองเท้ากระทืบลงบนพื้น หินโคลนก้อนกรวดใต้เท้าลอยขึ้นมา เถ่ซานมือทั้งสองยื่นออกไป คว้าจับก้อนกรวดหินสองก้อนใหญ่ไว้ ยกไว้ในมือกระทุ้งแตกไปทั่ว

เวลานี้ก้อนกรวดใหญ่นี้ก็เป็นอาวุธฆ่าคนของเถ่ซาน

"อ๊ากๆๆ "

ผู้คุ้มกันทุกคนที่ถูกก้อนกรวดหินใหญ่กระแทกโดน พากันกระดูกแตกหัก ร่างราวกับว่าวที่สายขาด หลุดลอยออกไป ปากร้องโหยหวน หลังจากกระแทกพื้นแล้ว ร่างกายต่างหักงอจนเห็นเป็นรูปตัวV

เมื่อเป็นเช่นนี้ ภายใต้การโจมตีอันน่ากลัวของเถ่ซาน ผู้คุ้มกันเหล่านี้ต่างก็รับมือไม่อยู่

ตึกตักๆ!

ในเวลานี้เสียงอึดอัดเสียงหนึ่งดังขึ้น

กลับเป็นผู้คุ้มกันสองคนที่เพิ่งพุ่งเข้ามาเมื่อครู่ถูกโยนกระแทกออกไปอีกครั้ง

ก้อนกรวดหินทั้งสองก้อนในมือของเถ่ซานก็แตกละเอียดแล้ว

ฟิ้วๆ!

สำหรับผู้คุ้มกันทั้งสองที่ล้มลอยไป ก็กระแทกลงบนกำแพงเรือนใหญ่ตระกูลหาน บนผนังปรากฏรอยแตกร้าวถี่ยิบทันที ราวกับใยแมงมุมที่แผ่ไปทุกทิศทาง

ทันใดนั้น ด้านหลังของเถ่ซานก็มีลมแรงค่อยๆ พัดเข้ามา ปรากฏผู้คุ้มกันสองคนขึ้นมา ในมือของเขายกมีดปังตอ ฟันไปทางศีรษะของเถ่ซาน

สีหน้าของเถ่ซานเปลี่ยนเป็นดุร้ายไร้ใดเปรียบ หมุนกายฉับพลัน ต่อยออกไปสองหมัด สองหมัดนี้ล้วนตกลงบนศีรษะของผู้คุ้มกัน

ในระหว่างเสียงตึกตักอู้อี้ ภายใต้พลังโจมตีมหาศาลของเถ่ซาน เห็นเพียงแค่ศีรษะทั้งสองของผู้คุ้มกันเหมือนลูกโป่งที่แตกระเบิด เลือดสดๆ และสมองผสมปนเปเข้าด้วยกัน กระเด็นไปรอบๆ

แกร๊งๆ!

ทันใดนั้นก็มีเสียงกระทบเหล็กกล้ากระจ่างใสสองเสียง จากบนร่างของเถ่ซานดังขึ้นมาอีกครั้ง กลับเป็นมีดปังตอสองเล่มตกลงบนร่างของเขา

เถ่ซานหัวเราะเสียงดัง สองฝ่ามือตบออกไป ตบเอามีดปังตอสองเล่มที่ตกลงบนตัวเขาลอยออกไปทันที ต่อจากนั้นก็ตบออกไปอีกสองฝ่ามือให้ครึ่งร่างของผู้คุ้มกันจนทรุดลง ปากกระอักเลือดออกมา

"ฮ่าๆ มีความสุข" ความปรารถนาในการต่อสู้ถูกจุดขึ้นโดยสมบูรณ์แล้ว เดิมก็เป็นหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม เขาที่เกิดมาเพื่อสังหาร ในเวลานี้เมื่อปล่อยออกมาก็หยุดไม่ได้อีก

ในกลุ่มผู้คุ้มกันพวกนี้พุ่งเข้ามาหนึ่งฆ่าหนึ่ง ทุกครั้งภายใต้การโจมตีของเขา ผู้คุ้มกันนับไม่ถ้วนต่างล้มตายบาดเจ็บ

มองดูจากที่ระยะไกล

ภาพนี้ยิ่งสั่นสะเทือนชัดเจน

ผู้คุ้มกันทุกคนภายใต้ระยะการโจมตีของเถ่ซาน ถ้าไม่ถูกเถ่ซานตีจนกระเด็น ราวกับเบสบอล ก็ถูกตบจนกึ่งตาย เหมือนปลาเค็มที่ถูกคนกดขี่

"พระเจ้า! เขา…เขา…เขาทำไมถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้! " หานเห้าหรานที่อยู่ด้านข้างเห็นฝีมืออันบ้าเลือดรุนแรงของเถ่ซาน เกือบถูกทำให้ตกใจจนปัสสาวะรดกางเกงแล้ว

ต้องรู้ว่า ผู้คุ้มกันเหล่านี้ล้วนไม่ใช่ผู้ที่รู้ศิลปะการต่อสู้ธรรมดา พวกเขาล้วนเป็นนักบู๊ที่เข้าใจวิชาบู๊อย่างแท้จริง แต่ตอนนี้อยู่ในมือของเถ่ซาน ถึงกับแม้แต่หนึ่งกระบวนท่ายังต้านไว้ไม่ได้ ก็ถูกฆ่าบาดเจ็บหนัก

นี่เห็นได้ว่า เถ่ซานร่างใหญ่คนนี้แข็งแกร่งถึงขั้นน่าหวาดกลัวขนาดนั้น

ในเวลาเดียวกัน เรือนใหญ่ตระกูลหาน ในโถงใหญ่

ในขณะนี้ตระกูลหานระดับสูงทั้งหลาย ตระกูลหลิวระดับสูงมากมาย และแขกเหรื่อไม่น้อยที่มาร่วมงานหมั้นต่างอยู่ที่นี่

การต่อสู้เมื่อครู่ที่ประตูใหญ่ วิดีโอได้ส่งผ่านอุปกรณ์ตรวจสอบส่งกลับมา ส่งผ่านเครื่องฉายภาพแล้วฉายลงบนจอแสดงขนาดใหญ่อีกครั้ง

นี่เป็นเรื่องที่ตระกูลหานเจตนาถึงได้ทำเช่นนี้ พวกเขานั้นอยากจะให้ทุกคนได้ดูด้วยตาตัวเอง ถึงจุดจบของไอ้หมอนั่นที่พ่นคำพูดหยาบคายไปทั่ว ว่าคิดจะล้างเลือดตระกูลหานของพวกเขา

วันนี้มีคนเริ่มแล้ว คิดจะท้าทายตระกูลหาน นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่อนุญาต ต้องฆ่าจุดเริ่มต้นที่เลวร้ายนี้ในขณะที่ความคิดของมันยังไม่สำเร็จ

เพียงแต่ว่า มีบางเรื่องที่คนตระกูลหานไม่ได้คาดคิดในตอนแรก

ในวิดีโอตรวจสอบ เถ่ซานต่อสู้เก่งเกินไปแล้ว เทพขวางสังหารเทพพระขวางสังหารพระ ราวกับการคงอยู่ของปีศาจเช่นนั้นจริงๆ

แต่ว่าถึงจะเป็นเช่นนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าเถ่ซานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดแน่นอน

ตระกูลหานนั้นเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของไห่ตง ถ้าแม้แต่ปลาซิวปลาสร้อยเล็กก็จัดการไม่ได้ได้อย่างไร?

เป็นอย่างที่คิด ตระกูลหานระดับสูงสะเพร่าเลินเล่อ ยังคงหัวเราะเหอๆ ทักทายแขกเหรื่อ

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เอาตัวตลกที่อาละวาดวุ่นวายอย่างเถ่ซานมาไว้ในสายตา

"เหอะๆ ลู่เสี้ยงหยาง นี่ก็คือความมั่นใจของแกหรือ? คิดว่าอาศัยลูกน้องคนหนึ่งก็สามารถล้างเลือดตระกูลหานได้หรือ? " หานปิงหานหัวเราะเสียงเย็น สีหน้าที่แสดงออกมาเต็มไปด้วยความดูถูกเสียดสี เชื่อว่าอีกไม่นานจะได้เห็นจุดจบของลู่เสี้ยงหยางแล้ว