หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 445 จิตมารแตกดับ

บทที่ 445 จิตมารแตกดับ

ความตกใจของทุกคนยังคงดำเนินต่อเนื่อง

ในตอนนี้ เสียงฝีเท้าดังขึ้นที่หน้าประตูอีกครั้ง เป็นผู้นำของตระกูลจาง ตระกูลเหอ และตระกูลหลินเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ แวบแรก พวกเขาเห็นลู่เสี้ยงหยางทันที ทันใดนั้นความโกรธเกรี้ยวก็แผดเผาในดวงตาของเขา แทบจะกลืนกินเขาเข้าไป

ในตอนนั้น พวกเขาทั้งหมดนำโดยหานปิงหาน พวกเขาทั้งหมดถูกลู่เสี้ยงหยางเล่นงานจนต้องคุกเข่าอยู่ที่หน้าหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทำให้รู้สึกอับอายทุกที

หลังจากนั้น ตระกูลจาง ตระกูลหลิน และตระกูลเหอก็ถูกหยูเม่ยหยินกรุ๊ปกดขี่ จนแทบจะต้องล้มละลาย ตอนนี้ทำได้เพียงดิ้นรน ขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้างไปทั่ว ทั้งหมดเป็นเพราะลู่เสี้ยงหยางคนเดียว

“ฆ่ามันซะ ฆ่ามันเลย ปรมาจารย์โจว ท่านต้องฆ่าไอ้หมอนี่ซะ”

ทั้งสามประสานเสียงขึ้นกับโจวต้าวหย่วน

โจวต้าวหย่วนเพียงเอ่ยอย่างนิ่งเฉย “ฆ่าคนอย่างมันไม่จำเป็นที่ผมจะต้องลงมือด้วยตัวเอง แค่ศิษย์ของฉันนิ้วเดียวก็เพียงพอแล้ว”

เมื่อได้ยินประโยค มู่หรงข่ายสะดุ้งโหยง ด้วยความไม่มั่นใจ

เขารู้สึกได้ ว่าลู่เสี้ยงหยางเองก็พอจะมีความรู้ทางด้านวิชาเต๋าอยู่บ้าง มิฉะนั้นเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลบการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย

แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางมีวิชาเต๋าจริงๆ เขาก็ต้องกัดฟันสู่ต่อไป ยังไงซะพวกเขาต่างก็มีวิชาเต๋าด้วยกันทั้งคู่ ใครจะเป็นใครจะตายยังไม่แน่

“ไอ้กระจอก ต่อจากนี้ฉันจะคอยดูว่าแกจะหนียังไง” มู่หรงข่ายตะโกนเสียงดัง กลยุทธ์ทั้งสี่ถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือไม่ยั้ง

กลยุทธ์ทุกท่านั้นนำพาด้วยลมอันหนาวเหน็บ กลยุทธ์ทั้งสี่ก็ต้องเกิดความหนาวเหน็บขึ้นอยู่แล้ว

ไอที่เย็นวาบโอบล้อมลู่เสี้ยงหยางทุกทิศทาง ทุ่มแทงที่ลู่เสี้ยงหยาง

ตอนนี้ ลมหนาวปิดทางทั้งสี่ด้านของลู่เสี้ยงหยาง ถูกล็อกเอาไว้

ซู่ซู่!

อุณหภูมิที่ลดลง ทำให้บนพื้นเกิดชั้นน้ำแข็ง

มู่หรงข่ายยิ้มอย่างได้ใจ เขามีความเชื่อมั่นเต็มร้อย ขอเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางถูกไอเย็นเหล่านี้จู่โจมพร้อมกัน เขาก็จะกลายเป็นรูปปั้นแกะสลักน้ำแข็งทันที

หากแต่ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงแค่ความปรารถนาส่วนตัวของเขาเท่านั้น

เมื่อเห็นไอเย็นทั้งสี่ประชิดตัวลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยงหยางพัดกลยุทธ์ของเขาออกไปได้อย่างง่ายดาย จนทิ่มแทงกลยุทธ์ของเขาทะลุแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ให้ตาย นี่มัน…..เป็นไปได้ยังไง?” รอยยิ้มของมู่หรงข่ายแข็งค้าง นี่มัน เขายังเป็นไอ้ยกจกลู่เสี้ยงหยางอยู่อีกหรือเปล่า?

“ขยะ” ลู่เสี้ยงหยางไม่แยแสมู่หรงข่ายที่ตกตะลึงนิ่งงันอยู่อย่างนั้น เขาหยิบตะเกียบบนโต๊ะตัวๆ ขึ้นมา

ซวบ!

ยื่นแขนออกไป ตะเกียบพุ่งไปข้างหน้า ยังดี ที่ตะเกียบนี้ไม่ได้ทิ่มแทงออกมา แต่เขวี้ยงออกไป ท้ายที่สุดพุ่งเข้าชนอกของมู่หรงข่าย

โอ๊ย!

มู่หรงข่ายตะโกนร้องอย่างทุกข์ทรมาน ร่างกายลอยออกไปไกล ชนโต๊ะและเก้าอี้ล้มไม่เป็นท่า

ก่อนที่จะล้มลงกับพื้น รอยประทับของตะเกียบอยู่บนอกของเขาชัดเจน ลึกเข้าไปสามเซนติเมตร ราวกับถูกแส้เหล็กฟาดเข้าอย่างจัง เลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุดราวกับน้ำพุ

แค่กแค่ก!

มู่หรงข่ายกระอักเลือดไม่หยุด พร้อมใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทรมาน

ลู่เสี้ยงหยางใช้เพียงแค่ตะเกียบอันเดียว ก็สามารถทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสได้

บัดซบ! นี่ นี่ นี่ แข็งแกร่งไปหน่อยไหม?!

ในเวลาเดียวกัน ทุกคนรอบด้านต่างนิ่งไป ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่เขยแต่งเข้าไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงได้น่ากลัวถึงปานนี้?

หากลู่เสี้ยงหยางคิดจะฆ่าเขาละก็ การที่ตะเกียบพุ่งแทงออกไป ไม่ใช่การเขวี้ยงออกไป ก็คงจะทิ่มทะลุอกของมู่หรงข่ายไปแล้ว

โจวต้าวหย่วนรูม่านตาขยาย เพ่งมองลู่เสี้ยงหยางนิ่ง “ไอ้หนู ดูไม่ออกเลย ว่าแกจะพอมีฝีมืออยู่บ้าง มิน่าถึงได้กล้าสามหาวต่อหน้าฉัน แต่น่าเสียดาย ที่ไม่ว่ายังไง ในสายตาฉันแกก็แค่ตัวตลก”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า พร้อมเอ่ยอย่างราบเรียบ “ตาแก่ พูดมากเกินไปแล้ว หรือว่าชาวฮ่องกงอย่างพวกคุณชอบขี้โม้โอ้อวดกัน?”

โจวต้าวหย่วนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับประโยคของเขา ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “ไอ้หนู ในเมื่อแกอยากตาย ฉันก็จะจัดให้”

จบคำ เขาขยับนิ้วมือเป็นกลยุทธ์ที่ซับซ้อน พร้อมกับยันต์มากมายที่ลอยออกมาจากกระเป๋า

ยันต์เหล่านี้หมุนรอบตัวโจวต้าวหย่วนไม่หยุด

หมุนไปได้หลายรอบ ยันต์เหล่านั้นเกิดลุกไหม้ กลายเป็นลูกไฟ

เพราะลูกไฟที่มากมายสุดลูกหูลูกตา มองจากที่ไกลๆ ราวกับว่ารอบกายของโจวต้าวหย่วน เกิดทะเลเพลิงขึ้น

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าหวาดเสียว อาจารย์ฮวงจุ้ยและลัทธิอภิปรัชญาที่อยู่รอบด้าน ต่างรู้สึกละอายใจไปตามๆ กัน นี่สิถึงจะเรียกว่าอาจารย์ฮวงจุ้ยและลัทธิอภิปรัชญาที่แท้จริง

ความสามารถเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเขาเมื่อเทียบกับปรมาจารย์โจวแล้ว ไม่ต่างกับของเล่นหลอกเด็กเลยสักนิด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขารู้สึกว่า บางทีการที่ให้คนที่มีความสามารถอย่างปรมาจารย์โจว เป็นผู้นำวงการฮวงจุ้ยลัทธิอภิปรัชญาของมณฑลมณฑลเจียงหนาน ก็เป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็สามารถนำพาฮวงจุ้ยและลัทธิอภิปรัชญาก้าวไปข้างหน้า ให้ ติดอันดับต้นๆ ของวงการฮวงจุ้ยลัทธิอภิปรัชญาของหวาเซี่ย

ทัศนคติที่เปลี่ยนไป พวกที่ถูกบีบบังคับให้จำนนเมื่อสักครู่ ตอนนี้ต่างก็ยอมจำนนด้วยความเต็มใจ พวกเขายอมรับในความสามารถของปรมาจารย์โจวจริงๆ

หยางหรอง หยางฮุยหวง มู่หรงข่ายไปจนถึงผู้นำของตระกูลจาง ตระกูลเหอและตระกูลหลิน ทุกคนต่างมีสีหน้าที่ตื่นเต้น ต่อจากนี้ลู่เสี้ยงหยางต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย คงได้ถูกไฟคลอกตายทั้งเป็นจนกลายเป็นเถ้าถ่านแน่

“ไป!”

ในเวลานี้ โจวต้าวหย่วนยื่นนิ้วมือออกไปเพียงนิ้วเดียว ลูกไฟที่อยู่นอบกายเขา ต่างพุ่งตรงไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

เมื่อเห็นทะเลเพลิงที่โหมกระหน่ำ ลู่เสี้ยงหยางยังคงนิ่งเฉย

หยางเก๋อเก๋อเป็นคนมีศีลธรรม แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเอาเปรียบตระกูลหยาง เขารู้สึกโกรธ แต่ไม่ว่าอย่างไร ลู่เสี้ยงหยางก็เคยช่วยตระกูลหยางเอาไว้ ตอนนี้เขาจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย พลันหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “คุณลู่ ความสามารถระดับคุณ หากอยู่ใต้ร่มเงาของปรมาจารย์โจว ปรมาจารย์โจวเป็นคนใจกว้าง เขาจะต้องไว้ชีวิตคุณแน่”

ลู่เสี้ยงหยางแสยะยิ้มออกมา ดูเหมือนว่าหยางเก๋อเก๋อจะไม่ถึงกับลืมบุญคุณจนถึงกระดูกดำ เพราะงั้นเขาจึงหันกลับไปมองหยางเก๋อเก๋อด้วยความหวังดี “เมื่อสักครู่ แม้ว่าโจวต้าวหย่วนจะขจัดปัญหาของตระกูลหยางไปแล้ว แต่กลับใช้พลังชีวิตของคุณในการขจัดออก หลังจากนี้ คุณไม่มีทางมีชีวิตอยู่ได้เกินสามวันแน่นอน”

อะไรนะ?

ประโยคดังกล่าว ทำให้ร่างของหยางเก๋อเก๋อสั่นสะท้าน ราวกับถูกสายฟ้าสาด

หยางฮุยหวงและหยางหรองสีหน้าซีดเผือด

หาแต่หยางฮุยหวงไม่เชื่อในสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางเอ่ย จึงด่ากราดออกไป “ไอ้บ้า แกจะตายอยู่แล้ว ยังจะปากดีอีก”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ เอ่ยเสียงเรียบ “ในที่นี้มีอาจารย์ลัทธิอภิปรัชญาอยู่ไม่น้อย พวกเขารู้ดี หากแกไม่เชื่อ ก็ลองถามพวกเขาได้ หรือแม้แต่ เพราะหัวหน้าหยางกำลังจะถึงแก่กรรม ตอนนี้เส้นชีวิตในมือของเขาได้หายไปแล้ว จะดูเองก็ได้ แต่ดูก็รู้แล้วว่าจริงหรือไม่”

เมื่อได้ยินดังนั้น หยางเก๋อเก๋อก้มหน้าลงพิจารณาฝ่ามือของตนเอง

เป็นไปตามคาด เส้นชีวิตบนฝ่ามือของเขาได้หายไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน บุคคลปริศนาในกลุ่มผู้คนตะโกนขึ้น “ที่พ่อหนุ่มคนนี้พูดเป็นเรื่องจริง ปรมาจารย์โจวใช้พลังชีวิตของหัวหน้าหยาง ในการขจัดปัญหาของตระกูลหยาง”