หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 392 ครูสาวสวยเซ็กซี่

บทที่ 392 ครูสาวสวยเซ็กซี่

หลังจากนั้น ในระหว่างที่กินข้าว โอหยางรั่วสุ่ยก็ไม่ได้คุยกับลู่เสี้ยงหยางอีกเลย แต่เธอใช้สนทนาทั้งหมดกับเย่สวนคนเดียวเท่านั้น

อาหารมื้อนั้นใช้เวลาเกือบชั่นโมง

ช่วงบ่ายเย่สวนกับลู่เสี้ยงหยางต้องกลับไปเรียนต่อที่สถาบันหลงเสิน ดังนั้นโอหยางรั่วสุ่ยจึงขอตัวกลับไปก่อน

เมื่อมาถึงชั้นเรียนในสถาบันหลงเสิน ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งนั่งลงบนที่นั่งของเขาก็สังเกตเห็นสายตาที่ยิ่งย่ามใจของหลายๆ คนจับจ้องมาที่ตัวเขา

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกงงงวยและถามจางสู้ที่นั่งข้างเขา “มีอะไรกันเหรอ? ผมลาช่วงเช้า เกิดอะไรขึ้นใช่ไหม?”

จางสู้ส่ายหัวแล้วตอบเขา “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าครูประจำชั้นสั่งให้นายไปคัดสูตรยามาหนึ่งร้อยรอบ นายคัดเสร็จแล้วเหรอ?”

ว่าไงนะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจทันที

อะไรกันเนี่ย เมื่อคืนเราอุตส่าห์เห็นยาล้างกระดูกที่ฉินหยุนเฟยให้เป็นของขวัญวันเกิดกับจูหยู่เจินนั้นหมดอายุไปแล้ว จูหยู่เจินไม่เพียงแต่ไม่เชื่อเราแต่ยังลงโทษเราด้วย เฮ่อ เราก็อุตส่าห์เอายาทะลุแดนให้กับนางไปเม็ดหนึ่งแล้วนะ นางยังคิดจะเอาเรื่องเราอีกหรือ?

เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของลู่เสี้ยงหยาง จางสู้ก็รู้ทันทีว่าเขาไม่ได้ทำการบ้านมาย่างแน่นอน จากนั้นเขาส่ายหัวแล้วพูดต่อ “คาบแรกของบ่ายวันนี้ก็เป็นของครูโจ่ฉินนะ นางต้องตรวจการบ้านของนายเป็นคนแรกแน่”

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกหดหู่ ถ้ารู้ว่าจูหยู่เจินเป็นคนไร้มนุษยสัมพันธ์แบบนี้ เขาคงไม่เอายาทะลุแดนให้เธอหรอก

กริ๊ง ๆ ๆ!

ในเวลานี้ เสียงกริ่งเข้าชั้นเรียนได้ดังขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น ครูโจ่ฉินก็ถือตำรายาเดินเข้ามาในห้อง

สายตาของผู้ชายเกือบทั้งห้องก็ต้องตกมาที่เธอและไม่สามารถขยับไปไหนได้

โจ่ฉินที่ดูดีบวกกับหุ่นที่สุดเซ็กซี่ของเธอ เมื่อสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เรียบง่ายและกางเกงยีนรัดรูปแล้ว มันทำให้เธอดูเซ็กซี่มากกว่าเดิม

นี่มันเทพธิดาคาวบอยชัดๆ

โจ่ฉินเดินขึ้นไปบนหน้าชั้นเรียนแล้ววางหนังสือลงและถามลู่เสี้ยงหยางทันทีว่า “เมื่อคืนนี้ครูประจำชั้นไม่ได้มอบหมายการบ้านให้นายเหรอ? ไหนทำเสร็จแล้วหรือยัง?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวตอบ “ยังครับ”

ยัง? โจ่ฉินขมวดคิ้วขึ้นทันที เธอรู้สึกไม่ดีต่อลู่เสี้ยงหยางตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ผู้ชายคนนี้เป็นลูกเขยที่ขออาศัยคนอื่น ตามความเป็นจริงแล้วเขาควรต้องขยันขันแข็งให้มากกว่านี้ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำตัวไม่เอาไหนเลย

นี่มันหน้าด้านหน้าทนตัวพ่อเลยนะ

“เฮ่อ” โจ่ฉินได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางต่อ “ลู่เสี้ยงหยาง ถ้านายไม่อยากเป็นลูกเขยกระจอกที่คอยให้คนอื่นดูถูก นายต้องจริงจังกับชีวิต ต้องตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ มันถึงจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมชีวิตของนายได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็ทำได้เพียงพยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

ฉินหยุนเฟยหัวเราะส่งเสียงดังขึ้นเป็นคนแรก เขามองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยสายตาเย้ยหยัน ไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้มันตลกจริงๆ ไปถึงไหนก็เอาแต่ให้คนอื่นคอยดูถูกอยู่เสมอ

โจ่ฉินไม่อยากทำให้ตัวเองต้องอารมณ์เสียเพราะเรื่องของลู่เสี้ยงหยาง ดังนั้นเธอจึงเตรียมเข้าสู่การเรียนการสอน

เวลาของคาบเรียนที่หนึ่งในช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงคาบเรียนที่สอง

คาบเรียนนี้เป็นคาบเรียนของครูประจำชั้นจูหยู่เจิน

ณ เวลานี้ จูหยู่เจินใส่ชุดกระโปรงยาวรัดรูปสีฟ้าเดินเข้ามาในห้องเรียน ซึ่งทำให้สายตาของผู้ชายหลายๆ คนต้องตกอยู่ในความเช็กซี่ของเธออีกครั้ง

ฮ่าๆ ครูประจำชั้นของเราทั้งสวยทั้งเซ็กซี่จริงๆ

จูหยู่เจินก็เช่นเดียวกับโจ่ฉิน ทันทีที่เข้ามาในห้องก็ถามลู่เสี้ยงหยางอย่างเย็นชาว่า “นายทำการบ้านที่ครูสั่งเมื่อคืนนี้เสร็จแล้วยัง?”

เหอะๆ ไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้มันช่างกล้าหาญเหลือเกิน กล้าเอายาทะลุแดนของปลอมมาให้เรา คอยดูว่าวันนี้มันจะต้องเจอกับเรื่องอับอายขายหน้าต่อหน้านักศึกษาทุกคนยังไง

พูดตามความจริง ฉินหยุนเฟยนั้นดีกว่าเยอะเลยเมื่อเทียบกับไอ้กระจอกลู่เสี้ยงหยางคนนี้ เขาให้ยาล้างกระดูกที่เป็นประโยชน์ต่อเรามาก

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่เกาหัว เมื่อเขากำลังจะตอบคำถามครู แต่ในตอนนี้ฉินหยุนเฟยก็ลุกขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ครูครับ ไอ้ลูกเขยกระจอกลู่เสี้ยงหยางคนนี้ไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของครูเลยครับ มันไม่ได้ทำการบ้านที่ครูสั่งเลยครับ เมื่อกี้ครูโจ่ฉินถามมันไปแล้ว”

เหอะ!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของจูหยู่เจินก็แย่กว่าเดิม จากนั้นเธอพูดกับลู่เสี้ยงหยางอย่างเย็นชาว่า “ลู่เสี้ยงหยาง นายช่างกล้ามาก แม้แต่คำสั่งของครูประจำชั้นนายยังกล้าฝ่าฝืน ดูเหมือนว่านายไม่เจอกับบทลงโทษจริงๆ นายคงไม่กลัวใครสินะ”

“.…..” ลู่เสี้ยงหยางหมดคำบรรยาย ยัยคนนี้ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ

จูหยู่เจินพูดต่อ “คาบเรียนบ่ายวันนี้นายไม่ต้องเรียนแล้ว นายลงไปยืนที่หน้าเสาธง และห้ามนายไปไหนจนกว่าจะเลิกเรียน”

ไงนะ? ไอ้ลูกเขยกระจอกจะถูกลงโทษให้ยืนหน้าเสาธงหรือ? ฮ่าๆ ต่อหน้านักศึกษาและครูทุกคนในสถาบันด้วย

หลายๆ คนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและรู้สึกสะใจมาก ฮ่าๆ ไม่ชอบขี้หน้าไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้มานานแล้ว วันนี้ได้เห็นมันถูกลงโทษต่อหน้าทุกคนสักที สะใจจริงๆ

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่ยักไหล่และไม่กล้าขัดขืนคำสั่งของจูหยู่เจิน เพราะตอนนี้เขาอยู่ในรั้วของสถาบัน และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือจูหยู่เจินนั้นแข็งแกร่งกว่าเขา

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องเรียนอย่างช้าๆ

“ฮ่าๆ ๆ” เสียงหัวเราะดังสนั่นขึ้นในห้องเรียนอีกครั้ง ไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้มันช่างตลกจริงๆ ตั้งแต่เปิดภาคเรียนมา มันแทบจะเหมาทุกการลงโทษของครูเลย

“เอาล่ะ ทุกคนเงียบได้แล้ว เรามาเรียนต่อกันเถอะ” หลังจากลู่เสี้ยงหยางเดินออกจากห้อง จูหยู่เจินก็โบกมือสั่งให้ทุกคนหยุด

จากนั้นจูหยู่เจินก็เริ่มสอนความรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ แต่ผ่านไปสักพัก จู่ๆ จูหยู่เจินก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ตำแหน่งดานเถียน

เธอไม่รู้ว่าเกิดจากสาเหตุใด ตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดที่ KTV เมื่อคืนนี้ เธอก็รู้สึกเจ็บที่ตำแหน่งดานเถียนเป็นครั้งคราว

ในตอนแรกเธอไม่ได้สนใจ แต่ตอนนี้อาการเจ็บก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ

เธอไม่รู้เลยว่ามันเป็นผลค้างเคียงจากยาล้างกระดูกที่ฉินหยุนเฟยให้เธอ

และลู่เสี้ยงหยางก็ไม่ได้คิดผิด ยาล้างกระดูกของฉินหยุนเฟยนั้นหมดอายุแล้วจริงๆ เมื่อจูหยู่เจินกินเข้าไปแล้วยาล้างกระดูกยังคงออกฤทธิ์ในร่างกายของเธอ แต่มันจะส่งผลค้างเคียงต่อดานเถียนของเธอไปด้วย ดังนั้นจูหยู่เจินถึงได้รู้สึกปวดที่ตำแหน่งดานเถียนเป็นระยะๆ

จนถึงตอนนี้จูหยู่เจินก็ยังไม่รู้ว่าอาการปวดของเธอเป็นผลค้างเคียงจากยาล้างกระดูกเม็ดนั้น

……

ในหน้าเสาธง

ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ใต้แสงแดดด้วยอารมณ์ที่อัดอั้นใจ

กูอุตส่าห์เอายาทะลุแดนให้กับยัยแก่จูหยู่เจินคนนั้นแล้ว แต่ในท้ายที่สุดก็ยังหนีไม่พ้นเรื่องการถูกเธอทำโทษอยู่ดี

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงกริ่งเลิกเรียนของคาบที่สองในช่วงบ่ายก็ได้ดังขึ้น นักศึกษาหลายๆ คนก็รีบออกจากห้องเรียน

สักพัก นักศึกษาหลายๆ คนก็เข้ามายืนซุบซิบนินทาอยู่ข้างเขา

คนพวกนั้นไม่ได้เป็นคนซื่อเลย เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่หน้าเสาธงก็รู้ทันทีว่าเขาต้องถูกครูทำโทษอย่างแน่นอน

หวังเจี้ยนก็ยืนอยู่ในท่ามกลางคนเหล่านั้นและเขาก็ได้พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เขาคือลูกเขยกระจอกที่เรียนอยู่ในห้องเรา มันทำตัวซื่อบื้อไร้ยางอาย ถึงได้ถูกครูประจำชั้นลงโทษแบบนี้ไงล่ะ ฮ่า ๆ ๆ”

“แหม่ๆ ที่แท้ก็คือไอ้ลูกเขยกระจอกคนดังนี่เอง เรื่องดีๆ แบบนี้จะไม่ให้เทพธิดาเย่สวนรู้ได้ไง”

“ฮ่า ๆ ๆ ทุกคนหลบทางไปก่อน เทพธิดาเย่สวนมากแล้ว พวกเรารอดูกันก่อนว่าเธอจะด่าไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้ยังไง”