หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 318 ฉันเกาะผู้หญิงกิน ฉันมีความสุข！

บทที่ 318 ฉันเกาะผู้หญิงกิน ฉันมีความสุข !

พอน้ำเสียงแปลก ๆ นั้นพูดจบ ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนก็หันหน้าไปมอง

ก็เห็นผู้ชายที่ใส่ชุดสูท สวมรองเท้าหนัง ทำทรงผมปัดขึ้นกำลังมองมาทางนี้ สีหน้าหยิ่งยโสมาก และข้าง ๆ เขายังมีผู้หญิงที่ใส่ชุดกระโปรงยาว ร่างสูง หน้าตาสง่างาม

คนที่พูดโจมตีลู่เสี้ยงหยางเมื่อกี้ ก็คือผู้ชายคนนี้

ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงสง่างามที่อยู่ข้าง ๆ ผู้ชายก็ยิ้มพูดขึ้นมา :"รั่วไห่ สมัยนี้อะไรก็ขาดหมด แต่ที่ไม่ขาดก็คือคนที่เกาะผู้หญิงกิน คนเลวที่เกาะผู้หญิงกินอย่างเขา เจอมาตั้งเยอะแล้ว มีอะไรแปลก "

กู้รั่วไห่ร้องฮึในจมูก ในใจรู้สึกไม่ยุติธรรมมาก ทำไมขยะอย่างลู่เสี้ยงหยางถึงเกาะผู้หญิงกินได้ และเป้าหมายที่เกาะกิน ยังเป็นคนงามล้มเมืองอีกด้วย

เยสเข้ ยังไงเขาก็เป็นชายฉลาดทั้งหล่อทั้งสุภาพ แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เทียบกับเย่สวนแล้ว ก็ดูเหมือนจะธรรมดามาก

"ไม่ได้ วันนี้กูต้องเหยียบเจ้านี้แรง ๆ ให้ได้ ไม่แน่สาวสวยที่อยู่ข้างเขาจะหันมาชอบกู" กู้รั่วไห่คิดในใจ บนหน้าก็เผยรอยยิ้มได้ใจออกมา

ฮ่าฮ่า ตนเองฉลาดจริง ๆ

จากนั้นกู้รั่วไห่ก็เลื่อนสายตาไปยังเย่สวน หัวเราะแล้วพูดว่า:"คุณผู้หญิง หาผู้ชายก็อย่าหาขยะสิ เขาไม่เหมาะสมกับคุณเลย พาออกไปก็ได้แต่ขายหน้า ผมว่าพวกเราสองคนมีวาสนาต่อกัน มาเป็นเพื่อนกันมั้ย? ผมรู้จักคนมากมาย สามารถแนะนำผู้ชายที่เหมาะสมกับคุณ และผู้ชายที่ดีให้คุณ "

ฟังจบ คิ้วสวยเย่สวนขมวดคิ้วมา ส่ายหัวแล้วพูดว่า:"ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณสำหรับความหวังดี"

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะเย้ย คนนี้โง่จริง ๆ แม้ว่าตัวเองจะเกาะผู้หญิงกิน แล้วไปกินบ้านแกเหรอ? ชอบอวดเก่งตลอด น่ารำคาญ

หืม?

เห็นเย่สวนปฏิเสธตนเอง กู้รั่วไห่ไม่สบอารมณ์ ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า:"คุณผู้หญิง ขยะที่อยู่ข้างคุณ เขาสามารถให้อะไรคุณได้? คุณซื้อเสื้อแล้วยังต้องจ่ายเอง แต่ว่าถ้าเปลี่ยนไปเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้ ถ้างั้นมันก็จะไม่เหมือนกัน อย่างเช่นถ้าคุณอยู่กับผู้ชายที่ดีเยี่ยมอย่างผม เป็นผู้หญิงของผม อนาคตของใช้ของกินทั้งหมด ผมจะเป็นคนจ่ายเอง"

พูดจบ คางเหวินจิ้งผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขา ไม่พอใจทันที คนเดิมของตนเองยังอยู่นะ กู้รั่วไห่ไอ้โง่คนนี้กล้าไปหยอกคนอื่นต่อหน้าเลย

แต่ว่าเพราะความแตกต่างของพื้นหลังของตน แม้ว่าเธอจะไม่พอใจ ก็ไม่กล้าพูดอะไร

เย่สวนคิ้วขมวดเป็นเส้นตรง หน้าเรียบนิ่งเฉย ขี้เกียจไปสนใจของมือสองอย่างกู้รั่วไห่ ดึงมือลู่เสี้ยงหยางไปเลือกเสื้อ

เยสแม่ง !

กู้รั่วไห่โกรธมาก ด่าว่าอยู่ข้างหลัง

ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่อยากอะไรกับคนเหี้ยอย่างนั้นเหมือนกัน ถ้าไม่สบอารมณ์จริง ๆ ตบเขาให้ตายไปเลยก็ได้

หลังจากนั้น ก็เลือกเสื้อเสร็จแล้ว เย่สวนรูดบัตรจ่ายิน พาลู่เสี้ยงหยางเดินออกจากร้านอาร์มานี่

ฉากนี้กู้รั่วไห่เห็นจนกัดฟันแน่น เจ้าโง่นั้นทำไมถึงโชคดีขนาดนั้น หาคนงามล้มเมืองขนาดนั้นได้ เกาะผู้หญิงกิน

พูดตามตรง เมื่อก่อนเขาดูถูกพวกเกาะผู้หญิงกิน แต่ตอนนี้ ถ้าให้เขาเกาะเย่สวนกิน เขาก็ยอม

คิดแบบนี้ เขาก็มองคางเหวินจิ้งที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัว แค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งธรรมดา ไม่เหมาะกับตัวเองเลย

แม่งเอ้ย แต่งงานเร็วเกินไป ตอนนี้ก็ได้แต่เสียใจ

…

ผ่านไปยี่สิบนาที

ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนกลับมาถึงบ้าน ไม่เจอหลิวจิ้งในห้องรับแขก ดูเหมือนจะยังไม่กลับมา

หลายวันมานี้ หลิวจิ้งกลับบ้านดึกตลอด ทุกวันถ้าไม่กลับมากลางดึก ไม่ก็ไม่กลับมาเลย

เย่สวนเป็นห่วงมาก พูดว่า:"แม่ห้ามเป็นแบบนี้ต่อไปแล้ว ไม่งั้นล่ะก็ เงินในบัตรฉันคงจะทนแม่ไม่ไหว"

ตอนนี้เงินในบัตรเย่สวนเหลือแค่เจ็ดร้อยล้านนิด ๆ หลายวันมานี้หลิวจิ้งแพ้ไปเกือบสองร้อยล้านแล้ว

เดิมทีคิดว่าหลิวจิ้งจะสามารถคิดได้เอง แต่เธอล่ะ ยิ่งอยู่ยิ่งหนัก เงินที่แพ้ทุกวันก็ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ

นี่ก็คือจิตวิทยานักพนัน คิดอยากจะทำกำไรก้อนโตด้วยเงินเล็ก ๆ อยากชนะเงินที่แพ้ไปทั้งหมด แต่ความจริงมันโหดร้ายมาก

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า แล้วพูดว่า:"หาโอกาส พวกเราต้องไปคุยกับแม่สักหน่อย หวังว่าแม่จะสามารถเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง"

เย่สวนพยักหน้า หลังจากนั่งที่โซฟาสักพัก ก็ไปอาบน้ำกับลู่เสี้ยงหยาง

เช้าวันถัดไป ฟ้ายังไม่ทันสว่าง

เย่สวนยังอยู่บนที่นอน ก็ได้รับสายของหวังเสว่ หวังเสว่บอกเธอว่า ตื่นมาเตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวจะมีรถมารับพวกเธอไปปิกนิค

เย่สวนกับลู่เสี้ยงหยางก็ลุกขึ้นมาเตรียมตัวทันที

วันนี้เป็นวันหยุดสัปดาห์ ไม่ไปเรียน ก็เลยไม่ต้องไปสถาบันหลงเสิน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เย่สวนกับลู่เสี้ยงหยางก็เตรียมตัวเสร็จแล้ว

ในการขอร้องของเย่สวน ลู่เสี้ยงหยางเปลี่ยนไปใส่ชุดสูทที่ซื้อมาเมื่อคืน บุคลิกดูดีขึ้นมาเยอะเลย

และตอนที่ลู่เสี้ยงหยางมองเย่สวน น้ำลายเกือบไหล วันนี้เย่สวนใส่ชุดกระโปรงกีฬารัดรูป เธอมีโครงร่างที่สมบูรณ์แบบ เอวที่โค้งและขาเรียวยาวนั้น ทำให้คนจินตนาการไปไกลมากจริง ๆ

ฮ่าฮ่า ภรรยาสวยจริง ๆ ดูเหมือนตนจะต้องเพิ่มความเร็วแล้ว ต้องทำเรื่องที่สามีภรรยาทำให้เป็นจริง

ไม่นาน ก็มีรถบัสคันใหญ่จอดอยู่ข้างนอก บีบแตรหนึ่งครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนเดินออกไปทันที หวังเสว่นั่งโบกมือบนรถแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนรับขึ้นไปนั่งบนรถบัส

บนรถผู้ทั้งผู้ชายผู้หญิง เป็นคนที่ไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิกกัน

คู่หมั้นของหวังเสว่ซุนยีเฉินก็อยู่ในรถ ตอนนี้มีหลายคนกำลังประจบประแจงเขาอยู่

หลังจากลู่เสี้ยงหยางฟังมาสักพัก ก็กระจ่างทันที ที่แท้กิจกรรมปิกนิกวันนี้ ซุนยีเฉินเป็นคนเริ่มนี่เอง

ตอนนี้ซุนยีเฉินโดนยกยอจนลอยไปหมด ตอนที่เห็นลู่เสี้ยงหยาง มีความเหยียดหยามเต็มไปหมด

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าสาวสวยอย่างเย่สวน เขาไม่พาขยะนี้ไปหรอก

แต่ว่า คงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ หรอก โจมตีเยาะเย้ยก็ต้องมีบ้าง

ทันใดนั้น เขามองหวังเสว่แล้วพูดว่า:"เสว่เอ๋อ กิจกรรมปิกนิกของเรามีแต่พวกคนสูงส่งเข้าร่วม เธอเรียกคุณเย่ก็พอแล้ว ทำไมถึงเรียกลูกเขยเข้าบ้านไร้ประโยชน์นั้นมาด้วยล่ะ ? ฮ่าฮ่า หัวข้อที่พวกเราจะคุยกันวันนี้เป็นเรื่องเศรษฐกิจและการเมือง เขาฟังรู้เรื่องเหรอ ? อยู่บ้านฝึกทำอาหาร หรือไม่ก็เลี้ยงเด็กดีกว่านะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

พูดจบ ในรถก็มีเสียงหัวเราะดัง ๆ

สีหน้าเย่สวนอึดอัดเล็กน้อย คนพวกนี้ทำไมถึงชอบโจมตีลู่เสี้ยงหยงด้วย

ลู่เสี้ยงหยางส่วยหัว พูดสองคำเบา ๆ กับซุนยีเฉิน"ไอ้โง่"

รอยยิ้มบนหน้าซุนยีเฉินมากกว่าเดิม สายตากวาดมองลู่เสี้ยงหยางหัวจรดเท้า พูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ :"ดูไม่ออกเลยจริง ๆ ขยะอย่างนายก็ใส่ชุดของอาร์มานี่ได้ ชุดสูทนี้ไม่แพงมากสินะ ? เมียนายเป็นคนซื้อให้ใช่เปล่า?"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า:"ใช่แล้ว เมียผมเป็นคนซื้อให้ ดูมีความสุขสินะ?"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"ในรถมีเสียงระเบิดหัวเราะดังขึ้น เยสเข้ สมองลูกเขยเข้าบ้านนี้บ้าไปแล้วเหรอ ฟังไม่ออกรึไง ซุนยีเฉินกำลังเยาะเย้ยเขา เขากลับจริงจังซะได้