หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 222 วันตายของแกอยู่ไม่ไกลแล้ว

บทที่222 วันตายของแกอยู่ไม่ไกลแล้ว

ชายฉกรรจ์คนนี้คือลูกน้องที่มีความสามารถของพี่เตา เฟยเทียนหู่

หลายปีมานี้เฟยเทียนหู่ติดตามพี่เตาทำงานอยู่ในโลกใต้ดิน พละกำลังน่าหวาดกลัว คนเดียวสู้กับชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคนได้สบาย

เฟยเทียนหู่พึ่งเหยียบเข้ามาในห้อง ก็มองเห็นสหายที่ถูกต่อยล้มไปกับพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

รีบก้าวเข้ามาตรงหน้าพี่เตา ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น “ลูกพี่เกิดอะไรขึ้น?”

พี่เตายกมือชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูด “ไอ้เด็กนี่มันกล้าแกร่งมาก จัดการมัน!”

“ครับ ลูกพี่” เฟยเทียนหู่ส่งเสียงตอบรับ มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง รังสีฆ่าฟันบนใบหน้ายิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเมฆดำบนท้องฟ้า

“ไอ้หนู ไม่ว่าแกเป็นเทวดามาจากไหน วันนี้มาก่อเรื่องในที่ของพวกฉัน ก็อย่าคิดว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้เลย” เฟยเทียนหู่กล่าว

ขณะที่พูดก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง

ลูกน้องสิบกว่าคนด้านหลังเขาก็เดินตามเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าแสดงถึงความกระหายเลือด โหดร้ายอย่างมาก

ใบหน้าโจวอานแสดงความตื่นเต้นสุดขีด ไอ้เด็กนี้จบสิ้นแล้ว

จ้าวหรูเย็นแม้ว่าจะเกลียดความอวดเก่งของลู่เสี้ยงหยาง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางถูกต่อยตี หยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรแจ้งตำรวจ

โจวอานรีบเอื้อมมือออกไปคว้ามือถือของจ้าวหรูเย็น พูดขึ้น “ตอนนี้แจ้งความไม่ได้ รอตำรวจมาถึง เขาก็ถูกต่อยตีไปเยอะแล้ว ถึงเวลา เขายังต้องถูกพาเข้าคุก มันไม่คุ้ม”

จ้าวหรูเย็นตัวสั่น ยืนแข็งอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรทำยังไง

ในเวลาเดียวกัน หลิ่วหรูยู่ที่ยืนอยู่ข้างลู่เสี้ยงหยางก็ประสาทชาไปตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ลูกน้องของเฟยเทียนหู่ที่เดินตามเข้ามา พวกเขายังสัมผัสได้ถึงอำนาจแรงกดดันที่ไร้รูปร่าง ราวกับมีสัตว์กระหายเลือด กำลังขยับเข้าหาเธอ

“แย่แล้ว แย่แล้ว จะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

ความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ของหลิ่วหรูยู่ ผสมเข้ากับความรู้สึกที่ซับซ้อน

ไม่ช้า เฟยเทียนหู่กับพวกลูกน้องของเขาก็มาถึงข้างตัวลู่เสี้ยงหยาง ห่างจากเขาไม่ถึงสามเมตร

เฟยเทียนหู่แสยะยิ้ม กำหมัดดังเอี๊ยดอ๊าด “ไอ้หนู แกอยากจะคุกเข่าขอขมาเอง หรือให้ฉันลงมือ?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว “พวกแกพูดพล่ามเยอะไปแล้ว ฉันจะส่งแกไปบนถนนเอง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นเด็กที่บ้าดี แกรนหาที่ตายแล้ว” ท่ามกลางเสียงหัวเราะดังลั่น เฟยเทียนหู่กับลูกน้องสิบกว่าคนก็พุ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยาง

“อ้ะ” จ้าวหรูเย็นส่งเสียงตกใจ ปิดตาลง ทนไม่ได้จริงๆที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางถูกต่อย!

“พวกขยะ จงล้างบาปด้วยเลือดซะเถอะ” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเยือกเย็น ร่างกายขยับทันที

ในตอนนี้เอง สายตาของพวกเฟยเทียนหู่ สิบกว่าคนทันใดนั้นก็กลายเป็นประหลาดใจอย่างมาก

ในตอนนี้ ในจมูกของพวกเขาก็ได้กลิ่นเลือดที่เข้มข้น

“พระเจ้า มันเป็นนักฆ่าหรอวะ? ต้องฆ่าซักกี่คนถึงได้น่ากลัวแบบนี้” ในหัวพวกเฟยเทียนหู่ทุกคนต่างมีความคิดเดียวกัน

ในตอนที่สมองของพวกเฟยเทียนหู่พึ่งจะหวาดกลัวลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยงหยางราวกับปีศาจ ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเฟยเทียนหู่

สายตาของเฟยเทียนหู่หรี่เล็กเท่ารูเข็ม กำหมัดขึ้น คิดจะต่อยออกไป

แล้วในตอนนี้เอง ทุกอย่างก็หยุดชะงัก

หมัดของลู่เสี้ยงหยางตกลงบนแผ่นอกของเฟยเทียนหู่แล้ว

แควก

เสื้อผ้าบนตัวของเฟยเทียนหู่ระเบิดออกไปก่อน

ปัง!

ในขณะที่ทุกคนต่างตกตะลึง เสียงก้องหูก็ดังสะท้อนขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างของเฟยเทียนหู่ลอยออกไป ตกลงบนกระจกของห้อง เกิดเป็นรอยแตกละเอียด

ในขณะเดียวกัน ร่างครึ่งหนึ่งของเฟยเทียนหู่ถูกฝังอยู่ในผนัง ราวกับโดนยักษ์ต่อย

ทุกคนหนังตากระตุก หัวใจเต้นอย่างรุนแรง นี่มันคนต่อยหรอ?

“เชี่ย นี่…ห้อยขนาดนี้! ยังเป็นคนอยู่หรอ?” โจวอานขาอ่อน แทบจะคุกเข่าให้ลู่เสี้ยงหยางแล้ว

ด้วยวิธีการนองเลือดของลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ ต้องรู้ว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง เขากลัวว่าจะตายแบบไม่น่าดู

พวกลูกน้องคนอื่นของเฟยเทียนหู่ต่างก็ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความตื่นกลัว เหมือนกับก้อนหิน แววตาหวาดกลัวถึงขีดสุด

พวกเขาถามตัวเองฉากนองเลือดแบบไหนก็เห็นมาหมดแล้ว แต่วันนี้ลู่เสี้ยงหยางใช้มือเดียวพวกเขาก็กลัวจนไม่มีความกล้าแล้ว

“ตาย!” น้ำเสียงเยือกเย็นของลู่เสี้ยงหยางดังขึ้นมาอีกครั้ง

จากนั้นร่างของเขาก็วาบมาอยู่กลางกลุ่มคนสิบกว่าคน

ตุบตับตุบตับ!

แล้วลูกน้องสิบกว่าคนนั้นของเฟยเทียนหู่ ก็ลงไปจมกองเลือดอยู่กับพื้น หมดลมหายใจ

ตายเกลี้ยง!

ทั้งห้องต่างตายเกลี้ยง!

ทุกคนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออกมาเสียงดัง

ใบหน้าลู่เสี้ยงหยางเผยรอยยิ้มเล็กน้อย พูดขึ้น “คืนนี้ คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ รีบยอมรับมาซะจะดีกว่า ฉันจะพิจารณาให้มันตายอย่างมีความสุขหน่อย”

ตัวของโจวอานสั่นสะท้านไม่หยุด ราวกับฟ้าผ่า

พี่เตาสูดหายใจลึกหลายครั้ง ถึงระงับความตกตะลึงในใจได้ แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยาง “ที่จริงนี่เป็นร้านที่พี่หลงกับพี่ผิงเปิด พวกเขาคือเจ้าภาพที่แท้จริงของที่นี่ แล้วพวกเขายังควบคุมโลกใต้ดินในปินเหอทั้งหมด วันตายของแกอยู่ไม่ไกลแล้ว”

“อ่อ งั้นหรอ? งั้นฉันให้โอกาสแกหนึ่งครั้ง โทรไปหาพวกมัน” ลู่เสี้ยงหยางพูดกับพี่เตา

แม่ง ไอ้พี่หลงกับพี่ผิงคงไม่ใช่ถังหลงกับหลิวผิงหรอกนะ?

พี่เตาผงะ รีบหยิบมือถือออกมาโทรไปหาพี่เตา บอกเขาด้วยตัวเอง ถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่นี่

หลายนาทีต่อมา เสียงฝีเท้าก็ดังมาจากนอกห้อง หลงจิ่วกับหลิวผิงตามด้วยคนเป็นสิบเดินเข้ามา สีหน้ามืดมน

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว แม่งเอ้ย เป็นไอ้สองคนนี้จริงๆด้วย!

“พี่หลงพี่ผิง ในที่สุดพวกพี่ก็มา” พี่เตาดีใจอย่างมาก วิ่งเบาๆไปหาหลิวผิงกับถังหลง ร้องเรียกไม่หยุด

ตอนนี้ โลกใต้ดินของปินเหอถูกหลิวผิงกับถังหลงควบคุมไว้อย่างสมบูรณ์แล้ว แล้วว่ากันว่า เบื้องหลังพวกเขายังมีคนที่เยี่ยมยอดยิ่งกว่า ไอ้เด็กลู่เสี้ยงหยางนี่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

โจวอานก็เคยได้ยินเรื่องของหลิวผิงกับถังหลง นึกถึงความสุดยอดระดับนี้ ก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างย่ามใจ

“เป็นพวกเขาสองคนเองหรอ?” หลิ่วหรูยู่ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่ว ก็รู้เรื่องใต้ดินของปินเหอ

หมดสิ้นความหวังแล้ว ต่อให้พ่อของเธออยู่ที่นี่ ก็ไม่มีทางต่อต้านถังหลงกับหลิวผิง

“แย่แล้วแย่แล้ว ตายแน่ๆ” หลิ่วหรูยู่ไม่เหลือความเชื่อมั่นในตัวลู่เสี้ยงหยางแล้ว

ถังหลงเป็นคนอารมณ์รุนแรง เดินสองสามก้าว มาถึงข้างตัวพี่เตา จับหน้าแล้วถามขึ้น “ไอ้ไม่ลืมหูลืมตาตัวไหนกล้าต่อยมึง วันนี้กูจะทำให้มันตายยังดีกว่าอยู่”

พี่เตาหัวเราะหึ มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ไอ้เชี่ย ลูก…ลูกพี่! แม่ง! เป็นงี้ได้ไงวะ?

แม่งเอ้ย จะถูกไอ้ขยะไร้สมองโห้ซานเตานี่ทำให้ตายแล้ว!

ถังหลงกับหลิวผิงเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกมีสมองไม่พอใช้ หายใจอย่างกระวนกระวาย

จ้าวหรูเย็นหัวร้อน ไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา เดินมายืนตรงหน้าของลู่เสี้ยงหยาง ปกป้องเขาไว้ด้านหลัง มองไปที่ถังหลงกับหลิวผิงแล้วพูดว่า “พวกนายทำร้ายเขาไม่ได้ ฉัน…ฉันแจ้งความแล้ว ตำรวจจะมาถึงในไม่ช้า”