หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 182 คนสวย อย่ารบกวนล่ะ

บทที่182 คนสวย อย่ารบกวนล่ะ

ลู่เสี้ยงหยางฟังคำพูดของไป๋จื่อเหา ก็ไร้ซึ่งการแสดงออกบนสีหน้าเช่นกัน เหลือบมองเขาแล้วพูดแผ่วเบา “แล้วแกเป็นหมาที่วิ่งมาจากไหน คิดจะเข้ามายุ่ง จะแนะนำแกให้ อย่าให้เป็นเพราะผู้หญิงสำส่อนคนหนึ่ง ก็พาตัวเองเข้ามาเกี่ยว”

ทันทีที่พูดออกมา ก็ทำเอาสวียั่นยั่นโกรธแทบตาย หน้าอกเนินสูงกระเพื่อมอย่างรวดเร็ว คลื่นใหญ่ซัดเข้ามา

“ไอ้เด็กเวร แกว่าใครเป็นผู้หญิงสำส่อน?” สวียั่นยั่นกัดฟันพูดด่า

แม้ว่าชีวิตส่วนตัวตามปกติของเธอจะเหลวแหลกนิดหน่อย แต่ว่า ก็ไม่ได้แย่เหมือนพวกผู้หญิงสำส่อน ที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ได้เธอ

ใบหน้าของไป๋จื่อเหาเคร่งขรึม ความโกรธในดวงตาราวกับแผ่ไปทั่วใบหน้า สวียั่นยั่นคือเทพธิดาในฝันของเขา กลับถูกพูดว่าเป็นผู้หญิงสำส่อน แน่นอนว่านี่เป็นความอัปยศสำหรับเขา

นอกจากนี้ เมื่อกี้เขาได้พูดไปแล้ว ลู่เสี้ยงหยางกลับยังคงหยิ่งผยอง ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา นี่นับว่าเป็นการดูถูกเขาอย่างหนึ่ง

“ดี ดีมาก! ไอ้หนู นับแต่นี้ไป ฉันขอประกาศประหารชีวิตแก…” ไป๋จื่อเหาแสยะยิ้ม แสดงท่าทางที่โหดเหี้ยมมาก

แต่ถึงอย่างนั้น ชะตากรรมของเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าสวียั่นยั่นมากนัก ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกลู่เสี้ยงหยางตบเข้าที่ใบหน้าแล้ว

เพี๊ยะ!

ด้วยเสียงการตบลงไปที่ชัดเจน ไป๋จื่อเหาถูกตบล้มลงไปที่พื้น มือข้างหนึ่งประกบแก้มไว้ มืออีกข้างยันอยู่ที่พื้น สีหน้าตกใจ และโกรธเกรี้ยว

“ฉันเกลียดคนโง่มาโวยวายข้างหู ถ้าแกยังกล้าพูดพล่ามอีก ฉันจะตบหน้าแกให้ยับเลย” ลู่เสี้ยงหยางก้มมองไป๋จื่อเหาจากที่สูง พูดด้วยสีหน้าไร้การแสดงออก น้ำเสียงไม่มีอารมณ์ใดๆ

ไป๋จื่อเหาโกรธจนถึงขีดสุด แม้ว่าตามสัญชาตญาณ จะเกรงกลัวลู่เสี้ยงหยางเล็กน้อย แต่เพื่อที่จะสร้างความประทับใจต่อหน้านางฟ้า เขาจึงต้องกัดฟันสู้

“เชี้ย ไอ้เวร กล้าลงมือตบตีคุณชายคนนี้ แกตายแน่” ไป๋จื่อเหากระโดดขึ้นจากพื้น หยิบโทรศัพท์ออกมาเรียกบอดี้การ์ดที่เขาทิ้งไว้นอกโรงแรม

ผู้คนรอบข้างไม่น้อยรายล้อมเข้ามา ในตอนนี้เห็นลู่เสี้ยงหยาง ทีแรกลงมือตบสวียั่นยั่น หลังจากนั้นก็ตบไป๋จื่อเหา ต่างก็ส่ายหัว

วันคืนที่ดีของลู่เสี้ยงหยางจบสิ้นแล้ว

“ว้าว คุณไป๋เป็นสุภาพบุรุษจริงๆ วันนี้จัดการไอ้เด็กนี่แล้ว เย็นนี้ฉันขอเลี้ยงอาหารค่ำคุณ” ดวงตาสวียั่นยั่นมีแสงประกาย พูดพลางมองไปที่ไป๋จื่อเหา

เธออยู่กับหานปิงหานมาเป็นเวลานานแล้ว เล่นกับผู้ชายได้ดีที่สุด ในตอนนี้ไป๋จื่อเหาได้กลายเป็นเป้าหมายในการเล่นของเธอแล้ว

ได้ยินคำนี้ ไป๋จื่อเหาดีใจมาก ความเป็นลูกผู้ชายที่เขาโชว์ออกมาในวันนี้ ในที่สุดก็ดึงดูดสวียั่นยั่นได้แล้วใช่ไหม?

ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าถัดไปฉันจะต้องแสดงให้โหดร้าย มาดแมนมากขึ้น แบบนี้ถึงจะพาสวียั่นยั่นขึ้นเตียงได้อย่างสมบูรณ์

ตึงตึงตึง!

ขณะที่ไป๋จื่อเหากำลังคิดแบบนี้อยู่ในใจ บอดี้การ์ดร่างกำยำห้าคนก็รีบเข้ามา ภายใต้สัญญาณมือของไป๋จื่อเหา ก็เข้าล้อมลู่เสี้ยงหยางเอาไว้

“แม่ง ไอ้โง่ ตอนนี้คุกเข่าขอโทษคุณสวีก่อน ค่อยก้มหัวคำนับฉัน ฉันจะพิจารณา ให้แกได้ตายอย่างมีความสุขหน่อย” ไป๋จื่อเหาจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยาง พูดเน้นทุกคำ ด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม กระหายเลือด

ลู่เสี้ยงหยางยังคงไม่แสดงอารมณ์ ในตอนที่กำลังคิดที่จะสั่งสอนมดปลวกพวกนี้ ทันใดนั้นเสียงร้อนรนของผู้หญิงก็ดังขึ้น

“ลู่เสี้ยงหยาง ทำไมนายมาอยู่ที่นี่? นายสร้างเรื่องเดือดร้อนหรอ?” จ้าวหรูเย็นเดินก้าวเข้ามา ตามมาด้วยโจวอานข้างกาย

ครั้งก่อน โจวอานเอาแหวนมาไล่ตามจ้าวหรูเย็น เอาพระพุทธรูปทองคำไปให้จ้าวต้าไห่ สุดท้ายลู่เสี้ยงหยางเอาทองคำกับลูกประคำมรกตกล่องนึงออกมาทำเอาโจวอานตกใจจนวิ่งหนีไป แต่หลังจากนั้น จ้าวต้าไห่ก็บอกเขา ว่าทองคำกับลูกประคำมรกตนั้นลู่เสี้ยงหยางยืมเพื่อนมา

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงดูหมิ่นลู่เสี้ยงหยางมาก ไอ้แม่เย็ดนี่ที่แท้ก็เสแสร้ง

ดังนั้น เขาจึงกลับมามีความมั่นใจที่จะไล่ตามจ้าวหรูเย็นอีกครั้ง ไม่กี่วันมานี้เอาแต่ตามติดจ้าวหรูเย็น

ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวต้าไห่ยังบังคับจ้าวหรูเย็น ให้เธอสนิทกับโจวอาน เธอได้เพียงทำตาม

ลู่เสี้ยงหยางผงะเล็กน้อย หันกลับไปมองจ้าวหรูเย็น

จ้าวหรูเย็นในคืนนี้แต่งกายมาอย่างดี ใบหน้าตบแต่งบางเบา ทำให้ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเธอดูสวยงามยิ่งขึ้น ชุดเดรสยาวสีดำที่เธอสวมใส่ ยิ่งทำให้เธอดูเต็มไปด้วยความงดงาม

“หรูเย็น เธอก็มาร่วมงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปหรอ?” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยถาม ใบหน้าที่เฉยชาในที่สุดก็เผยรอยยิ้ม

จ้าวหรูเย็นพยักหน้า ใบหน้าแสดงความวิตกกังวลอย่างมาก

โจวอานมองเห็นลู่เสี้ยงหยาง อดไม่ไหวที่จะสั่งสอนเขาด้วยมือตัวเอง ไอ้โง่นี่คืนนั้นทำให้ตนเองกลัวจนคุกเข่าเรียกเขาว่าคุณปู่

ความแค้นนี้ต้องชำระ!

คืนนี้ ผู้ที่เข้าร่วมงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ป ล้วนเป็นผู้มีอำนาจในปินเหอ ลู่เสี้ยงหยางยังกล้าที่จะมาวุ่นวายที่นี่ รนหาที่ตายให้ตัวเองแท้ๆ

วันนี้ ทุกคนต่างนึกว่า ในปินเหอ ยักษ์ใหญ่แห่งวงการความงามหยูเม่ยหยินกรุ๊ปกำลังจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว

โลกในอนาคตเป็นของชิงเหอกรุ๊ป ดังนั้น ครอบครัวที่มีอำนาจมากมายต่างมารวมกันในคืนนี้

คิดมาถึงตรงนี้ โจวอานก็ตื่นเต้นไปทั้งตัว ผ่านคืนนี้ไปลู่เสี้ยงหยางก็กระโดดขึ้นอีกไม่ได้แล้ว

ในตอนนี้ บอดี้การ์ดห้าคนนั้นที่ล้อมลู่เสี้ยงหยางอยู่ต่างเตรียมที่จะลงมือ

เมื่อเห็นฉากนี้ จ้าวหรูเย็นก็ตกอกตกใจ ตัวสั่นเล็กน้อย มองไปที่โจวอานแล้วพูดอย่างรีบเร่ง “โจวอาน นายกับคุณไป๋คนนี้เป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ? รีบพูดแทนลู่เสี้ยงหยางเร็วเข้า”

โจวอานคร่ำครวญในใจ ความเศร้าโศกที่หนาแน่นมากก็ฉายขึ้นภายใต้ดวงตาของเขา ความห่วงใยที่จ้าวหรูเย็นมีให้ลู่เสี้ยงหยาง ทำให้เขาอิจฉา ทำให้เขาเกลียด!

เกรงว่าก่อนหน้านี้ยัยจ้าวหรูเย็นคนนี้คงเคยโดนลู่เสี้ยงหยางมาก่อน

จ้าวหรูเย็นไร้ยางอายจริงๆ ยังภูมิใจในตัวเองว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์

ทันใดนั้นคลื่นแห่งความน้อยใจ ความไม่เต็มใจก็แพร่เข้าสู่จิตใจของโจวอาน

เขาจะต้องตอบโต้จ้าวหรูเย็นกับลู่เสี้ยงหยางอย่างดุเดือด ถึงจะคลายความเกลียดชังในใจเขาได้

อย่างไรก็ตาม โจวอานเก่งเรื่องการเสแสร้งมาโดยตลอด ตอนนี้ก็ไม่เว้น ส่งยิ้มย่างอบอุ่นให้จ้าวหรูเย็น แล้วพูดขึ้น “ลู่เสี้ยงหยางลงไม้ลงมือไปแล้ว คุณไป๋ต้องไม่ไว้หน้าฉันแน่ แต่เพื่อเธอแล้ว ฉันก็ยินดีที่จะลองดู”

ได้ยินคำนี้ จ้าวหรูเย็นก็พยักหน้า รู้สึกซาบซึ้งในใจ

หลังจากนั้น โจวอานก็ก้าวไปข้างหน้า เอนศีรษะ แล้วกระซิบข้างหูไป๋จื่อเหา

ทั้งหมดนี้แค่ทำให้จ้าวหรูเย็นดู ความจริงคือเขาแอบเติมเชื้อเพลิง ให้ไป๋จื่อเหาทำให้ไอ้โง่ลู่เสี้ยงหยางไปตายซะ!

ไม่นาน โจวอานก็พูดจบ กลับมายืนข้างกายจ้าวหรูเย็นอีกครั้ง

ไป๋จื่อเหาพูดด้วยใบหน้าเสียใจ “น้องโจว ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้หน้านายนะ แต่ไอ้เด็กนี่ตบตีผู้หญิงของฉันก่อน ตอนนี้ยังลงมือกับฉันอีก ถ้าฉันปล่อยเขาไปแบบนี้ จากนี้ไปในปินเหอก็ไม่มีใครไว้หน้าฉันแล้ว”

ทันทีที่พูดออกไป โจวอานก็ถอนหายใจ พูดกับจ้าวหรูเย็นอย่างหมดหนทาง “ฉันพยายามเต็มที่แล้ว ขอโทษนะ”

ตัวของจ้าวหรูเย็นสั่นอีกครั้ง ด้านหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะกังวลแทนลู่เสี้ยงหยาง อีกด้านหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่ลู่เสี้ยงหยาง ผู้ชายคนนี้ทำตัวเองทั้งนั้น ตัวเองมีกำลังแค่ไหนไม่รู้หรอ? แต่ยังมาขัดแย้งกับคุณชายมีอำนาจพวกนี้ รนหาความอับอายที่ไม่ชัดเจนหรอ?

“ลู่เสี้ยงหยาง นายรีบขอโทษคุณไป๋เดี๋ยวนี้ คุณไป๋เป็นคนใหญ่คนโต ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างนาย” จ้าวหรูเย็นพูดอย่างไม่มั่นใจ หวังเพียงว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายได้

“ฮ่าฮ่า” ถึงอย่างนั้นลู่เสี้ยงหยางกลับไม่ฟังคำพูดของจ้าวหรูเย็นเลย เขาหัวเราะ ส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “มดปลวกไม่กี่ตัวทำผิด พวกมันไม่สมควรได้รับคำขอโทษจากฉัน”

ประโยคนี้ทำให้จ้าวหรูเย็นโกรธจนแทบเป็นลม ลู่เสี้ยงหยางเอาความกล้ามาจากไหน พูดจาเย่อหยิ่ง เขาเป็นเนื้อปลาบนเขียง ที่ไม่ว่าใครก็ฆ่าได้ กลับยังพูดเหมือนตัวเองเป็นคนคุมเกม

โจวอานส่ายหัว แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “น่าเสียดายที่ลู่เสี้ยงหยางพูดออกไปอย่างนั้น ฉันอยากจะพูดขอร้องให้เขาก็ไม่มีโอกาสแล้ว”

“โถโถ เด็กน้อย ดูซิว่าคืนนี้ใครจะกล้าช่วยแก?” ไป๋จื่อเหาหัวเราะ โบกมือแล้วพูดขึ้น “ไป จัดการมัน!”

ทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งห้าคนก็เข้าจู่โจมลู่เสี้ยงหยาง การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น