หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 156 วิธีอัปยศ

บทที่ 156 วิธีอัปยศ

เวลาผ่านไป พริบตาเดียวก็ถึงยามดึก

ถึงอย่างนั้นก็ตาม ภายในลานบ้านกว้างของตระกูลถัง ยังคงมีแสงสว่างในห้องรับแขก ระดับสูงทั้งหมดของตระกูลถังนั่งอยู่ด้วยกัน การแสดงออกบนใบหน้าค่อนข้างสลับซับซ้อน

หางตาหวังตาหลินยังคงมีน้ำตา ทุกวันนี้แค่นึกถึงการบาดเจ็บของถังหลง เธอก็น้ำตาไหลอย่างควบคุมไม่ได้ 

ถึงแม้เธอจะมีถังปิงหยู่และถังหลงลูกชายลูกสาวสองคน แต่ถังปิงหยู่เป็นลูกสาว อนาคตต้องแต่งงานออกไป คนที่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้มีแค่ถังหลงลูกชายคนนี้

เดิมทีหวังจะพึ่งพาถังหลงให้เลี้ยงดูยามแก่เฒ่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ต่อไปพวกเขาสองคนต้องเป็นคนดูแลชีวิตประจำวันของถังหลง

ถังกั๋วเหลียงสีหน้าซีดเซียวนิดหน่อย ราวกับไม่กี่วันนี้แก่ลงไปหลายปี

คุณปู่ตระกูลถังใบหน้ามีความรู้สึกผิด ต้องทำการแก้แค้นให้ถังหลง และเขาก็ได้โอ้อวดเกี่ยวกับคนในครอบครัว แต่หลังจากตรวจสอบในช่วงนี้ถึงได้พบว่า พวกเขาตระกูลถังหาโอกาสไม่เจอเลย ตระกูลหานในไห่ตงแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก ถ้าไม่มีอุบัติเหตุ ถังหลงโดนตัดเส้นเอ็นมือกับเขา ความทุกข์นี้ก็ถือว่าเจ็บเปล่าๆ 

ถังกั๋วเจียงและถังกั๋วเช่อก็กำลังจิตใจหมกมุ่นเช่นกัน

ช่วงเวลาต่อมา คุณปู่ถอนหายใจและเอ่ยขึ้น “ดูเหมือนเราต้องหยุดความแค้นของอาหลงไว้ก่อน ตระกูลเราต้องสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองก่อน ถึงจะจัดการตระกูลหานในไห่ตงได้” 

“ว่าไงนะ? พ่อ ไม่แก้แค้นให้อาหลงแล้วเหรอ?” หวังตานหลินตะโกนขึ้นมาเป็นครั้งแรก น้ำตาที่เพิ่งเช็ดแห้งก็เอ่อขอบตาอีกครั้ง

“พ่อ นี่……” ถังกั๋วเหลียงร่างกายสั่นสะท้านอย่างหนัก สีหน้าไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

“เฮ้อ พ่อ พ่อตัดสินใจแบบนี้ แน่นอนว่าช่วยตระกูลถังเราได้ แต่ต่อไปความน่าเกรงขามของตระกูลถังเราในปินเหอก็จะค่อยๆ หมดไป” 

“จริงนะ พ่อ เรามาคิดกันอีกครั้งเถอะ การแก้แค้นตระกูลหานทำแบบลับๆ ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องประกาศสงครามกับเขา” 

ถังกั๋วเจียงและถังกั๋วเช่อ พากันพูดโน้มน้าว

คุณปู่ส่ายหน้า พูดขึ้นอย่างหมดหนทาง “วิธีการพวกนี้ ฉันไม่เคยคิดมาก่อน แต่ตระกูลหานแข็งแกร่งเกินไปในไห่ตง ตระกูลถังอย่างเราไม่กล้าเสี่ยง” ขณะที่พูดเขาก็แยกกองเอกสารในมือให้ถังกั๋วเหลียง ถังกั๋วเช่อและคนเหล่านี้ดู

ข้อมูลในนั้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งทุกๆ ด้านของตระกูลหานในไห่ตง

อ่านข้อมูลจบแล้วโดยไม่พูดอะไรสักคำ ถังกั๋วเหลียง ถังกั๋วเจียง ถังกั๋วเช่อก็เงียบ

ความแข็งแกร่งของตระกูลหานในไห่ตง มันเกินความคาดหมายของพวกเขามาก

ร่างกายหวังตานหลินอ่อนแรงไปชั่วขณะ สีหน้าเสื่อมโทรมหมดหนทางอย่างมาก

ถ้าเอาตามแนวโน้มนี้จริงๆ ก็ไม่สามารถแก้แค้นให้ถังหลงได้

แกร๊ก! 

ในตอนนี้ ประตูห้องรับแขกถูกเปิดออก ถังปิงหยู่รีบเดินเข้ามา สีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก

“คุณปู่ คุณพ่อ คุณลุงทุกคน ข่าวดีค่ะ ข่าวดีสุดๆ” ถังปิงหยู่ตะโกนด้วยเสียงนุ่มนวล

คุณปู่ยกเปลือกตาขึ้นเบาๆ มองถังปิงหยู่ ถามขึ้น “ข่าวดีอะไร?” 

ในขณะเดียวกัน ถังกั๋วเหลียง ถังกั๋วเช่อและพวกเขาก็พากันมองถังปิงหยู่ รอคำตอบจากเธอ

ถังปิงหยู่ตื่นเต้นจนแทบเต้นแร้งเต้นกา พูดขึ้น “คืนนี้หานเซ่าซวนเจ้านั่นมันโดนคนฟัน ฟันซะน่าสมเพชเลย ฟ้ามีตาจริงๆ ไม่รู้ว่าใครแก้แค้นแทนพวกเราตระกูลถัง” 

ว่าไงนะ? 

เมื่อคำนี้พูดออกมา คุณปู่ ถังกั๋วเหลียง ถังกั๋วเช่อ พวกเขาเหล่านี้ก็ยืนขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที

หานเซ่าซวนถูกคนฟัน? ! 

ร่างกายหวังตานหลินสั่นสะท้านอย่างรวดเร็ว รีบเดินไปหาถังปิงหยู่ จับแขนเธอแล้วถามขึ้น “ปิงหยู่ ลูกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” 

ถังปิงหยู่ส่ายหน้า พูดขึ้นอย่างจริงจัง “นี่สื่อหลักรายงานเลย ฉันจะล้อเล่นได้ยังไง” 

เมื่อได้ยินประโยคนี้ คุณปู่ ถังกั๋วเหลียงและพวกเขาเหล่านี้ก็ต่างพากันควักโทรศัพท์ออกมา อยากอ่านข่าวนี้

หลังจากนั้นสักพัก คุณปู่และพวกเขาเหล่านี้อ่านรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องจบ ก็พูดไม่ออกด้วยความประหลาดใจ ต่างมองหน้ากัน ด้วยสีหน้าตกตะลึง

มันถูกรายงานข่าวในสื่อจริงๆ คุณชายตระกูลหานในไห่ตง ไม่รู้ไปทำให้ศัตรูคนไหนขุ่นเคือง โดนฟันจนน่าสมเพชอย่างยิ่ง

“ฮ่าๆ แก้แค้น นี่เป็นการแก้แค้นจริงๆ เราตระกูลถังไม่ได้ไปหาเรื่องหานเซ่าซวนชั่วคราว ไม่คิดว่าคนอื่นจะลงมือให้ก่อน” คุณปู่หัวเราะเสียงดัง รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก

“แม่ง ใครมันทำเนี่ย กล้าเกินไปแล้ว” ถังกั๋วเหลียงขมวดคิ้ว

ถังปิงหยู่ก็เกิดความคิดฉับพลัน จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ พูดโพล่งออกมา “ก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางเคยบอกว่าเขาจะแก้แค้นให้อาหลง ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนทำหรือเปล่า?” 

ลู่เสี้ยงหยาง? 

พอได้ยินสามคำนี้ ถังกั๋วเหลียงก็ทำเสียงฮึดฮัด “ไอ้เด็กคนหนึ่งที่พูดจาสามหาว จะเชื่อคำที่มันพูดได้ยังไง เฮอะ ถ้ามันกล้าแบบนี้ คงไม่ต้องไปเป็นเขยตระกูลเย่หรอก เป็นไอ้ขยะแท้ๆ” 

“จริงด้วย” หวังตานหลินตอบรับแล้วพูดขึ้น “ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนขี้ขลาด ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ถ้ามันกล้าหาญ พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว เฮอะ พวกเราตระกูลถังไม่ได้ให้เขาคิดบัญชีนี้ให้ซะหน่อย” 

“ถูกต้อง” คุณปู่พยักหน้า และพูดขึ้น “ลู่เสี้ยงหยางติดหนี้พวกเราตระกูลถัง ต่อไปพวกเราตระกูลถังต้องพยายามจับตัวมันให้ได้ มัดมันไว้แล้วพามาที่ตระกูลถัง ดูว่ามันจะพูดเล่ห์กลอะไรออกมาได้บ้าง” 

ถังปิงหยู่ไม่พูดอะไร ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ลู่เสี้ยงหยางมีดีอะไร? กล้าลงมือกับคุณชายตระกูลหาน? 

นึกถึงตรงนี้ในใจเธอก็ผิดหวังนิดหน่อย หลังจากออกจากบ้านมา ก็ไปโรงพยาบาลที่ถังหลงอยู่ เตรียมดูแลถังหลง

ช่วงนี้ อารมณ์ของถังหลงไม่ได้หดหู่เท่าไรนัก เธอต้องจ้องมองตลอด เผื่อว่าถังหลงจะคิดไม่ตก ทำอะไรโง่ๆ ออกมา

เพิ่งกลับมาถึงห้องคนไข้ถังหลง ก้นยังไม่ทันได้นั่ง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามา” ถังปิงหยู่พูดอย่างใจเย็น

จ๊าก! 

ประตูห้องเปิดออก ลู่เสี้ยงหยางก้าวเดินเข้ามา

“นายเหรอ? นายมาทำอะไร?” ถังปิงหยู่ขมวดคิ้ว ทำหน้าไม่ต้อนรับ

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจเธอ อ้อมร่างกายเธอแล้วเดินมาข้างเตียงถังหลง ควักยาเม็ดหนึ่งออกมาส่งให้ถังหลง “กินมัน นี่ยารักษาแผลที่ฉันกลั่นให้นาย” 

ถังหลงรู้สึกสิ้นหวังตั้งนานแล้ว ส่ายหน้าพูดขึ้น “ลูกพี่ ไม่ต้องหรอก ฉันพิการไปแล้ว ถึงจะกินยาวิเศษก็ไม่ได้ผลหรอก” 

“เฮอะ ไอ้กาก แค่นี้ก็ยอมแพ้ ไม่ต้องเป็นห่วงมีฉันอยู่ นายพิการไม่ได้หรอก” ขณะที่ลู่เสี้ยงหยางพูด ก็แยกปากของถังหลงออก แล้วโยนเม็ดยาเข้าปากเขา

ทันใดนั้น กลิ่นยารุนแรงก็ละลายในปากถังหลง ไหลตามหลอดอาหารถังหลงลงไปยังกระเพาะ จากนั้นก็ไหลเวียนไปทั่วร่างกาย

ในตอนนี้ ถังหลงก็รู้สึกสบายมากเหลือเกิน ร่างกายอบอุ่น ราวกับแช่น้ำพุร้อน

ไม่นานถังปิงหยู่ก็เดินมา พูดขึ้นอย่างเย็นชา “รีบไสหัวออกไป ต่อไปนี้ตระกูลถังของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับนาย” 

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วพูดขึ้น “ถ้าไม่เห็นแก่ถังหลง ฉันจะเตะก้นคุณ สั่งสอนคุณไปตั้งนานแล้ว” 

คำพูดนี้เมื่อถังปิงหยู่ได้ยิน มันเต็มไปด้วยการพูดจาแทะโลม ก็ทั้งอับอายและโกรธทันที

มือสวยเอื้อมไปที่เอว อยากจะหยิบปืนออกมา

ลู่เสี้ยงหยางรู้เจตนาของเธอ ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “สาวน้อยใจแตก ไม่ตีไม่ได้จริงๆ สินะ” 

ขณะที่พูดมือขวาเขาก็ยื่นออกไป กดถังปิงหยู่ไว้โต๊ะข้างเตียง จากนั้นก็ยกมือซ้ายขึ้นตีป้าบก้นสวยของถังปิงหยู่! 

อ๊าก! 

ทันใดนั้น ร่างกายถังปิงหยู่ก็แข็งทื่อ ตาสวยเบิกกว้าง ริมฝีปากเล็กแดงระเรื่อเผยอเป็นรูปตัวโอ

ไม่คิดว่าเธอจะโดนเขาตีจริงๆ และโดนตีก้นสวยด้วยวิธีอัปยศแบบนี้อีก!