หนี้รัก วิวาห์จำเป็น 233 คนแปลก

เหลิ่งเซ่าถิงเงยหน้าขึ้นกำลังจะจูบ เจี่ยนอี๋นั่วยิ้มและยกมือขึ้นปิดปากของเหลิ่งเซ่าถิง และพูดด้วยรอยยิ้ม: “พักผ่อนก่อน ค่อยจูบวันหลัง”

เหลิ่งเซ่าถิงก้าวถอยหลังเล็กน้อยแล้วหลับตาลงครึ่งหนึ่งขณะที่มองไปที่เจี่ยนอี๋นั่ว ค่อยๆเอนกายพิงเตียง เมื่อเห็นเหลิ่งเซ่าถิงเอนกายอยู่บนเตียง เจี่ยนอี๋นั่วก็ยกมือขึ้นแตะหน้าผากของเหลิ่งเซ่าถิงและพูดว่า: “เป็นเด็กดี ถ้าวันไหนไข้หายแล้วฉันจะยอมเธอดีๆ แต่ถ้ายังไม่หายแบบนี้ก็อดนะ”

เหลิ่งเซ่าถิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพยักหน้า: “หวังว่าคุณพี่เจี่ยนจะเห็นใจ”

เจี่ยนอี๋นั่วยื่นมือออกไปหยิบโทรศัพท์ข้างๆเหลิ่งเซ่าถิง และพูดว่า: “เดี๋ยวฉันโทรหาหมอให้”

เมื่อเห็นว่าเหลิ่งเซ่าถิงไม่ได้คัดค้าน เจี่ยนอี๋นั่วจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดหมายเลขโทรศัพท์โทรออก หลังจากโทรออก เจี่ยนอี๋นั่วได้พูดคุยเกี่ยวกับสภาพร่างกายในปัจจุบันของเหลิ่งเซ่าถิง และขอให้หมอมาดูอาการ ไม่กี่นาทีหมอก็มาถึง เป็นหมอวัยกลางคนครั้งก่อน และพาผู้ช่วยเสี่ยวอู๋มาด้วย

เจี่ยนอี๋นั่วได้ยินเสียงเคาะประตู จึงรีบไปเปิดประตู หลังจากประตูเจี่ยนอี๋นั่วยิ้มให้หมอวัยกลางคนและเสี่ยวอู๋: “เชิญเข้ามาข้างในก่อน อาการหวัดของเซ่าถิงครั้งก่อนน่าจะเป็นหนักกว่าเดิม เขาไข้ขึ้นสูงมาก”

หมอวัยกลางคนยิ้มและพยักหน้า: “งั้นฉันขอขึ้นไปดูหน่อย”

หมอวัยกลางคนพูดจบ เขาเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างช้าๆและเสี่ยวอู๊ก็เดินตามหมอวัยกลางคนไปข้างหลัง หลังจากเดินขึ้นบันได เจี่ยนอี๋นั่วชี้ให้หมอวัยกลางคนและเสี่ยวอู๋ไปทางห้องเซ่นถิง และเห็นเสี่ยวอู๋ก้มหัวลง ราวกับรับรู้การจ้องมองของเธอ เสี่ยวอู๋เงยหน้าขึ้นทันทีและมองไปที่เจี่ยนอี๋นั่ว เจี่ยนอี๋นั่วและเสี่ยวอู๋มองหน้ากันและกัน ทันใดนั้นก็สังเกตเห็นว่าดวงตาของเสี่ยวอู๋มีปัญหาเล็กน้อยดูเหมือนจะตาเหล่และตาซ้ายของเธอก็ไม่ค่อยดี

ตาซ้ายของเหลิ่งหมิงอันก็บอดเหมือนเขา

ทันใดนั้นหัวใจของเจี่ยนอี๋นั่วก็เต้นแรงขึ้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า :”เสี่ยวอู๋ตาของเธอมีปัญหาใช่ไหม? ตาไม่ปกติแบบนี้ ทำไมถึงยังเป็นหมอได้? ”

เสี่ยวอู๋ไม่กล้าตอบและลดศีรษะลงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนเขาจะขี้อาย

คุณหมอวัยกลางคน รีบยิ้มและพูดว่า: “ คุณเจี่ยน ไม่ต้องห่วง เขามีปัญหาเกี่ยวกับตาก็เลยไม่ได้เป็นหมอ เป็นแค่ผู้ช่วยของผม ถ้าคุณเจี่ยนไม่สบายใจ ครั้งหน้าผมจะไม่พามา”

“ อาจารย์…… ” เสี่ยวอู๋กระซิบ

หมอวัยกลางคนหันหน้ามาและจ้องไปที่เสี่ยวอู๋: “เรียกฉันทำไม? บอกแล้วว่าอย่าพูดไปเรื่อย อย่ามองไปเรื่อยไม่ใช่หรอ? ตอนนี้คุณเจี่ยนไม่ชอบแกแล้ว ขอร้องไปก็ไม่มีประโยชน์!”

เจี่ยนอี๋นั่วรู้สึกอึดอัดหลังจากได้ยินเช่นนี้ เธอรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า: “ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก ฉันแค่สงสัย เพราะคนรอบข้างเหลิ่งเซ่าถิงมีแต่คนชนชั้นสูง ก็เลย……”

หลังจากพูดถึงตรงนี้ เจี่ยนอี๋นั่วรู้สึกว่าคำพูดของเธอไม่ดี เธอจึงยังคงส่ายหัวและพูดว่า: “ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบเด็กคนนี้”

เจี่ยนอี๋นั่วพูด ขมวดคิ้วและชำเลืองมองไปที่เสี่ยวอู๋ เสี่ยวอู๋ที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นแตกต่างจากเหลิ่งหมิงอัน ในด้านความสูงรูปร่างหน้าตา เห็นได้ชัดว่าเขาอายุเพียงยี่สิบต้นๆเท่านั้น ตอนนี้เหลิ่งหมิงอันน่าจะสามสิบนิ? เสี่ยวอู๋คนนี้จะเกี่ยวข้องกับเหลิ่งหมิงอันได้ยังไง? หากเป็นเพราะความคิดมากของเธอทำให้ชายหนุ่มที่ไร้เดียงสาสูญเสียโอกาสในการศึกษาและทำลายอนาคตในชีวิตของเขา เจี่ยนอี๋นั่วควต้องรู้สึกผิดมาก

เจี่ยนอี๋นั่วรีบยิ้มและพูดว่า: “ถ้าเป็นเช่นนั้น ครั้งหน้าหากคุณไม่พาเสี่ยวอู๋มาด้วย ฉันอาจจะยิ่งโกรธ อย่าเอาคำพูดของฉันไปตำหนิเด็กเลย ฉันเสียมารยาทเอง พูดสิ่งที่ทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ แถมยังโดนว่าอีก ฉันรู้สึกไม่ดี”

หมอวัยกลางคนถอนหายใจ: “ถ้าคุณเจี่ยนพูดอย่างนั้น ผมก็จะพาเขามาอีก เขาน่าสงสารมาก สูญเสียแม่ไปตั้งแต่เขายังเด็กและพ่อของเขาก็ไม่ปกติ สอบติดมหาลัยแพทย์แต่กลับมีอุบัติเหตุตาบอดก่อน จึงต้องออกกลางคัน ฉันรู้สึกเห็นใจ ฉันคิดว่าครอบครัวของเขาจิตใจดีและเรียบง่าย บางทีอาจจะฝึกเขาให้เป็นประโยชน์กับตระกูลเหลิ่ง หลังจากนั้นเป็นหมอประจำตระกูลเหลิ่ง ต้องมีใครสักคนที่ไว้ใจเขาได้ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทักษะทางการแพทย์ในอนาคตของเขา แต่ก็ยังดีเสมอที่จะมีคนเช่นนี้มาช่วยตรวจสอบ เขาก็สามารถหาทางออกที่ดีได้เช่นกัน ไม่เช่นนั้นนิสัยใจคอสถานการณ์เช่นนี้จะมีทางออกได้ยังไง”

เจี่ยนอี๋นั่วพยักหน้าเบาๆ ยิ้มและพูดว่า: “ต้องขอโทษด้วยนะ”

ขณะที่เจี่ยนอี๋นั่วพูด เธอมองไปที่เสี่ยวอู๋และพูดอีกครั้ง: “ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันพูดไม่ดีกับเธอ”

เสี่ยวอู๋ก้มหัวลง ดันตาและพูดอย่างขี้อาย: “ไม่ ไม่เป็นไร ผมโอเค สิ่งที่ผมต้องตรวจผมตรวจมาหมดแล้ว ผมไม่ใช่คนไม่ดี”

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำว่า “ตรวจ” และมองไปที่หมอวัยกลางคน หมอวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า: “คุณเจี่ยน คุณไม่รู้หรอ? หมอประจำบ้านอย่างเราต้องได้รับการตรวจสอบ คัดกรองอย่างเข้มงวด ดีเอ็นเอของเราจะต้องถูกเก็บและจะมีการสอบสวนญาติเราทั้งหมด ”

เจี่ยนอี๋นั่วรู้สึกอายมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่หมอวัยกลางคนพูด หากผ่านการตรวจคัดกรองดีเอ็นเอแล้ว หากเสี่ยวอู๋มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหลิ่งหมิงอันก็ไม่มีทางที่จะซ่อนมันได้ และแม้ว่าเหลิ่งหมิงอันจะเข้าใกล้เหลิ่งเซ่าถิง เขาจะเอาตัวเองมาเสี่ยงทำไม? เขาสามารถใช้คนอื่นทำก็ได้ไม่ใช่หรอ? ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมากมากเกินไปและความใจร้อนของเธอเกือบจะทำให้เสี่ยวอู๋สูญเสียโอกาส

เจี่ยนอี๋นั่วรู้สึกอับอายมากขึ้นและหันกลับมาและพูดกับเสี่ยวอู๋อย่างรวดเร็ว: “ฉันขอโทษ ฉันคิดผิด งั้นให้ฉันรินชาให้เป็นการขอโทษได้ไหม?”

เสี่ยวอู๋ก้มหัวลงและพยักหน้า เขาเพียงแค่พยักหน้าและหมอวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็ผลักเขาเบาๆ : “แกพยักหน้าทำไม ควรพูดว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษสิ”

เสี่ยวอู๋รีบเดินตามหมอวัยกลางคนและพูดว่า: “ขอโทษ……ไม่……คุณไม่จำเป็นต้องรินชาให้ผม ขอโทษ ผมเองที่ต้องขอโทษคุณเจี่ยน”

เจี่ยนอี๋นั่วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด เมื่อเห็นท่าทางประหม่าของเสี่ยวอู๋ อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า: “ทำไมเธอขอโทษฉัน?”

คุณหมอวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า: “เขาก็เป็นแบบนี้แหละ คุณเจี่ยน สิ่งสำคัญตอนนี้คือการตรวจร่างกายของคุณเหลิ่ง ไม่ทราบว่าคุณเหลิ่งอยู่ห้องไหน”

เจี่ยนอี๋นั่วดูเหมือนจะเพิ่งจำได้ว่ายังมีเหลิ่งเซ่าถิงที่ต้องตรวจร่างกาย เธเอ้าปากกว้างทันทีและรีบพูดว่า: “อ้อ……ฉันเกือบลืมเหลิ่งเซ่าถิงแล้ว งั้นพวกคุณไปดูอาการเขาเถอะ”

เจี่ยนอี๋นั่วพาหมอวัยกลางคนและเสี่ยวอู๋ไปที่ห้องของเหลิ่งเซ่าถิงทันที หลังจากการตรวจอย่างละเอียดแล้ว หมอวัยกลางคนก็ฉีดยาลดไข้ให้เหลิ่งเซ่าถิง จากนั้นยิ้มให้เจี่ยนอี๋นั่วแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว คุณเอายานี้ให้คุณเหลิ่งกินเป็นประจำ อาการก็จะดีขึ้นเอง”

หลังจากที่หมอวัยกลางคนพูดจบ เขาก็พูดกับเหลิ่งเซ่าถิง: “ประธานเหลิ่ง งั้นผมกลับก่อนนะ”

จากนั้นหมอวัยกลางคนก็พยักหน้าให้เจี่ยนอี๋นั่วเบาๆ และเดินออกจากห้องของเหลิ่งเซ่าถิงพร้อมกับเสี่ยวอู๋ที่ตกตะลึงและเขินอาย เจี่ยนอี๋นั่วอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ด้านหลังของหมอวัยกลางคน

“ อะแฮ่ม……เธอมองอะไร?” เหลิ่งเซ่าถิงถามขึ้น

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้ว เหลิ่งเซ่าถิงถามอีกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา: “ดูคนแก่กว่าหรือเด็กล่ะ?”

“ก็ดู…… ” เจี่ยนอี๋นั่วพูดจบ หันมาเห็นสีหน้าของเหลิ่งเซ่าถิง เจี่ยนอี๋นั่วรีบโบกมือและพูดอย่างรีบร้อน: “อย่าเข้าใจผิด ผิดฉันไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับพวกเขา แค่รู้สึกว่าแปลกๆ”

เหลิ่งเซ่าถิงเอียงศีรษะและมองไปที่เจี่ยนอี๋นั่ว: “แปลกยังไง?”

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้วและพูดว่า:”คนรอบตัวเธอต้องได้รับการตรวจสอบ คัดกรองอย่างดีเลยหรอ?”

เหลิ่งเซ่าถิงพยักหน้าและพูดเบาๆ:“ ใช่แล้ว”

เจี่ยนอี๋นั่วยังคงขมวดคิ้วและพูดด้วยความสับสน: “งั้นหมอประจำตัวก็ยิ่งสำคัญสิ ฉันแค่สงสัย แล้วหมอวัยกลางคน ทำไมถึงทำให้เธอเชื่อใจเขาขนาดนั้น?”

“เขาช่วยชีวิตฉัน ช่วยหลายครั้ง” เหลิ่งเซ่าถิงตอบ: “และเขาเกือบจะเสียครอบครัวเพราะฉัน เพราะงั้นฉันเลยเชื่อใจเขา”

เจี่ยนอี๋นั่วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก: “เป็นแบบนี้นี่เอง……”

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม? หมอวัยกลางคนคนนี้ไม่มีปัญหาอะไร เสี่ยวอู๋ก็มากับหมอวัยกลางคนคนนี้จึงไม่น่ามีปัญหา และหลังจากการตรวจสอบอย่างเข้มงวดเช่นนี้ สิ่งที่จะก่อให้เกิดปัญหาก็น่าจะน้อยลง

“เธอคิดอะไรอยู่? พวกเขาทำอะไรให้เธอสงสัยหรอ? ถ้าเธอไม่สบายใจ ฉันจะเปลี่ยนคนอื่นมาแทนพวกเขา” เหลิ่งเซ่าถิงพูด

เจี่ยนอี๋นั่วไม่อยากทำลายชีวิตคนอื่นเพราะความสงสัยชั่วขณะของเธอ เธอจึงส่ายหัวและพูดว่า: “ไม่ต้อง คนที่คุณสามารถใช้ได้จะต้องได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี ฉันยังคงเชื่อมั่นในวิธีการเลือกคนของเธอ แค่รู้สึกสงสัยนิดหน่อย ได้ยินมาว่า คนรอบข้างของเธอต้องได้รับการตรวจดีเอ็นเอทุกคนหรอ?”

“ใช่ ปัจจุบันเทคโนโลยีการทำศัลยกรรมก้าวหน้ามาก ถ้าไม่มีดีเอ็นเอ ไม่มีลายนิ้วมือและการลงทะเบียนม่านตา เราจะรู้ตัวตนคนนั้นได้ยังไง มันอาจจะมีการปลอมแปลงกันได้ “เมื่อพูดอย่างนี้ เหลิ่งเซ่าถิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและมองไปที่เจี่ยนอี๋นั่ว:” ทำไมวันนี้เธออยากรู้เรื่องพวกนี้? ”

เจี่ยนอี๋นั่วยิ้มและพูดว่า “จู่ๆฉันก็อยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย ฉันรู้สึกว่าตระกูลเหลิ่งของเธอแปลกจริงๆ……”

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้วและพูดว่า: “เธอระวังตัวขนาดนี้ แล้วเรามาอยู่คฤหาสน์แบบนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้น จะทำยังไง?”

“แค่ก……” เหลิ่งเซ่าถิงไอ ปิดปากขมวดคิ้วเล็กน้อย: “เรื่องนี้เดี๋ยวฉันก็มีวิธีแก้ปัญหาเอง”